#ایستگاه_تفکر
#فرانسه
#حجاب

❄️نگاهی به اسلام در فرانسه

✍️به‌ قلم بهار علیدوست

دولت فرانسه پس از آن‌که قانون ممنوعیت حجاب را در مراکز تحصیلی و مؤسسات دولتی به رسمیت شناخت، این ‌بار نیز حجاب را در همۀ فعالیت‌های ورزشی ممنوع کرده و بازتاب گسترده‌ای در بین ورزشکاران این کشور به ‌وجود آورده است. فرانسه بر پایۀ لائیسیته و جدایی دین از سیاست تشکیل شده است و گفته می‌شود این قانون به‌منظور جلوگیری از تبلیغ نمادهای مذهبی در مکان‌های عمومی وضع شده است. هدف نهایی ممنوعیت حجاب این است که به‌تدریج جامعه به‌سمتی پیش برود که هیچ زنی حتی زن مسلمان با پوشش حجاب در فضای عمومی حاضر نشود.

🔺منتقدان ممنوعیت حجاب این قانون را تبعیض مذهبی و نقض آزادی می‌دانند، زیرا در فرانسه حقوق اقلیت‌ها به رسمیت شناخته می‌شود و آزادی مذاهب و گرایشات مختلف از جمله ندانم‌گرایی، خداناباوری و حتی هم‌جنس‌گرایی در آن تضمین شده‌ است.
با این‌ وجود، رویکرد فرانسه در مواجهه با اسلام که دومین دین بزرگ این کشور محسوب می‌شود، چالش‌برانگیز بوده و نمادهای اسلامی مانند حجاب گاهی به‌عنوان تهدیدی برای ارزش‌های ملی این کشور تفسیر می‌شود.

🙃برخی سیاست‌مداران فرانسوی حجاب را به‌عنوان نمادی از اسلام‌گرایی افراطی معرفی کرده‌اند. همین امر موجب می‌شود که سیاست‌های دوگانه و گاهی ضد حقوق‌بشری برای مقابله با اسلام اتخاذ شود و جامعۀ مسلمان این کشور را به چالشی جدید برای پذیرش یا مخالفت با قانون وارد کند.

💢حجاب و آزادی انتخاب

سازمان‌های حقوق‌بشری مانند عفو بین‌الملل و سازمان ملل متحد نسبت به «اسلام‌هراسی ساختاری» در فرانسه هشدار داده‌اند. این نهادها تأکید می‌کنند که محدودیت‌های اعمال‌شده به‌بهانۀ سکولاریسم، در عمل به حاشیه‌نشینی بیشتر زنان مسلمان و تقویت کلیشه‌های منفی علیه آنها می‌انجامد.

🗣تحمیل قانون ممنوعیت حجاب، زنان مسلمان را بر سر یک دوراهی قرار می‌دهد تا بین پایبندی به باورهای دینی خود یا بهره‌مندی از حق تحصیل و اشتغال، یکی را انتخاب کنند. این قانون متضاد با حق آزادی انتخاب انسان بوده و نقض آزادی پوشش، که خود جلوه‌ای از آزادی بیان است، به‌شمار می‌رود. 

🔺آزادی انتخاب پوشش به‌معنای حق فرد برای انتخاب نوع لباس و پوشش خود، بدون هیچ‌گونه تبعیض یا فشار اجتماعی، فرهنگی یا سیاسی است. این آزادی به‌عنوان یکی از عناصر اساسی حقوق بشر شناخته شده است و در اسناد و میثاق‌های بین‌المللی نیز برجسته شده است.
متأسفانه تاکنون هیچ اقدام مؤثری از سوی نهادهای بین‌المللی و سازمان‌های حمایت از حقوق زنان برای دختران و زنان مسلمان انجام نشده است. حتی افرادی که خود را عالم دینی می‌دانند نیز نسبت به از بین رفتن کرامت بانوی مسلمان در جهان غرب یا سکوت اختیار کرده‌اند یا همچون آقای مکارم شیرازی، فتوای برداشتن حجاب صادر کرده‌اند.[۱]

سید احمد الحسن می‌نویسد: «به باور بنده، وظیفۀ اخلاقی هر انسانی که مدعی حمایت از آزادی انتخاب انسان است ایجاب می‌کند که از آزادی زنِ مسلمان برای داشتنِ حجاب در اروپا، و به‌خصوص در فرانسه و در هر محیطی که در آن حضور می‌یابد - ‌‌مدرسه، دانشگاه، محل کار یا در خیابان ‌- حمایت کند.»[2]

در سال‌های اخیر، برخی زنان مسلمان فرانسوی با استفاده از رسانه‌های اجتماعی و کمپین‌های آنلاین، صدای اعتراض خود را بلند کرده‌اند. آنها تأکید می‌کنند که انتخاب حجاب، تصمیمی شخصی و آزادانه است و دولت نباید با قوانین سخت‌گیرانه، بدن و سبک زندگی زنان را کنترل کند. اما برخی دولت‌های مدعی دموکراسی که از برقراری آزادی و عدالت ناکام مانده‌اند، پوشش زنان را به‌عنوان نمادی ایدئولوژیک تفسیر کرده و آن را یا در قالب قانون ممنوعیت حجاب، یا در این‌سوی جهان به‌شکل حجاب اجباری، کنترل می‌کنند.

💢فرانسه و سیاه‌نمایی رسانه

در پی گسترش اسلام در فرانسه، برخی جریان‌های افراطی و سیاسی با تبلیغ اسلام‌هراسی در پی تقویت هویت ملی یا مذهبی خود هستند. فرانسه، برخلاف ادعای بی‌طرفی در دین، بر حق طنز و نقد بدون محدودیت تأکید دارد. این سناریوی تلخ تا آنجا ادامه یافته است که گروه‌های تندرو بارها در برابر دوربین اقدام به پاره کردن و سوزاندن قرآن کریم کرده و فیلم آن را در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرده‌اند.[۳]

🔠هفته‌نامۀ طنز چپ‌گرای شارلی ابدو نیز در سال ۲۰۰۵ میلادی برای نخستین بار کاریکاتورهایی از پیامبر اسلام (ص) منتشر کرد که پیش‌تر در روزنامۀ دانمارکی «یولاندز پستن» چاپ شده بود. این اقدام، در نهایت، به خشم دو برادر اسلام‌گرا و حمله به دفتر این نشریه و کشتار خونین دوازده نفر انجامید.[۴]

🔄در اکتبر ۲۰۲۰، معلمی به نام ساموئل پَتی، هنگام تدریس دربارﮤ آزادی بیان، کاریکاتورهای شارلی ابدو را به دانش‌آموزان نشان داد. او پس از اعتراض برخی والدین دانش‌آموزان مسلمان، توسط یک جوان چچنی‌تبار سر بریده شد.


📖صفحه ۱
👇ادامه


🚀@Zaman_Zohour