#онлайнасар

Ҳаётий қисса
Муаллиф: МахмудоваКўҳинур
Давоми…
33-қисм
Агар ўзинг дунёга келтиришни истасанг, болани олдирмасликка онангни кўндиришинг керак. Тўғриси, бу масалада мени ақлим калталик қиляпти. Шунинг учун сен қандай қарор қилсанг мен сени қўллаб-қувватлайман.
Дилнавоз орқа варотдан танишлари орқали болани олдириш масаласини анча суриштирди, охири тақдирга тан бериб, набирасининг туғилишига рози бўлиб, индамай қўйди. Сабаби ҳамма дўхтирларнинг гапи бир хил-болани олдирса онанинг ҳам ҳаёти хавф остида қолиши мумкин. Шунинг учун таваккал қилишни истамади.
Кабира учун ҳаётининг ширин даврлари бошланган эди. Боласини қўлига олгунича уйдан ҳеч қаерга чиқмайдиган бўлди. Энди у кун бўйи вужудидаги митти жонни силаб-сийпалаб, у билан суҳбат қурарди. Гўёки, баҳор ўзи билан бирга Кабиранинг ҳаётига илиқ кунларни олиб келганди. Қорни ҳам кундан-кунга катталашиб кетаётгани учун, бир пайтлар Ҳамиданинг онасига олинган эски тикув машинасида ўзига қорнини унчалик ҳам билинтирмайдиган кўйлаклар тикди. Ҳамиданинг бувиси Кабиранинг ҳомиладорлигини билгач, у ҳам ёқа ушлаб қолди. Бир томондан унга ачинса, бошқа томондан Нозимга ишониб, ўзини ўзи дор остига олиб боргани учун жаҳли ҳам чиқди. Қолаверса, набирасига келин қилиш нияти бор эди. Шундай қиз қўлдан кетганига куйинди. Аммо на илож, энди уни бу ҳолида уйидан ҳайдаб сололмайди. Майли, фарзандини бағрига босганча юрсинчи, кейин бир гап бўлар.
Кабира ҳовлидан кўчага чиқмай юргани камлик қилгандек, энди ҳовлининг ичида ҳам юришга хижолат бўлаётганди чунки охирги пайтлар Ҳамидани сўраб тез-тез совчилар кела бошлаганди. Кабиранинг аҳволидан хабар топган совчилар қайтишидан, Ҳамиданинг бахтига тўғаноқ бўлиб қолишидан қўрқарди.
Кабиранинг кунлари ҳам аламли кўз ёшлар ҳам ширин туйғулар оғушида ўтаётганди. Энди у тезроқ фарзандини дунёга келтириб, бутун жон-у жаҳонини унга бағишлаб, яхши кунларини ҳам шу боласининг ортидан кўришни истаётганди. Агар дунёдаги ҳамма эркак зоти Кабира кўргандақа бўлса, унда турмуш қуриб нима қилади. Яхшиси мана шу якка-ю ягона туғилажак фарзанди билан яшаб, умрини унга бағишлагани афзал эмасми? Кабира оила қурмасликка қатъий қарор қилганди. Ўзининг бутун ҳаёти, барча орзу-ҳавасларини вужудидаги жажжи болажони билан боғлаб, бахтли яшашни истарди.
Баҳор ҳам охирлаб, Кабиранинг ой кунига атиги бир ойдан камроқ вақт қолганди. Шу пайт мобайнида, Кабиранинг онаси ундан тез-тез хабардор бўлиб, қўлидан келганча ҳамма нарса билан таъминлаб туришга ҳаракат қилди. Отасига Кабира ҳақида бафуржа тушунтириб, бир шарт билангина унинг Кабирага индамаслигига эришди. Бу келишув фақатгина Дилнавоз ва унинг эри ўртасида қолди.
Кабиранинг дарди муддатидан анча олдин бошланиб қолди. Ҳамида ва онаси биргалишиб уни туғруқхонага олиб боришди. Кабира эртаси куни саҳаргача тўлғоқ азобида инграб, додлаб, жони бўғзига тиқилди. Кучи қолмагач овози ҳам чиқмай қолди. Ниҳоят, соат беш яримдан ошганда кўзи ёриди. Қип-қизил қонга бурканган боласини кўксига қўйишганда чеккан барча азоблари ёдидан кўтарилиб кетди. Умрида биринчи бор ич-ичидан хурсанд бўлиб, ўзини бахтли ҳис қилди. Ўғлининг жажжи қўлчаларини ушлаб ҳидлади, гўдак иси инсонга бу дунёда шунчалик роҳат берса, Аллоҳнинг гўзал ваъдаси-Жаннатда қанчалик бахтни туйиш мумкин? Кабира ўзини бахт осмони учиб юргандек ҳис қилди. Уни алоҳида палатага кўчиришди. Кучсизликдан кўзини ҳам очолмай кечгача ухлади. Уйғонганида ҳамшира тепасида қон босимини ўлчайгидан асбобини ҳозирлаш билан овора эди.
- Мамаша, уйғондизми? Ҳа энди ўғил туғдим деб беармон ухларканда-а?
- Кўп ухладимми?
- Соат эрталабки олтидан бери ухлаяпсиз. Ҳозир кечки еттига яқинлашяпти.
- Менга худди бир соат ухлагандек туйилди. Болам яхшими? Ҳозир қаерда? Қачон менга берасизлар?
- Сиз озгина ўзингизга келиб олинг, кейин болангизни келтириб берамиз. Сувингиз анча лойқаланиб кетган экан.

#Кабира

@drabllar

Shunaqa joy qayerda bor aytib yuboriylar😊

#ГУНОХ

5 кисм



яна ва яна гўдагининг юз-
кўзларига суқлана-суқлана термулди. Кўзларига ёш тўлиб-
тўлиб термулди... Ш у пайт гўдак кулимсираб қўйди.
Бу ҳолат аёлнинг юрагини баттар хуружга келтирди. Ўзи-
ни йўқотаёзган аёл шу онда гўдагини бағрига олиб тўйиб-
тўйиб эркалагиси, муаттарлик ва мафтункорликда бу дунё-
да ўхшаши йўқ чақалоқ исидан маст бўлгиси келди.
Бироқ рўпарадаги бино зинапояларидан эшитилган оёқ то-
вушлари аёлни бирдан сергаклантирди. Аёл шошиб шу томон-
га қаради. Қирқ-эллик қадамча наридаги зинадан оқ халатли,
ёши эллик бешларга яқинлашган кўзойнакли, басавлат хотин
шошилмасдан, аммо шу томонга дахшат билан қараган кўйи
тушиб келарди. Гўдаги ёнида турган аёл аввал сесканиб кет-
ди, сўнг гўё бир сонияда эсини йиғиб олган каби чаққонлик
билан елкасига осиб олган қора сумкасини титкилаб буклоқ-
лик бир парча қоғозни олди ва уни апил-тапил йўргакнинг ичи-
га тиқди. Шундан кейин аёл гўдагини ўриндиқда қолдирган-
ча жон ҳолатда ўзини эшикка урди.
Воқеанинг бунақа ривожланишини кутмаган бўлса ке-
рак, аввал анг-танг қолган кўзойнакли ходима дарҳол зи-
пиллаб қочиб кетаётган аёл орқасидан югурди ва йўл-йўла-
кай қичқирди:
— Ҳой, сингли-и-им, тўхтанг, шошманг-ей!..
А лбатта, аёл бу чақириқни эшитди. Лекин ўзини эшит-
магандай тутган кўйи эш икдан отилиб чиққан захоти катта
кўчада у ёқдан - б у ёққа ўтиб турган йўловчилар оқимига
қўшилиб, кўздан ғойиб бўлди.
«Болалар уйи» эшигидан изма-из отилиб чиққан кўзой-
накли ходима эса гоҳ у ёққа, гоҳ бу ёққа аланглаганча қизил
кўйлакли аёлни қидирди, тополмагач, эшик олдида лол ту-
риб қолди. Худди шу маҳал ўриндиқда қолдирилган гўдакнинг ав-
вал секин, кейин чинқириб йиғлай бошлагани эшитилди ва
бу йиғи ходимани ҳушёр торттирди.
Ходимадан ҳам бурун ҳозиргина овқатланиб чиққан
беш -олти бола йиғлаётган боланинг овозини эшитишган
заҳоти аллақачон югуриб етиб келишганди. У лар бири
олиб, бири қўйиб гўдакни йиғидан тўхтатм оқчи бўлиш ар-
ди, лекин чақалоқ «онамни топиб беринглар» деётгандай
зорланиб йиғлаш ини қўймасди.
Кўзойнакли аёл дарҳол изига қайтди. У етти-саккиз ёшли
дўмбоқ болаларнинг қий-чув қилиб чақалоқни қўлма-қўл
олишаётганини кўргач, қадамини янада тезлатаркан, олис-
даноқ уларга қараб хитоб қилди:
— Ҳой-й, тиниб-тинчимаганлар, болани йиқитиб қўйманглар тағин!
Ш ош иб етиб келган ходима ҳамон «инга-инга» қилаёт-
ган чақалоқни болаларнинг қўлидан авайлабгина олди-да,
бағрига босиб, аллалаш га тушди. Гўдак йиғиси бироз па-
сайди. Аёл гўдакнинг ю зига тикилганича чуқур «уҳ» торт-
ди. Сўнг:
— Эссизгина бола, — деб пичирлаб қўйди.
Ч ақалоқ оғзини очди, бошини гох у томонга, гоҳ бу то-
монга буриб тамшаниб тамшаниб олди-да, йиғисини кел-
ган жойидан давом эттирди. Аёл яна аллалаганди, гўдак
жимиб қолди. Сўнг тилининг учини юпқа лабларига теги-
зиб-тегизиб олди-да, там ш ана бошлади.
Х одима гўдакнинг очиққанини сезди.
Ш у пайт иккинчи қаватдаги дераза очилиб, ундан бўйла-
ган бир ёш аёл ходима қараб:
— Роҳила опа, сизни директор опа сўраяптилар, — деди.
— Хўп, хозир бораман, — деганича Роҳила опа деганла-
ри гўдакни опичлаб, аста ўрнидан турди.

«Нима қилиб қўйдим?..»

Гўдагини болалар уйига ташлаб қочгандан бери орти-
дан ёв қуваётгандай шошиб-ҳаллослаб кетаётган қизил
кўйлакли аёл ногаҳон йўл ўртасидаги тошга суриниб кет-
ди-ю, муккасидан тушишига бир баҳя қолди. М абодо уни
қарш и тарафдан келаётган иккита қиз ушлаб қолмаганида,
йиқилиши аниқ эди.
Қизлардан бири:
— Гулсарамисиз, мунча шошилиб қаёққа бораяпсиз? —
деди ҳайрон бўлиб.
Г улсара «ялт» этиб қизларга қаради-да, уларни қўшни
ётокхонадаги талабаларга ўхшатди , лекин исмларини
дарров эслай олмади. Бунинг устига ҳозир ўйлаб ўтира-
диган, улар билан сухбатлашиб кетадиган вақт эмасли-
гидан минғирлаб қизларга миннатдорчилик билдирган булдию йулини давом этди.


Давоми бор...

https://tttttt.me/drabllar

#ГУНОХ


6 кисм


муюлишгача шу тахлитда боргачгина қадами-
ни бироз секинлатди. Сўнг чўнтакларини қайта-қайта кав-
лаш тирди; қўлига илингани 7 сўм 55 тийин бўлди. Бу пул
билан уйига аранг етиб бориши мумкин...
Гулсара тақдирини, бугунини, келажагини ўйлагани сай-
ин ўзини дунёдаги энг бахтсиз аёллар қаторига қўяр ва айни
пайтда ўзидан-ўзи нафратланиб кетарди. Шу топда жувон
ўзининг ғариб бошини қаёққа уришини билолмай гаранг
эди.
Г улсарани бир хаёли ётоқхонага, бир хаёли ўзини шу куйларга солган Шамсиддиннинг олдига, яна бир хаёли эса
қишлоққа — ота-онаси бағрига боришга ундар эди. Бунинг
устига пулиям тугаб қолган...
Ётоқхонадаги қизларга кўринса сири очилиб қолишидан,
Шамсиддинга борса, ундан натижа чиқмаслигидан, қишлоққа
— ота-онасининг ҳузурига жўнаса «Ёзги имтиҳонлар даврида
нима қилиб юрибсан?» қабилидаги саволларга дуч келиши-
дан хавотирланган Гулсара чувалашган фикрларини бир жой-
га йиғолмай, хаёл сура-сура одамлар гавжум бекатга яқинла-
шиб қолганида шундокина олдидан чинқириб ўтган трамвайнинг овозидан юзига совуқ сув сепилгандай чўчиб кетиб, дар-
ров ўзини четга олди...
Гулсара тез юрганиданми, қатгиқ қўрқувдан ва умидсиз-
ваҳимали ўй-хаёлларга берилганиданми, қора терга ботгани-
ни бекатда туриб қолганида, эсаёттан елвизак шамол забти-
дан сезди. Сезди-ю сумкасидан даструмолчасини олиб, юз-
кўзларини артди. Аёлнинг назарида хамма унга жирканиб ёки
нафратланиб қараётгандай эди. Ўзаро гаплашиб, қиқирлаша-
ётган анави йигит-қизлар ҳам гўё шу топда унинг устидан ку-
лишаётгандай, уни масхара қилашаётгандай. Ш уларни ўйлаб
турганида таниш рақамли автобус келганини кўриб қолдию,
бу ердан тезроқ кетишга шошганиданми, Гулсара дарҳол унга
чиқиб олди. Бироқ... автобус ичидаги йўловчилар ҳам унга
ёмон кўз билан қарашаётгандай туюла бошлади...


Давоми бор...


https://tttttt.me/drabllar

👩‍👦 Эркакни дунёга келтирган ҳам, уни тарбиялайдиган ҳам аёл.
Меҳрибон онанинг қўлида ўсган бола, эртага бошқа бир аёлнинг қисматини белгилайди.

Шунинг учун, аёл фақат қизини эмас, ўғлини ҳам меҳр беришга, ҳурмат кўрсатишга ва масъулиятди бўлишга ўргатиши керак. Чунки эркак оила қуришни, аёлни тушунишни ва фарзандга меҳр беришни онадан ўрганади.

🔸 Қиз болани бахтли қилиш учун ўғил болани тўғри тарбиялаш керак.
Тарбия — келажакни қуришдир.

https://tttttt.me/+UpzijiJeJ4g1NzIy

Икки соатлар чамаси чўмилишганидан сунг қиз билан йигит кийинишиб, яна у-бу нарса ичиб олишга ўтирдилар.
Ўтириш энди ўзгача тус ола бошлаган эди. Улар бир-бирларига хумор-хумор термулишиб ўтириб, кайфлари ошиб қолганиниям , куннинг намозшомга алмашганиниям сезмай қолишди. Мехриддин тор чалиб қўшиқ куйлади, Гўзалой ноз ила рақсга тушди, улар тун бўйи шу ерда қолиб кетдилар.
...Гўзалой эрталаб ўрнидан холсизланиб турди-ю, ногох ўзининг қаерда, қай аҳволда ётганини кўриб даҳшатга тушди. Оёқларидаги ва кўрпадаги қон доғларига кўзи тушганида эса кўзлари алам ёшига тўлди. Танасидаги оғриқлар юрагига ханжардай суқилди. Сўнг дод солиб йиғлаганча ёнида яланғоч ҳолда мук тушиб ухлаётган Меҳриддиннинг елкасига муштлай кетди:
— Қилғиликни қилиб қўйиб, индамай ётишини-чи бу одамнинг!.. Сизни нима бало урди?.. Энди нима қиламан?..
Отам мени тириклайин осади энди!.. Эй Худо, мен сизга нима ёмонлик қилувдим? Бу не кўргилик?..
Меҳриддин чўчиб уйғонди. Гўзалойнинг ҳолатига кўзи тушиб....
ДАВОМИ...👇👇👇

Хавфсиз ёрдам

«Топиб бер деяпман, бола!»
Бир қўли билан дарахт шохини ўзига томон тортиб турган Салимнинг олма узишга чоғланган иккинчи қўли қўшнининг девор ошган дағдағали хитобидан бир зум ҳавода муаллақ қолди. ㅡ Ҳа, кўнглидан ўтказди ㅡ демак, Шокир ака яна ичиб олиб уйида жанжал қиляпти. Дарахт шохини секин қўйвориб, қўшни девор ёнига туриб олди. «Пичоқни ташланг, дада!» ㅡ Вой тавба, ана холос! ㅡ бирдан сесканиб кетиб ёқасини ушлади. ㅡ Нимадир қилиш керак, лекин нима?
Тортишув узоқ давом этди. У гоҳ лабини тишлади, гоҳ оғзини қўли билан беркитди, гоҳ бош чайқади. Лекин елкасига оғир юк ортилган одамдай энгашганча қимир этмай эшитиб тураверди.
Йўқ, Салим ҳам анойилардан эмас, чорасини топади. Ахир у маҳалланинг фаол вакили! Жамоатчи! Туйқус хаёлига келган фикрдан муаммонинг ягона чорасини топган кишидай ҳис этди ўзини ва содир этилажак жиноятга гувоҳ сифати бориб айтадиган гапларини бирма бир ўйлай кетди: «Қотил – Шокир Худойбердиев...»

Аржумандбегим

👉🏻 Драбллар | қисқа ҳикоялар

👇👇👇👇👇👇


ГУНОХ


👆👆👆👆

Гуноҳ ёзувини босинг

Hech ortingizga qaraganmisiz? Sezganmisiz bu dunyoda hamma narsa omonat ekanligini...xuddi ko'zdagi yosh singari...yoshlik,go'zallik,mansab,sevgi va yoningizdagi qadrli inson...Bizdan keyin nima qoladi?!

Menimcha yaxshi nom va yaxshi amal😊

#hayrlikun🌞🌻