Forwarded from نقد
▫️ فلسطین: کدام واقعیت؟
12 نوامبر 2023
نوشته‌ی: کمال خسروی
🔸 غیبت واکاویِ «تاریخی»، غیبت تاریخیت نیست، فقط تلاشی است برای تسلیم نشدن به باج‌خواهی و خراج‌گذاری به تقدم و تأخر رویدادها. تلاشی برای بیان صریح حقیقت، بدون نان قرض دادن به داوران مجازیِ محکمه‌های انتزاعی: بدون محکوم کردن «این» برای کسب مجوزِ محکوم کردنِ «آن». صراحت در انتقاد آشکار از نسل‌کشی در غزه، از شقاوت و درنده‌خوییِ دشمنان خونخوار انسان و انسانیت، نیاز به بیمه‌ی «محکوم کردن» جنایت حماس ندارد. کسی که واکاوی حقیقت را به تقدم و تأخر رویدادها تقلیل می‌دهد، تاریخِ گاه‌شمارانه را جای‌گزین تاریخیتِ اجتماعی و تاریخی می‌کند. در تاریخیتِ این جنگ، کشتار انسان‌ستیزانه‌ی حماس نقشی ایفا نمی‌کند. برای جنگی که امروز علیه مردم فلسطین و با اسم رمز «حماس»، برای نابودی زندگی و تاریخ فلسطین در جریان است، حماس «نعمتی» است مغتنم، نعمتی که در مالیخولیای جنگ‌افروزان و جنگ‌طلبانِ نژادپرست اسرائیلی، اگر وجود نمی‌داشت، باید «اختراع» می‌شد و «غنیمتِ» حضورش به هیچ «تئوریِ توطئه»ای نیاز ندارد. تاریخیتِ این جنگ در حقیقتِ آن است و حقیقتِ آن‌را وزیر اسرائیلی به صراحت اعلام می‌کند: هیروشیمای غزه. نابودیِ یک‌جا و یک‌باره‌ی زندگی فلسطینی در سرزمین فلسطین؛ و آن‌که حقیقت نسل‌کشی را بیان می‌کند، وقاحت آن را هم دارد که بداند و بگوید که کشته شدنِ چند «گروگان» اسرائیلی و غیراسرائیلی، بهای «نازل» این جنگ و تحقق رویای «سرزمین موعود» است. «هیروشیما»ی غزه، تاریخیتِ این جنگ است، نه تقدم و تأخر رویدادها. ارتش اسرائیل خود را «نیروی دفاعی اسرائیل» می‌نامد و زبان ژورنالیستیِ رسانه‌ها با دست‌بوسیِ آستانِ گفتمان اسرائیل، آن را تکرار می‌کنند. تاریخیتِ این جنگ در تلخیِ همین حقیقت است که این ارتش از بنیاد و از روز نخست، نیروی سرکوب و تجاوز و تعرض بوده است، نه دفاع.
🔸 فرانمودها انتزاعاتی پیکریافته از امر واقعِ اجتماعی و تاریخی‌اند که جای‌گزینِ واقعیت می‌شوند و دستگاه مختصات واقعیت را تعریف می‌کنند. فرانمودها، جلوه‌ی دروغین حقیقت نیستند، خودِ واقعیت‌اند. واقعیتِ سرمایه‌داری، بت‌وارگیِ کالایی است. رویکردی که بخواهد آن‌ها را به‌مثابه‌ی جلوه‌ی دروغینِ حقیقت افشا کند، باید کل مناسباتی را واژگون کند که به واقعیت یافتنِ فرانمودها فرصت و امکان می‌دهد. ساختن دوگانه‌های تصنعی، صنعتِ ساختن واقعیت است. در دوگانه‌ی دموکراسی/ارتجاع، واقعیت به دو جبهه تقسیم می‌شود و این‌گونه تقلیل می‌یابد به: جبهه‌ی داعیان و مُبشران و مبلغان دموکراسی، یعنی جبهه‌ی نیکان و صاحبان مشروعیت و حقیقت و تمدن از یک‌سو، و جبهه‌ی ارتجاع و دیکتاتوری، یعنی جبهه‌ی شریران و اهریمنان و توحش از سوی دیگر. جایگاه مخاطب، نقطه‌ای در این دستگاه مختصات است که فقط در عطف به این دو محور تعریف می‌شود... سرمشق بمباران غزه، بمباران درسدن در پائیز 1944 بود. در عرض یک شب 773 هواپیمای انگلیسی برای «نابودی نازی‌ها» صدها تُن بمب روی شهری 630 هزار نفری ریختند و 80 هزار انسان را به هلاکت رساندند. روز بعد هواپیماهای امریکایی به شهر حمله کردند و 25 هزار انسان دیگر را کشتند. الگوی محاصره‌ی غزه، محاصره‌ی سنندج در بهار 1358، و کشتارها در مریوان، پاوه، مهاباد، قارنا و بسیاری روستاهای دیگر در کردستان است. سرمشق بمباران غزه، بمباران کردها از سوی رژیم صدام در 25 اسفند 1366 است، کشتاری که به یک‌باره 5 هزار نفر، و از آن میان 2 هزار کودک را هلاک کرد. البته فرق صدام با نتانیاهو این است که صدام زمانی پس از آن، به شکلی فجیع و بنا بر «موازین حقوق بشر»، اعدام شد، اما نتانیاهو ممکن است جایزه‌ی صلح نوبل بگیرد.
🔸 دوگانه‌ها، در تقسیم نقش‌ها، فقط «اَبَرانسان»های مختار بر سرنوشتِ «دیگران» را نمی‌سازند، بلکه با انسان‌زدایی و چیزگون کردنِ مخالفان برای حذف و نابودی آن‌ها، مشروعیت و حقانیت می‌آفرینند. ژنرال‌های اسرائیلی می‌گویند فلسطینی‌ها را باید کشت، چون آن‌ها انسان نیستند. وارونه‌ی این دستگاهِ دوگانه در روایت و از منظر «محور مقاومتیِ» آن، در ماهیت امر کوچک‌ترین تغییری ایجاد نمی‌کند. فقط صفت‌ها و محمول‌ها و انتساب‌ها جای خود را تغییر می‌دهند و هم‌راهان و هم‌دستان جابه‌جا می‌شوند. آن‌سو، غرب و استعمار و «امپریالیسم»، این‌سو، جمهوری اسلامی و داعش و طالبان و جبهه‌ی«مقاومت». واقعیت، جایی جز این دو گردابِ وهن و ابتذال ندارد...
🔹 متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید:
https://wp.me/p9vUft-3LJ
#کمال_خسروی #فلسطین #غزه #فرانمود #رویکرد_چپ
👇🏽
🖋@naghd_com
12 نوامبر 2023
نوشته‌ی: کمال خسروی
🔸 غیبت واکاویِ «تاریخی»، غیبت تاریخیت نیست، فقط تلاشی است برای تسلیم نشدن به باج‌خواهی و خراج‌گذاری به تقدم و تأخر رویدادها. تلاشی برای بیان صریح حقیقت، بدون نان قرض دادن به داوران مجازیِ محکمه‌های انتزاعی: بدون محکوم کردن «این» برای کسب مجوزِ محکوم کردنِ «آن». صراحت در انتقاد آشکار از نسل‌کشی در غزه، از شقاوت و درنده‌خوییِ دشمنان خونخوار انسان و انسانیت، نیاز به بیمه‌ی «محکوم کردن» جنایت حماس ندارد. کسی که واکاوی حقیقت را به تقدم و تأخر رویدادها تقلیل می‌دهد، تاریخِ گاه‌شمارانه را جای‌گزین تاریخیتِ اجتماعی و تاریخی می‌کند. در تاریخیتِ این جنگ، کشتار انسان‌ستیزانه‌ی حماس نقشی ایفا نمی‌کند. برای جنگی که امروز علیه مردم فلسطین و با اسم رمز «حماس»، برای نابودی زندگی و تاریخ فلسطین در جریان است، حماس «نعمتی» است مغتنم، نعمتی که در مالیخولیای جنگ‌افروزان و جنگ‌طلبانِ نژادپرست اسرائیلی، اگر وجود نمی‌داشت، باید «اختراع» می‌شد و «غنیمتِ» حضورش به هیچ «تئوریِ توطئه»ای نیاز ندارد. تاریخیتِ این جنگ در حقیقتِ آن است و حقیقتِ آن‌را وزیر اسرائیلی به صراحت اعلام می‌کند: هیروشیمای غزه. نابودیِ یک‌جا و یک‌باره‌ی زندگی فلسطینی در سرزمین فلسطین؛ و آن‌که حقیقت نسل‌کشی را بیان می‌کند، وقاحت آن را هم دارد که بداند و بگوید که کشته شدنِ چند «گروگان» اسرائیلی و غیراسرائیلی، بهای «نازل» این جنگ و تحقق رویای «سرزمین موعود» است. «هیروشیما»ی غزه، تاریخیتِ این جنگ است، نه تقدم و تأخر رویدادها. ارتش اسرائیل خود را «نیروی دفاعی اسرائیل» می‌نامد و زبان ژورنالیستیِ رسانه‌ها با دست‌بوسیِ آستانِ گفتمان اسرائیل، آن را تکرار می‌کنند. تاریخیتِ این جنگ در تلخیِ همین حقیقت است که این ارتش از بنیاد و از روز نخست، نیروی سرکوب و تجاوز و تعرض بوده است، نه دفاع.
🔸 فرانمودها انتزاعاتی پیکریافته از امر واقعِ اجتماعی و تاریخی‌اند که جای‌گزینِ واقعیت می‌شوند و دستگاه مختصات واقعیت را تعریف می‌کنند. فرانمودها، جلوه‌ی دروغین حقیقت نیستند، خودِ واقعیت‌اند. واقعیتِ سرمایه‌داری، بت‌وارگیِ کالایی است. رویکردی که بخواهد آن‌ها را به‌مثابه‌ی جلوه‌ی دروغینِ حقیقت افشا کند، باید کل مناسباتی را واژگون کند که به واقعیت یافتنِ فرانمودها فرصت و امکان می‌دهد. ساختن دوگانه‌های تصنعی، صنعتِ ساختن واقعیت است. در دوگانه‌ی دموکراسی/ارتجاع، واقعیت به دو جبهه تقسیم می‌شود و این‌گونه تقلیل می‌یابد به: جبهه‌ی داعیان و مُبشران و مبلغان دموکراسی، یعنی جبهه‌ی نیکان و صاحبان مشروعیت و حقیقت و تمدن از یک‌سو، و جبهه‌ی ارتجاع و دیکتاتوری، یعنی جبهه‌ی شریران و اهریمنان و توحش از سوی دیگر. جایگاه مخاطب، نقطه‌ای در این دستگاه مختصات است که فقط در عطف به این دو محور تعریف می‌شود... سرمشق بمباران غزه، بمباران درسدن در پائیز 1944 بود. در عرض یک شب 773 هواپیمای انگلیسی برای «نابودی نازی‌ها» صدها تُن بمب روی شهری 630 هزار نفری ریختند و 80 هزار انسان را به هلاکت رساندند. روز بعد هواپیماهای امریکایی به شهر حمله کردند و 25 هزار انسان دیگر را کشتند. الگوی محاصره‌ی غزه، محاصره‌ی سنندج در بهار 1358، و کشتارها در مریوان، پاوه، مهاباد، قارنا و بسیاری روستاهای دیگر در کردستان است. سرمشق بمباران غزه، بمباران کردها از سوی رژیم صدام در 25 اسفند 1366 است، کشتاری که به یک‌باره 5 هزار نفر، و از آن میان 2 هزار کودک را هلاک کرد. البته فرق صدام با نتانیاهو این است که صدام زمانی پس از آن، به شکلی فجیع و بنا بر «موازین حقوق بشر»، اعدام شد، اما نتانیاهو ممکن است جایزه‌ی صلح نوبل بگیرد.
🔸 دوگانه‌ها، در تقسیم نقش‌ها، فقط «اَبَرانسان»های مختار بر سرنوشتِ «دیگران» را نمی‌سازند، بلکه با انسان‌زدایی و چیزگون کردنِ مخالفان برای حذف و نابودی آن‌ها، مشروعیت و حقانیت می‌آفرینند. ژنرال‌های اسرائیلی می‌گویند فلسطینی‌ها را باید کشت، چون آن‌ها انسان نیستند. وارونه‌ی این دستگاهِ دوگانه در روایت و از منظر «محور مقاومتیِ» آن، در ماهیت امر کوچک‌ترین تغییری ایجاد نمی‌کند. فقط صفت‌ها و محمول‌ها و انتساب‌ها جای خود را تغییر می‌دهند و هم‌راهان و هم‌دستان جابه‌جا می‌شوند. آن‌سو، غرب و استعمار و «امپریالیسم»، این‌سو، جمهوری اسلامی و داعش و طالبان و جبهه‌ی«مقاومت». واقعیت، جایی جز این دو گردابِ وهن و ابتذال ندارد...
🔹 متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید:
https://wp.me/p9vUft-3LJ
#کمال_خسروی #فلسطین #غزه #فرانمود #رویکرد_چپ
👇🏽
🖋@naghd_com
نقد: نقد اقتصاد سیاسی - نقد بتوارگی - نقد ایدئولوژی
فلسطین: کدام واقعیت؟
نوشته‌ی: کمال خسروی این‌که امروز، نیروهایی ارتجاعی مانند حماس پرچم مبارزه برای آرمان فلسطین را به‌دست می‌گیرند ــ حتی اگر آن‌ها را پاره‌ای هم‌سرشت با دشمنی ندانیم که داعیه‌ی مبارزه با آن را دارند ـ…
⭕️ #غزه، بازنمایی آینده تمامی نسل‌ها
✍🏻 #عبدالله_رضایی
بشریت به دنبال اتخاذ تصمیمات انسان کشِ دولت های مستبد، این اجیران سرمایه و شهوت در دریایی از خون فرو افتاده که بیرون شدن از آن نیازمند جهانی بدون این ابلهان خون آشام است.
در این جهانِ بغایت نابرابر در حوزه های ثروت، امنیت، سیاست؛ نابرابری مضاعفی در حوزه ی تسلیحات بواسطه وجود "معابد مقدس تولید اسلحه" پدیدار شده که به فرمان خداوندان این معابد و رفع نیاز آنان، ناگزیر به فروش آنند.
پس برای "فروش" به موجوداتی مادون خویش نیاز دارند تا "قربانی" شوند. آنگاه "فوق انباشت سرمایه" حاصل گردد.
این آخر کار نیست، خداوندانِ دینِ سرمایه پیامبران خویش را به تقابل با مردم گسیل می دارند: رسانه ها.
تا اوج خشونت را در فرمان نسل کشی با کلید واژه: حقوق بشر، دموکراسی، امنیت جهانی و تکریم انسان!!! مشروع جلوه می دهند.
بن مایه "تفکر خشونتِ مدام و تقدیس جنگ" همین مفاهیم اند که فقط این خداوندان و این پیامبران حق تفسیر آن را دارند، اگر انسان ها به هر تعدادی این منطق و تفسیر را تاب نیاورند و خود بخواهند بر سرنوشت خویش عاملیت داشته باشند، باید نابود گردند. این حکم ازلی و ابدی حاکم بر جهانیان است.
چون: تاریخ مصرف ادوات نظامی تمام می شود!!
از مهمترین علل و دلایل #کشتار ما انسان ها همین گزاره فوق است، مگر نباید قدرتِ تخریب بمب ها و موشک ها در جایی که انسان قرار دارد عیان گردد؟!
هر کجا کشتاری هست و اراده گردیده، نسل کشی صورت گیرد، همین ایده حکمفرماست.
کشتار مردم غزه نیاز مند یک تحرک است که توسط مثلث سرمایه، حاکمان پلید و رسانه های اجیر طراحی می شود.
اگر با همین منطق، غزه با همه‌ی #کودکان، زنان ، مردان و مستقلات آن پودر شود، باید نقطه ای دیگر در جهان مهیای آزمایش برای معابد مقدس اسلحه سازی گردد.
اگر تمامی بشریت منطق انسان‌کشِ آنان را چون آئینی مقدس بپرستند، باز گوشه ای از جهان را چنان خلق می کنند تا وضعیتی استثنائی برای از سر گیری خونخواری و "انباشت فوق سرمایه" و نیز بقای حاکمان مستبد جهانی و منطقه ای فراهم گردد.
نظم، امنیت، دموکراسی، صلح، نجات محیط زیست، نابودگرانِ راستین سردمداران دروغین همین مفاهیم اند.
کشتار تعدادی از مردم اسرائیل مردود است، کشتار بیش از هفتاد سال مردم فلسطین چرا تقدیس می شود؟؟
با کدام اخلاق به خاطر مبارزه با یک سازمان باید نسلی معدوم گردد، چه بواسطه بمب و موشک چه بواسطه گرسنگی؟؟
کین توزانه ترین مساله داشتن موضع قبل از تحلیل است. اگر حاکمیتی مستبد کشتار مردم غزه را به هر علتی محکوم می کند، به هیچ وجه مجوزی برای عدم محکومیت نسل کشی دولت فاشیست اسرائیل بدست نمی دهد، این مغالطه و تناقضی آشکار است که وجدان بشریت را به درد خواهد آورد.
ضمن محکوم کردن کشتار مردم بی دفاع از هر سویی امید به پایان بخشیدن به این جنگ نابرابر و جهان نابرابری که برساخت سرمایه داری خون آشام و اربابان نابکار و خشونت پیشه آن می باشد، مطالبه ای است که تحقق آن اراده جمعی مردم ستمدیده می طلبد.
منبع : شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران
#نه_به_کودک‌کشی
#نه_به_اشغالگری_صهیونیسم
🔻🔻🔻
لینک عضویت در #مدرسه_رهایی
https://tttttt.me/edalatxah
✍🏻 #عبدالله_رضایی
بشریت به دنبال اتخاذ تصمیمات انسان کشِ دولت های مستبد، این اجیران سرمایه و شهوت در دریایی از خون فرو افتاده که بیرون شدن از آن نیازمند جهانی بدون این ابلهان خون آشام است.
در این جهانِ بغایت نابرابر در حوزه های ثروت، امنیت، سیاست؛ نابرابری مضاعفی در حوزه ی تسلیحات بواسطه وجود "معابد مقدس تولید اسلحه" پدیدار شده که به فرمان خداوندان این معابد و رفع نیاز آنان، ناگزیر به فروش آنند.
پس برای "فروش" به موجوداتی مادون خویش نیاز دارند تا "قربانی" شوند. آنگاه "فوق انباشت سرمایه" حاصل گردد.
این آخر کار نیست، خداوندانِ دینِ سرمایه پیامبران خویش را به تقابل با مردم گسیل می دارند: رسانه ها.
تا اوج خشونت را در فرمان نسل کشی با کلید واژه: حقوق بشر، دموکراسی، امنیت جهانی و تکریم انسان!!! مشروع جلوه می دهند.
بن مایه "تفکر خشونتِ مدام و تقدیس جنگ" همین مفاهیم اند که فقط این خداوندان و این پیامبران حق تفسیر آن را دارند، اگر انسان ها به هر تعدادی این منطق و تفسیر را تاب نیاورند و خود بخواهند بر سرنوشت خویش عاملیت داشته باشند، باید نابود گردند. این حکم ازلی و ابدی حاکم بر جهانیان است.
چون: تاریخ مصرف ادوات نظامی تمام می شود!!
از مهمترین علل و دلایل #کشتار ما انسان ها همین گزاره فوق است، مگر نباید قدرتِ تخریب بمب ها و موشک ها در جایی که انسان قرار دارد عیان گردد؟!
هر کجا کشتاری هست و اراده گردیده، نسل کشی صورت گیرد، همین ایده حکمفرماست.
کشتار مردم غزه نیاز مند یک تحرک است که توسط مثلث سرمایه، حاکمان پلید و رسانه های اجیر طراحی می شود.
اگر با همین منطق، غزه با همه‌ی #کودکان، زنان ، مردان و مستقلات آن پودر شود، باید نقطه ای دیگر در جهان مهیای آزمایش برای معابد مقدس اسلحه سازی گردد.
اگر تمامی بشریت منطق انسان‌کشِ آنان را چون آئینی مقدس بپرستند، باز گوشه ای از جهان را چنان خلق می کنند تا وضعیتی استثنائی برای از سر گیری خونخواری و "انباشت فوق سرمایه" و نیز بقای حاکمان مستبد جهانی و منطقه ای فراهم گردد.
نظم، امنیت، دموکراسی، صلح، نجات محیط زیست، نابودگرانِ راستین سردمداران دروغین همین مفاهیم اند.
کشتار تعدادی از مردم اسرائیل مردود است، کشتار بیش از هفتاد سال مردم فلسطین چرا تقدیس می شود؟؟
با کدام اخلاق به خاطر مبارزه با یک سازمان باید نسلی معدوم گردد، چه بواسطه بمب و موشک چه بواسطه گرسنگی؟؟
کین توزانه ترین مساله داشتن موضع قبل از تحلیل است. اگر حاکمیتی مستبد کشتار مردم غزه را به هر علتی محکوم می کند، به هیچ وجه مجوزی برای عدم محکومیت نسل کشی دولت فاشیست اسرائیل بدست نمی دهد، این مغالطه و تناقضی آشکار است که وجدان بشریت را به درد خواهد آورد.
ضمن محکوم کردن کشتار مردم بی دفاع از هر سویی امید به پایان بخشیدن به این جنگ نابرابر و جهان نابرابری که برساخت سرمایه داری خون آشام و اربابان نابکار و خشونت پیشه آن می باشد، مطالبه ای است که تحقق آن اراده جمعی مردم ستمدیده می طلبد.
منبع : شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران
#نه_به_کودک‌کشی
#نه_به_اشغالگری_صهیونیسم
🔻🔻🔻
لینک عضویت در #مدرسه_رهایی
https://tttttt.me/edalatxah
🏴 سخنگوی یونیسف:
«جنگ #غزه، جنگ اسرائیل علیه حماس نیست، جنگ علیه کودکان است و بیش از ۴۰% قربانیان کودکان هستند.»
سازمان ملل از این جنگ به عنوان «قبرستان کودکان» یاد می‌کند.
تا امروز، بیش از ۴۱ درصد از ۸۸۰۵ نفری که تا ۳۱ اکتبر ۲۰۲۳ در غزه کشته شده‌اند، کودک هستند.
بسیاری از مردم غزه ناپدید شده‌اند و زیر آوار خانه‌های بمباران‌شده گیر افتاده‌اند. بیش از نیمی از ناپدیدشدگان
کودک هستند.
🔻🔺🔻
@edalatxah
#نسل‌کشی
#کودک‌کشی
https://theconversation.com/the-un-is-calling-the-israel-hamas-war-a-graveyard-of-children-in-an-adult-conflict-the-young-are-suffering-most-216633
«جنگ #غزه، جنگ اسرائیل علیه حماس نیست، جنگ علیه کودکان است و بیش از ۴۰% قربانیان کودکان هستند.»
سازمان ملل از این جنگ به عنوان «قبرستان کودکان» یاد می‌کند.
تا امروز، بیش از ۴۱ درصد از ۸۸۰۵ نفری که تا ۳۱ اکتبر ۲۰۲۳ در غزه کشته شده‌اند، کودک هستند.
بسیاری از مردم غزه ناپدید شده‌اند و زیر آوار خانه‌های بمباران‌شده گیر افتاده‌اند. بیش از نیمی از ناپدیدشدگان
کودک هستند.
🔻🔺🔻
@edalatxah
#نسل‌کشی
#کودک‌کشی
https://theconversation.com/the-un-is-calling-the-israel-hamas-war-a-graveyard-of-children-in-an-adult-conflict-the-young-are-suffering-most-216633
The Conversation
The UN is calling the Israel-Hamas war a ‘graveyard of children’. In an adult conflict, the young are suffering most
It’s often the most vulnerable who suffer most in war. That remains true, with children making up around 40% of the casualties in the Israel-Hamas conflict. It’s devastating, now and into the future.
Forwarded from Everyday resistance
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
یکی از غم‌انگیزترین صحنه‌های نسل‌کشی در #غزه، پیکر بی‌جانِ دختر فلسطینی‌ست که در سردخانه بیمارستان ناصر در #رفح تنها مانده بود و کسی سراغ‌‌اش را نمی‌گرفت؛ تا این‌که مشخص شد تمام اعضای خانواده‌اش توسط نازی‌ها قتل‌عام شده‌اند.
#نسل_کشی_در_غزه #صهیوفاشیسم
@Everydayresistance1
#نسل_کشی_در_غزه #صهیوفاشیسم
@Everydayresistance1