#مقاله_صوتی
#پادکست
#فقر

🎶فرهنگ مهدوی، پایان فقر

✍️به‌قلم کاظم محمدی

🔹یکی از اهداف اولیۀ دعوت یمانی، از بین بردن فقر و ایجاد زندگی شرافتمندانه برای تمام انسان‌هاست

🔹ایلان ماسک اگر همین امروز دست از کار بکشد و روزی هزار دلار هزینه کند، 222 میلیون روز بی‌نیاز است.

🔹ثروت نباید بین ثروتمندان بچرخد و چرخش سرمایه باید در تمام لایه‌های جامعه وجود داشته باشد.

🔹پیدایش قشر سرمایه‌دار از ابتدا در اسلام مذموم بوده و در اسلام برای پیشگیری از به وجود آمدن سرمایه‌سالاری حکم فقهی وجود دارد.

🔹بهترین قانون وقتی به دست مجری باصلاحیت اجرا نشود، چیزی جز خرابی به بار نخواهد آورد.

🔗متن مقاله

🔗مطالعه مقاله در سایت وارثین



✈️@Zaman_Zohour

#نشریه_زمان_ظهور
#ایستگاه_تفکر
#فرگشت

✔️آیا قوۀ خیال، پیدایش فرهنگ ویژه انسانی در هوموساپینس‌‌ها را توجیه می‌کند؟

مقاله‌ای که به بررسی دیدگاه‌های دکتر یووال نوح هراری در کتاب «انسان خردمند» می‌پردازد، به‌ویژه در مورد نقش قوۀ خیال در شکل‌گیری فرهنگ و تمدن انسانی.

🤔هراری معتقد است که انسان‌ها به‌دلیل توانایی در خیال‌پردازی و ایجاد افسانه‌ها و داستان‌های مشترک، توانسته‌اند در گروه‌های بزرگ همکاری کنند و تمدن‌های پیچیده‌ای ایجاد کنند. او همچنین ادعا می‌کند مفاهیمی مانند برابری، آزادی و حقوق، صرفاً ساخته‌های ذهنیِ انسان‌ها هستند و هیچ پایه‌ای در زیست‌شناسی ندارند.

نويسنده در پاسخ به این ادعاها، با استناد به کتاب «توهم بی‌خدایی» نوشتۀ سید احمدالحسن، استدلال می‌کند که تکامل لزوماً بی‌هدف و کور نیست و شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد تکامل در جهت هوشمندی و پیشرفت حرکت می‌کند.

✅ظهور فرهنگ و اخلاق والا در انسان‌ها نمی‌تواند صرفاً با قوۀ خیال یا خودخواهی ژنتیکی توجیه شود، بلکه نشان‌دهندۀ وجود خالقی هدفمند است که این مفاهیم را به انسان‌ها عطا کرده است.

مقاله نتیجه می‌گیرد که پیدایش فرهنگ و تمدن انسانی نیازمند توضیحی فراتر از زیست‌شناسی و قوۀ خیال است و این موضوع بر وجود خالقی هدفمند و دانا دلالت دارد.


🔗مطالعه مقاله


⚡️@Zaman_Zohour

#نشریه_زمان_ظهور
#سوریه
#جولانی

💢جولانِ جولانیِ تکفیری در سوریه

✍️به قلم محمد انصاری

چند ماه پیش، نظام سوریه سقوط کرد و حکومتی جدید به ریاست ابومحمد جولانی (احمد شرع) بنا شد. البته این ریاست نه با تعیین الهی بود و نه حتی با انتخابات آزاد. بلکه بعد از اتحاد وهابی‌های تکفیری که همگی عضو گروهک‌های القاعده و داعش (و نام‌های دیگر) بودند به وقوع پیوست و این ریاست به جولانی رسید؛ کسی که پیش‌تر عضو داعش بوده و نیز رهبری القاعدﮤ شام (جبهۀ النصره) را بر عهده داشت.

💢دین وهابیت

تفکر این گروه، مثل سایر گروه‌های وهابی بر باورها و رفتارهایی بنا شده که حوادث این روزها به‌روشنی بر آنها گواهی می‌دهد.

🗣از جنبۀ اعتقادی، آنها به خدایی باور‌ دارند که جسم و سر و صورت دارد؛ چشمانی دارد که با آن می‌بیند و گوش‌هایی که با آنها می‌شنود. همچنین با دهانش سخن گفته و آفریده‌های خود را مخاطب قرار می‌دهد؛ بر روی صندلی می‌نشیند، البته با توجه به عظمت و چاقی‌اش، پهلوهای او از صندلی بیرون می‌زند، دقیقاً شبیه به بت‌ها که در جاهلیت ساخته شده بودند و مشرکان به آنها اعتقاد داشتند. اما امروزه این بت‌پرستی به‌صورتی جدید خودنمایی می‌کند و جاهلیت جدیدی را رقم زده است. [1]

🗣از جانب فقهی، آنها به کشتار مخالفان خود فتوا می‌دهند و به‌راحتی آنها را تکفیر می‌کنند. البته تفاوتی ندارد که مخالفان آنها شیعیان باشند یا مسیحیان، بلکه آنها حتی اهل‌سنتِ معتدلِ اشعری را نیز تکفیر می‌کنند و این روزها نیز در حال اجرای این فتوا در مناطق ساحلی سوریه هستند. [2]

💢دین تروریستی

دین وهابیت و دعوت سفیانی‌ها سال‌هاست که در حال ترویج و تبلیغ توسط این افراد است. اما مسئلۀ مهم و جدید، تسلط این تکفیری‌های چندملیتی بر سوریه است که قطعاً نتایج بسیار بدی نه‌تنها برای کشور سوریه و همسایه‌های آن در خاورمیانه دارد، بلکه این خطر کل جهان را درگیر خواهد کرد.

🔵این گروه بعد از تصرف دمشق بر تمام مدارس، مساجد و تریبون‌های این کشور مسلط شده‌اند و برای ترویج عقاید و فقه خود، در حال برنامه‌ریزی هستند، دینی که یا الآن یک تروریست تحویل جامعه می‌دهد یا در آینده. همان‌گونه که سید احمد الحسن، یمانی، بارها بر این نکته تأکید فرموده‌اند که: «هر وهابی سلفی، یا یک تروریست است یا یک سرمایه‌گذاریِ تروریستی برای آینده.» [3]

🟢در این جمله، هیچ اغراق و بزرگ‌نمایی وجود ندارد، چراکه هر انسان منصفی بعد از مطالعۀ کتب فقهای وهابی ‌و بررسی تاریخ این دین، به این حقیقت پی می‌برد. کافی است برنامۀ تلویزیونی "سفیانیون" را که توسط دکتر علاء سالم تهیه شده است، ببینید تا به مستندات این حقیقت که از زبان بسیاری از فقهای دین وهابی بیان شده است، دست پیدا کنید.

💢روش برخورد دولت‌ها با پیروان این دین

متأسفانه بسیاری از کشورهای منطقه و جهان، با انگیزه‌های مختلف به تعامل و دیدار با دولت تکفیری مسلط بر سوریه اقدام کرده‌اند، درحالی‌که نمی‌دانند یا نمی‌خواهند بدانند که در تفکرات این جماعت چه اهدافی نهفته است، اهدافی مثل تبدیل تمام اهل‌سنت معتدل به وهابی‌هایی تکفیری و افراطی.

📌سید احمد الحسن (ع) که پیش از این، بارها با نصایح حکیمانۀ خود راه را برای دولت‌ها و ملت‌ها روشن نموده‌اند، این بار نیز با بیانی روشن، راهبری مهربانانه و حکیمانۀ دوباره‌ای برای همگان فراهم ساخته‌اند. ایشان در صفحۀ ایکس خود نوشتند:

«ما جنایات گروه‌های وهابی از القاعده و داعش در حق مردم سوریه در منطقۀ ساحل را محکوم می‌کنیم.
جولانی و اطرافیانش تفکر وهابی تکفیری را با خود حمل می‌کنند و آنچه در سایۀ سیطرﮤ او و گروهش بر دمشق رخ داده کاملاً طبیعی است. کسانی که فکر می‌کنند می‌توان با این افراد تعامل کرد نسبت به وضعیت و عقاید آنها جاهل‌اند، زیرا آنها اشاعرﮤ اهل‌سنت را که اکثریت مطلق اهل‌سنت هستند تکفیر می‌کنند، چه برسد به دیگران.
و امروز در سوریه، آنها آرزو می‌کنند که اشاعرﮤ اهل‌سنتِ موحد، به سلفی‌‌های وهابی مجسِّمۀ تکفیری تبدیل شوند و اکنون این هدف اصلی و اساسی آنهاست. آنها برای تحقق این هدف، هم‌فکران خود را در مساجد اهل‌سنت در استان‌های سوریه منتشر کرده‌اند. و این همان خطرناک‌ترین هدفی است که اگر به‌‌صورت جزئی یا کلی به آن دست یابند، جهان باید برای مقابله با یک ارتش تاریک و تکفیری بزرگ آماده شود که به مرزهای سوریه محدود نخواهد ماند.» [4]

🔎راهبرد صحیح در تعامل با آیین وهابیت
هدف افراد مسلط دین وهابی در سوریه، تأسیس ارتشی مشرک و تکفیری است تا همه را به آیین خود درآورند و دعوت سفیانی را وارد خانۀ تمام مسلمانان کنند. اما پرسش مهم این است که چه کسانی باید مانع آنها در نشر باورهایشان شوند؟


📖صفحه ۱
👇ادامه مقاله


👏@Zaman_Zohour

👈وقتی هدف مبلغان آیین وهابیت، رساندن دعوت سفیانی به بیشترین تعداد ممکن است، و البته این هدف تا حدود زیادی محقق شده است، پس پاسخ این پرسش نیاز به تفکر بسیار ندارد: باید برای پیرایش اسلامِ اصیل محمد و آل‌محمد (ع) از اسلامِ سفیانی تلاش کرد؛ ترویج اسلام مهدوی، که مبتنی بر باورهای عقلانی و وحیانی بنا شده است و مهدیِ امتِ محمد (ص)، رهبری آن را بر عهده دارد.
آیا انصار امام مهدی (ع) برای مقابله با دعوت سفیانی آماده‌اند؟

💢سخن پایانی

بر تمام مسلمانان واجب است که اسلام سفیانی را بشناسند، اسلامی که متأسفانه از تمام امکانات برای نشر باورها و فرهنگ خود استفاده می‌کند و بر ذهن بسیاری از مردم مسلط است، و آن را از اسلام محمدی جدا سازند.

✔️وظیفۀ مؤمنان به دعوت حق در مواجهه با آیین تکفیری-تروریستی وهابیت دو چندان است.
سید احمد الحسن (ع) می‌فرماید: «معتقدم بی‌آبرو کردن دین سلفی وهابی و بیان بیزاری اسلام از آن، بر هرکس که امروز ادعای اسلام دارد، واجب است، چه سنی باشد و چه شیعه.» [5]

📚منابع:

[1] ر.ک: سید احمد الحسن (ع)، توحید.
[2] ر.ک:مشعبی، عبدالمجیدبن سالم، منهج ابن‌تیمیه فی مسألة التکفیر.
[3] پیک صفحه، مجموعه پیام‌های منتشر‌شده در صفحۀ رسمی فیس‌بوک سید احمد الحسن، ج 1، ص 549.
[4] سید احمد الحسن، صفحۀ ایکس، 10 مارس 2025 م:
https://x.com/Ahmedalhasan313/status/1898922596382769522?t=1Ym46k3JjzSbOuaLx5hD_A&s=19
[5] ر.ک: پیک صفحه، مجموعه پیام‌های منتشر‌شده در صفحۀ رسمی فیس‌بوک سید احمد الحسن، ج 1.


📖صفحه ۲


👏@Zaman_Zohour

#نشریه_زمان_ظهور
#ایستگاه_تفکر
#سوریه #سفیانی


✔️فریادهای خاموش در سرزمین ترور: مظلومیت سوریه در سایۀ وحشت

✍️به قلمِ نوردخت مهدوی

همین یکی دو روز پیش، صفحۀ اینستاگرامم را باز کردم. در بدو ورود، چشمانم کلیپی را به تماشا نشست، که ای کاش هرگز نمی‌نگریست. دختربچه‌ای سوری، شاید 10 ساله، در چنگال مردان خشونت‌طلب و قسی‌القلب وهابی گرفتار شده بود. بی‌رحمانه او را از این سو به آن سو پرتاب می‌کردند. انگار نه انگار که انسان است. و من به قلب کوچک او فکر می‌کردم. آیا می‌توانست این حجم از وحشت را تاب بیاورد؟ بی‌شک از ترس قالب تهی کرده بود. ای کاش این ویدیو هرگز به دست پدر و مادرش نرسد.

◀️کلیپ بعدی هم، دست‌کمی از قبلی نداشت. اما این بار مردی قوی‌هیکل اسیر مزدوران سلاح‌به‌دست جولانی شده بود. ناتوان از هر واکنشی. (جولانی! همان مردی که تفکر تکفیری خود را به دستور آمرانش، زیر فُکل‌کراواتش پنهان می‌کند). مردان نقاب‌پوش، فاتحانه از این جنایات خود فیلم‌برداری می‌کردند، شاید برسد به دست اربابانشان و آنان نیز سرمست از این باده، بر مردمان مسلمان پوزخندی بزنند و بر سر سگان هار تربیت‌شده‌شان به دلار شاباش بریزند.

⏪کلام سید واثق حسینی، یکی از نمایندگان مکتب سید احمد الحسن در نجف اشرف، به‌درستی وضعیت فعلی مردم سوریه را بازگو می‌کند. ایشان در صفحۀ ایکس خود نوشتند:
«مردم سوریه در سایۀ سلطۀ دین تروریسم بر روح‌ها و مقدراتشان، قربانیان بی‌دفاعی هستند که اگر صحبت کنند، کشته می‌شوند و اگر سکوت کنند، مورد تجاوز قرار می‌گیرند ... .» [1]

😭قربانیان بی‌دفاع، بی‌دفاع از هر نوع واکنشی! گویی زمان برایشان متوقف شده است.

📌سفیانی دیگر پشت در نیست، از آستانه هم عبور کرده است. خاورمیانه در آتش جنگ‌ها فروخواهد رفت. و من معتقدم تنها صدای گوش‌نواز طبل‌های هاشمی مرهمی است بر قلوب مظلومان. نوای این طبل‌ها با ندای وصی و فرستادﮤ امام مهدی، سید احمد الحسن، همان یمانی موعود، پرچمِ حق وعده‌داده‌شده در آخرالزمان، از 25 سال پیش به گوش می‌رسد.

در عرصۀ تقابل خیر و شر، وهب زمان خودت باش و در کنار حسین زمانت بایست و یاریگر مظلومانی باش که جز خدا یاوری ندارند.

📚منبع:

[1] کامنت سید واثق حسینی بر پیام سید احمد الحسن (ع) در ایکس، 10 مارس 2025 م:
https://x.com/ALhusaini313/status/1898926263709954519?t=9rWxQYDjS0LEYTJM_uVNxQ&s=19


🚀@Zaman_Zohour

#نشریه_زمان_ظهور
#نشریه_شماره_199
#کوروش

✔️بیانیۀ کوروش به مردم ایران، عراق و چهارگوشۀ جهان

✍️به قلم شیث کشاورز

✅راه حل چیست؟ چگونه می‌توان از این چرخۀ بی‌عدالتی و ستم خارج شد؟

✅تأملی بر بندهای منشور کوروش

✅اطاعت از منصوب الهی؛ از منشور کوروش تا امروز

✅فرستادگان الهی در مسیر رهایی از ظلم


🔗مشاهده فوری (Instant view)


👏@Zaman_Zohour

#نشریه_زمان_ظهور
#ماه_رمضان
#ماه_خدا

🌒یک‌ماه در اقلیم خدا

🟡قسمت هفتم
✍️به قلم مريم رحمانيان


💢در "روزﮤ از من" عطر اخلاص می‌پیچد

اسفندماه است. برف به‌آرامی در حال باریدن است. صورت پنجره پر شده از خال‌های برفی.
من به برگۀ آزمایش فردا نگاه می‌کنم.
در آن نوشته شده: "ناشتا باشید." من هم که روزه‌ام. اما این کلمه، ناشتا، ذهنم را درگیر می‌کند.
اگر از خودم، خواسته‌هایم و اراده‌ام تهی شوم، از روی اخلاص، خدا جای آن را پر می‌کند … برای اخلاص‌ورزی و عرض ارادت، باید ناشتا به ملاقات خدا رفت!
و ابراز کرد: بار الها، این من و این ظرف "نون". میل میل توست. تو که چه بسیار دوست می‌داری بذل و بخشش کنی …
«این ماه، فرصت خوبی برای کسی است که ارادﮤ استفاده از آن را دارد و می‌خواهد زندگی‌اش را تغییر دهد و نتیجۀ اخروی آن را به‌سوی بهترین ببرد.» [١]

🔴وقتی خدا دوست دارد ساعاتی از شبانه‌روز را گرسنه بگذرانیم، خودش روح ما را تغذیه می‌کند! اگر من به خودم مشغول نباشم، از فرصت‌هایم که مثل ابر گذرا هستند، درست استفاده می‌کنم و مشغول خدایی می‌شوم که دوستش می‌دارم … حتی دوست داشتنش را هم از خودش یاد گرفته‌ام: «من وجدنی طلبنی …»
اما دنیا همیشه در تلاش است که مرا از این توجه عمیق بیرون بکشد.
در همین لحظه، تو به پهلویم می‌زنی که توجه مرا جلب کنی، اما حتی نمی‌خواهم صدایت را بشنوم، چه برسد به این‌که با تو چشم‌درچشم شوم.
به تو و دنیایت نهیب می‌زنم! مگر نمی‌دانید که خداوند از آن هنگام که دنیا را آفرید، دیگر به آن نگاه نکرد؟ اُف بر من اگر وسوسه‌هایش مرا به‌سمت خود بکشند. هرگز! هرگز! بوی تعفنَش را بارها حس کرده‌ام … .

📙بلند شدم که کتاب "سفر موسی (ع) به مجمع‌البحرین" را از کتابخانه‌ام بردارم.
سر راه، نگاهم به آینه افتاد. زیر چشمانم گود رفته بود، نه از خستگی، که از شدت دلتنگی. دلم می‌خواست با محبت خدا پر شود؛ اهلی خدا شود.
اما مگر آدم، بی‌بیابان به یقین می‌رسد؟ مگر بی‌گم شدن، پیدا می‌شود؟

📌موسی (ع) گفت:«من همچنان خواهم رفت تا آنجا که دو دریا به هم رسیده‌اند؛ یا می‌رسم یا عمرم به سر می‌آید.»
سجاد زیرلب زمزمه می‌کند: "چقدر برایش ارزشمند است!"
موسی (ع) به این سفر اهمیت فراوانی می‌دهد. او مصمم است که عبد صالح را بیابد.
نه می‌پرسد که مسیر چقدر طول می‌کشد، نه در پی نشانه‌ای قبل از حرکت است؛ او فقط حرکت می‌کند.
سجاد حین خواندن، از صفحۀ کتاب به صحنه می‌رود.
مثل یک گرداب زمان (Vortex)… کلمات روی صفحه دیگر فقط خطوطی سیاه نیستند.
چیزی در میانشان می‌لرزد، تکان می‌خورد و ناگهان او را از زمان خودش بیرون می‌کشد.
با آن‌ها همراه نیست، اما دلش به زمان آن‌ها پر کشیده است.
می‌بیند که موسی (ع) پیش می‌رود. نمی‌ایستد، نمی‌پرسد، فقط قدم برمی‌دارد. فضا کش‌دار می‌شود.
سجاد هنوز روی صندلی‌اش نشسته، انگشتانش روی صفحۀ کتاب، اما نه واقعاً. جایی میان این دو زمان معلق مانده.
انگشتانش روی صفحۀ کتاب، کلمه‌به‌کلمه جلو می‌رود و رویدادها را می‌بیند،
گاهی رو به عقربه‌های ساعت، گاهی پشت به آن‌ها.

💢موسی (ع) و آزمون اخلاص

موسی (ع) بین دو احتمال قرار دارد:

✔️1. مجمع‌البحرین را بیابد

✔️2. تا سال‌های طولانی در جست‌وجوی آن باشد.

او این احتمال را که شاید هرگز نرسد، رد نمی‌کند؛ هیچ تضمینی وجود ندارد.
سجاد احساس می‌کند بعد از خواندن این خط، نفسش در سینه حبس شده است!
حتی موسی (ع) هم، حتی یک پیامبر، هنوز نمی‌داند که آیا موفق خواهد شد یا نه.
اما بازهم حرکت می‌کند …

💢مجمع‌البحرین، عبور از حقیقت؟

آن‌ها به محل تلاقی دو دریا می‌رسند.
موسی (ع) بدون هیچ نشانه‌ای عبور می‌کند.
سجاد منتظر است او بایستد.
قلبش کمی تندتر می‌زند، اما او از کنار آب می‌گذرد.
سجاد حس می‌کند هوای اطرافش سنگین شده است. گویی چیزی مهم در حال رخ دادن است، اما هنوز نمی‌تواند آن را درک کند.
با موسی (ع) زیر یک آسمان نفس کشیدن کار آسانی نیست.
پس چرا توقف نکرد؟
پس اینجا همان مقصد نبود؟ پس چرا هیچ اتفاقی نیفتاد؟
اما موسی (ع) همچنان پیش می‌رود، بی‌آنکه چیزی بگوید.
نشانه‌ای که مسیر را تغییر داد:
(نَسِیَا حُوتَهُمَا …) (سورﮤ كهف، آیۀ 61).
ماهی فراموش شد. اما مگر یک ماهی چقدر اهمیت دارد؟

👁چشمان سجاد روی این جمله دوخته شد. حس می‌کند که نباید از آن عبور کند. چیزی در آن نهفته است که درک نمی‌کند، اما موسی (ع) همان لحظه متوقف می‌شود.
«این چیزی است که به دنبالش بودیم!»
سجاد گویی برای لحظه‌ای از خودش بیرون می‌افتد.
آن‌همه مسیر، آن‌همه عبور ... و حالا یک اتفاق کوچک؟ پس چرا همین گم شدن، همان نقطۀ تغییر است؟ چرا مقصد نه با یافتن، که با گم شدن پیدا شده است؟

📖صفحه ۱
👇ادامه

🚀@Zaman_Zohour

👈جهان ناگهان واضح‌تر می‌شود. مسیر بازگشت آغاز شده است …
نشانه‌ای که مسیر را تغییر داد ...
همراه موسی (ع) لحظه‌ای مکث می‌کند. چیزی در چهره‌اش تغییر کرده است. لحظه‌ای بعد، گویی چیزی را به یاد می‌آورد:
«آیا به یاد داری آنجا که در کنار آن صخره مکانی گرفتیم؟ من ماهی را فراموش کردم؟!»
موسی (ع) ناگهان می‌ایستد.
نگاهش ژرف می‌شود، گویی چیزی را که از ابتدا در برابرش بوده، حالا کامل می‌بیند.
«آن همان جایی است که در طلبش بوده‌ایم!»
سجاد حس می‌کند زمان از مدارش خارج شده است.

🐠پس همۀ این مسیر ... و حالا یک ماهی؟
اما موسی (ع) بی‌درنگ بازمی‌گردد. نه با تردید، نه با تأمل. بازمی‌گردد، چون حقیقت، مسیرش را آشکار کرده است.
راهی که آمده‌اند، حالا راه بازگشت است.
روی پیشانی سجاد چند خط می‌نشیند … حالا او دارد بین خطوط کتاب را می‌خواند و سؤال می‌کند:
اگر موسی (ع) اخلاص نداشت، آیا این اتفاق کوچک را درک می‌کرد؟
يا مثل دیگران فکر می‌کرد که این‌ها فقط تصادف است، آیا بازمی‌گشت؟
او خودش را از پیش‌فرض‌های ذهنی رها کرده است. فقط نشانه را می‌بیند.
سجاد قلبش می‌سوزد از آتش آنچه از سفر موسی (ع) به مجمع‌البحرین آموخته است.
و هم‌زمان چشمش به سجاده‌اش می‌افتد ... بلند می‌شود تا سر به سجده بگذارد، تا گودی زیر چشمانش را با اشک پر کند.
و تو، اى أنانيت، اطمینان داری که داری غرق می‌شوی.

🟣بهترین خاطرﮤ سجاد از خواندن این کتاب
رسیدن موسی (ع) به مجمع‌البحرین، به میزان اخلاص او بستگی داشت.
یعنی امتحان موسی (ع)، نه در هنگام ملاقات وی با عبد صالح بلکه از همان ابتدای راه که خداوند او را به پیروی از عبد صالح برای علم‌آموزی مأمور کرده بود، آغاز شد. این نکته، به‌روشنی اولین رویداد این سفر را نشان می‌دهد: موسی (ع) از کنار عبد صالح یا مجمع‌البحرین عبور کرد و از او رد شد، سپس به سوی او بازگشت.

☯️هرچند عبد صالح، موسی (ع) را می‌شناخت و در این مکان منتظر او بود، اما هنگامی که موسی (ع) از کنارش گذشت، وجود خودش را ابراز نکرد و بدون این‌که با موسی(ع) سخنی بگوید، او را رها کرد تا از وی گذر کند. زیرا موسی (ع) از همان لحظه‌ای که نشانه‌ای برای یافتن عبد صالح دریافت کرده بود، در حال امتحان شدن بود.
بنابراین، آنچه موسی‌ (ع) را به عبد صالح هدایت کرد، همان اخلاص او بود، اخلاصی که او را بر شنیدن سخنان خداوند اهلیت داده بود، حتی اگر این سخن گم شدن ماهی باشد.

🗣ای کاش می‌توانستم از آنتوان دو سنت‌ اگزوپری بپرسم، وقتی دربارﮤ اهلی شدن می‌نوشتی، در دلت چه می‌گذشت؟
«اگر مرا اهلی کنی، ما به یکدیگر نیاز خواهیم داشت. تو برای من بی‌همتا خواهی شد و من برای تو.»
«تو تا آخر عمر در برابر آن‌که اهلی کرده‌ای، مسئول خواهی بود.» [٣]

✨ادامه دارد …

📚منابع:

[1] سيد احمد الحسن، پاسخ‌های روشنگرانه بر بستر امواج، ج ٧، س ٦٧٥.
[2] ر.ک: سيد احمد الحسن، سفر موسی‌ (ع) به مجمع‌البحرین، صفحات ٢2، 23 و 24.
[3] Saint-Exupéry, A. de. (1943). The little prince (R. Howard, Trans.). Harcourt, Brace & World.


🔗قسمت ششم

📖صفحه ۲

🚀@Zaman_Zohour