#شهر_و_عکس
#سفرنامه
جدا از این موضوع که سفر راهی برای شناخت جهان پیرامون و جهان درونی خویش است، سفرنامه‌ها همواره یکی از بهترین راه‌های آشنایی با یک شهر به‌شمار می‌روند.
منصور ضابطیان که تا چندی پیش به عنوان برنامه‌ساز برای مخاطبین تلویزیون نامی آشنا بود، این روزها به واسطه‌ی چاپ چندین سفرنامه، برای دوست‌داران عرصه‌ی کتاب و کتابخوانی نیز غریبه نیست. این نویسنده، مجری و برنامه‌ساز، بخشی از خاطرات #نفیسه_مطلق از سفر به کابل را در کانال خود به اشتراک گذاشته است...
منصور ضابطیان: نفيسه مطلق دوستى ست از سال هاى دور روزنامه نگارى...از روزهايى كه ضبط صوت من و دوربين او باهم رفيق هاى نزديكى بودند كه حاصل كارشان هرهفته در روزنامه "حيات نو" مشتريان پروپاقرصى داشت. او سال هاست كه ايران نيست. دوربينش را برداشت و رفت دنبال عشقش. دكتراى عكاسي گرفت و راه افتاد دور دنيا زندگى كند. دورى رفاقت ما را از بين نبرد و هميشه هم را ديده ايم، در تهران، كوالالامپور يا استانبول... او دو هفته پيش و درست در اوج بمب گذارى هاى كابل براى برگزارى يك كارگاه عكاسي به افغانستان رفته بود.دلنوشته هايش را برايم فرستاد و مرا در غمى عميق فرو برد.از او اجازه گرفتم نوشته و چند تا از عكس هايش را روى كانالم بگذارم تا شما هم در اين تجربه سهيم باشيد.
👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻
🔍 دانشنامه شهری
🔈 @urbanencyclopedia
#سفرنامه
جدا از این موضوع که سفر راهی برای شناخت جهان پیرامون و جهان درونی خویش است، سفرنامه‌ها همواره یکی از بهترین راه‌های آشنایی با یک شهر به‌شمار می‌روند.
منصور ضابطیان که تا چندی پیش به عنوان برنامه‌ساز برای مخاطبین تلویزیون نامی آشنا بود، این روزها به واسطه‌ی چاپ چندین سفرنامه، برای دوست‌داران عرصه‌ی کتاب و کتابخوانی نیز غریبه نیست. این نویسنده، مجری و برنامه‌ساز، بخشی از خاطرات #نفیسه_مطلق از سفر به کابل را در کانال خود به اشتراک گذاشته است...
منصور ضابطیان: نفيسه مطلق دوستى ست از سال هاى دور روزنامه نگارى...از روزهايى كه ضبط صوت من و دوربين او باهم رفيق هاى نزديكى بودند كه حاصل كارشان هرهفته در روزنامه "حيات نو" مشتريان پروپاقرصى داشت. او سال هاست كه ايران نيست. دوربينش را برداشت و رفت دنبال عشقش. دكتراى عكاسي گرفت و راه افتاد دور دنيا زندگى كند. دورى رفاقت ما را از بين نبرد و هميشه هم را ديده ايم، در تهران، كوالالامپور يا استانبول... او دو هفته پيش و درست در اوج بمب گذارى هاى كابل براى برگزارى يك كارگاه عكاسي به افغانستان رفته بود.دلنوشته هايش را برايم فرستاد و مرا در غمى عميق فرو برد.از او اجازه گرفتم نوشته و چند تا از عكس هايش را روى كانالم بگذارم تا شما هم در اين تجربه سهيم باشيد.
👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻
🔍 دانشنامه شهری
🔈 @urbanencyclopedia
#شهر_و_ادبیات
#سفرنامه
#ابن_فضلان
ابن فضلان با نام کامل احمد بن فضلان بن العباس بن راشد بن حماد در نیمه دوم سده سوم و نیمه اول سده چهارم هجری می زیسته است. بیش تر شهرت وی به خاطر کتاب یا رساله سفرنامه ابن فضلان است ابن فضلان جهانگرد نبوده است، بلکه تنها حادثه ای سبب مسافرت او به همران گروهی به سرزمین اسلاوها شده است. احتمال می رود که ابن فضلان در بغداد از جایگاه دینی برخوردار بوده است، زیرا در سفر نیز به امور دینی بیشتر توجه دارد. سفر ابن فضلان در زمان مقتدر خلیفه عباسی رخ داد. رساله ابن فضلان تصویری روشن و زنده از مردم سرزمین‌های آسیای مرکزی و شمال خزر، جغرافیایی انسانی و حاکمان این مناطق ارائه کرده است. این رساله شرح سفری است یازده ماهه که از بغداد آغاز و پس از گذر از شهرهایی چون نهروان- حلوان- همدان- ساوه- ری- سمنان- دامغان- نیشابور- سرخس- مرو- آمل- جیحون- بخارا- خوارزم- جرجانیه- جیت- باشگرد- قبیله صقالبه (اسلاوها)- نهر اتل - خزر و بعد از پیمودن مسیرهایی از ماوراءالنهر و رسیدن به نزدیکی مسکو دوباره به بغداد منتهی می شود.
ابن فضلان پس از بازگشت، شرح سفر خود را به صورت کتاب درآورد. این رساله از آن جهت اهمیت دارد که می توان گفت قابل اعتمادترین گزارش درباره این مناطق، از سوی ابن فضلان ارائه شده است. در سال ۱۹۹۹ (میلادی) فیلم «سیزدهمین سلحشور» با کارگردانی جان مک تیرنان و با شرکت آنتونیو باندراس با چشم‌داشتی به داستان ابن فضلان ساخته شد. در ادامه بخشی از سفرنامه ی وی را که راوی شهرها، افکار و عقاید مردمان آنان است، باز میخوانیم:
"نخستین شب که در آن شهر به سر بردیم، یک ساعت پیش از غروب آفتاب دیدم سرخی شدیدی افق آسمان را فرا گرفته و صداهای سخت و هیاهوی بلندی از آسمان به گوشم می رسید. چون رو به بالا کردم، ابر سرخ فامی را همچون آتش نزدیک خودم دیدم. این سر و صدا از آن ابر بر می خاست. در آن ابر شکل هایی از مردم و چهارپایان مشاهده می شد.
در میان ابرها اشباحی که به مردم شباهت داشتند در نظرم مجسم می شدند که نیزه و شمشیرهایی در دست داشتند. ناگهان قطعه ابر دیگری مانند آن نمودار شد که در میان آن نیز چند تن مرد و چهارپا و مقداری اسلحه نمایان بودند، این تکه ابر پیش آمد و چون لشکری به سوی قطعه ابر دیگر هجوم برد. ما از مشاهده این وضع به وحشت افتادیم و به گریه و زاری و دعا پرداختید، اما اهل شهر به ما می خندیدند و از کار ما به شگفت آمده بودند.
این وضع تا پاسی از شب ادامه داشت، آن گاه دو ابر از نظر پنهان شدند. در این باب از پادشاه استعلام کردیم. وی ادعا می کرد که پدرانش می گفتند: آن ابرها از مؤمنان و کافران اجنّه هستند و هر شب با یکدیگر می جنگند و هنوز از میان نرفته اند."
🔍 دانشنامه شهری
🔈 @Urbanencyclopedia
#سفرنامه
#ابن_فضلان
ابن فضلان با نام کامل احمد بن فضلان بن العباس بن راشد بن حماد در نیمه دوم سده سوم و نیمه اول سده چهارم هجری می زیسته است. بیش تر شهرت وی به خاطر کتاب یا رساله سفرنامه ابن فضلان است ابن فضلان جهانگرد نبوده است، بلکه تنها حادثه ای سبب مسافرت او به همران گروهی به سرزمین اسلاوها شده است. احتمال می رود که ابن فضلان در بغداد از جایگاه دینی برخوردار بوده است، زیرا در سفر نیز به امور دینی بیشتر توجه دارد. سفر ابن فضلان در زمان مقتدر خلیفه عباسی رخ داد. رساله ابن فضلان تصویری روشن و زنده از مردم سرزمین‌های آسیای مرکزی و شمال خزر، جغرافیایی انسانی و حاکمان این مناطق ارائه کرده است. این رساله شرح سفری است یازده ماهه که از بغداد آغاز و پس از گذر از شهرهایی چون نهروان- حلوان- همدان- ساوه- ری- سمنان- دامغان- نیشابور- سرخس- مرو- آمل- جیحون- بخارا- خوارزم- جرجانیه- جیت- باشگرد- قبیله صقالبه (اسلاوها)- نهر اتل - خزر و بعد از پیمودن مسیرهایی از ماوراءالنهر و رسیدن به نزدیکی مسکو دوباره به بغداد منتهی می شود.
ابن فضلان پس از بازگشت، شرح سفر خود را به صورت کتاب درآورد. این رساله از آن جهت اهمیت دارد که می توان گفت قابل اعتمادترین گزارش درباره این مناطق، از سوی ابن فضلان ارائه شده است. در سال ۱۹۹۹ (میلادی) فیلم «سیزدهمین سلحشور» با کارگردانی جان مک تیرنان و با شرکت آنتونیو باندراس با چشم‌داشتی به داستان ابن فضلان ساخته شد. در ادامه بخشی از سفرنامه ی وی را که راوی شهرها، افکار و عقاید مردمان آنان است، باز میخوانیم:
"نخستین شب که در آن شهر به سر بردیم، یک ساعت پیش از غروب آفتاب دیدم سرخی شدیدی افق آسمان را فرا گرفته و صداهای سخت و هیاهوی بلندی از آسمان به گوشم می رسید. چون رو به بالا کردم، ابر سرخ فامی را همچون آتش نزدیک خودم دیدم. این سر و صدا از آن ابر بر می خاست. در آن ابر شکل هایی از مردم و چهارپایان مشاهده می شد.
در میان ابرها اشباحی که به مردم شباهت داشتند در نظرم مجسم می شدند که نیزه و شمشیرهایی در دست داشتند. ناگهان قطعه ابر دیگری مانند آن نمودار شد که در میان آن نیز چند تن مرد و چهارپا و مقداری اسلحه نمایان بودند، این تکه ابر پیش آمد و چون لشکری به سوی قطعه ابر دیگر هجوم برد. ما از مشاهده این وضع به وحشت افتادیم و به گریه و زاری و دعا پرداختید، اما اهل شهر به ما می خندیدند و از کار ما به شگفت آمده بودند.
این وضع تا پاسی از شب ادامه داشت، آن گاه دو ابر از نظر پنهان شدند. در این باب از پادشاه استعلام کردیم. وی ادعا می کرد که پدرانش می گفتند: آن ابرها از مؤمنان و کافران اجنّه هستند و هر شب با یکدیگر می جنگند و هنوز از میان نرفته اند."
🔍 دانشنامه شهری
🔈 @Urbanencyclopedia
#گزیده_کتاب
#سفرنامه
#شهر_دیروز
"مشاهدات سفر از بنگال به ایران (۱۷۸۶ م)؛ ویلیام فرانکلین"
🔍 دانشنامه شهری
🔈 @urbanencyclopedia
#سفرنامه
#شهر_دیروز
"مشاهدات سفر از بنگال به ایران (۱۷۸۶ م)؛ ویلیام فرانکلین"
🔍 دانشنامه شهری
🔈 @urbanencyclopedia
#گزیده_کتاب
#سفرنامه
#شهر_دیروز
توصیف بازار وکیل در شیراز از کتاب
"مشاهدات سفر از بنگال به ایران (۱۷۸۶ م)؛ ویلیام فرانکلین"
شیراز دارای بازار ها و کاروانسراهای متعدد است که از آن میان بازار وکیل ( چون توسط کریم خان ساخته شده است به این اسم نامیده می شود) خیلی از همه بزرگتر و باشکوه تر است.این بازار خیابانی است به طول تقریبا چهار مایل که تماما از آجر ساخته شده و دارای طاقی است که بیش و کم شبیه "پیاتزاس" در "کاونت گاردن" می باشد.این بازار بسیار باهیبت بوده و خوب ساخته شده است.در طرفین آن مغازه ها و حجره ها و سایر مراکز داد و ستد قرار دارند که در آن ها انواع کالاها در معرض فروش قرار گرفته است.
مغازه ها به خان تعلق دارند و به قیمت نازلی به مغازه دارها و تجار اجاره داده شده اند. در خارج از محوطه بازار، کاروانسرایی وجود دارد که به شکل هشت ضلعی است و تماما از آجر درست شده است. در ورودی این کاروانسرا دارای طاق ضربی بسیار بلندی است و وسط آن، محل قرار دادن کالا و مال التجاره است و اطراف آن در دو طبقه، اتاقهای راحتی جهت سکونت تجار و مسافرین درست شده است که آنها را هم با قیمت ارزانی به کسانی که مایل باشند اجاره میدهند. در وسط بازار مذکور در فوق نیز یک کاروانسرای وسیع وجود دارد که چهار گوش است و جبهه آن دارای نقاشیهای زیبایی با رنگ آبی و سفید است و در آن اجناس چینی نشان داده شده و به چشم خیلی قشنگ می آید.
عمارت این کاروانسرا بزرگتر از آن دیگری است که در یادداشتهای تجار ارمنی و مسیحیان دیگر پیشتر از آن نام برده شده است.
غیر از بازار وکیل، بازارهای دیگری نیز در شیراز وجود دارد که هر کدام خاص یکی از اصناف است مثل: بازار زرگرها، بازار سفید گرها، بازار رنگرزها، بازار تجارها، بازار کلاهدوزها و بازار کفشدوزها
هندیها نیز برای خود کاروانسرایی دارند که در گوشه دیگری از شهر واقع شده است و در مقابل از ایشان پول دریافت می شود.
🔍 دانشنامه شهری
🔈 @urbanencyclopedia
#سفرنامه
#شهر_دیروز
توصیف بازار وکیل در شیراز از کتاب
"مشاهدات سفر از بنگال به ایران (۱۷۸۶ م)؛ ویلیام فرانکلین"
شیراز دارای بازار ها و کاروانسراهای متعدد است که از آن میان بازار وکیل ( چون توسط کریم خان ساخته شده است به این اسم نامیده می شود) خیلی از همه بزرگتر و باشکوه تر است.این بازار خیابانی است به طول تقریبا چهار مایل که تماما از آجر ساخته شده و دارای طاقی است که بیش و کم شبیه "پیاتزاس" در "کاونت گاردن" می باشد.این بازار بسیار باهیبت بوده و خوب ساخته شده است.در طرفین آن مغازه ها و حجره ها و سایر مراکز داد و ستد قرار دارند که در آن ها انواع کالاها در معرض فروش قرار گرفته است.
مغازه ها به خان تعلق دارند و به قیمت نازلی به مغازه دارها و تجار اجاره داده شده اند. در خارج از محوطه بازار، کاروانسرایی وجود دارد که به شکل هشت ضلعی است و تماما از آجر درست شده است. در ورودی این کاروانسرا دارای طاق ضربی بسیار بلندی است و وسط آن، محل قرار دادن کالا و مال التجاره است و اطراف آن در دو طبقه، اتاقهای راحتی جهت سکونت تجار و مسافرین درست شده است که آنها را هم با قیمت ارزانی به کسانی که مایل باشند اجاره میدهند. در وسط بازار مذکور در فوق نیز یک کاروانسرای وسیع وجود دارد که چهار گوش است و جبهه آن دارای نقاشیهای زیبایی با رنگ آبی و سفید است و در آن اجناس چینی نشان داده شده و به چشم خیلی قشنگ می آید.
عمارت این کاروانسرا بزرگتر از آن دیگری است که در یادداشتهای تجار ارمنی و مسیحیان دیگر پیشتر از آن نام برده شده است.
غیر از بازار وکیل، بازارهای دیگری نیز در شیراز وجود دارد که هر کدام خاص یکی از اصناف است مثل: بازار زرگرها، بازار سفید گرها، بازار رنگرزها، بازار تجارها، بازار کلاهدوزها و بازار کفشدوزها
هندیها نیز برای خود کاروانسرایی دارند که در گوشه دیگری از شهر واقع شده است و در مقابل از ایشان پول دریافت می شود.
🔍 دانشنامه شهری
🔈 @urbanencyclopedia
#گزیده_کتاب
#سفرنامه
#شهر_دیروز
شرح "آرامگاه حضرت حافظ" در دوره زندیه از ویلیام فرانکلین
از کتاب "مشاهدات سفر از بنگال به ایران ۱۷۸۶ م" ص ۷۹
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آرامگاه شاعر معروف و شایسته تمجید، حافظ، که یکی از بزرگترین شعرای ایران است در تقریبا دو مایلی باروی شهر در سمت شمال شرق در سمت دروازه شاه میرزاحمزه قرار دارد. در اینجا کریمخان وکیل ایوانی با شکوه همراه با حجرههای متعدد بنا کرده است وسبك ساختمان آن درست شبیه به دیوانخانه میباشد و در هیچیک از آنها زیبائی فدای مخارج نگشته است.
آرامگاه حافظ در وسط یک باغ بزرگی واقع شده است و روبروی آن یک حوض بزرگ آب قرار دارد که در وسط دارای یک فواره می باشد. در باغ تعداد زیادی درخت سرو هست که عظمت و بلندی خارق العاده دارند و بسیار زیبا میباشند. این درختها خیلی قدیمی هستند و به نظر من همانند درختی هستند که سرجان شاردن در یادداشتهای خود شرح داده است.
قبر محمد شمس الدين حافظ زیر سایه این درختها قرار دارد. سنگ قبر از مرمر سفید یکپارچه تبریزی است که هشت پا طول و چهارپا عرض دارد. این سنگ را در زمان کریمخان ساخته اند و روی سنگ قبلی گذاشته شده است. در طرفین و روی این سنگ اشعاری از خود شاعر به خط بسیار خوش نستعلیق حجاری شده است.
در فصل بهار وتابستان مردم به این محل می آیند و وقت خود را با کشیدن قلیان، بازی شطرنج و بازیهای دیگر و هم چنین خواندن اشعار حافظ که برای ایرانیها پرشورتر و پرحالتر از هر شاعر دیگری است می گذرانند. ایرانیها حافظ را تا حد پرستش گرامی میدارند و هرگز جز با احترام خارق العاده از او سخن نمی گویند.
در روی سنگ قبر او يك نسخه نفیس از اشعار وی گذاشته شده است تا کسانی که برمزار این شاعر نامدار می روند بتوانند از آن استفاده کنند. جوانهای تحصیل کرده شهر همه این جا جمع میشوند و با خواندن اشعاری از حافظ که مورد علاقه شان میباشد نسبت به او ادای احترام می کنند و به ياد او باده های خوشگوار شهر خود را مینوشند.
🔍 دانشنامه شهری
🔈 @urbanencyclopedia
#سفرنامه
#شهر_دیروز
شرح "آرامگاه حضرت حافظ" در دوره زندیه از ویلیام فرانکلین
از کتاب "مشاهدات سفر از بنگال به ایران ۱۷۸۶ م" ص ۷۹
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آرامگاه شاعر معروف و شایسته تمجید، حافظ، که یکی از بزرگترین شعرای ایران است در تقریبا دو مایلی باروی شهر در سمت شمال شرق در سمت دروازه شاه میرزاحمزه قرار دارد. در اینجا کریمخان وکیل ایوانی با شکوه همراه با حجرههای متعدد بنا کرده است وسبك ساختمان آن درست شبیه به دیوانخانه میباشد و در هیچیک از آنها زیبائی فدای مخارج نگشته است.
آرامگاه حافظ در وسط یک باغ بزرگی واقع شده است و روبروی آن یک حوض بزرگ آب قرار دارد که در وسط دارای یک فواره می باشد. در باغ تعداد زیادی درخت سرو هست که عظمت و بلندی خارق العاده دارند و بسیار زیبا میباشند. این درختها خیلی قدیمی هستند و به نظر من همانند درختی هستند که سرجان شاردن در یادداشتهای خود شرح داده است.
قبر محمد شمس الدين حافظ زیر سایه این درختها قرار دارد. سنگ قبر از مرمر سفید یکپارچه تبریزی است که هشت پا طول و چهارپا عرض دارد. این سنگ را در زمان کریمخان ساخته اند و روی سنگ قبلی گذاشته شده است. در طرفین و روی این سنگ اشعاری از خود شاعر به خط بسیار خوش نستعلیق حجاری شده است.
در فصل بهار وتابستان مردم به این محل می آیند و وقت خود را با کشیدن قلیان، بازی شطرنج و بازیهای دیگر و هم چنین خواندن اشعار حافظ که برای ایرانیها پرشورتر و پرحالتر از هر شاعر دیگری است می گذرانند. ایرانیها حافظ را تا حد پرستش گرامی میدارند و هرگز جز با احترام خارق العاده از او سخن نمی گویند.
در روی سنگ قبر او يك نسخه نفیس از اشعار وی گذاشته شده است تا کسانی که برمزار این شاعر نامدار می روند بتوانند از آن استفاده کنند. جوانهای تحصیل کرده شهر همه این جا جمع میشوند و با خواندن اشعاری از حافظ که مورد علاقه شان میباشد نسبت به او ادای احترام می کنند و به ياد او باده های خوشگوار شهر خود را مینوشند.
🔍 دانشنامه شهری
🔈 @urbanencyclopedia