🔴 فقدان فضای امن برای زنان و دختران در ایران
✍ الهه امانی
اذیت و آزار جنسی-جنسیتی در مدارس و دانشگاه‌ها، محل کار، موسسات و سازمان‌های بخش خصوصی و دولتی، نهادهای مدنی و هم‌چنین در فضای مجازی، از چالش‌های عمده‌ای است که در خلال متجاوز از سه دهه‌ی گذشته از حاشیه به مرکز مباحث در مورد اشکال مختلف خشونت‌های مبتنی بر جنسیت گذار کرده است اما هم‌چنان فضای سالم را در محیط کار و برابری و احترام به حقوق انسانی را به چالش می‌کشد.
کنوانسیون سازمان جهانی کار، اذیت و آزار جنسی-جنسیتی را به مثابه «مجموعه‌ای از رفتارها و عملکردهای غیرقابل قبول مبتنی بر جنسیت و یا تهدید به چنین عملکردهایی خواه اتفاقی و خواه مکرر که پیامدهای آن منجر به آسیب‌های فیزیکی، روانی، احساسی، جنسی و اقتصادی می‌شود» تعریف کرد. هم‌چنین قید شد که اذیت و آزار جنسی، پدیده‌ای گسترده در دنیای کار در سطح جهان است که اصل برابری را در محل کار به چالش می‌کشد و در مواردی به طور بالقوه تمایل به ترک محیط کار و بالتبع تحمل بار اقتصادی آن را به فرد تحمیل می‌کند.
🔹اما «رفتار نامناسب و ناخوشایند جنسی» (Sexual Misconduct) چه تعاریف و مواردی را در بر می‌گیرد؟ این اصطلاح شامل مجموعه رفتارهایی است که مبتنی بر جنسیت بوده و در بسیاری از موارد شخص متعرض و آزاردهنده در موقعیت فرادست قرار دارد و دربرگیرنده‌ی سوءاستفاده‌ی جنسی (Sexual Abuse)، تجاوز و تعرض جنسی (Sexual Assault)، استثمار جنسی (Sexual Exploitation) و حتی کنجکاوی برای کسب اطلاعات ناخوشایند و هر رفتاری مبتنی بر جنسیت که غیر توافق طرفین باشد و با تهدید، ارعاب، تحقیر و یا اجبار شخص متعرض به فرد دیگری تحمیل شود، است.
«رفتار نامناسب و ناخوشایند جنسی» الزاماً نباید به نقض قوانین مدنی و کیفری بیانجامد تا محیط‌های کاری اقدامات اصلاحی لازم و یا انضباطی را برای حمایت از افرادی که آسیب دیده‌اند، انجام دهد. هم‌چنین به قصد و نیت شخص مرتکب به اذیت و آزار بستگی ندارد. دلیل هم این است که آن‌چه که مهم است، آسیب‌های روانی، احساسی، فیزیکی و اقتصادی است که به سبب اذیت و آزار در محیط کار، شخص آن را تجربه می‌کند.
❗️ در ایران، ابعاد و موارد و جزئیات خشونت و تبعیض علیه زنان روشن نیست زیرا هیچ تحقیقی جامع و در سطح کلان پیرامون انواع خشونت‌ها و تبعیضاتی که زنان و دختران در منزل، محیط کار، مدرسه و دانشگاه، فضای کوچه و بازار تجربه می‌کنند صورت نگرفته. پاسخگویی برای این موارد نقض حقوق انسانی از جانب صاحبان قدرت برای کاهش میزان این خشونت‌ها و توانمند کردن زنان و دختران برای مقابله و حفظ امنیت خود بسیار کم‌رنگ و بدون توجه خاص در برنامه‌ریزی‌های دولت در سطوح مختلف است.
🔹قوانین کیفری در ایران اساساً جرمی را به عنوان «آزار جنسی» به رسمیت نمی‌شناسد و حتی یک‌بار هم این واژه در قانون مجازات اسلامی به کار برده نشده. در واقع هیچ تعریف روشنی از جرم آزار جنسی در ایران وجود ندارد. واژه‌ی «جرایم جنسی» در قوانین وجود دارد اما بدون تعریف جرم، تشخیص آن و مجازات‌هایی که برای موارد گوناگون جرایم جنسی در ایران در نظر گرفته می‌شود.
در سایه‌ی نبود پژوهش‌های کلان در مورد موارد و اشکال مختلف خشونت و اذیت و آزار زنان و دختران در حوزه‌های گوناگون در سال گذشته گزارشی در روزنامه‌ی اعتماد منتشر شد که جالب توجه بود. طبق گزارش این روزنامه «از حدود ۲ هزار و ۵۰۰ نفر، هر زن یا دختر به میزان مسافتی که طی می‌کند یا مدت زمان حضورش در سطح خیابان‌ها یا در هر تردد شهری بین یک الی ۲۰ بار مزاحمت‌های کلامی، فیزیکی و چشمی (نگاه نامناسب و آزاردهنده) را از سوی برخی مردان تجربه می‌کند.
هم‌چنین مردان متلک گو، ۱۰ برابر زنان متلک‌گو هستند و نسبت مردانی که عامل مزاحمت‌های بدنی‌اند، بیش از ۱۵ برابر زنان بوده است. به طور تقریبی حدود ۸۵.۴ درصد از زنان در مکان های عمومی، ۸۵.۱ درصد در مکان های اداری، تجاری و تفریحی، ۸۴.۸ درصد در مکان های مربوط به حمل و نقل و ۸۴.۱ درصد از زنان در خیابان‌ها و معابر مورد “متلک گویی” واقع شده‌اند.
⛔با این حال هیچ ارزیابی دقیقی از قربانیان آزار و اذیت جنسی در کشور نداریم، اما طبق اخبار رسمی و غیر رسمی مشخص شده که ۶۶ درصد از قربانیان در خصوص آزارهایی که دیده‌اند با کسی صحبت نمی‌کنند.
از طرفی براساس اطلاعاتی که در سال ۱۳۹۹ در اخبار رسمی منتشر شد، مشخص شد ۸۰ درصد از موارد مربوط به آزار و اذیت در ایران گزارش نمی‌شود. با این حال بیش‌ترین آمار آزار و اذیت جنسی مربوط به تهران بوده است.»
هم‌چنین، پیش‌تر، سعید مدنی، جامعه‌شناس، در مصاحبه با روزنامه‌ی شرق اعلام کرده بود که سالانه ۱۶۵۰ جرم جنسی در تهران اتفاق می‌افتد.
#آزار_جنسی
#امنیت_زنان
ادامه مطلب را اینجا دنبال کنید .
📚کانال صنفی معلمان ایران
🔸🔸🔸
🆔 @kasenfi
✍ الهه امانی
اذیت و آزار جنسی-جنسیتی در مدارس و دانشگاه‌ها، محل کار، موسسات و سازمان‌های بخش خصوصی و دولتی، نهادهای مدنی و هم‌چنین در فضای مجازی، از چالش‌های عمده‌ای است که در خلال متجاوز از سه دهه‌ی گذشته از حاشیه به مرکز مباحث در مورد اشکال مختلف خشونت‌های مبتنی بر جنسیت گذار کرده است اما هم‌چنان فضای سالم را در محیط کار و برابری و احترام به حقوق انسانی را به چالش می‌کشد.
کنوانسیون سازمان جهانی کار، اذیت و آزار جنسی-جنسیتی را به مثابه «مجموعه‌ای از رفتارها و عملکردهای غیرقابل قبول مبتنی بر جنسیت و یا تهدید به چنین عملکردهایی خواه اتفاقی و خواه مکرر که پیامدهای آن منجر به آسیب‌های فیزیکی، روانی، احساسی، جنسی و اقتصادی می‌شود» تعریف کرد. هم‌چنین قید شد که اذیت و آزار جنسی، پدیده‌ای گسترده در دنیای کار در سطح جهان است که اصل برابری را در محل کار به چالش می‌کشد و در مواردی به طور بالقوه تمایل به ترک محیط کار و بالتبع تحمل بار اقتصادی آن را به فرد تحمیل می‌کند.
🔹اما «رفتار نامناسب و ناخوشایند جنسی» (Sexual Misconduct) چه تعاریف و مواردی را در بر می‌گیرد؟ این اصطلاح شامل مجموعه رفتارهایی است که مبتنی بر جنسیت بوده و در بسیاری از موارد شخص متعرض و آزاردهنده در موقعیت فرادست قرار دارد و دربرگیرنده‌ی سوءاستفاده‌ی جنسی (Sexual Abuse)، تجاوز و تعرض جنسی (Sexual Assault)، استثمار جنسی (Sexual Exploitation) و حتی کنجکاوی برای کسب اطلاعات ناخوشایند و هر رفتاری مبتنی بر جنسیت که غیر توافق طرفین باشد و با تهدید، ارعاب، تحقیر و یا اجبار شخص متعرض به فرد دیگری تحمیل شود، است.
«رفتار نامناسب و ناخوشایند جنسی» الزاماً نباید به نقض قوانین مدنی و کیفری بیانجامد تا محیط‌های کاری اقدامات اصلاحی لازم و یا انضباطی را برای حمایت از افرادی که آسیب دیده‌اند، انجام دهد. هم‌چنین به قصد و نیت شخص مرتکب به اذیت و آزار بستگی ندارد. دلیل هم این است که آن‌چه که مهم است، آسیب‌های روانی، احساسی، فیزیکی و اقتصادی است که به سبب اذیت و آزار در محیط کار، شخص آن را تجربه می‌کند.
❗️ در ایران، ابعاد و موارد و جزئیات خشونت و تبعیض علیه زنان روشن نیست زیرا هیچ تحقیقی جامع و در سطح کلان پیرامون انواع خشونت‌ها و تبعیضاتی که زنان و دختران در منزل، محیط کار، مدرسه و دانشگاه، فضای کوچه و بازار تجربه می‌کنند صورت نگرفته. پاسخگویی برای این موارد نقض حقوق انسانی از جانب صاحبان قدرت برای کاهش میزان این خشونت‌ها و توانمند کردن زنان و دختران برای مقابله و حفظ امنیت خود بسیار کم‌رنگ و بدون توجه خاص در برنامه‌ریزی‌های دولت در سطوح مختلف است.
🔹قوانین کیفری در ایران اساساً جرمی را به عنوان «آزار جنسی» به رسمیت نمی‌شناسد و حتی یک‌بار هم این واژه در قانون مجازات اسلامی به کار برده نشده. در واقع هیچ تعریف روشنی از جرم آزار جنسی در ایران وجود ندارد. واژه‌ی «جرایم جنسی» در قوانین وجود دارد اما بدون تعریف جرم، تشخیص آن و مجازات‌هایی که برای موارد گوناگون جرایم جنسی در ایران در نظر گرفته می‌شود.
در سایه‌ی نبود پژوهش‌های کلان در مورد موارد و اشکال مختلف خشونت و اذیت و آزار زنان و دختران در حوزه‌های گوناگون در سال گذشته گزارشی در روزنامه‌ی اعتماد منتشر شد که جالب توجه بود. طبق گزارش این روزنامه «از حدود ۲ هزار و ۵۰۰ نفر، هر زن یا دختر به میزان مسافتی که طی می‌کند یا مدت زمان حضورش در سطح خیابان‌ها یا در هر تردد شهری بین یک الی ۲۰ بار مزاحمت‌های کلامی، فیزیکی و چشمی (نگاه نامناسب و آزاردهنده) را از سوی برخی مردان تجربه می‌کند.
هم‌چنین مردان متلک گو، ۱۰ برابر زنان متلک‌گو هستند و نسبت مردانی که عامل مزاحمت‌های بدنی‌اند، بیش از ۱۵ برابر زنان بوده است. به طور تقریبی حدود ۸۵.۴ درصد از زنان در مکان های عمومی، ۸۵.۱ درصد در مکان های اداری، تجاری و تفریحی، ۸۴.۸ درصد در مکان های مربوط به حمل و نقل و ۸۴.۱ درصد از زنان در خیابان‌ها و معابر مورد “متلک گویی” واقع شده‌اند.
⛔با این حال هیچ ارزیابی دقیقی از قربانیان آزار و اذیت جنسی در کشور نداریم، اما طبق اخبار رسمی و غیر رسمی مشخص شده که ۶۶ درصد از قربانیان در خصوص آزارهایی که دیده‌اند با کسی صحبت نمی‌کنند.
از طرفی براساس اطلاعاتی که در سال ۱۳۹۹ در اخبار رسمی منتشر شد، مشخص شد ۸۰ درصد از موارد مربوط به آزار و اذیت در ایران گزارش نمی‌شود. با این حال بیش‌ترین آمار آزار و اذیت جنسی مربوط به تهران بوده است.»
هم‌چنین، پیش‌تر، سعید مدنی، جامعه‌شناس، در مصاحبه با روزنامه‌ی شرق اعلام کرده بود که سالانه ۱۶۵۰ جرم جنسی در تهران اتفاق می‌افتد.
#آزار_جنسی
#امنیت_زنان
ادامه مطلب را اینجا دنبال کنید .
📚کانال صنفی معلمان ایران
🔸🔸🔸
🆔 @kasenfi