#نیمه_شعبان
#امام_زمان
#میلاد

❄️شادباش غیرحضوری

✍️به قلم متیاس

پدرشان آلزایمر داشت.
یک روز بدون اطلاع اهل خانه از منزل خارج شد و آنها هنگامی متوجه نبودن پدر شدند که دیگر هیچ نشانی از او در کوچه و خیابان نبود.
از آن روز به بعد، زندگی برای فرزندان و اهل خانه رنگ تازه و غم‌انگیزی به خود گرفت. دیگر همۀ فکروذکرشان «بابا» شده بود.
یعنی الان بابا کجاست؟
مبادا جایی باشد که بترسد! مبادا احساس تنهایی و غربت کند! چه می‌خورد؟ تشنه نباشد! کجا می‌خوابد! باد می‌آید، بابا سردش نباشد. داروهایش چه می‌شود؟
من نمی‌آیم، بدون بابا دلم می‌گیرد! دل‌ودماغ ندارم، وقتی نمی‌دانم بابا کجاست!
دستم به هیچ‌ کاری نمی‌رود، دلم پیش باباست!
بابا ... بابا ... بابا!
ولی خب این‌طور که نمی‌شود! با «بابا» «بابا» گفتن که بابا برنمی‌گردد. باید کاری کرد!

◀️شروع کردند!

خانه‌به‌خانه سر زدند، محله‌به‌محله گشتند ... بابای ما اینجا نیامده؟! این عکسش است، برایتان آشنا نیست؟! با این لباس از خانه بیرون آمده، او را جایی ندیده‌اید؟

🔴ادامه دادند!

عکس پدر را در تمام شبکه‌های اجتماعی نشر دادند. هشتگ زدند، از بابای گمشده‌شان گفتند ... ما پدرمان را گم کرده‌ایم، این مشخصاتش است، کمکمان کنید که پیدایش کنیم.
روز،
شب،
شب،
روز،
حضوری،
غیرحضوری ...

🏋️کوتاه نمی‌آییم، مگر ما به‌جز بابا چه کسی را داریم؟!

سر زبان‌ها افتادند؛ با وفایشان، مهرشان، قدرشناسی‌شان ... چه خانواده‌ای، چه فرزندانی!
سرانجام روزی یک نفر پیدا شد و گفت: «کسی را سراغ دارم که می‌داند پدرتان کجاست.»
بعد از این‌همه سختی و دوری و دلتنگی،
چه شیرین بود، این سخن!
چه نشست به جان فرزندان، این سخن!
گویی به‌یک‌باره همۀ خستگی‌ها از تنشان زدوده شد.
آن مرد کجاست؟ آن که ما را به پدر می‌رساند، کجاست؟ هرکجا باشد، می‌رویم. هرچه بگوید، انجام می‌دهیم. ما از دوری پدر خسته‌ شده‌ایم. بابا باید به خانۀ خود بازگردد، بابا نباید آواره باشد، بابا حقش نیست که دور از خانواده باشد.

⚡️به‌سراغ آن مرد که از پدر خبر داشت، رفتند؛ و در نهایت، او بود که آنها را به پدر رساند.
بگذریم، از خودمان بگوییم! ما نیز پدر گم کرده‌ایم. حواستان هست؟!
اصلاً بی‌تاب نبودنش هستیم؟ اصلاً به فکر آوارگی و غربت و تنهایی‌اش هستیم؟
روز که می‌شود، شب که می‌آید، به چند نفر از او می‌گوییم؟ درب‌های چند خانه را زده‌ایم و سراغش را گرفته‌ایم؟ چندین محله را گشته‌ایم و نام پدر را بر زبان آورده‌ایم؟

✉️راستی وقتی برایمان پیغام فرستادند و گفتند مردی با نام «سید احمد الحسن» آمده که نشانی از پدر دارد و تنها اوست که ما را به او می‌رساند، چه کردیم؟

دست‌افشان و پای‌کوبان به استقبالش رفتیم؟ همۀ وجودمان چشم و گوش شد که ببینیم و بشنویم که او چه می‌کند و چه‌ می‌گوید؟
مگر دلتنگ بابا نیستید؟ مگر بی‌قرارِ مهرِ پدرانه‌اش نیستید؟ مگر خسته از این دنیای بی‌رحم و مردمانش، آغوش گرم بابا را نمی‌خواهید؟ پس چرا کاری نمی‌کنید؟ چرا به‌سراغ آن مرد که از پدر خبر آورده است، نمی‌روید؟ چرا شبیه مردگان شده‌اید؟ کاش می‌توانستم به صورت‌های تک‌تکتان سیلی بزنم تا از این خواب عمیق و ترسناک بیدار شوید.
حواستان هست؟!

✔️بوی پیراهن پدر می‌آید. بیدار شوید، ای مردگان!

✔️پایان آوارگی بابا نزدیک است. بیدار شوید، ای خفتگان!

ما چشم‌انتظار و امیدوار به آمدنِ تک‌تک شما خواهران و برادرانمان هستیم، چراکه می‌بینیم پراکنده‌اید، سردرگمید؛ از بس پدر ندیده‌اید، به اشتباه نااهلان را پدر خوانده‌اید. و دیده‌ایم که هیچ‌کس برایمان پدر حقیقی‌مان نمی‌شود و هیچ کجا امن‌تر از سایۀ پُرمِهرش نیست.
ما رفته‌ایم و همچنان می‌رویم، به‌دنبال آن مرد! به پابوسی‌اش، به دست‌بوسی‌اش، به این‌که همۀ جانمان او بشود، او که بوی پدر را می‌دهد؛ که اصلاً این خودِ پدر است که او را فرستاده ... و چه نشانه‌ای از خود فرستاد پدر! چه پدری فرستاد پدر!
باشد که هنگام بازگشتش، چشم هیچ‌کدام ما از شرمِ کوتاهی در انجام‌وظیفۀ فرزندی‌مان، به زیر افکنده نشود، هرچند که کوتاهی‌هایمان روزگارمان را همچنان بدون او می‌گذراند.

🎈✨پدرم، هرکجای عالم که هستی، تولدت مبارک. ما را ببخش که امسال نیز شادباش‌هایمان غیرحضوری شد!



👏@Zaman_Zohour