Forwarded from آثار کهن شیعه
◾️ یاور جانشینت هستم
#أین_الناصر_والمنتقم
✔️ اگر نتوانستم با دستانم یاریت کنم،
ولی امروز چشمم را روانه ی تو ساخته ام،
و دل و گوش و جشم و بدن و اندیشه ام تو را اجابت کرده، و تسلیم شما و جانشینان و راهنمایان بعد از شما هستم،
پس یاریم برایتان آماده است
تا زمانی که خداوند به امرش حکم کند،
و او بهترین حاکمان است...»
(الصحیفة المهدیة:۹۸۷، به نقل از مزار شیخ مفید (ره): ۱۰۷)
@kotob_sh
#أین_الناصر_والمنتقم
✔️ اگر نتوانستم با دستانم یاریت کنم،
ولی امروز چشمم را روانه ی تو ساخته ام،
و دل و گوش و جشم و بدن و اندیشه ام تو را اجابت کرده، و تسلیم شما و جانشینان و راهنمایان بعد از شما هستم،
پس یاریم برایتان آماده است
تا زمانی که خداوند به امرش حکم کند،
و او بهترین حاکمان است...»
(الصحیفة المهدیة:۹۸۷، به نقل از مزار شیخ مفید (ره): ۱۰۷)
@kotob_sh
بسم الله الرحمن الرحیم
🔷علوم دینی در انتظار تنها سامانگر دین...
#وظیفه_منتظران #أین_الناصر_والمنتقم
«أین المتخیّر لإعادة الملّة والشریعة...»
کجاست آن که برای بازگرداندن آیین و شریعت، برگزیده شده است؟!
شریعت مبین اسلام در طی این هزار و چهارصد سال، روزگار های تلخی را گذرانده و هم اکنون در غریبانه ترین غروبهای زمان، بی صبرانه انتظار صاحب زمان را می کشد تا آن را حیاتی دوباره بخشد.
آئین اسلام، قرن ها تحریف و تزویر را بر خود تجربه کرده، و برچسب صدها گرایش فکری و نظام سیاسی قرار گرفته است.
جامعه ی شیعه، در آغاز پنهان شدن نور امام (علیه السلام) شاید نگرانی زیادی نداشت، گنجینه ای سرشار از سخنان معصومین علیهم السلام در اختیارشان بود که میان هیچ فرقه ی دیگری از جهت کمیت و کیفیت نظیر نداشت و کمتر احساس کمبودی می کردند. اما رفته رفته تحولات فکری جهان اسلام، همچون طوفان هایی کوبنده از راه رسید و یک به یک داشته های شیعیان را نیز جا به جا کرد. کار به جایی رسید که صف های مختلف در میان شیعه نیز به نوبت پدیدار شد، که هریک خود را نماد راستین تشیع دانسته و دیگران را خارج از مسیر حقیقت و بلکه کافر و مشرک می دانستند. آتش این اختلافات، همچنان شعله ور تر شده و درگیری های خونین فراوانی را به وجود آورد.
از طرفی پژوهش های تاریخی، زبان شناسی، رجال و علوم حدیث با دقت و موشکافی هرچه بیشتر پیش رفته و خطاهای مختلف و برداشتهای ناقص پیشینیان، یکی پس از دیگری آشکار میگشت. به طوری که امروزه اکتفا به قواعد سنتی و علوم حدیث متداول؛ دیگر سرابی بیش نیست. محققان خود را با دریایی از سؤالات بی پاسخ مواجه دیده، و رسیدن به یک نظر قطعی در عرصه دین، چالشی بی پایان گشته است.
از طرفی حوزه های علوم دینی، از علمای راستین، مخلص و محقق، خالی میگردد؛ و بلکه در عمده ی شهرها و مناطق شیعه، به معنای واقعی کلمه کمترین اثری از علم و معرفت و فقاهت به چشم نمی خورد.
البته این هرگز به معنای بسته شدن راه هدایت در عصر غیبت نیست؛ بلکه بر اساس آنچه پیشتر بیان شد هر آن مقدار که برای اصل هدایت و ضروریات اعتقادی لازم بوده به صورتی که قابل خدشه نباشد بیان شده و به ما رسیده است.
آنچه در این میان برای دیدگان غمخوار منتظران عیان می شود، اینست که "حدیث" و "قرآن" تنها متن هستند، یک متن صامت. متن هرچقدر هم هدایتگر و پرنکته باشد، اما نمی تواند جامعه را راهبری کند. متن، مجری معصوم می خواهد. دیگر باید از این خواب چند صد ساله ی دل خوش کردن به صرف متون احادیث، بیدار شد. باید عطش سوزان نیاز به ماء معین را احساس نموده و عاجزانه دست التماس بلند کنیم تا آن (احیاگر شریعت ع) به فریاد اسلام مظلوم رسد...
🔷علوم دینی در انتظار تنها سامانگر دین...
#وظیفه_منتظران #أین_الناصر_والمنتقم
«أین المتخیّر لإعادة الملّة والشریعة...»
کجاست آن که برای بازگرداندن آیین و شریعت، برگزیده شده است؟!
شریعت مبین اسلام در طی این هزار و چهارصد سال، روزگار های تلخی را گذرانده و هم اکنون در غریبانه ترین غروبهای زمان، بی صبرانه انتظار صاحب زمان را می کشد تا آن را حیاتی دوباره بخشد.
آئین اسلام، قرن ها تحریف و تزویر را بر خود تجربه کرده، و برچسب صدها گرایش فکری و نظام سیاسی قرار گرفته است.
جامعه ی شیعه، در آغاز پنهان شدن نور امام (علیه السلام) شاید نگرانی زیادی نداشت، گنجینه ای سرشار از سخنان معصومین علیهم السلام در اختیارشان بود که میان هیچ فرقه ی دیگری از جهت کمیت و کیفیت نظیر نداشت و کمتر احساس کمبودی می کردند. اما رفته رفته تحولات فکری جهان اسلام، همچون طوفان هایی کوبنده از راه رسید و یک به یک داشته های شیعیان را نیز جا به جا کرد. کار به جایی رسید که صف های مختلف در میان شیعه نیز به نوبت پدیدار شد، که هریک خود را نماد راستین تشیع دانسته و دیگران را خارج از مسیر حقیقت و بلکه کافر و مشرک می دانستند. آتش این اختلافات، همچنان شعله ور تر شده و درگیری های خونین فراوانی را به وجود آورد.
از طرفی پژوهش های تاریخی، زبان شناسی، رجال و علوم حدیث با دقت و موشکافی هرچه بیشتر پیش رفته و خطاهای مختلف و برداشتهای ناقص پیشینیان، یکی پس از دیگری آشکار میگشت. به طوری که امروزه اکتفا به قواعد سنتی و علوم حدیث متداول؛ دیگر سرابی بیش نیست. محققان خود را با دریایی از سؤالات بی پاسخ مواجه دیده، و رسیدن به یک نظر قطعی در عرصه دین، چالشی بی پایان گشته است.
از طرفی حوزه های علوم دینی، از علمای راستین، مخلص و محقق، خالی میگردد؛ و بلکه در عمده ی شهرها و مناطق شیعه، به معنای واقعی کلمه کمترین اثری از علم و معرفت و فقاهت به چشم نمی خورد.
البته این هرگز به معنای بسته شدن راه هدایت در عصر غیبت نیست؛ بلکه بر اساس آنچه پیشتر بیان شد هر آن مقدار که برای اصل هدایت و ضروریات اعتقادی لازم بوده به صورتی که قابل خدشه نباشد بیان شده و به ما رسیده است.
آنچه در این میان برای دیدگان غمخوار منتظران عیان می شود، اینست که "حدیث" و "قرآن" تنها متن هستند، یک متن صامت. متن هرچقدر هم هدایتگر و پرنکته باشد، اما نمی تواند جامعه را راهبری کند. متن، مجری معصوم می خواهد. دیگر باید از این خواب چند صد ساله ی دل خوش کردن به صرف متون احادیث، بیدار شد. باید عطش سوزان نیاز به ماء معین را احساس نموده و عاجزانه دست التماس بلند کنیم تا آن (احیاگر شریعت ع) به فریاد اسلام مظلوم رسد...