داستان فراموش شده کمپ های هزاران پناهجوی اروپایی در خاورمیانه؛ جنگ جهانی دوم
https://goo.gl/JA61Qk
@IRANSOCIOLOGY
پنج سال از شروع بحران جنگ در #سوریه می گذرد. میلیون ها پناهجوی سوری به دنبال یافتن مکانی امن در تلاش هستند با عبور از مسیرهایی مانند مرزهای ترکیه و یا گذشتن از دریای مدیترانه به اروپا نزدیک شوند. 70 سال پیش، پناهجویان دیگری از این دو مسیر عبور کردند، اما آنها سوری نبودند. در بحبوبه جنگ جهانی دوم، "سازمان امداد به پناهجویان در خاورمیانه" کمپ های اسکان پناهجویان اروپایی را در سوریه، مصر و فلسطین بنا کرد و میزبان ده ها هزار پناهجوی اروپایی شد که از خشونت و وحشت جنگ جهانی از مرزهای اروپا گریخته بودند. "سازمان امداد به پناهجویان در خاورمیانه" بخشی از شبکه ی رو به رشد کمپ های پناهجویان در سراسر دنیا بود که با تلاشی جمعی با مشارکت سازمان های کمک رسانی ملی و بین المللی، افسران ارتش و دولت کشورهای بی طرف اداره می شد. صلیب سرخ، سازمان نجات کودکان، گروه های حامی رفاه اجتماعی، بنیاد کمک‌رسانی خاور نزدیک، سازمان بین المللی مهاجرت و سازمان ملل، با کوشش و جدیت بی نظیری مشترکا این کمپ ها را اداره می کردند. وضعیت اداره کمپ پناهجویان کم و بیش به کمپ های امروزی شبیه بود. جریان عادی و روزمره زندگی افراد در کمپ ها هرگز متوقف نشد و آموزش کودکان در مدارس ادامه داشت.
در برنامه ای مشابه برای اسکان پناهجویان، هزاران لهستانی وحشت زده از شرارت ارتش نازی، بین سال های 1939 تا 1941 ( ۱۳۲3 - ۱۳20) در شهرهای شمالی ایران مستقر شدند. لهستانی ها به بهشتی امن رسیده بودند. با این که ایران در آن زمان با کمبود مواد غذایی، نابسامانی سیاسی و اقتصادی در اثر اشغال کشور رو به رو بود، ایرانیان از میهمان نوازی دریغ نکردند و آنها را با آغوش باز پذیرفتند. لهستانی ها توانستند به راحتی آداب و رسوم و زبان خود را در ایران زنده نگه دارند تا آنجا که روزنامه ای به زبان لهستانی منتشر کردند. تقریبا 300 نفر از لهستانی ها پس از اتمام جنگ، در ایران ماندند و با ایرانیان تشکیل خانواده دادند.
یک معلم لهستانی هرگز به کشورش بازنگشت و تصمیم گرفت در اصفهان زندگی کند. در خاطرات او آمده است:" مردم ایران بسیار مهربان و مهماندوست هستند. یادم می آید وقتی به ایران رسیدیم آنها دور تا دور اتوبوس حلقه زدند و با فریاد های خوش آمدید از ما استقبال کردند. آنها برای ما آجیل، خرما، کشمش و انار آورده بودند."
سرانجام پس از به پایان رسیدن جنگ جهانی دوم، بیشتر پناهجویان اروپایی که در ایران و یا کمپ های دیگر در سراسر خاورمیانه زندگی می کردند به خانه های خود در کشورشان و یا کشورهای دیگر بازگشتند.
در حال حاضر درهمه انجمن ها و محافل سیاسی و اجتماعی،گفتگو درباره هجوم پناهجویان مسلمان رانده شده از جنگ، به سراسر اروپا موضوع مناقشه برانگیزی است. خاطرات خوب و لذت بخش اقامت موقت اروپائیان در خاورمیانه، رنگ باخته است و جناح های راست افراطی در اروپا فریاد مخالفت شدید با پذیرفتن پناهجویان سوری سر داده اند. سوری هایی که روزگاری با خیرخواهی و نوع دوستی برای اجداد گروه زیادی از آنها خانه ای امن فراهم کرده بودند.
Ishaan Tharoor /
ترجمه و گردآوری: #بهناز_اندیشه_راد
The Washington Post
https://goo.gl/YjYZcL
🌐به جامعه شناسی بپیوندید👇
🆔 @IRANSOCIOLOGY
.
https://goo.gl/JA61Qk
@IRANSOCIOLOGY
پنج سال از شروع بحران جنگ در #سوریه می گذرد. میلیون ها پناهجوی سوری به دنبال یافتن مکانی امن در تلاش هستند با عبور از مسیرهایی مانند مرزهای ترکیه و یا گذشتن از دریای مدیترانه به اروپا نزدیک شوند. 70 سال پیش، پناهجویان دیگری از این دو مسیر عبور کردند، اما آنها سوری نبودند. در بحبوبه جنگ جهانی دوم، "سازمان امداد به پناهجویان در خاورمیانه" کمپ های اسکان پناهجویان اروپایی را در سوریه، مصر و فلسطین بنا کرد و میزبان ده ها هزار پناهجوی اروپایی شد که از خشونت و وحشت جنگ جهانی از مرزهای اروپا گریخته بودند. "سازمان امداد به پناهجویان در خاورمیانه" بخشی از شبکه ی رو به رشد کمپ های پناهجویان در سراسر دنیا بود که با تلاشی جمعی با مشارکت سازمان های کمک رسانی ملی و بین المللی، افسران ارتش و دولت کشورهای بی طرف اداره می شد. صلیب سرخ، سازمان نجات کودکان، گروه های حامی رفاه اجتماعی، بنیاد کمک‌رسانی خاور نزدیک، سازمان بین المللی مهاجرت و سازمان ملل، با کوشش و جدیت بی نظیری مشترکا این کمپ ها را اداره می کردند. وضعیت اداره کمپ پناهجویان کم و بیش به کمپ های امروزی شبیه بود. جریان عادی و روزمره زندگی افراد در کمپ ها هرگز متوقف نشد و آموزش کودکان در مدارس ادامه داشت.
در برنامه ای مشابه برای اسکان پناهجویان، هزاران لهستانی وحشت زده از شرارت ارتش نازی، بین سال های 1939 تا 1941 ( ۱۳۲3 - ۱۳20) در شهرهای شمالی ایران مستقر شدند. لهستانی ها به بهشتی امن رسیده بودند. با این که ایران در آن زمان با کمبود مواد غذایی، نابسامانی سیاسی و اقتصادی در اثر اشغال کشور رو به رو بود، ایرانیان از میهمان نوازی دریغ نکردند و آنها را با آغوش باز پذیرفتند. لهستانی ها توانستند به راحتی آداب و رسوم و زبان خود را در ایران زنده نگه دارند تا آنجا که روزنامه ای به زبان لهستانی منتشر کردند. تقریبا 300 نفر از لهستانی ها پس از اتمام جنگ، در ایران ماندند و با ایرانیان تشکیل خانواده دادند.
یک معلم لهستانی هرگز به کشورش بازنگشت و تصمیم گرفت در اصفهان زندگی کند. در خاطرات او آمده است:" مردم ایران بسیار مهربان و مهماندوست هستند. یادم می آید وقتی به ایران رسیدیم آنها دور تا دور اتوبوس حلقه زدند و با فریاد های خوش آمدید از ما استقبال کردند. آنها برای ما آجیل، خرما، کشمش و انار آورده بودند."
سرانجام پس از به پایان رسیدن جنگ جهانی دوم، بیشتر پناهجویان اروپایی که در ایران و یا کمپ های دیگر در سراسر خاورمیانه زندگی می کردند به خانه های خود در کشورشان و یا کشورهای دیگر بازگشتند.
در حال حاضر درهمه انجمن ها و محافل سیاسی و اجتماعی،گفتگو درباره هجوم پناهجویان مسلمان رانده شده از جنگ، به سراسر اروپا موضوع مناقشه برانگیزی است. خاطرات خوب و لذت بخش اقامت موقت اروپائیان در خاورمیانه، رنگ باخته است و جناح های راست افراطی در اروپا فریاد مخالفت شدید با پذیرفتن پناهجویان سوری سر داده اند. سوری هایی که روزگاری با خیرخواهی و نوع دوستی برای اجداد گروه زیادی از آنها خانه ای امن فراهم کرده بودند.
Ishaan Tharoor /
ترجمه و گردآوری: #بهناز_اندیشه_راد
The Washington Post
https://goo.gl/YjYZcL
🌐به جامعه شناسی بپیوندید👇
🆔 @IRANSOCIOLOGY
.
Instagram
Sociology جامعه شناسی
. داستان فراموش شده کمپ های هزاران پناهجوی اروپایی در خاورمیانه؛ جنگ جهانی دوم پنج سال از شروع بحران جنگ در سوریه می گذرد. میلیون ها پناهجوی سوری به دنبال یافتن مکانی امن در تلاش هستند با عبور از مسیرهایی مانند مرزهای ترکیه و یا گذشتن از دریای مدیترانه به…