تجدیدچاپ‌ شد.
•
«امر روزمره در جامعهٔ پساانقلابی»
عباس کاظمی
چاپ ششم: مهر ۱۴۰۱
۲۴۷ ص.، رقعی
۱۲۹۰۰۰ تومان
موضوع: جامعه‌شناسی، مطالعات فرهنگی
•
سفارش آنلاین:
https://goo.gl/yLdrf1
•
@farhangejavidpub

📃نامه‌ی جمعی از متخصصان سلامت‌روان در اعتراض و هشدار به مسئولین درباره‌ی برخوردهای پلیسی با مدارس + درخواست امضا

این نامه که حاوی یک بررسی تحلیلی از رویکرد دستگاههای قضایی انتظامی به مدرسه است توسط گروهی از متخصصان سلامت روان تهیه شده. جهت امضاء در اختیار روان‌‌پزشکان، دستیاران روان‌‌پزشکی، روان‌شناسان، مشاوران، مددکاران و دیگر حرفه‌های مربوطه منتشر شده. جهت امضا از پیوند موجود استفاده کنید:

https://forms.gle/aW6JYttMJsExrCPv7


🌏جامعه‌شناسی👇
🆔 @IRANSOCIOLOGY

پنج‌شنبه ۹ تیر ۱۴۰۱
زمان شنیدن ۲۵ دقیقه
عباس کاظمی

این سخنرانی به مناسبت بررسی ایده‌های دکتر فراستخواه در خانه اندیشمندان‌علوم‌انسانی در رونمایی کتاب روایت مقصود انجام شد. در این بحث کوتاه سعی کردم در باب بحث اینکه جامعه چگونه کار می‌کند تامل کنم. در این سخنرانی کوتاه و در برخی دیگر از سخنرانی‌هایم همواره نسبت به انقلاب سیاسی هشدار دادم نه اینکه به کل با انقلاب سیاسی مشکل داشته باشم. بلکه بنظرم آن انقلاب سیاسی موفق خواهد بود که پیش و پس از آن با نوعی انقلاب طولانی و تغییرات اجتماعی و فرهنگی در متن جامعه همراه گردد.
در مورد استعداد شخصیت‌اقتدارطلبانه در بطن جامعه ایران محققان در دهه‌های گذشته هشدار داده‌اند و در جای خود مجدد آنها را شرح خواهم داد


@varijkazemi
#جامعه #جامعه_شناسی #سخنرانی #انقلاب_اجتماعی #فایل_صوتی

MohammadReza.Shajarian.AzKhonJavanVatan.mp3

MohammadReza Shajryan – Morghe Sahar (UpMusic).mp3

📝 چرا تصنیف‌های عصر مشروطه هنوز زمزمه می‌شوند؟
✍ عباس کاظمی
@varijkazemi

در طول این دو ماه که اعتراضات درگرفته است، «مرغ سحر» دیگر زمزمه نمی‌شود. به‌جایش «از خون جوانان وطن» است که شنیده و خوانده می‌شود.
تصنیف «از خون جوانان وطن لاله دمیده»، بارها در اعتراضات متعدد در طول بیش از یک سده شنیده شده است. در خیابان‌ها آن را نجوا می‌کنند، رسانه‌های اعتراضی آن را اشاعه می‌دهند.

↩️ چه نسبتی میان تصنیف‌های اعتراضی و ادبیات مشروطه با زمان ما هست و چگونه می‌توان آن را توضیح داد؟

🔸 «از خون جوانان وطن» شعری بود که عارف قزوینی آن را در انقلاب مشروطه سرود و تصنیف آن را به یاد اولین شهدای مشروطه، نخستین بار با سه‌تار اجرا کرد و بعد از او در دوره‌های مختلف، خوانندگان زیادی آن را اجرا کرده‌اند.
در هر دوره این تصنیف به‌شکلی متفاوت مصرف شده است اما گویا همواره از مشروطه تاکنون یک احساس را منتقل می‌کند. محتوای ترانه غمگین اما پرامید، عمق فساد در جامعه را به ما گوشزد می‌کند، درعین‌حال نوعی شعر انقلابی و مبارزاتی است.

خواب‌اند وکیلان و خراب‌اند وزیران
بردند به سرقت همه سیم و زر ایران

اگرچه از ایامی می‌گوید که خون‌ها در خیابان‌ها ریخته می‌شود اما همزمان شور و حماسه‌ای در دل‌های بازماندگان درمی‌افکند.

غیرت کن و اندیشۀ ایام بتر کن
اندر جلو تیر عدو، سینه سپر کن

⬅️ اگر بخواهم خلاصه کنم این تصنیف، تصنیف امید است.

لینک تصنیف «از خون جوانان وطن» اینجا

❎ درمقابل، تصنیفی دیگر داریم که بیشتر در دوران ثبات جامعه خوانده می‌شود. حداقل تا جایی که من به یاد دارم، یعنی بعد از انقلاب در ایام حرمان خوانده شده است. پیش از انقلاب ۵۷ بارها خواننده‌های متفاوتی آن را اجرا کردند و در هر دوره‌ای متناسب با شرایط زمانۀ خود بازتفسیر شد.
پس‌ازآن، در هر مجلسی که راه داشته است مردم آن را خوانده‌اند، در کنسرت‌های شجریان و اخیراً پسر او همایون در هر بار مرغ سحر خوانده می‌شود و مردم گویا با شنیدنش و همنوایی با آن در پی چیزی می‌گردند. مرغی که بیش از صدسال است از او طلب خواندن می‌کنیم، چیزی جز مرغ آزادی نیست.

🔸 شعر مرغ سحر را ملک‌الشعرای بهار در دوران مشروطیت گفته است- و ظاهراً دوران استبداد صغیر و به توپ بسته شدن مجلس که یأسی عمیق جامعه را در بر گرفته است- اما تصنیف آن، در ابتدای حکومت رضاشاه در سال ۱۳۰۶ اجرا شده است.
شعر، دربارۀ گفت‌وگوی نومیدانۀ شاعر با مرغی است که افسرده‌دل در قفسی نشسته است. اگر شعر «از خون جوانان وطن» قزوینی شعری حماسی‌تر و به دوران امید مرتبط است، شعر «مرغ سحر» به دوران افسردگی ملی ارتباط دارد. به‌تعبیر داریوش آشوری این تصنیف، «سرود ملی ورشکستگان» است.

شاعر از مرغ سحر که در قفس گرفتار و افسرده‌دل است کاری عجیب می‌خواهد. می‌خواهد که ناله سر کند تا داغ او نیز تازه‌تر شود، چراکه شب تار بی‌پایانی را از سر می‌گذراند. از او می‌خواهد که با خواندن، زمینۀ رهایی از قفس را فراهم کند. چیزی که روشن است قفسی است که هم شاعر در آن گرفتار است و هم مرغ سحر.

ناله بر آر از قفس ای بلبل حزین
کز غم تو سینۀ من پرشرر شد

لینک تصنیف «مرغ سحر» با صدای شجریان اینجا

☑️ درست است که هردو تصنیف، باری از غم و نوعی رگۀ انقلابی را هم درون خود حمل می‌کنند اما مصرف آنها در ایران، دو وجه متفاوت یافته است؛ یکی بیشتر بعد از انقلاب و خیزش و اعتراض، و دیگری در دوران یأس و ناامیدی و افسردگی.
در هر دو شعر، غم و اندوهی عمیق نهفته است که بیش از یک‌صد و اندی سال است مردم در دلشان حبس کرده‌اند.

⬅️ اینکه چرا ترانه‌های مشروطیت هنوز بر سر زبان‌ها هستند، جز این نیست که هنوز در پی رسیدن به آن آرمان‌ها هستیم؛ بدین معنا که چنان شعارها و آمالی هنوز پاسخی درخور نیافته‌اند و چونان پروژه‌ای ناتمام بر دوش ما سنگینی می‌کنند؛ چیزی از جنس آرمان مشروطه یعنی آزادی و رفع ستم، چیزی از جنس درد و تعهد، چیزی از غم و امید.
این ترانه‌ها هنوز داغ و تازه و خون‌آلودند، هنوز به سرانجام نرسیده‌اند، شعارهایشان هنوز برای ما جدیدند و بوی کهنگی نگرفته‌اند.
چه آنانی که در جنبش مشروطیت کشته شدند و چه آنان که راه افسردگی و هجرت را در پیش گرفتند، هنوز به‌واسطۀ این تصنیف‌ها درد و رنجشان نه‌تنها برای نسل‌های بعدی ترجمه می‌شود، بلکه متأسفانه تکرار می‌شود. این، خون جوانان وطن است که هنوز در این خاک بر زمین ریخته می‌شود، با این تفاوت که این خون، رنگی زنانه‌تر یافته است و ایران در نوسان بین این دو تصنیف: امیدواری و افسردگی

#یاد_داشت

تجدیدچاپ‌ شد.
•
«پرسه‌زنی و زندگی روزمرهٔ ایرانی»
عباس کاظمی
چاپ چهارم: آبان ۱۴۰۱
۱۶۰ ص.، رقعی
۸۹۰۰۰ تومان
موضوع: جامعه‌شناسی، مطالعات فرهنگی
•
سفارش آنلاین:
farhangejavid.com
•
@farhangejavidpub

👇قطعه‌ای از کتاب پرسه‌زنی و زندگی‌روزمره ایرانی:

📘"زندگی‌روزمره صرفا نمایش‌دهنده و بازنمای اراده قدرت نیست، بلکه نمایش "جغرافیای فراموش‌شدگان" نیز است. زندگی روزمره، بازنمای این امر است که درنتیجهٔ برنامه‌های توسعه و نوسازی، حیطه فراموش‌شدگان و حاشیه‌نشین‌ها نه‌تنها کاهش نیافته، بلکه گسترش نیز یافته‌ است... اقلیت‌هایی که در عوض جای‌گیری در مکان‌های رسمی (ادارات، عرصه‌عمومی، محیط کار) در فضای عمومی زندگی سنگر گرفته‌اند. و قلمرو خود را پدید آورده‌اند: قلمرو زنانه که دوشادوش قلمرو مردانه‌است!قلمرو نوجوانانی که در کنار قلمرو بزرگسالان قرار دارد، قلمرو گروه‌های فرودست جنوب شهری که درون فضای فرادستان طبقاتی است. قلمرو "علافان" و بیکارانی که به‌موازات افرادی که برای خرید و کار به پاساژ می‌آیند، شکل گرفته‌است و در یک کلام قلمرو همه فراموش‌شدگانی که مرکز خرید، محیطی برای نمایش آنهاست. آنچه مراکز خرید به نمایش گذاشتند، شکل‌گیری "مستضعفان جدیدی" است که از دل طبقه متوسط ایران پدید آمده‌اند.... درمجموع، مردم در مکان‌هایی چون مراکز خرید، تشکیل شبکه و جبهه‌ای از حاشیه‌ای‌ها را می‌دهند."( صص ۱۳۴_۱۳۵)

🏔کتاب پرسه‌زنی و زندگی روزمره برای اولین‌بار در بهار ۱۳۸۸ از روی رساله دکتری (1384) من تدوین و توسط انتشارات آشتیان منتشر شد. این کتاب، جبهه ناراضیانی که از فضاهای رسمی به دور انداخته‌ شدند را نشان داده‌است که در آن سال‌ها از عرصه‌هایی چون مراکز خرید برای حضور و معناسازی استفاده می‌کردند و در سال‌های بعد خیابان را عرصه نمایش خود ساخته‌اند.
🔸مفاهیمی چون اقلیت فرهنگی، فرودست، مصرف، جغرافیای فراموش‌شدگان و... در چارچوب ادبیات مطالعات‌ فرهنگی استفاده شده است. به‌طورخاص مفهوم اقلیت، معنای عددی و کمی ندارد، بلکه به گروه‌هایی که روایت‌های رسمی به حاشیه رانده و نادیده‌ گرفته‌‌اند اشاره دارد.
🔷در دهه‌های گذشته عمده‌ی نقد کتاب ذیل پارادایم‌ نقد نولیبرالیسم انجام شده است. اشکال عمده آنها به درک محدود از مصرف بوده‌ است. برای این کتاب، مرکز خرید و مصرف به معنای مرسوم، موضوع مطالعه نبوده‌است، بلکه نشان‌دادن موقعیت "فراموش‌شدگان" و نحوه‌ی جای‌گیری‌شان در فضاهای شهری اولویت داشته‌است.
♦️چاپ چهارم نشر فرهنگ جاوید آبان ۱۴۰۱ منتشر شد.
@varijkazemi

#نقد_کتاب

گفتگوی یورونیوز با دارون عجم‌اوغلو اقتصاددان و استاد دانشگاه ام آی تی آمریکا و نویسنده کتاب «چرا ملتها شکست می‌خورند»؛ آینده ایران بدون جمهوری اسلامی چگونه است؟ 

🔺🔺🔺 برش‌هایی از متن:

🔹جیمز رابینسون و من در کتاب «چرا ملت‌ها شکست می‌خورند» رژیم‌های استخراجی را، رژیم‌هایی تعریف کردیم که منابع را از جمعیت خود استخراج می‌کنند تا نخبگان کوچک وفادار به حاکمیت را غنی کنند. این استخراج می‌تواند از نفت یا سایر منابع طبیعی یا استخراج کلی ارزش اقتصادی باشد.

🔹 طبق این تعریف، حکومت کنونی ایران یک رژیم استخراجی آشکار است. همچنین به نظر من و بر اساس گزارش‌ها و تحقیقاتی که درباره ایران خوانده‌ام، می‌توان گفت که حکومت از قدرت خود برای ثروتمند کردن یاران وفادارش استفاده کرده است. تاریخ مملو از رژیم های دیگر از این دست است و بیشتر آنها در نهایت به دولت‌های درمانده تبدیل می‌شوند. نهادها دست از کار می‌کشند و نخبگان حکومتی روز به روز درنده و بی تفاوت‌تر نسبت به مصیبت مردم می شوند. این نیز مرحله‌ای است در آن اغلب خشونت و سرکوب به شکل شدیدتری ظاهر می شود. بنابراین بله، من می‌ترسم که ایران هم در حال حرکت به این سمت باشد. 
 
🔹ارزیابی من این است که جنبش‌های اعتراضی ایران بسیار مسالمت‌آمیز رفتار کرده و در مقایسه با نمونه‌های لیبی و سوریه بیشتر نماینده جامعه مدنی کشور بوده‌اند اما با این حال رژیم جمهوری اسلامی ذره‌ای به معترضان امتیاز نداده است. 

🔹ایران یکی از نمونه‌های پیشرو در میان کشورهای در حال توسعه در «ساختن نهادهای دموکراتیک» بود که متاسفانه [در کودتای ۲۸ مرداد] سرنگون شد؛ از آن بدتر اینکه این سرنگونی با حمایت ایالات متحده آمریکا صورت گرفت. آنچه پس از آن در ایران مشاهده شد، رژیم فاسد و سرکوبگر محمدرضا پهلوی بود و بعدتر زمانی که شاه سرنگون شد، رژیمی به همان اندازه سرکوبگر یعنی جمهوری اسلامی به جای آن ظهور کرد.

🔹من این‌ [به خشونت گراییدن معترضان] را گزینه مطلوبی نمی‌دانم. اگر رژیم ایران همچنان به شکل بیرحمانه معترضان را سرکوب کند، نتیجه چندانی از اعتراضات به دست نمی‌آید و تنها جان بیگناهان بیشتری از دست خواهد رفت. در مقابل اگر معترضان، رادیکال شوند و شروع به استفاده از تاکتیک‌های خشونت‌آمیز کنند، این روند احتمالا به خشونت بیشتر رژیم و افزایش تلفات جانی و بیشتر شدن مشکلات معیشتی مردم خواهد انجامید. 

🔹 من کسی نیستم که انتخابم برخورد خشونت‌آمیز متقابل با رژیم باشم. غریزه من همیشه تظاهرات مسالمت آمیز است با این امید که رژیم‌هایی که به سرکوب خشونت‌آمیز معترضان مشغول هستند، پس از مدتی تمام مشروعیت خود را از دست می‌دهد و عناصر درون رژیم به فکر مصالحه بیفتند. البته در شرایط فعلی ممکن است این ایده در مورد ایران تنها یک تفکر امیدوارانه باشد. 

🔹واقعیت این است که نفت کارها را پیچیده می کند. هنگامی که به منابعی دسترسی پیدا کردید که می توانید بدون پیشرفت‌های تکنولوژیکی عمده و همکاری مردم از آنها بهره برداری کنید، آنگاه رفتار درنده و فاسد آسان‌تر و امکان پذیرتر می‌شود .

🔹بحران‌های پیش روی ایران شدید است در نتیجه من فکر نمی‌کنم که انتظار اینکه حکومت جدید بتواند به طور معجزه آسایی این مشکلات را ظرف یک یا دو سال حل کند، واقع بینانه باشد.

🔹 متاسفانه باید پذیرفت که مردم ایران باید سال‌های سختی را تحمل کنند. اما این بدان معنا نیست که این کشور نمی‌تواند آینده‌ای مطلوب‌تر با حکومت‌های بهتر و نهادهای قوی‌تر و فراگیرتر بسازد. در واقع من متقاعد شده‌ام که ایران می‌تواند این کار را انجام دهد. 

💢انجمن جامعه شناسی ایران، سلسله نشست‌های «اعتراضات 1401، ماهیت، چیستی و چرایی » را برگزار می کند.
 
نشست اول: ماهیت اعتراضات

با حضور :
دکتر سعید معیدفر
دکتر حسین سراج‌زاده
دکتر میرطاهر موسوی
اسماعیل خلیلی
 
دبیر نشست: دکتر سمیه توحیدلو
 زمان: چهارشنبه 25 آبان 1401 -  ‌ساعت 15 الی 17:30 

نشست به طور زنده در صفحات انجمن در شبکه های اجتماعی پخش می‌شود.
▪️آپارات:
 www.aparat.com/iran_sociology
▪️اینستاگرام :  Isa13_99

@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران

لحظۀ خداحافظی!

بازتاب مطلبی که خطاب به حامد اسماعیلیون نوشتم، مرا نسبت به آیندۀ این کشور از هر جهت روشن کرد؛ گرچه پیش از آن هم، برایم کم و بیش روشن بود.
از فحاشی چارپاداری تا تهدید به قتل و تجاوزِ جنسی، بخشی از واکنش افرادی بود که در فضای مجازی و غیرمجازی به حمایت از آقای اسماعیلیون نثارم کردند.
من این سرزمین را سرزمین عطار و سنایی و مولوی و خیام و حافظ و سعدی می‌دانستم. هرگز فکر نمی‌کردم بخشی از مردم این سرزمین روزی به این نقطه برسند. حالا که رسیده‌اند، دیگر جای حضور من نیست. به هر حال، من هم از پوست و گوشت و خون و عصب ساخته شده‌ام. فشارها از همه سوست و من چنان تنها و غریب مانده‌ام که مرگ را بر هموطنی با چنین افرادی ترجیح می‌دهم.
این لحظه، لحظۀ خداحافظی من با سیاستی است که می‌خواهد با این شیوه و روش پیش برود. من این صحنه را ترک می‌کنم، چون هیچ رگی در وجودم با آن سنخیت ندارد و با سرتاسرش بیگانه‌ام.
از این به بعد، بر نوشتن کتاب‌هایم متمرکر می‌شوم و در این کانال نیز فقط در بارۀ تاریخ و امور انتزاعی می‌نویسم و کلامی از آنچه در این کشور می‌گذرد و خواهد گذشت، نخواهم نوشت. این تصمیم برگشت‌ناپذیر است.
اگر ممنوع‌الخروج نبودم و پاسپورت داشتم، برای مدتی به یاد دوران شکوفایی فرهنگ ایران، به سمرقند یا بخارا می‌رفتم و یا راهی عراق می‌شدم و به یادِ لحظه‌های غربت و مظلومیت علی در جوار مسجد کوفه ساکن می‌شدم.
با این همه، من عاشق وطنم هستم. برایش دعای خیر می‌کنم و این تنها کاری است که فعلاً از دستم برمی‌آید.
#احمد_زیدآبادی
#حامد_اسماعیلیون
#خدا_حافظی
#فرهنگ_ایران
#آینده_کشور
@ahmadzeidabad
https://instagram.com/ahmadzeidabadiii

آقای زیدآبادی در این احساس تنها نیست، روشنفکران و اهل فکر زیادی از دو سو وادار به سکوت شدند. ازیک‌طرف، فشار حاکمیت و ازدیگرسو فشار بخشی از مردم معترض.
ابتدای اعتراضات، از خشونتی گفتم که بر یکدیگر روا می‌داریم و همچنان معتقدم که نقطه‌ضعف مهم را باید در همین اشکال پیچیدهٔ خشونت نمادین و آشکار جست‌جو کرد.
اندکی فکر کنیم،چگونه فردی که از زندان و تبعید و تهدید حکومت کم نیاورده،از پیامدهای زندان جامعه، تصمیم به انصراف از کنش‌گری سیاسی گرفته‌است.

💢انجمن جامعه شناسی ایران، سلسله نشست‌های «اعتراضات 1401، ماهیت، چیستی و چرایی » را برگزار می‌کند:
 
🔸نشست دوم؛ چیستی و چرایی اعتراضات

🔹با حضور :
دکتر هادی خانیکی
دکتر مقصود فراستخواه
دکتر افسانه کمالی
دکتر ابوالفضل مرشدی

🔹دبیر نشست: دکتر سمیه توحیدلو
 
🔻زمان: چهارشنبه 2 آذر 1401 -  ‌ساعت 15 الی 17:30 

🔻نشست به طور زنده در صفحات انجمن در شبکه های اجتماعی پخش می‌شود.

🔹آپارات:
 www.aparat.com/iran_sociology

🔹اینستاگرام :  
instagram.com/isa13_99

عباس کاظمی
آبان ۱۴۰۱
🔸عنوان: جابجایی‌های عظیم فرهنگی و اجتماعی و جنبش‌زندگی‌روزمره در ایران

🔷چگونه جنبش آرام زندگی‌روزمره به سطحی رادیکال در ابتدای دهه ۱۴۰۰ رسید؟ برای توضیح آن به پنج تحول و جابجایی عمده در جامعه ایران در اواخر دهه ۹۰ اشاره کردم.


📘دوماهنامه چشم انداز ایران
شماره ۱۳۶
فایل پی‌دی‌اف ضمیمه است
@varijkazemi

نگاهی به تحولات تونس و بازگشت اقتدارگرایی

🖋خدیجه کشاورز

《این روزها یکی از نگرانی‌های برخی از روشنفکران ایرانی در برابر اعتراضاتی که خیابان‌های ایران را در برگرفته است، نگرانی از سرنوشت کشورمان در فردای تحولات احتمالی است. یکی از دلایل نگرانی آنان، سرنوشت کشورهای عربی پس از بهار عربی است. اعتراضاتی که به بهار عربی موسوم شد چهرۀ برخی از کشورهای عربی را دگرگون کرد.》


ادامه‌ی مطلب را می‌توانید در اینجا بخوانید.

https://tttttt.me/culturalstudies_usc

کانال مطالعات‌فرهنگی ایرانی