راشد انصاری

بی درنگ نام پورجوادی ها را خواهید شنید. یعنی هم در خوردن و هم رفتن...! ( منظورم را که گرفتید!) مشهورند.
حتی یک نفر از اعضای همین خانواده ی محترم اگر قصد اجاره کردن یا رهن و یا خرید خانه ای را داشته باشد، قبل از این که متراژ خانه را بپرسد ، یا بگوید چند خوابه است ؟ می گوید این خانه چند تا دستشویی(مستراح) دارد؟ فرنگی هم دارد؟ توی حیاط هم دستشویی دارد؟ دستشویی هایش بزرگ و جادار است؟ از آن هایی نباشد که شبیه سلول انفرادی است ؟!
این عزیزان به هیچ عنوان به زیبایی و نمای ساختمان و استحکام بنا و....کاری ندارند.
الان دیگر مخاطب کاملا در جریان قرار گرفته است و می داند که این خاطره بودار است...بله! حق باشماست.
به هر حال کسی که مثل کمباین هر چیزی دم دستش بود را درو و وارد خندق بلا کند؛ باید به فکر دفع آن هم باشد. بالاخره هر ورودی ، خروجی ای می خواهد.
و اما خاطره:سال ها پیش یک روز که تنها ماشین روستا قصد رفتن به شهر را داشت، از قضا سه چهار نفر از پورجوادی ها هم جزو مسافران مینی بوس بودند.ساعت حرکت مثل همیشه مشخص بود، ۷ صبح وسط روستا. باقی ماجرا را از زبان راننده ی قدیمی روستا بشنوید: _ آن روز همه آمده بودند، به جز پورجوادی ها. ساعت ۸ از دفتر مخابرات که همان نزدیکی ها بود، تماس گرفتم منزل برادر بزرگ تر، گفتند حاجی دستشویی است الان می آد. پسر بچه ای را فرستادم دنبال آن یکی پورجوادی ، بعد از بیست دقیقه پسره آمد و گفت دستشویی بود ، خیلی منتظر شدم نیامد بیرون! . با مشهدی معصوم ، پیرزن هفتاد هشتاد ساله ی این فامیل هم که نوبت دکترش بود،تماس گرفتم؛ عروس اش گفت مادر دستشویی است.
زحمتتان ندهم ظاهرا دسته جمعی رفته بودند دستشویی.راننده می گفت:« آن روز حول و حوش ساعت ۹ بالاخره سر و کله ی پورجوادی ها پیدا شد و حرکت کردیم، اما از آن روز به بعد هر موقع یک نفر از پورجوادی ها را می خواستم ببرم شهر ، به جای ساعت ۷ می گفتم پنج صبح حرکت ...».
توضیح غیرضروری از نگارنده: نام های خانوادگی اهالی از جمله پورجوادی ها بنا به دلایلی واقعی است!اما روستای ما خیالی است.
#خالوراشد
@rashedansari

830 views04:56