برای هر جامعه‌ای و هر انسانی نیاز به آموزش #تنهایی امری ضروری است. جایی خوانده بودم که «ایستادگی تنهایی می‌آورد». شما در برابر هر امری بخواهید بیاستید به‌ناچار تنها خواهید ماند؛ چرا که خصلت ذاتی ایستادگی تنهایی است. یک جامعه برای ایستادگی جمعی نیاز به آموزش و یادگیری ایستادگی فردی دارد، گذر از ایستادگی فردی است که ضرورت ایستادگی جمعی را برای‌تان عریان خواهد کرد و این‌گونه است که کنش‌های جمعی شما در مقابل هر ایستادگی، دیگر منجر به تنهایی نخواهد شد. جوامع درگیر سنت و مدرنیته تنهاترین جوامع‌اند چرا که نه‌تنها به دوره رشد نرسیده‌اند حتی هنوز دوران بلوغِ یادگیریِ تنهایی را طی نکرده‌اند و از تنهایی ترس دارد. ترس از تنهایی باعث عدم رشد ایستادگی جمعی خواهد شد و در نتیجه هیچ کنش جمعی معطوف به هدفی شکل نخواهد گرفت و هر کنشی در نطقه خفه خواهد شد. استبداد در این‌گونه جوامع نمایان است و در تمام جلوه‌های زندگی هر کنشی خود را به عریان‌ترین شکل نشان خواهد داد. ایستادگی در این گونه جوامع با شدیدترین واکنش‌ها روبه‌رو خواهد شد. (منظور از ایستادگی در عام‌ترین شکل آن در همه‌ی سطوح زندگی اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی است). ایدئولوژی و هژمونی مسلط در این‌گونه جوامع نخستین هدف‌شان سوق دادن تمامی کنش‌گران به سمت تنهایی فردی است، چراکه تنهاییِ فردی امن‌ترین و بی‌حاشیه‌ترین شیوه‌ی زندگی است و با در اختیار داشتن نهادهای فرهنگی و رسانه‌ای و با کمک از روانشناسی بازاری عرصه را برای این نوع تنهایی هموارتر و نهادینه‌تر می‌کنند. تفاوت عمیقی بین ایستادگی فردی و ایستادگی جمعی وجود دارد ایستادگی جمعی نتیجه تفکر، خِرد، کنش و آگاهی کنش‌گران است از متن جامعه نشئت می‌گیرد و زمینه را برای تغییرات بنیادی در هر جامعه‌ای فراهم می‌کند اما ایستادگی فردی، تفکری است که بر کنش‌گران آن جامعه غالب شده، منفعلانه است و کنش‌گران آن سوژه‌هایی دم‌دستی برای هژمونی مسلط در جامعه هستند.
بنابراین اولین نتیجه هر ایستادگی‌ای تنهایی در عام‌ترین معنای آن خواهد بود و اگر شما آن را برای خود نهادینه نکرده باشید گرفتار ایستادگی فردی خواهید شد و در نخست مرحله این روبه‌رویی خُرد خواهید شد و در نتیجه دود می‌شوید و به هوا می‌روید.

✍ #مجتبا_هوشمندی

T.me/iransociology