⭕️ پست‌های وزارتی منبع رانت ثروت و قدرت
#یادداشت_روز ، ۲۴ تیر ۱۴۰۳
به همان دلایل مبرهن که پزشکیان رییس‌جمهور منتخب نظام است و نه مردم ایران، پس وزرا به خصوص وزیر آموزش و پرورش نیز #وزیر_نظام است از همین رو تلاش برای تأثیرگذاری در انتخاب وزیر مانند همان بحث شرکت در انتخابات امری بیهوده است و زمین بازی فعالان صنفی و تشکل‌های مستقل نیست. اینکه یک عده #کارگروه زده‌اند و اسم و رزومه برای #ظریف ارسال می‌کنند و وزیر پیشنهاد می‌دهند ناشی از دغدغه برای آینده مدرسه، معلمان و کودکان نیست افراد و تشکل‌های زرد و #وابسته فرصت را مغتنم دیده‌اند تا مهره‌های خود را در جایگاه های کلیدی بچینند تا به موقع رانت و ثروت را درو نمایند.
این روزها شاهد آن هستیم که تشکل‌های وابسته مدام در کانال‌های خود از نقششان در پیروزی در انتخابات می‌گویند #کارچاق‌کن‌ها و #لابیگران فعال شده‌اند و در حال رایزنی و فرستادن پیغام هستند. استدلال آنان این است که به دنبال وزیر کارآمد هستند اما حقیقت آن است که آنان به دنبال وزیری هستند که پست و مقام بیشتری نصیب باند آنان نماید چرا که اساسا وزیر در نظام جمهوری اسلامی هرگز برآمده از جامعه معلمان نبوده و خواسته‌های عمومی حوزه آموزش و نیازهای دانش‌آموزان را نمایندگی نکرده‌است.
نظام آموزشی در ایران ایدئولوژیک و غیردموکراتیک است وزیر آموزش و پرورش در اصل مجری سیاست‌های طبقاتی و ایدئولوژیک حاکمیت است و چیزی به نام مشارکت معلمان و دانش‌آموزان و متخصصان تعلیم و تربیت در این ساختار وجود ندارد. تصمیم‌گیری در مورد سیاست‌های کلان آموزشی در شورای عالی انقلاب فرهنگی صورت می‌گیرد و به صورت مستمر نهادهای امنیتی بر مدیران نظارت دارند.
از آنجایی که بحران‌ها و چالش‌های آموزش و پرورش مانند بحران نیروی کار، ناکارآمدی در ارایه آموزش کیفی و عادلانه و رایگان، پولی و کالایی‌سازی گسترده آموزش عمومی، وضعیت اسفناک معیشت معلمان و ... دارای ریشه در ساختار اقتصادی و سیاسی کلان دارند پس عملا وزیر هرگز قادر به ایجاد تغییرات و رفع بحران نیست.
از سویی، آموزش و پرورش بسیار گسترده و یک نهاد کلیدی حاکمیتی است و اکثریت جامعه با آن مرتبط هستند و این موقعیت خاصی برای مرتبط شدن با سایر ارکان را به وزیر و باند پیرامونش می‌دهد. در اصل پست‌های وزارتی فرصت مناسبی برای برخورداری از کانال‌های منتهی به رانت ثروت و قدرت است و افراد به مدد جایگاهی که در این وزارتخانه به دست می‌آورند فرصت دستیابی به منابع ثروت و قدرت برای آنان فراهم می‌گردد. از این منظر دعوای باندی بر سر تصاحب وزارتخانه از سوی تشکل‌های وابسته مانند #سازمان_معلمان، #مجمع_فرهنگیان و #انجمن_اسلامی و #افراد_بانفوذ قابل تحلیل است. از سوی دیگر باند مقابل یعنی جناح موسوم به اصولگرایان مقاومت می‌کند تا به راحتی همه وزارتخانه را تسلیم رقیب نکند تا این منبع رانت و قدرت حفظ گردد.
#نه_به_تشکل‌های_وابسته
#نه_به_تشکل‌های_زرد
🔻🔻🔻
#مدرسه_رهایی
🆔 @edalatxah
#یادداشت_روز ، ۲۴ تیر ۱۴۰۳
به همان دلایل مبرهن که پزشکیان رییس‌جمهور منتخب نظام است و نه مردم ایران، پس وزرا به خصوص وزیر آموزش و پرورش نیز #وزیر_نظام است از همین رو تلاش برای تأثیرگذاری در انتخاب وزیر مانند همان بحث شرکت در انتخابات امری بیهوده است و زمین بازی فعالان صنفی و تشکل‌های مستقل نیست. اینکه یک عده #کارگروه زده‌اند و اسم و رزومه برای #ظریف ارسال می‌کنند و وزیر پیشنهاد می‌دهند ناشی از دغدغه برای آینده مدرسه، معلمان و کودکان نیست افراد و تشکل‌های زرد و #وابسته فرصت را مغتنم دیده‌اند تا مهره‌های خود را در جایگاه های کلیدی بچینند تا به موقع رانت و ثروت را درو نمایند.
این روزها شاهد آن هستیم که تشکل‌های وابسته مدام در کانال‌های خود از نقششان در پیروزی در انتخابات می‌گویند #کارچاق‌کن‌ها و #لابیگران فعال شده‌اند و در حال رایزنی و فرستادن پیغام هستند. استدلال آنان این است که به دنبال وزیر کارآمد هستند اما حقیقت آن است که آنان به دنبال وزیری هستند که پست و مقام بیشتری نصیب باند آنان نماید چرا که اساسا وزیر در نظام جمهوری اسلامی هرگز برآمده از جامعه معلمان نبوده و خواسته‌های عمومی حوزه آموزش و نیازهای دانش‌آموزان را نمایندگی نکرده‌است.
نظام آموزشی در ایران ایدئولوژیک و غیردموکراتیک است وزیر آموزش و پرورش در اصل مجری سیاست‌های طبقاتی و ایدئولوژیک حاکمیت است و چیزی به نام مشارکت معلمان و دانش‌آموزان و متخصصان تعلیم و تربیت در این ساختار وجود ندارد. تصمیم‌گیری در مورد سیاست‌های کلان آموزشی در شورای عالی انقلاب فرهنگی صورت می‌گیرد و به صورت مستمر نهادهای امنیتی بر مدیران نظارت دارند.
از آنجایی که بحران‌ها و چالش‌های آموزش و پرورش مانند بحران نیروی کار، ناکارآمدی در ارایه آموزش کیفی و عادلانه و رایگان، پولی و کالایی‌سازی گسترده آموزش عمومی، وضعیت اسفناک معیشت معلمان و ... دارای ریشه در ساختار اقتصادی و سیاسی کلان دارند پس عملا وزیر هرگز قادر به ایجاد تغییرات و رفع بحران نیست.
از سویی، آموزش و پرورش بسیار گسترده و یک نهاد کلیدی حاکمیتی است و اکثریت جامعه با آن مرتبط هستند و این موقعیت خاصی برای مرتبط شدن با سایر ارکان را به وزیر و باند پیرامونش می‌دهد. در اصل پست‌های وزارتی فرصت مناسبی برای برخورداری از کانال‌های منتهی به رانت ثروت و قدرت است و افراد به مدد جایگاهی که در این وزارتخانه به دست می‌آورند فرصت دستیابی به منابع ثروت و قدرت برای آنان فراهم می‌گردد. از این منظر دعوای باندی بر سر تصاحب وزارتخانه از سوی تشکل‌های وابسته مانند #سازمان_معلمان، #مجمع_فرهنگیان و #انجمن_اسلامی و #افراد_بانفوذ قابل تحلیل است. از سوی دیگر باند مقابل یعنی جناح موسوم به اصولگرایان مقاومت می‌کند تا به راحتی همه وزارتخانه را تسلیم رقیب نکند تا این منبع رانت و قدرت حفظ گردد.
#نه_به_تشکل‌های_وابسته
#نه_به_تشکل‌های_زرد
🔻🔻🔻
#مدرسه_رهایی
🆔 @edalatxah