ویژگی‌های رواندرمانگر ممتاز
دکتر بری ال.دانکن
مترجم: علی فیضی
دکتر بری ال.دانکن، روانشناس، آموزگار و پژوهشگری است که بیش از 17000 ساعت تجربۀ بالینی دارد. صاحب صدها اثر در زمینۀ مشاوره و رواندرمانی از جمله 17 کتاب است. ابزار ابداعی او برای بهبود اثربخشی رواندرمانی با عنوان سیستم مدیریت پیامد شرکای تغییر (1) هم‌اکنون از جمله رایج‌ترین ابزارهای مورد استفاده برای نظارت بر پیامدهای رواندرمانی و مشاوره در دنیاست. آنچه در ادامه می‌آید خلاصه‌ای از آرای دکتر دانکن دربارۀ ویژگی‌های رواندرمانگران ممتاز است.
1. Partners for Change Outcome Management System (PCOMS)
تمرکز روی توانمندی‌ها
رواندرمانگر ممتاز روی استفاده از توانمندی‌ها درمانجو و فعال‌سازی منابع او تمرکز می‌کند. رواندرمانگر ممتاز آگاه است که 80 الی 87 درصد موفقیت درمان وابسته به عوامل فرادرمانی و متعلق به درمانجو است.
تجربۀ خاص
تجربه مهم است اما نه آن نوع کلی تجربه که به ما گفته‌اند باعث موفقیت در رواندرمانی می‌شود؛ بلکه تجربۀ خاص در مورد مشکلات و مسائل خاص مانند زوج‌درمانی که مثلاً باعث می‌شود رواندرمانگر ممتاز دقیق‌تر و سریع‌تر به ضابطه‌بندی مورد دست بزند.
مهارت در ایجاد اتحاد درمانی
رواندرمانگران ممتاز با دستۀ گسترده‌ای از درمانجویان می‌توانند اتحاد درمانی ایجاد کنند. این مهارت خود نشان از مهارت‌های بین‌فردی بالای رواندرمانگران ممتاز دارد.
بر پایۀ این مهارت‌ها، می‌توان ده ویژگی برای رواندرمانگر ممتاز برشمرد:
برای مطالعۀ ادامۀ مقاله و دیگر مقاله‌های مرتبط با #تمرین_عامدانه و #مهارت_در_رواندرمانی می‌توانید به لینک زیر مراجعه بفرمایید:
http://www.mrmz.ir/TA/

(این متن به سفارش مرکز خدمات روانشناختی و مشاورۀ #زندگی ترجمه شده است)
دکتر بری ال. دانکن
مترجم: علی فیضی
https://tttttt.me/mrmz_ravanshenasan
#تمرین_عامدانه
#رواندرمانگر_ممتاز
#مهارت_در_رواندرمانی

گام به گام تمرین عامدانه برای بهبود مهارت در رواندرمانی

توری دی‌آنجلیس
مترجم: علی فیضی

رواندرمانگران خود می‌توانند برنامه‌های منظمی برای استفاده از تمرین عامدانه طراحی کنند. دکتر تونی رومنیر در کتاب خود با عنوان «تمرین عامدانه: راهنمایی برای بهبود اثربخشی بالینی(1)» این نوع از برنامه‌ را پیشنهاد می‌دهد:
1️⃣عملکرد خود را به طور مداوم بسنجید و این کار را با استفاده از گزارش‌های نتایج درمانجو انجام بدهید. مخصوصا به نتایج آن درمانجویانی توجه کنید که درجا می‌زنند یا در خطر رها کردن درمان هستند. ابزارهای ثبت نتایج درمانجو را می‌توانید از این سایت دانلود کنید:
https://scott-d-miller-ph-d.myshopify.com/collections/performance-metrics/products/performance-metrics-licenses-for-the-ors-and-srs.

2️⃣جلسات خود با این درمانجویان را با اجازه ایشان به صورت ویدئویی ضبط کرده و آنها را مشاهده کنید.

3️⃣از یک همکار معتبر یا یک متخصص در مورد عملکرد خود در این ویدئوها بازخورد بگیرید.

4️⃣داده‌های به دست آمده از ابزارهای نتایج درمانجو و ویدئوی جلسات به شما نشان خواهد داد که نیازمند تمرین و تکرار برخی مهارت‌ها هستید. اگر داده‌ها نشان دادند که شما به عنوان مثال اکثر درمانجویان به شدت مضطرب خود را بعد از تنها دو سه جلسه از دست می‌دهید، ویدئویی از جلسات با این درمانجویان را مشاهده کنید. ممکن است ببینید که به عنوان مثال، ناخواسته ناراحتی خود در کار با این درمانجویان را به ایشان فرافکنی می‌کنید. برای کار در این مورد، می‌توانید به صورت منظم همراه با مشاهدۀ ویدئوهایی از این این دست، در حالی که در ذهن ناراحت هستید، عمدا بدن و عضلات صورت خود را آرام بسازید. با انجام مکرر این تمرین می‌توانید که در جلسه با گشودگی و آرامش بیشتری به درمانجو پاسخ بدهید.

5️⃣اهدافی آموزشی برای خود تنظیم کنید که به صورت تدریجی به فراسوی توانایی کنونی شما بروند. دکتر رومنیر پیشنهاد می‌کند روی مهارت‌های عمومی خود نظیر هماهنگی هیجانی با درمانجویان هم کار کنید. شیوه‌ای موثر برای انجام این کار، نگاه کردن به ویدئوی جلسات درمانی در حالی است که صدای ویدئو را خاموش کرده‌اید. اگر برداشت شما از هیجانات درمانجو در حالتی که صدا خاموش است با برداشت و فهم شما از درمانجو موقعی که صدا روشن است متفاوت باشد، روی این مساله تامل و تمرین کنید که از زبان بدن او بتوانید سرنخ‌های صحیح این که چه هیجانی نشان می‌دهد را کشف کنید.

6️⃣بازه‌های زمانی را به تمرین در یک مکان آرام اختصاص بدهید. هر هفته سه جلسه بیست دقیقه‌ای را به تمرین اختصاص بدهید و به تدریج بعد از مسلط شدن به هر مهارت می‌توانید به سراغ مهارتی دیگر بروید. نکتۀ اساسی تمرین مداوم، استراحت کافی بین جلسات و آهسته آهسته افزایش دادن میزان تمرین هفتگی در ماه‌های بعد است؛ مثلا دو ماه اول هر هفته سه جلسۀ بیست دقیقه‌ای و از ماه سوم هر هفته چهار جلسۀ بیست دقیقه‌ای در هر هفته داشته باشید.

♻️در طول عمر حرفه‌ای خود این گام‌ها را به طور منظم تکرار کنید.

(1) Deliberate Practice for Psychotherapists: A Guide to Improving Clinical Effectiveness
منبع:
Monitor on Psychology

#تمرین_عامدانه
#رواندرمانگر_ممتاز
#مهارت_در_رواندرمانی
#خبرگی_در_رواندرمانی
https://tttttt.me/AcademyofPsychotherapy

مسألۀ خبرگی در رواندرمانی
(ترجمۀ کامل)
خلاصه
موثر بودن رواندرمانی هرچند به خوبی تثبیت شده اما نتایج آن پنج دهه است که رو به بهبود نبوده است.تلاش‌هایی که از دهۀ نود میلادی برای شناسایی رویکردهای درمانی به صورت تجربی حمایت شده انجام شده این واقعیت را تغییر چندانی نداده است. جالب‌توجه‌تر آن که مطالعات نتوانسته‌اند نشان بدهند که آموزش تخصصی، نتایج رواندرمانگران را بهبود می‌دهد و حتی با گذشت زمان و کسب تجربۀ بیشتر نتایجی که درمانگران به دست می‌آورند به طور پیوسته‌ای رو به زوال می‌رود. هدف این مقاله روشن ساختن این است که یافته‌های مربوط به متون پژوهشی دربارۀ خبرگی و عملکرد فرد خبره چگونه مسیرهایی جدید به روی حوزۀ رواندرمانی می‌گشاید. یافته‌هایی که تاکنون به دست آمده‌اند به احتمالات نویی برای کمک به رواندرمانگران جهت بهبود کیفیت و نتیجۀ کارشان اشاره دارند.
برای مطالعۀ ادامۀ مقاله می‌توانید به لینک زیر مراجعه بفرمایید:

http://www.mrmz.ir/TA/مسالۀ-خبرگی-در-رواندرمانی

(این متن به سفارش مرکز خدمات روانشناختی و مشاورۀ #زندگی ترجمه شده است)
دکتر اسکات دی. میلر، دکتر مارک ای. هابل، دکتر داریل چو
مترجم: علی فیضی
https://tttttt.me/mrmz_ravanshenasan
#تمرین_عامدانه
#رواندرمانگر_ممتاز
#مهارت_در_رواندرمانی
#خبرگی_در_رواندرمانی

نومیدی سازنده در ACT: دیدگاهی پیچیده‌تر

چکیده
نومیدی سازنده از جمله‌های فرایندهای اساسی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد جهت پرداختن به رفتارهای اجتنابی و مشکل‌ساز درمانجو است. در این مقاله پس از تعریف این فرایند، به سه مانع انجام دادن این فرایند و نحوۀ گذر از این موانع پرداخته می‌شود.

برای مطالعۀ ادامۀ مقاله می‌توانید به لینک زیر مراجعه بفرمایید:

http://www.mrmz.ir/مقالات-روانشناسی/برای-متخصصان/نومیدی-سازنده-در-act-1

(این متن به سفارش مرکز خدمات روانشناختی و مشاورۀ #زندگی نوشته شده است)

نویسنده: علی فیضی
https://tttttt.me/mrmz_ravanshenasan

#Learning_ACT
#رواندرمانگر_ممتاز
#مهارت_در_رواندرمانی
#خبرگی_در_رواندرمانی

بهبود خبرگی در روان‌درمانی

چکیده
نویسندگان مقالۀ جنجال‌برانگیز «خبرگی در روان درمانی: هدفی دشوار»، در این مقاله به انتقاداتی که از آرای ایشان در مقالۀ مذکور شده است پاسخ می‌دهند و با واضح‌تر بیان کردن منظور خود، پیشنهاداتی برای بهبود تعریف خبرگی در رواندرمانی، پژوهش دربارۀ این مفهوم و دستیابی به آن ارایه می‌کنند.

برای مطالعۀ ادامۀ مقاله می‌توانید به لینک زیر مراجعه بفرمایید:

http://www.mrmz.ir/TA/بهبود-خبرگی-در-روان-درمانی

(این متن به سفارش مرکز خدمات روانشناختی و مشاورۀ #زندگی نوشته شده است)

نویسندگان: ترنس ترسی، بروس ومپولد، رادنی گودیر و جیمز لیکتنبرگ
مترجم: عاطفه محمدصادق
ویراستار: علی فیضی
https://tttttt.me/mrmz_ravanshenasan

#تمرین_عامدانه
#رواندرمانگر_ممتاز
#مهارت_در_رواندرمانی
#خبرگی_در_رواندرمانی

درمانجوی غیرقابل درمان؟
رواندرمانی چگونه ممکن است به بیراهه برود

چکیده
یافته‌ای مشهور در دنیای پژوهش دربارۀ عوامل اثرگذار در موفقیت رواندرمانی وجود دارد که بر اساس آن هشتاد الی هشتاد و هفت درصد موفقیت درمان وابسته به عواملی متعلق به درمانجو و بنابراین فرادرمانی است. این مساله می‌تواند تا حد زیادی تبیین کند که چرا برخی از درمانجویان سریع یا برخی دیگر به کندی به رواندرمانی پاسخ می‌دهند یا اصلاً رواندرمانی برایشان موثر واقع نمی‌شود. با این حال نمی‌توان این نکته را هم انکار کرد که فرایند و محتوای رواندرمانی هم می‌تواند در سود بردن یا نبردن درمانجو نقش داشته باشد و حتی درمانجویی را به وضعیتی غیرقابل درمان برساند. اما چگونه؟

برای مطالعۀ ادامۀ مقاله می‌توانید به لینک زیر مراجعه بفرمایید:

http://www.mrmz.ir/TA/درمانجوی-غیرقابل-درمان

(این متن به سفارش مرکز خدمات روانشناختی و مشاورۀ #زندگی ترجمه و نوشته شده است)

مترجم و نویسنده: علی فیضی
https://tttttt.me/mrmz_ravanshenasan


#رواندرمانگر_ممتاز
#مهارت_در_رواندرمانی
#خبرگی_در_رواندرمانی

هدف ACT: فهم معنای رفتار در بافتار وقوع آن
برگرفته از ویرایش دوم کتاب Learning ACT
مترجم:
علی فیضی
یک تفاوت بزرگ بین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و بسیاری از رویکردهای دیگر رواندرمانی، در نگاه ویژۀ آن به رنج انسان است.
بسیاری از رویکردهای رواندرمانی این پیش‌فرض را دارند که افکار و احساساتی که به صورت منفی ارزیابی شده‌اند –نظیر اضطراب، افسردگی یا هذیان‌ها- مشکلاتی‌اند که بایستی از دست آنها خلاص شد. در ACT بر خلاف پیش‌فرض مذکور، این افکار و احساسات نامطلوب به عنوان اهداف اولیه و اساسی درمان در نظر گرفته نمی‌شود؛ بلکه تلاش برای اجتناب از این رویدادهای درونی نامطوب، مشکل‌زا مفهوم‌پردازی می‌شود. این رفتارهای اجتنابی اغلب مشکل‌آفرین بوده و می‌توانند که درمانجو از تجربۀ پیامدهای زندگی ارزشمند و مطلوب باز بدارند.
بر مبنای الگوی ACT در مورد رنج انسان، افکار و احساسات دشوار در هر جنبه از تجربۀ انسانی وجود دارند و بنابراین نمی‌توان آنها را به عنوان مشکلاتی که باید رفع شوند دید. زندگی شامل رویدادهای دردناک است و تلاش برای اجتناب از درد اغلب به جای حذف درد، موجب شدت یافتن آن می‌شود.
درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد روی رفتار افرادی در آن بافتارها/زمینه‌هایی تمرکز می‌کند که روی می‌دهند؛ بنابراین ارزیابی در این رویکرد در حالی که بر مشکلات کنونی درمانجو تمرکز دارد اما محیط گذشته و کنونی او را نیز مدنظر قرار می‌دهد.
حرکت به سوی کارآمدی
معیار نتیجه‌گیری در ACT، کارآمدی است؛ به این معنا که هدف ACT این است که رفتار فرد بر اساس ارزش‎های او، اهداف مطلوبش در محیط کنونی و با توجه به همۀ تجربه‌هایی که قبلاً داشته، کارآمد باشد.
این نوع هدف‌گزاری در تضاد با الگوی پزشکی ماشین‌انگارانه است که در آن ارزیابی، روی استفاده از برچسب‌های تشخیصی تاکید شده و کاهش نشانه‌ها به عنوان معیار نتیجه‌گیری معرفی می‌شود. به عنوان مثال ارزیابی و درمان یک مشکل اضطرابی در الگوی پزشکی، بر کاوش در بافتارهایی تمرکز دارد که اضطراب در آن رخ می‌دهد تا بتوان به یک برچسب تشخیصی مثل اختلال اضطراب اجتماعی یا اختلال اضطراب فراگیر رسید. درمانگر بعد از تشخیص، برای کاهش اضطراب دارو تجویز می‌کند یا از بازسازی شناختی (برای جایگزین کردن باورهای غیرمنطقی با باورهای منطقی‌تر) استفاده می‌کند تا کاهش اضطراب رخ بدهد.
بر خلاف مثال‌های ذکر شده، درمانگر ACT بافتارهایی که اضطراب در آن رخ می‌دهد و اقداماتی که درمانجو به هنگام مضطرب‌شدن انجام می‌دهد را ارزیابی می‌کند؛ مثلاً می‌پرسدآیا درمانجو از اضطراب اجتناب یا فرار می‌کند؟ شناسایی کارکردهای رفتارهای مقابله با اضطراب مثل اجتناب از موقعیت‌های گوناگون یا انجام آیین‌های اجباری برای کاهش اضطراب، اهمیت اساسی در رواندرمانی بر اساس ACT دارد.
مرکزین این کارکردها در ACT موجب می‌شود که طبقات تشخیصی راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانی نسبتاً بی‌اهمیت شود. البته نزد درمانگر ACT، این ابزار تشخیصی همچنان یک ابزار کاربردی برای تعامل با دیگر متخصصین و کار با نهادهایی مثل بیمه است. درمانگر ACT به جای این که کاهش اضطراب را هدف مطلوب درمان در نظر بگیرد، بر تغییر رفتار درمانجو در رابطه با اضطرابش تاکید می‌کند تا در بافتارهایی که قبلاً فرار از اضطراب منجر به پیامدهای نامطلوب زندگی می‌شد، بتواند که کارآمدتر اقدام کند.
https://tttttt.me/thirdwaveofBehaviorTherapy

#Learning_ACT
#مهارت_در_رواندرمانی

✅سودمندی‌های آموختن تجربی انعطاف‌پذیری روانی برای رواندرمانگران

❇️انطعاف‌پذیری روانی، فرایند تماس با لحظۀ حال به عنوان یک انسان هوشیار و تغییر دادن رفتار یا پافشاری بر رفتار هدایت‌شده با ارزش‌های شخصی در پاسخ به نیازهای موقعیتی است.

🌟افزایش انعطاف‌پذیری روانی با بهبود متغیرهای کاری نظیر رضایت‌ شغلی، مولد بودن، عملکرد و بهزیستی عمومی همراه است.
⭐️بر مبنای پژوهش‌ها، آموختن مهارت‌های انعطاف‌پذیری روانی برای رواندرمانگران سودمند است. رواندرمانگرانی که این مهارت را آموزند بهزیستی بهتری دارند، کمتر به فرسودگی و استرس شغلی دچار می‌شوند و اثربخشی درمانی بیشتری دارند. این مهارت‌ها باعث می‌شوند که درمانگران پذیرش بیشتری نسبت به درمانجویان داشته باشند و با راحتی بیشتری تکنیک‌های مبتنی بر شواهد را انجام بدهند. انعطاف‌پذیری روانی درمانگران پیش‌بینی‌کنندۀ استفادۀ ایشان از رویکردهای مبتنی بر شواهد اما نه چندان خوشایند (برای درمانجو و درمانگر) مثل مواجهه و بازداری از پاسخ است.
#خبرگی_در_رواندرمانی
#مهارت_در_رواندرمانی
#Learning_ACT
👇🏻👇🏻👇🏻
https://tttttt.me/thirdwaveofBehaviorTherapy

❇️سه مشکل عمدۀ درمانگران تازه‌کار ACT
(بخش اول)
دکتر علی فیضی
✅برگرفته از کارگاه‌ها و دوره‌های آموزشی ACT دکتر راس هریس و دکتر متیو ویلیت
1️⃣نگرفتن رضایتنامه: منظور از گرفتن رضایتنامه صرفا امضای یک قرارداد مکتوب نیست بلکه بیشتر این است که به روشنی رویکرد ACT را به درمانجو معرفی کنید: این روش رویکردی فعال است که نیازند مشارکت شما در انجام آن است؛ ما در اینجا (جلسۀ درمان) صرفا حرف نمی‌زنیم بلکه تمرین‌هایی هم انجام می‌دهیم. اگر بپرسید هدف از انجام این تمرینات چیست جواب من این خواهد بود که با انجام این تمرین‌ها شما در پاسخ دادن موثر به افکار و احساسات دردناک مهارت‌ پیدا می‌کنید تا در نتیجه این افکار و احساسات روی زندگی شما اثر کمتری بگذرند. دیگر نکتۀ مهم رویکردی که من با آن کار می‌کنم این است که در آن سعی می‌کنیم به این سوالات جواب بدهیم که شما چطور آدمی‌خواهید باشید؟ می‌خواهید با وقتی که روی این کرۀ خاکی نصیب شما شما شده است چه کار کنید؟ می‌خواهید رفتار و کردار شما نماد و نشانۀ چه صفات و خصوصیت‌هایی باشد؟ چه کسانی از صمیم قلب برای شما مهم هستند و در مورد این افراد چه چیزهایی برای شما مهم است؟ می‌خواهید در ایفای نقش‌های زندگی خود (همسر، پدر، مادر، در سر کار) کدام ویژگی‌های مطلوب خود را ابراز کنید؟ جواب این سوالات مجموعه ارزش‌های شما را نشان می‌دهد و شما با استفاده از این ارزش‌ها می‌توانیم رفتار خودتان را هدایت کنید تا شور و نشاط زندگی شما افزایش پیدا کند.
#خبرگی_در_رواندرمانی
#مهارت_در_رواندرمانی
#رواندرمانگر_ممتاز
#Learning_ACT
https://tttttt.me/thirdwaveofBehaviorTherapy

❇️سه مشکل عمدۀ درمانگران تازه‌کار ACT
(بخش دوم)
دکتر علی فیضی
✅برگرفته از کارگاه‌ها و دوره‌های آموزشی ACT دکتر راس هریس و دکتر متیو ویلیت
2️⃣دومین مشکلی که در جلسات سوپرویژن با آن روبه‌رو شده‌ام این است که درمانگران به روشنی با درمانجو بر سر اهداف درمان به توافق نرسیده‌اند. این مشکل معمولا ریشه در مشکل اول یعنی عدم معرفی روشن و صحیح رویکرد ACT به درمانجو و جلب توافق او برای ادمۀ کار با این رویکرد دارد اما صرف جلب رضایت درمانجو به طور کامل اهداف درمان را پوشش نمی‌دهد. بایستی در آغاز درمان به روشنی مشخص کرد که درمانجو از درمان چه می‌خواهد. برای رسیدن به این هدف می‌توان از درمانجو خواست که این جمله را کامل کند: ”در صورتی کار در جلسات درمانی برای من موثر خواهد بود که ....“ دقت داشته باشید که درمانگر ACT نمی‌تواند با اهداف مربوط به کنترل هیجانی موافقت کند. البته نیازی به بیان مستقیم مخالفت نیست و معمولا بیان این جمله از سوی درمانگر کافی خواهد بود: پس از قرار معلوم افکار و احساسات دردناکی را تجربه می‌کنید؛ در این جلسات می‌توانید مهارت‌هی موثری را یاد بگیرید که به این افکار و احساسات به طور موثری پاسخ بدهید تا اثر منفی کمتری روی زندگی شما بگذارند. موافقید؟
#خبرگی_در_رواندرمانی
#مهارت_در_رواندرمانی
#رواندرمانگر_ممتاز
#Learning_ACT
https://tttttt.me/thirdwaveofBehaviorTherapy

❇️سه مشکل عمدۀ درمانگران تازه‌کار ACT
(بخش سوم)
دکتر علی فیضی
✅برگرفته از کارگاه‌ها و دوره‌های آموزشی ACT دکتر راس هریس و دکتر متیو ویلیت
3️⃣سومین مشکل درمانگران تازه‌کار ACT این است که به جای کار تجربی روی فرایندهای انعطاف‌پذیری روانشناختی دربارۀ آن با درمانجو حرف می‌زنند یا آنها را توضیح می‌دهند. نکتۀ قابل توجه این است که جلسات ACT در صورتی موثر و مفید خواهد بود که حال و هوای آن تا حد ممکن بیشتر بر اساس تمرین و مشاهدۀ تجربه باشد و بسیار کم به توضیح تمرینات یا تمثیل‌ها پرداخته شود. هدف ما در ACT این است که به درمانجو بیاموزیم تجربۀ خود را مشاهده کند، از این مشاهده‌گری نتایج مفیدی استنتاج کند، بر این اساس تصمیمات ارزشمندی بگیرد و سرانجام دست به اقدام بزند. طی کردن این فرایند با توضیح عقلانی و منطقی اگر ناممکن نباشد به سختی ممکن است و اگر به صورت تجربی انجام شود سریع‌تر و موثرتر خواهد بود.
#خبرگی_در_رواندرمانی
#مهارت_در_رواندرمانی
#رواندرمانگر_ممتاز
#Learning_ACT
https://tttttt.me/thirdwaveofBehaviorTherapy

شش اقدامی که بهترین درمانگران ACT به شیوه‌ای متفاوت انجام می‌دهند
(بخش 1)
نویسنده: جو اولیور
مترجم: علی فیضی

درمانگران بسیار ماهر ACT (درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد)، خلاقیت، ظرافت و درکی عمیق از انعطاف‌پذیری روانی را به کار درمانی خود می‌آورند. فراتر از فرآیندهای پایه‌ای ACT، درمانگران پیشرفته مهارت‌های خود را برای پرداختن به الگوهای پیچیده و نامنعطف مراجعان بهبود می‌بخشند و با استفاده از تکنیک‌های ظریف اما قدرتمند به مراجعان کمک می‌کنند به سمت زندگی‌های معنادار و ارزش‌مدار حرکت کنند . این درمانگران با هنرمندی، استعاره‌ها، بهوشیاری، ارزش‌ها و مداخلات رفتاری را در هم می‌آمیزند تا تجربه‌های درمانی متحول‌کننده‌ای خلق کنند. در ادامه شش مهارت پیشرفته‌ای که درمانگران بسیار مؤثر ACT را متمایز می‌کند، همراه با نکات و مثال‌هایی برای کمک به شما در به‌کارگیری این تکنیک‌ها در کار خودتان آورده شده است.

۱. چرخاندن چشم‌اندازها : مراجعان را به دیدن از زاویه‌ای جدید دعوت کنید

یکی از قدرتمندترین اقداماتی که یک درمانگر ACT پیشرفته می‌تواند انجام دهد، کمک به مراجع برای دیدن موقعیتش از چشم‌اندازی جدید است. مراجعان اغلب در روایت‌های سفت و سخت درباره خودشان، مانند "من یک شکست‌خورده‌ام"، یا الگوهای ارتباطی انعطاف‌ناپذیر، مانند "هیچ‌کس به من اهمیت نمی‌دهد"، گیر می‌کنند. این الگوها می‌توانند مطلق و غیرقابل چالش به نظر برسند، اما درمانگران ماهر می‌دانند چگونه به آرامی چشم‌انداز مراجع را بچرخانند و به او اجازه دهند از چشم‌انداز جا افتاده‌اش خارج شده و خود یا موقعیتش را در نوری جدید ببیند.
درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد که بر مبنای نظریه چارچوب ارتباطی (RFT) استوار است، چارچوبی برای دیدگاه‌گیری انعطاف‌پذیر ارائه می‌دهد. این شامل کار با چارچوب‌های ارتباطی اشارتگر، یا روابط "من در برابر تو" و "اینجا در برابر آنجا" است که شکل‌دهندۀ نحوه نگرش ما به خود و دیگران هستند. با هدایت مراجعان برای چرخاندن این چارچوب‌ها – برای مثال، با تصور اینکه یک دوست مشفق، خود آینده یا حتی درمانگرشان چگونه ممکن است به آن‌ها نگاه کند – درمانگران به مراجعان کمک می‌کنند تا بند باورهای نامنعطف را سست کرده و به روی احتمالات جدید گشوده شوند.
برای مثال، مراجعی که غرق در خودبیزاری است، ممکن است دعوت شود تا چشم‌انداز مادربزرگش را تصور کند. درمانگر ممکن است از تمرین دو صندلی استفاده کند و از مراجع بخواهد ابتدا گفتگوی درونی خشن خود را بیان کند و سپس طوری پاسخ دهد که انگار مادربزرگش است و چشم‌اندازی مشفق و پرمحبت نسبت به مشکلاتش ارائه دهد. این فرآیند "خود به عنوان بافتار" (خود مشاهده‌گر) را فعال کرده و همدلی را تشویق می‌کند که اغلب منجر به بینش‌های عمیق می‌شود. مراجع ممکن است متوجه شود که قضاوت‌های فعلی او نسبت به خودش حقایق مطلق نیستند، بلکه صرفاً یکی از چشم‌اندازهای متعدد هستند.
این چرخش‌ها زمانی بسیار مؤثر هستند که با تمرین‌های تجربی، مانند نقش‌آفرینی یا تصویرسازی هدایت‌شده، ترکیب شوند. با این حال، آنها نیازمند زمان‌بندی و قضاوت دقیق هستند: درمانگر باید ارزیابی کند که آیا مراجع در موقعیتی است که می‌تواند بدون احساس غرق شدن در احساسات دشوار یا نامعتبر شدن با چشم‌اندازی جدید مشغول شود. چرخاندن چشم‌اندازها وقتی به درستی انجام شود می‌تواند آمیختگی با روایت‌های بی‌فایده را کاهش داده و حس انعطاف‌پذیری و امکان را ایجاد کنند.

چند راهنمایی:

چشم‌اندازهای سفر در زمان: مراجعان را تشویق کنید تا خود آینده‌شان را، ۵ یا ۱۰ سال بعد، تصور کنند که به خود فعلی‌شان مشاوره یا دلگرمی می‌دهد. متناوباً، آن‌ها را هدایت کنید تا با خود جوان‌ترشان صحبت کنند و شفقت یا اطمینان خاطر ارائه دهند. این تمرینات به ویژه در کار با تروما مفید هستند، جایی که مراجعان اغلب دردهای حل‌نشده‌ای را از گذشته حمل می‌کنند.

بهره‌برداری از رابطه درمانی: برای مراجعانی که با شرم یا خودانتقادی دست و پنجه نرم می‌کنند، آن‌ها را دعوت کنید تا کشف کنند که شما به عنوان درمانگرشان، چگونه آن‌ها را می‌بینید. برای مثال، ممکن است بگویید: "من متوجه می‌شوم که شما فکر می‌کنید من دارم شما را قضاوت می‌کنم. آیا مایلید مستقیماً از من بپرسید که در این لحظه چه هیجانی نسبت به شما دارم؟" این می‌تواند باورهای تحریف شده را به چالش بکشد و اعتماد را ایجاد کند.

تنظیم تمرین متناسب با آمادگی مراجع: اگر مراجعی به شدت با داستان خود درگیر است، با چرخش‌های چشم‌انداز کوچک‌تر شروع کنید (مثلاً تصور اینکه یک ناظر بی‌طرف چگونه ممکن است آن‌ها را ببیند) قبل از حرکت به سمت چشم‌اندازهای هیجانی‌تر.
#Learning_ACT
#تبحر_در_رواندرمانی
#مهارت
https://tttttt.me/thirdwaveofBehaviorTherapy

شش اقدامی که بهترین درمانگران ACT به شیوه‌ای متفاوت انجام می‌دهند
(بخش 2)
نویسنده: جو اولیور
مترجم: علی فیضی

۲. بپرسید: آیا کارآمد است؟
مفهوم کارآمدی در ACT نقش محوری دارد و درمانگران ماهر از آن به عنوان یک قطب‌نما در طول فرآیند درمانی استفاده می‌کنند. به جای بحث در مورد اینکه آیا یک فکر، رفتار یا باور "درست" یا "صحیح" است، کارآمدی تمرکز را به این سمت می‌برد که آیا آن تجربۀ روانی در بافتار ارزش‌های مراجع مفید است یا خیر. این رویکرد مراجعان را تشویق می‌کند تا پیامدهای الگوهای خود را با کنجکاوی و نه حالت تدافعی بررسی کنند و در نظر بگیرند که آیا آن الگوها واقعاً در خدمت آنها هستند.
برای مثال، مراجعی که برای بی‌حس کردن خود از اثرات خاطرات تروما از مواد استفاده می‌کند، ممکن است بپذیرد که اگرچه این راهبرد تسکین کوتاه‌مدت می‌دهد، اما به پیامدهای بلندمدت مانند روابط متشنج، سلامت ضعیف و شرم نیز منجر می‌شود. با بررسی مشارکتی این الگو، "درمانگر به مراجع کمک می‌کند تا بفهمد برای چیزی که به دست می‌آورد، چه چیزهایی را از دست می‌دهد و دری را به روی ناامیدی خلاقانه باز می‌کند: این دانش که راهبردهای فعلی او اگرچه قابل درک هستند، اما در درازمدت مؤثر نیستند. این اغلب انگیزه‌ای طبیعی برای امتحان رویکردهای جایگزین ایجاد می‌کند.
بررسی کارآمدی را می‌توان برای افکار و باورها نیز به کار برد. برای مثال، مراجعی ممکن است اصرار کند: "دنیا ناامن است و من نمی‌توانم به هیچ‌کس اعتماد کنم." به جای بحث علیه این باور، درمانگر ممکن است بپرسد: "فرض کنیم این ۱۰۰٪ درست است. وقتی این فکر را حفظ می‌کنید، آیا به شما کمک می‌کند زندگی‌ای سرشار از امنیت و ارتباط بسازید، یا به انزوا منجر می‌شود؟" این رویکرد نیاز به بحث در مورد حقیقت واقعی یک فکر را دور می‌زند و در عوض بر تأثیر آن تمرکز می‌کند.
کارآمدی مهارتی ظریف است که نیازمند زمان‌بندی و درایت است. مراجعان ممکن است در ابتدا در برابر بررسی الگوهای خود مقاومت کنند، به ویژه اگر آن الگوها راحتی یا تسکین کوتاه‌مدت را فراهم کنند. یک درمانگر ACT زبده فضایی امن و بدون قضاوت برای این گفتگوها ایجاد می‌کند، راهبردهای مراجع را عادی‌سازی می‌کند در حالی که به آرامی محدودیت‌های آنها را برجسته می‌سازد.

چند راهنمایی:

از کمک‌های بصری استفاده کنید: به صورت مشارکتی با مراجع یک نمودار بسازید تا فواید کوتاه‌مدت و هزینه‌های بلندمدت یک رفتار را ترسیم کنید. دیدن این نمایش بصری می‌تواند به مراجعان کمک کند تا ارتباط بین نقاط را درک کرده و انگیزه خودشان را برای تغییر ایجاد کنند.
کارآمدی را برای افکار و قواعد به کار ببرید: برای مراجعانی که قواعد سفت و سختی دارند (مثلاً: "من باید کامل باشم")، تأثیر آن قواعد را بررسی کنید. بپرسید: "تلاش برای کمال چگونه بر زندگی شما تأثیر گذاشته است؟ آیا آرامش برای شما آورده یا استرس و نارضایتی ایجاد کرده است؟"
لحنی کنجکاو و مشفقانه داشته باشید: کارآمدی به معنای این نیست که به مراجعان بگوییم که چه کاری باید یا نباید انجام دهند؛ بلکه به معنای دعوت از آنها برای بررسی این است که چه چیزی برای آنها در بافتار ارزش‌هایشان کارآمد است. آن را به عنوان یک پرسش مشارکتی مطرح کنید: "به من کمک کنید تا درک کنم – وقتی شما «اقدام الف» را انجام می‌دهید، به چه چیزی امیدوار هستید و واقعاً چه اتفاقی می‌افتد؟"

#Learning_ACT
#تبحر_در_رواندرمانی
#مهارت
https://tttttt.me/thirdwaveofBehaviorTherapy

شش اقدامی که بهترین درمانگران ACT به شیوه‌ای متفاوت انجام می‌دهند
(بخش 3)
نویسنده: جو اولیور
مترجم: علی فیضی

۳. متمرکز بر لحظۀ حال کار کنید

برخی از متحول‌کننده‌ترین لحظات در ACT زمانی رخ می‌دهند که درمانگران از مراجعان دعوت می‌کنند تا در طول جلسه، با لحظۀ حال درگیر شوند. درمانگران زبده به آنچه در اتاق اتفاق می‌افتد – هیجان‌های مراجع، زبان بدن، الگوهای اجتناب و پویایی‌های رابطه‌ای – توجه دارند و از این تجربه‌های لحظه حال به عنوان فرصت‌هایی برای بهوشیاری، پذیرش و خود به عنوان بافتار استفاده می‌کنند.
برای مثال، اگر مراجعی با اضطراب اجتماعی، داستانی حاکی از آسیب‌پذیری را بازگو کند و سپس به وضوح دچار تنش شود و از تماس چشمی خودداری کند، درمانگر ممکن است بگوید: "به این پی بردم همان‌طور که این را به من می‌گویید، شانه‌هایتان خم شده و صدایتان آرام‌تر شده است. الان در حال تجربۀ چه چیزی هستید؟" این مشاهدۀ ساده، توجه مراجع را به تجربۀ فوری او جلب می‌کند و فرصتی برای بررسی هیجانات و راهبردهای اجتناب او در زمان واقعی ایجاد می‌کند.
کار در لحظۀ حال همچنین رابطۀ درمانی را تقویت می‌کند. هنگامی که مراجعان ترس از قضاوت شدن را بیان می‌کنند، درمانگران می‌توانند با گشودگی و تأیید پاسخ دهند و تجربه‌ای اصلاح‌گر ارائه دهند که مفروضه‌های مراجع را به چالش می‌کشد. برای مثال، مراجعی ممکن است بگوید: "احساس می‌کنم شما حتماً فکر می‌کنید من ضعیف هستم،" و درمانگر ممکن است پاسخ دهد: "در واقع، من شجاعت شما را در به اشتراک گذاشتن این موضوع با خودم تحسین می‌کنم." این، پیش‌بینی‌های منفی مراجع را رد می‌کند و اعتماد را می‌سازد.
با کار در لحظه حال، درمانگران به مراجعان کمک می‌کنند تا بهوشیاری و پذیرش را در یک محیط امن و حمایت‌گر تمرین کنند. جلسه به یک نمونه کوچک از زندگی گسترده‌تر مراجع تبدیل می‌شود، جایی که آنها می‌توانند روش‌های جدیدی از بودن و ارتباط برقرار کردن را تجربه کنند.

چند راهنمایی:

فرایند را مشاهده و نام‌گذاری کنید: به آرامی به آنچه در لحظه مشاهده می‌کنید، مانند تغییرات در وضعیت بدن، لحن یا هیجان، اشاره کنید. برای مثال، "پی بردم که خیلی ساکت شده‌اید – الان چه هیجانی دارید؟"

به فرایند و محتوا به طور متعادلی بپردازید: اگر جلسه بیش از حد بر داستان‌سرایی متمرکز شد، به تجربه حال حاضر مراجع تغییر دهید. برعکس، اگر مراجع در هیجانات خود غرق شد، دعوت به قرار گرفتن در محتوای مشخص می‌تواند تسکین‌دهنده باشد.

پذیرش و شفقت‌ به خود را الگوسازی کنید: اگر هیجانات دشوار در لحظه بروز کردند، مراجع را هدایت کنید تا فضایی برای آنها ایجاد کند. برای مثال، "آن گرفتگی در سینه خود را متوجه شوید. بیایید نفسی بکشیم و اجازه دهیم در حین ادامه صحبت، آنجا باشد."
#Learning_ACT
#تبحر_در_رواندرمانی
#مهارت
https://tttttt.me/thirdwaveofBehaviorTherapy

شش اقدامی که بهترین درمانگران ACT به شیوه‌ای متفاوت انجام می‌دهند
(بخش 4)
نویسنده: جو اولیور
مترجم: علی فیضی

۴. پل‌هایی از ارزش‌ها به عمل بسازید
یکی از مهم‌ترین نقش‌های یک درمانگر زبده ACT این است که به مراجعان کمک کند ارزش‌های خود را به اقدامات واقعی در زندگی پیوند دهند. اقدام متعهدانه جایی است که بینش با تغییر رفتاری تلاقی می‌کند؛ و درمانگران ماهر، مراجعان را در برداشتن گام‌های مشخص و معنادار به سوی اهدافشان هدایت می‌کنند، در حالی که به موانع اجتناب‌ناپذیری که پدیدار می‌شوند، می‌پردازند. این فرایند صرفاً دادن "تکلیف" به مراجعان نیست، بلکه همکاری با آنها برای طراحی اقدامات واقع‌بینانه و ارزش‌محور و حمایت از آنها در طول چالش‌های پیگیری چنین روندی است.
دتأکید می‌کند که ارزش‌ها همچون قطب‌نما هستند: جهت را نشان می‌دهند، اما هرگز نمی‌توان به آنها به طور کامل "دست یافت". از سوی دیگر، اهداف، گام‌های مشخصی هستند که ما در آن جهت برمی‌داریم. برای مثال، مراجعی که برای ارتباط ارزش قائل است، ممکن است هدف پیام دادن به یک دوست قدیمی یا شرکت در یک رویداد اجتماعی را تعیین کند. درمانگر به او کمک می‌کند تا این گام‌ها را شناسایی کند و او را برای موانعی که ممکن است با آنها روبرو شود، مانند تردید به خود، ترس از طرد شدن، یا به تعویق انداختن کارها، آماده می‌کند. با ادغام راهبردهای بهوشیاری، گسلش و پذیرش، درمانگران اطمینان حاصل می‌کنند که مراجعان حتی زمانی که ناراحتی پدیدار می‌شود، برای حرکت رو به جلو مجهز هستند.
برای مثال، مراجع افسرده‌ای ممکن است آرزوی بازسازی زندگی اجتماعی‌اش را بیان کند، اما فکر ارتباط گرفتن با دیگران برایش طاقت‌فرسا باشد. درمانگر ممکن است به او کمک کند تا این هدف را به گام‌های کوچک و قابل دستیابی، مانند ارسال یک پیام ساده به یک دوست، تقسیم کند. با پیش‌بینی موانع، درمانگر ممکن است بپرسد: "وقتی می‌نشینید تا این کار را انجام دهید، چه افکار یا هیجاناتی ممکن است ظاهر شوند؟" اگر مراجع اضطراب یا افکار خودانتقادی را پیش‌بینی کند، درمانگر می‌تواند او را در تمرین گسلش ("آها، این هم ذهن من است که می‌گوید: 'آنها نمی‌خواهند چیزی از من بشنوند'") و پذیرش ("می‌توانم عصبی باشم و همچنان دکمه ارسال را بزنم") هدایت کند. پس از اینکه مراجع اقدام را انجام داد، درمانگر تلاش او را با پیوند دادن آن به ارزش‌هایش تقویت می‌کند: "با وجود اینکه حس ناخوشایندی داشت، شما برای برقراری ارتباط قدم برداشتید. این گامی شجاعانه به سوی آن زندگی‌ای است که می‌خواهید."
درمانگران زبده ACT همچنین می‌دانند که اقدام متعهدانه یک فرایند تکراری است. مراجعان ممکن است در برخی اهداف موفق شوند و در برخی دیگر دچار مشکل شوند، و هر نتیجه‌ای مواد یادگیری ارزشمندی را فراهم می‌کند. اگر مراجعی هدفی را پیگیری نکرد، درمانگر آنچه را که مانع شده است بررسی می‌کند و از آن به عنوان فرصتی برای تمرین مهارت‌هایی مانند گسلش یا تمایل استفاده می‌کند. با گذشت زمان، این فرایند، اعتماد به نفس و تاب‌آوری مراجع را می‌سازد و به او کمک می‌کند تا الگوهای اقدام مؤثر را که با ارزش‌هایش همخوانی دارند، ایجاد کند.

چند راهنمایی:

با گام‌های کوچک شروع کنید: وقتی مراجعان احساس گیر افتادن می‌کنند، با گام‌های کوچک و قابل مدیریت شروع کنید تا حرکت ایجاد شود. برای مثال، به جای "هر روز ورزش کن"، با "دو بار در این هفته ۵ دقیقه پیاده‌روی کن" شروع کنید. موفقیت در رسیدن به اهداف کوچک حس موفقیت و انگیزه برای پیشرفت را ایجاد می‌کند.
همخوانی با ارزش‌ها را تقویت کنید: پس از اینکه مراجعان اقدام کردند، بپرسید: "این اقدام چگونه با ارزش‌های شما همخوانی داشت؟ وقتی این کار را انجام دادید، چه نوع فردی بودید؟" پیوند دادن اقدامات به ارزش‌ها، آنها را معنادارتر می‌کند و به مراجعان کمک می‌کند تا فواید آن را درونی کنند.
از موانع به عنوان فرصت‌های یادگیری استفاده کنید: اگر مراجعان در اقدام کردن دچار مشکل شدند، بررسی کنید که چه چیزی برای آنها ظاهر شد. برای مثال، ممکن است بگویید: "به نظر می‌رسد اضطراب و تردید به خود مانع شدند. چگونه می‌توانیم دفعه بعد پاسخ دادن به آن هیجانات را تمرین کنیم؟" این رویکرد، شکست‌ها را عادی می‌کند و مراجعان را برای چالش‌های آینده با ابزار مجهز می‌کند.
#Learning_ACT
#تبحر_در_رواندرمانی
#مهارت
https://tttttt.me/thirdwaveofBehaviorTherapy

شش اقدامی که بهترین درمانگران ACT به شیوه‌ای متفاوت انجام می‌دهند.
(بخش 5)

نویسنده: جو اولیور
مترجم: علی فیضی

۵. مواجهه را به عنوان تمایلِ هدایت شده با ارزش‌ بازتعریف کنید
مواجهه یک مداخله بنیادی در رفتاردرمانی است، اما ACT با بنا نهادن مواجهه بر پایه‌ی ارزش‌ها و تمایل، به جای کاهش نشانه، رویکرد منحصربه‌فردی را در پیش می‌گیرد. در حالی که مواجهه‌درمانی سنتی بر خوگیری (کاهش ترس از طریق مواجهه‌ مکرر) تمرکز دارد، ACT مواجهه را فرصتی برای تمرین گشودگی نسبت به ناخوشایندی در راستای آنچه اهمیت دارد، بازتعریف می‌کند. این تغییر تمرکز می‌تواند باعث شود تمرین‌های مواجهه کمتر شبیه نبردی با ترس و بیشتر شبیه گامی شجاعانه به سوی یک زندگی معنادار به نظر برسند.
برای مثال، مراجعی با OCD که به دلیل ترس از آلودگی از لمس فرزندش اجتناب می‌کند، ممکن است هدایت شود تا با فرزندش در بازی‌های کثیف‌کاری درگیر شود، و شستن دست‌ها را به تأخیر بیندازد. درمانگر این را نه به عنوان تمرینی برای "خلاص شدن" از اضطراب، بلکه به عنوان راهی برای ظاهر شدن به عنوان والد دوست‌داشتنی که می‌خواهد باشد، چارچوب‌بندی می‌کند. درمانگر ممکن است بگوید: "اضطراب احتمالاً ظاهر خواهد شد و اشکالی ندارد. این بهای ورود برای زندگی کردن ارزش‌های شماست. بیایید تمرین کنیم که اجازه دهیم آنجا باشد در حالی که شما روی ارتباط با فرزندتان تمرکز می‌کنید." این رویکرد به مراجعان کمک می‌کند تا ببینند ناراحتی مانعی برای غلبه نیست، بلکه تجربه‌ای است که می‌توانند برای پیگیری اهدافشان به آن فضا بدهند.
درمانگران زبده ACT، تمرین‌های مواجهه را به صورت مشارکتی طراحی می‌کنند و آنها را متناسب با آمادگی و ارزش‌های مراجع تنظیم می‌کنند. آنها همچنین تکنیک‌های بهوشیاری و گسلش را با این فرایند ادغام می‌کنند تا به مراجعان کمک کنند ناخوشایندی‌هایی را که در طول مواجهه پدیدار می‌شوند، مدیریت کنند. برای مثال، مراجعی که با اضطراب اجتماعی روبرو است، ممکن است آموزش ببیند که افکارش را مشاهده و نام‌گذاری کند ("آه، دوباره 'آنها دارند مرا قضاوت می‌کنند' اینجاست") و تمرین کند که خود را در لحظه حال مستقر کند. درمانگر تأکید می‌کند که هدف، از بین بردن ترس نیست، بلکه آغوش باز داشتن نسبت به ترس و مشغول شدن به اقدام ارزشمند در عین ظاهر شدن ترس است.
این رویکرد هدایت‌شدن با ارزش‌، مواجهه را از یک تمرین مکانیکی به یک فرآیند عمیقاً معنادار تبدیل می‌کند. مراجعان می‌آموزند که می‌توانند ناخوشایندی را تحمل کنند، اقداماتی همسو با ارزش‌های خود انجام دهند و زندگی غنی‌تر و پربارتری را خلق کنند.

چند راهنمایی:
مواجهه را به ارزش‌ها گره بزنید: قبل از شروع یک تمرین مواجهه، زمانی را صرف روشن کردن این موضوع کنید که چرا این کار اهمیت دارد. بپرسید: "این ناخوشایندی در خدمت چیست؟ به سوی چه ارزشی در حال حرکت هستیم؟" این اطمینان می‌دهد که انگیزه مراجع از درون او می‌آید.
بر انتخاب و کنترل تأکید کنید: مواجهه را به عنوان یک فرآیند مشارکتی چارچوب‌بندی کنید که مراجع در آن عاملیت دارد. برای مثال، ممکن است بپرسید: "در مقیاس ۰ تا ۱۰، چقدر تمایل دارید این را امتحان کنید؟ اگر عدد ۵ است، چه چیزی را می‌توانیم تنظیم کنیم تا برای شما کارآمدتر باشد؟" این رویکرد حس توانمندی را برمی‌انگیزد.
بهوشیاری و گسلش را با این فرآیند ترکیب کنید: مراجعان را آموزش دهید تا در طول مواجهه، افکار و هیجانات خود را بدون گرفتار شدن در آنها مشاهده کنند. برای مثال، آنها ممکن است تمرین کنند که بی‌صدا افکار خود را نام‌گذاری کنند ("این هم ذهن من است که می‌گوید: 'این خطرناک است'") یا با نفس‌های آهسته و بهوشیارانه خود را مستقر کنند.
#Learning_ACT
#تبحر_در_رواندرمانی
#مهارت
https://tttttt.me/thirdwaveofBehaviorTherapy

شش اقدامی که بهترین درمانگران ACT به شیوه‌ای متفاوت انجام می‌دهند.
(بخش 6)

نویسنده: جو اولیور
مترجم: علی فیضی

6. استعاره‌های سفارشی بسازید
استعاره‌ها از ویژگی‌های بارز درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) هستند و درمانگران زبده می‌دانند چگونه آن‌ها را با تجربه‌ها و بافتارهای منحصر به فرد زندگی هر مراجع تطبیق دهند. در حالی که استعاره‌های استاندارد مانند «شن روان» یا «مسافران اتوبوس» قدرتمند هستند، استعاره‌های سفارشی حتی عمیق‌تر طنین‌انداز می‌شوند؛ زیرا از زبان، علایق و مشکلات خود مراجع نشأت می‌گیرند.
به عنوان مثال، مراجعی که در خشم گیر کرده است، ممکن است با استعاره «قلاب ماهیگیری» ارتباط برقرار کند: نگه داشتن کینه مانند ماندن روی قلاب برای نگه داشتن شخص دیگری است که در آن گیر افتاده است؛ اما با این کار، خود را نیز دردمند نگه می‌دارید. درمانگر ممکن است بگوید: «تنها راه رهایی از درد این است که ابتدا او را از قلاب رها کنی. می‌دانم که این ناعادلانه به نظر می‌رسد، اما این کار برای او نیست؛ هدف این اقدام رهایی خودت است.» این استعاره، همراه با بحث در مورد ارزش‌های مراجع، می‌تواند به او کمک کند تا هزینه نگه داشتن خشم و مزایای رها کردن آن را ببیند.
تطبیق استعاره‌ها با علایق مراجع می‌تواند آن‌ها را حتی تأثیرگذارتر کند. برای مثال، مراجعی که یک موسیقیدان است، ممکن است با تمثیلی درباره کوک کردن گیتار ارتباط برقرار کند: «اگر سیم‌ها بیش از حد سفت باشند، پاره می‌شوند؛ اگر بیش از حد شل باشند، موسیقی تولید نمی‌کنند. انعطاف‌پذیری عاطفی به معنای یافتن آن کشش کارآمد است.» خلق مشترک استعاره‌ها با مراجعان نیز می‌تواند مشارکت را عمیق‌تر کند. مراجع ممکن است یک استعاره موجود را برای تناسب با تجربه خود تغییر بدهد یا یک استعاره کاملاً جدید ابداع کند.
درمانگران زبده ACT از استعاره‌ها به ندرت اما هدفمند استفاده می‌کنند و در طول درمان برای تقویت بینش‌های کلیدی به آن‌ها بازمی‌گردند. یک استعاره خوب انتخاب شده می‌تواند به نقطه اتکایی برای مراجع تبدیل شود و به او کمک کند تا آنچه را که آموخته است مدت‌ها پس از پایان جلسه به خاطر بسپارد و به کار گیرد.

چند راهنمایی:
از دنیای مراجع الهام بگیرید: به علایق، سرگرمی‌ها یا مشکلات او گوش دهید و از آن‌ها به عنوان الهام‌بخش استفاده کنید. به عنوان مثال، مراجعی که عاشق باغبانی است ممکن است با استعاره‌ای درباره پرورش گیاهان ارتباط برقرار کند: «شما نمی‌توانید یک گل را با کشیدن آن مجبور به شکوفه دادن کنید؛ لازم است شرایط مناسب را ایجاد کنید و اجازه دهید به وقت خود رشد کند.»
با مراجع همکاری کنید: او را دعوت کنید تا استعارۀ خود را تنظیم یا ایجاد کند. به عنوان مثال، اگر مراجع یک خلبان باشد، ممکن است «مسافران اتوبوس» را به استعاره هواپیما تغییر دهد و افکار خود را به عنوان مسافران مزاحم تصور کند در حالی که روی پرواز هواپیما تمرکز می‌کند.
برای تقویت بینش‌ها به استعاره‌ها بازگردید: از استعاره‌ها به عنوان نقاط اتکا در جلسات بعدی استفاده کنید. به عنوان مثال، ممکن است بگویید: «همانطور که صحبت کردیم آیا این همان لحظه‌ای است که بهتر است طناب را رها کنیم؟» این تکرار به مراجعان کمک می‌کند تا استعاره را درونی کنند و آن را در زندگی روزمره خود به کار ببرند.
در مورد استعاره‌های ابداع شده توسط مراجعان محتاط باشید: استعاره‌های ابداع شده توسط مراجعان می‌توانند تجربه آن‌ها را به وضوح به تصویر بکشند، اما ممکن است احساس گیر افتادن یا ناتوانی را نیز تقویت کنند. این استعاره‌ها را به صورت مشترک گسترش دهید یا تغییر شکل دهید تا دیدگاه‌های جدیدی را باز کنید و مسیرهایی را به سمت اقدامات کارآمد برجسته کنید، در حالی که به تجربۀ زیستۀ مراجع احترام می‌گذارید.
مثال: مراجعی احساس «غرق شدن» زیر وزن استرس و فرسودگی شغلی را توصیف می‌کند. در حالی که این حالت هیجانی او را به طور موثری منتقل می‌کند، ممکن است حس درماندگی را تقویت کند. درمانگر می‌تواند با معرفی استعاره‌ای درباره یک دونده در مسابقه، که از ترس اینکه توقف نشان دهد او به جایی تعلق ندارد، بی‌پایان می‌دود، به آرامی استعاره را تغییر شکل دهد. این بازنگری رفتارهایی را که مشکل را حفظ می‌کنند (کار بیش از حد بدون استراحت) برجسته می‌کند و فضایی برای کشف اقدامات جدید و مبتنی بر ارزش‌ها، مانند مکث برای مراقبت از خود، ایجاد می‌کند.
#Learning_ACT
#تبحر_در_رواندرمانی
#مهارت
https://tttttt.me/thirdwaveofBehaviorTherapy

زبدگی و تبحر ACT به معنای پیروی از مجموعه‌ای سفت و سخت از تکنیک‌ها نیست، بلکه به معنای پرورش انعطاف‌پذیری روانی در خودمان به عنوان درمانگر است، تا بتوانیم آن را در مراجعانمان الگوبرداری و دعوت کنیم. مؤثرترین درمانگران ACT مهارت بالینی را با خلاقیت، شفقت و پاسخگویی ترکیب می‌کنند و به طور مداوم رویکرد خود را برای پاسخگویی به نیازهای منحصر به فرد هر فردی که با او کار می‌کنند، تطبیق می‌دهند. با تعمیق استفاده از این استراتژی‌های پیشرفته – تغییر دیدگاه‌ها، کار با کارآمدی، در لحظه بودن، ارتباط ارزش‌ها با عمل، بازنگری مواجهه، و ساخت استعاره‌های طنین‌انداز – می‌توانید تجربیات درمانی غنی‌تر و مؤثرتری ایجاد کنید. در نهایت، این مهارت‌ها به مراجعان کمک می‌کند تا حتی در مواجهه با درد، به سمت زندگی‌ای پرمعنا، ارتباطی و سرشار از حیات حرکت کنند.
این نوع مهارت‌ها یک شبه ظاهر نمی‌شوند، اما قطعاً می‌توانند با تمرین اختصاصی و یادگیری گسترده آسان‌تر شوند. دوره‌های میانی ما برای حمایت از شما در این مسیر طراحی شده‌اند و بیش از صرف تئوری و توضیح، با مهارت‌های عملی که تمرین ACT شما را از دست و پا گیر یا فرمول‌بندی شده به حالتی روان و انعطاف‌پذیر تبدیل می‌کند که نتایج را به ارمغان می‌آورد، درمان شما را بهبود می‌بخشند.
#Learning_ACT
#تبحر_در_رواندرمانی
#مهارت
https://tttttt.me/thirdwaveofBehaviorTherapy