✤-شماره دو آنگاه
◾-شماره دوم «آنگاه» با موضوع کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر شد .
این شماره که ویژه کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است، با نگاهی تحلیلی و روایتی به بررسی روند شکل‌گیری، شخصیت‌ها و نام‌های ماندگار و همچنین رشد و افول این نهاد فرهنگی پرداخته است.
در شماره دوم «آنگاه» گفتارها و نوشتارهایی از چهره‌هایی مانند رومینا آغنده، مرتضا آکوچکیان، امیر اثباتی، غلامرضا امامی، داوود ارسونی، کبوتر ارشدی، محمدرضا اصلانی، علی امیرریاحی، امید انارکی، سعید باباوند، سجاد باغبان، علی بختیاری، محمد بهشتی، آرش تنهایی، مرجان چرخچی، ابراهیم حقیقی، خاطره خدایی، علی خسروی، مصطفی رحماندوست، رسول رخشا، سحر سخایی، امیر سقراطی، امیرحسین سیادت، مهدی سیفی و حسین شهرابی، منتشر شده است.
مهدی صالحی اقدم، بهنام صدیقی، فاتح صهبا، محمدعلی طالبی، محمد طلوعی، جواد عاطفه، اسماعیل عباسی، بهروز غریب‌پور، محمد فدایی، ناصر فکوهی، معراج قنبری، لیلی گلستان، زینب لک، کامبیز مشتاق گوهری، فرزاد مقدم، کیمیا ملکی، شهروز مهاجر، معصومه میرحسینی، رسول نظرزاده، سعید نوری، مرضیه وفامهر و محسن هجری هم در شماره تازه این نشریه فرهنگی و ادبی، مطالبی به چاپ رسانده‌اند.
شماره دوم «آنگاه» (ویژه بهار ۱۳۹۶) با سردبیری آرش تنهایی در ۲۴۰ صفحه و با بهای ۱۵ هزار تومان و در قطع وزیری و جلد سخت گالینگور به چاپ رسیده و از هفته سوم اسفند ۹۵ در کتابفروشی ها و دکه‌های مطبوعات سراسر کشور دردسترس خواهد بود .
نسخه الکترونیک مجله را نیز میتوانید به زودی از فیدیبو ، جار ، طاقچه و وب سایت آنگاه خریداری کنید.

◀ادامه نوشته :http://bit.ly/2ncQvlc
ْـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
◗مجله فرهنگی و هنری آنگاه◖
ْـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
@angahmag #آنگاه #مجله #فرهنگ #هنر

"توهمی به نام تئاتر"


حاصل خصوصی سازی تئاتر ،چیزی نبوده جز بی مسوولیت شدن دولت
نسبت به نیازهای اساسی این حرفه
از جمله ایجاد زیرساخت های فرهنگی
و سخت افزاری که اگر در برنامه های
کلان فرهنگی هر کشور جایی برای آن
وجود نداشته باشد حاصل، آن چیزیست
که بیشتر "توهم تئاتر" یا "جسدبی جان
تئاتر" نام می گیرد.
اما مشکل و معضل فعلی فقط مربوط به
دولتمردان بی خیال و حاکمان ضدتئاتر
نیست بلکه بخش اعظم وضعیت موجود
را خود اهالی تئاتر که غالبا مدعی ضدیت
با شرایط موجود هستند ایجاد کرده اند.
تمرین های پانزده ،بیست روزه و اجراهای یک ماهه پدر تئاتر را درآورده همچنین شارلاتانیسم و کم فروشی غریبی را رقم
زده است.
شاهد آثار ضعیف،غیر استاندارد،بی رمق،بی خطر و بی خاصیت هستیم.
با انواع شامورتی بازی و استفاده از هر وسیله ای برای جذب تماشاگر بی نوا اقدام میکنیم در صورتی که نیک میدانیم هیچ به آنها اضافه نمیکنیم
اما
چه کسانی مسبب وضعیت موجود هستند؟!!!!!
مگر همان مدعیان معترض، خود به وضعیت موجود تن نداده اند؟!!!!
مگر مدعیان معترض به وضعیت موجود، هرروز روی صحنه نیستند و از سالنی به سالن دیگری کوچ نمیکنند؟!!!!
مگر افراد شاغل در تئاتر و پدید آورندگان این وضعیت از کره ی ماه آمده اند؟!!!!!!
مگر این عزیزان هرروز و در محفلی سالن های خصوصی را به لجن نمیکشند و فردای همان روز کارهایشان را در همان سالن ها به روی صحنه نمی برند؟!!!!!!
مگر بازیگرانی که به هردلیل در چندین نمایش همزمان حضور دارند و از اجرایی به اجرای دیگری در همان روز می روند
همان هایی نیستند که تحت عنوان استاد در ورک شاپ های خود بر این مهم تاکید می کنند که بازیگر باید تمرکز خودرا بر روی یک "نقش" بگذارد؟!!!!!!!!
مگر می شود ۲×۲=۵ شود؟!!!!!!
مگر می شود در پانزده روز تمرین ،طراحی،کارگردانی،بازیگری کرد و شاهکاری خلق کرد؟!!!!!
اگر قبول داشته باشیم که واژه ی"هرجایی" یعنی هرزه گردی و با هرقیمتی هرکاری را کردن ؛پس کافیست تا کمی به نسبت خودمان با این واژه فکر کنیم و پیش وجدانمان ترسیم کنیم در چه سطحی از هرجایی بودن هستیم.
ولی اول و پیش از هرچیز باور به هرجایی شدنمان مهم است.
خوشا روزگاری که اهالی تئاتر باور داشتند به کاری که انجام می دهند.
خوشا روزگاری که اهالی تئاتر باور داشتند تئاتر در هیچ کجای جهان محلی برای ثروتمند شدن نیست.
خوشا روزگاری که اهالی تئاتر باور داشتند برای به روی صحنه آمدن هر نمایشی پوستشان کنده می شود و لذت حاصل از آنرا به دنیا نمی دادند.
خوشا روزگاری که چهار یا پنج ماه تمرین خنده دار نبود.
خوشا روزگاری که باور داشتند شرافت ،
شرافت می آفریند.

#تئاتر #دریوزگی #کم_فروشی #اعتراض #فرهنگ #هنر #جسد_بی_جان #خانه_ابرى
#بازار_مکاره #خر_تو_خر
#تئاتربازها #نمايش
@zaman_channel