Суратдаги уруш

Уруш йиллари Францияни босиб олган немис фашистлари машҳур рассом Пикассонинг устахонасига тез-тез кириб туришарди. Мусаввир уларга ўзининг битта асаридан олинган фотонусхани “Эсдалик учун” дея имзо қўйиб, туҳфа этаверарди. Унда Испан қишлоғининг фашистлар томонидан яксон қилиниши тасвирланган эди. Кунлардан бир кун устахонага Гестапо агенти кириб келади ва сумкасидан ўша фотонусхани жаҳл билан олиб, рассомга кўрсатади:
— Бу сизнинг ишингизми?
— Йўқ, бу сизларнинг ишингиз! – деб жавоб қилади рассом.

Шодмон Отабек таржимаси

@drabllar — қисқа ҳикоялар

😦“Кучли аёллар йиғламайди..” дейишади, бўлмаган гап!

Хатто мен ҳам баьзида йиғлаб тураман ва бу уят эмаас🤭
Одамларнинг фикридан уялманг, одамлар гапираверади.

Мухими ичингизда сақламанг, ўзингизни касал қиласиз❤️

https://tttttt.me/drabllar

#онлайнасар

Ҳаётий қисса
Муаллиф: МахмудоваКўҳинур
Давоми…
15-қисм
Гавдаси катталашиб, кучга тўлган, кўзлари янаям одамга бақраядиган, қўрқинчли бир тусга кирганди. Синглисига оғзининг таноби қочганча ўқрайиб қараб турарди. Кабира иложи борича уйда Ғайрат йўқ деб ҳисоблашга ҳаракат қилаётганди. Ғайрат келгач бир ҳафта ичида совчилик, учрашувлар ҳам ўтиб, тўйни ҳам ҳал қилишди. Ҳаммаси шунчалик тез бўлаётгандики, Кабира қувонишни ҳам ранжишни ҳам билмай қолди. Нима қилсин, шунақа жиим юргани маъқулми? Балки ҳақиқатда, акаси уйланса, ўзгарар. Ахир, бир уйда, хотинини олдида Кабирага яқинлашолмаса керак…
Апрелнинг 4-санасида тўй белгиланди. Бор-йўғи саккиз кундан кейин. Кабира акаси билан саломлашишдан бошқа умуман гаплашгани йўқ. Акаси ҳам тўй тайёргарликлари билан овора уёқдан буёққ юрибди. Деярли ҳар куни, бўлажак келин билан учрашувга чиқади. Никоҳга ариза, дўхтирлар кўриги, келинга кўйлак танлаш ишлари билан банд эди. Кабира ҳам оз бўлсада уйларида хурсандчилик-тўй бошланганидан қувона бошлади. Акасига қиз ёққан шекилли, бор хаёли ўша қизда. Учрашиб келгач ҳам телефонда гаплашгани гаплашган. Шунинг учун ҳам Кабиранинг кўнгли тинчлангандек эди.
Тўйига уч кун қолганда Ғайрат ўртоқлари билан учрашиб, бўккунича ичиб, уйга алламаҳалда, ҳамма уйқуга чўмган паллада жиққа маст ҳолда кириб келди. Ҳаммаси рисоладагидек кетиб турган жойда, Ғайратнинг шу тун қилган қилиғи ҳаммани юрагига ғулғула солди. У Кабира ётган хонага кириб, унга яна тегажоғлик қилишга ҳаракат қилди. Аммо энди Кабира ҳам ўзини яхшигина ҳимоя қила оладиган бўлганди. Ҳар ҳолда Ғайратнинг нозик жойини билади, ҳеч бўлмаганда ҳар доимгидек тишлаб қутилиши мумкин. Бу сафар вазият унгача етиб ҳам бормади. Кабира нозик гавдаси устига келиб ёпишган бақувват гавдани ўзида қандайдир куч топиб, улоқтириб ташлаб, бақириииб ҳаммани чақирди. Энди у ҳеч кимдан қўрқмайди. Ким нима деса ҳам, ҳатто уйдан ҳайдаса ҳам майли. Бироқ, ота-онасининг хавотири энди бошқа нарсада эди. Бу ҳолат тўйдан кейин ҳам давом этса нима бўлади. Ғайратга на гап таъсир қилади, на бошқа чора! Эртаси куни Ғайрат кайфи тарқаб, ўзига келгач, онасига бу иш бошқа қайтарилмаслигини айтиб, қасам ичди. Унинг қасамининг кучи қанақалигини ҳамма билсада, ўзларини бунга ишонишга мажбурлашди. Бошқа чоралари ҳам қолмаганди. Икки кундан кейин тўй! Ҳаммасига кўз юмиб тўйни эсон-омон ўтказишсин, у ёғи бир гап бўлар!
Кабиранинг онаси тўй ўтгунча юрагини қўлтиқлаб юрди. Аммо тўйдан кейин ҳам бу қўрқув тарқамади. Чунки, ўғлига ишонч йўқ! Яна бирор балони қўзғаб, янги турмушини бузилиб кетишидан хавотирда эди. Келини олдида ҳам ўзини айбдордек ҳис қилар, иложи борича кўнглига қараб, уринтирмасликка ҳаракат қиларди. Ўғли уйда бўлса, келинига ўғлининг ёнидан жилмаслигини, ишларни ўзи қилишини айтиб, хонасига киргизиб юборарди. Ҳар ҳолда унга ўғли энди Кабирага эътибор бермайоргандек туйилаётганди. Аммо Кабира Ғайратнинг қарашларидан юраги беззилаб турарди. Келинойиси-Ҳуснора соддагина, кўнглида кири йўқ, беғубор, эрининг ширинсўзлари-ю эркалашларидан осмонларда парвоз этиб юрган ёшгина, янги келинчак. Эри ўз синглисига кўз олайтириб юриши унинг етти ухлаб тушига ҳам кирмаган, ҳеч кимдан, ҳеч нимадан шубҳаланмас, ёрининг муҳаббатидан сармаст эди. Ҳақиқатдан, Ғайрат ҳам унга жуда меҳрибон, тун-у кун атрофида гирд-у капалак, эркалаб-суйиб Ҳуснорани ўзига ипсиз боғлаб олганди. Аслида ҳам у бунақа ишларга жуда уста, нечта қизни бошини айлантириб, кайф-у сафо қилган. Кабирага етишолмагани ҳалиям унга алам қиларди. Қанча қизни тўрига илинтирган, бироқ ўзининг миттигина синглиси унга ҳеч дов бермайди. Аммо:”Кабира менга ким бўлади? Бундай бузуқликни келиб келиб ўз синглимдан талаб қиламанми? “- деган фикр миясининг бир четида ҳам йўқ эди. Унга фақат ўз манфаатидан бошқаси қизиқ эмас! Ҳақиқатда, ҳаётда шундай разил кимсалар ҳам бор, афсуски!

#кабира

@drabllar

#ТУТҚУНЛИКДА


Деб ўйладим. Терговчи:
-Энди армонларинг қолмади, Холида.
Вақт зиқ. Кеча миттитуманларимизнинг
бирида қотиллик жинояти содир этилган. Бир
аёл ўлдирилган. Изни иссиғида изламасак
ютқазамиз, -деди.
Демак, эзгулик ва ёвузлик ёнма-
ён яшайди, деганлари рост экан. Ҳар- на
бўлганда ҳам терговчи Саъдуллаев
кабилар, милиция ходимлари бор экан,
эзгулик енгиб чиқаверади.
Қайтишда терговчи бир шифохона
олдида тўхтади. Ўн дақиқалардан сўнг
ёшгина бир йигит билан чиқиб келди. Бу
йигит «Заргар»нинг уйи қуршаб олинганда
жароҳатланган милиция ходими экан.
-Бу биз излаган ва топган Холида
қизимиз. Ёнидаги йигит эса Бахтиёр. У
Холидани олиб қочганлардан. Яна олиб
қочиш ниятида, -деди Саъдуллаев.
Милиционер йигитнинг соғайиб
кетганидан жуда хурсанд бўлдим.
-Раҳмат сизларга, -дедим.
-Бу бизнинг бурчимиз, -деди йигит ва
олдинги ўриндиққа жойлашди.
Уйга келсам, аям йиғлаб ўтирган
экан. Юрагим увишиб кетди.
-Нега йиғлаяпсиз, аяжон? Айтинг, -
дедим.
-Сени ўйлаб. Баъмани оиладан совчи
келаётган эди. Қўшнимиз Фароғат йўлдан
оздирибди. Дадангнинг қадрдонларидан бири
ўғлига сўраётган эди. «Уларнинг қизини
хотин қўйган ёки хотини ўлган олмаса,
йигит кишига ҳайф.
#Тутқунликда10Кун

Тутқунликда 10 кун (12 - сўнгги қисм)

Ўн кун Тошканни
гуллатиб келган», -депти.
Бирам жаҳлим чиқиб кетди. Бориб
қўшнимизни хўп дўппосласамми, деб
ўйладим. Шайтонга «ҳай» бердим.
-Ая, мени севган йигитим бор.
Бахтиёр бекорга ортимдан соядек
эргашиб юргани йўқ. Кўнглингиз тўқ
бўлсин. Мен Фароғат опанинг қизидан кўра
бахтлироқ яшайман, -дедим.
-Бетини тескари қилсин Бахтиёрингни. У
ҳам гувоҳ бўлиб боргандир, деб
индамагандим. Насли-насабининг тайини
бўлмаса, ота-онасиз, ҳар кўчада санғиб
юрган етим бўлса.
-Ая!
-...
-Агар Бахтиёр бўлмаса қизингиз ҳам
бағрингизда бўлмас эди. Қўрқув,
умидсизлик мени енгарди. У курашга
чорламаса, «Заргар»нинг қўлида сувга
тушган мушукдек «миқ» этолмай, қўр-
қувдан жўнжикардим. Уйи бор, биттагина
синглиси бор. Мени ҳам дадам йўқ, онали
бойлар мени етимча дейишса, сизга оғир
ботмайдими? Ҳа, ота-онаси йўқ. Ахир ажал
олдида барибир ожизмиз. Қисқаси, агар
Бахтиёр бўлмаса, менга бу ҳаётнинг
қизиғи йўқ. Молу дунё, обрўли хонадон -
булар менинг орзуларим ичида йўқ. Нозу
неъматга тўла дастурхон, тилла
тақинчоқлару, дабдаба эгаларининг
аҳволини кўрдим, эшитдим. Улар ҳамма
вақт оддийгина инсон бўлишни истаб, армон
билан яшаган. Миш-мишларни айтиб,
ўртанган юрагимга ўт қўйманг.
Мураббийим мени Ўзбекистон
чемпионатига тайёрлаяпти. Насиб бўлса
чемпион бўламан, -дея бу саволга узил-
кесил жавоб қайтардим.
-Нима ҳам дейман. Бахтиёрга
унаштириб қўйсаккина, бу гап-сўзлардан
қутуламиз. Ўқишингга тайёрланавер.
Шунисига ҳам шукур -дедилар.
Хуллас, ҳаётим изга тушди. Мен
ҳам, Бахтиёр ҳам тенгқурларимиз қатори
орзули дунёга яна қадам қўйдик.
Аросатда қолган қаро кунларим ҳақида
гапириб, сизни зериктириб қўймадимми? Ҳар
қандай оғир шароитда ҳам умид билан
яшаш керак экан, опа. Ноумид шайтон.
Бу ҳаёт синовидан ўрганганим шу бўлди.
ТАМОМ........................................................
Давоми бор...


https://tttttt.me/drabllar

😱ВИДЕОНИ ОХИРГАЧА КЎРИНГ SHOK❗️ ФАҚАТГИНА 10.ТА ИШЧИ ҚАБУЛ ҚИЛАМИЗ

💸ОЙЛИК 5.МИЛЛИОНДАН 50.МИЛЛИОНГАЧА💰 КЎТАРИЛИБ БОРАДИ
✅ИШГА ТЕКИНГА АЗО БЎЛАСИЗ!
❌ХЕЧ НАРСА ХАРИД ҚИЛМАЙСИЗ
🙋🏻‍♀УЙДАН  ТУРИБ ИШЛАШ ИМКОНИЯТИ

👆Сиз ҳам Бизга мурожат қилинг Шунақа Даромад қилишни  ўргатам
👇👇👇✅💸💸💸💸
❤️Мурожат учун Группам: 👇👇👇👇
https://telegram.me/joinchat/Jw_3U215xB04ZTYy

* *
Yarim tun. Negadir u uygʻonib ketdi. Qancha harakat qilmasin baribir uhlay olmadi. Soʻngra oʻrnidan turib sumkasidan nimanidir qidirib topdi.
Bu qalam edi.
Stolga oʻtirguncha hayoliga kelgan barcha fikrlarni qogʻozga tushira boshladi. Hash pash deguncha kichik bir hikoya tayyor boʻldi. Soʻngra u yozganini ilgari yozgan hikoyalari orasiga qoʻshib qoʻydi.
Ludovico Einaudi kolleksiyasidagi oʻzi eng yoqtirgan kuyni qoʻydi va qoʻliga moyqalam olib rasm chiza boshladi.
Negadir mana shu sur'atini olti oyki tugata olmaydi. Bugun u sur'atga "koʻzlar" hadya etdi.
Soʻngra oʻz ijodini toʻxtatdi va uyquga ketdi.
— Mana yigirma yildirki u shunday yashaydi. Yolgʻiz va hokisor.

© Kursant kundaligi

@drabllar

Оппоқ-оппоқ...

Баҳор оқшомларидан бири.
Кучли ёмғирдан кейин булутлар орасидан чиққан ой қишлоқ кўчаларини ғира-шира ёритади. Сон-саноқсиз кўлмакчалар билан қопланган шағалли йўлдан икки аёл имиллаб одимлайди.
— Вой, ая оёғимга сув кирди. — ийманибгина гап қотди келин.
— Ўлсина, айланай сиздана, кунталашда шундай бўлади ўзи. Тош билан сувни фарқига бориб бўмайди. Оппоқ-оппоқ жойдан юрувринг. Тошни усти оқарган бўлади, келинжон.
Хола шундай дея ўзича йўл бошлайди.
“Оппоқ-оппоқ жойдан юрувринг”.
Шу гапни қайтара-қайтара олдинга одимлайди.
— Ҳаа, мен биламанда келинжон, оппоқ-оп.... вой, вой, вой мен ўлай.
Тўхташди. Кўлмак суви “билимдон” холанинг ковушларини кўмиб турарди.
Озгина жимликдан кейин қайнона келин бир-бирига қараб кулиб юборишди.

Жасур Махаммадиев

@drabllar | қисқа ҳикоялар

Ният

Она бир ранги синиқ қизига, бир қошларини чимириб ўтирган қизининг қайнсинглисига қараб кетар олди қўлини дуога очди:
— Илоҳим, қизингизга ҳам худди сиздек "меҳрибон" қайнона насиб қилсин.

Эшқувватова

#мухлислар_минбари

👉🏻 Драбллар | қисқа ҳикоялар

#онлайнасар

Ҳаётий қисса
Муаллиф: МахмудоваКўҳинур
Давоми…
16-қисм
Ҳамма нарсанинг охири бор! Ҳаётнинг ҳам, дарднинг ҳам, қувончнинг ҳам, сабрнинг ҳам! Биз:”Сабрли бўл!”- деган гапни ҳаётимиз давомида кўп бора эшитишимиз мумкин. Аммо мана шу сабрнинг ҳам сўнгги бор! Мана шу сабр косаси тўлганда, биз ўзимизни бошқаролмай қоламиз. Ичимиздан портлаб чиққан туғён куч ато этиб, ҳозиргача ҳаммасига индамай, чидиб юрган жойимиздан тўхтаб, исён қилишни бошлаймиз!
Кабиранинг онаси ҳамиша ўғлининг феълидан хавотирда юриб, қизининг ҳам бир кун ёрилиши мумкинлигини ҳисобга олмасди. Бутун хаёли, ўғлини келинига яқинлаштириш, иккаласи бирга туп қўйиб, палак ёзиб кетганини кўришда эди. Ғайратни Кабирага яқин йўлатмай қўриқлаб юриши ҳам, қизини ҳимоялаш мақсадида эмас, балки ўғлининг оиласи тинч бўлиши учун эди.
Букрини гўр тузатади. Ғайратнинг бу феълини ҳам…
У шундай ғайр эдики, уйда кеч кимга билинтирмай синглисига тегажоғлик қиларди. Ёнидан ўтса-қайтса ҳар ерига тегиб, силаб ўтар, фурсат топилди дегунча суйкалишни бошларди.
Бир куни кечқурун Ғайрат хонасидан жаҳл билан отилиб чиқди. Хотини билан гапи қочиб, унга дағ-даға қилиб, эшикни юзига қарсиллатиб ёпганча, хонасини тарк этганди. Аламини нимадан олишни билмай, тишларини ғижирлатганча залга кириб, телевизорни ёқиб, диванга ўзини отди. Икки кўзи телевизорда бўлсада хаёли бошқа жойда эди. Тишлари билан тирноқларини чайнай бошлади. Кабира ишга кетишга тайёрланиб у-ёқдан бу ёққа ўтиб юрганди. Ғайрат шаҳвати қўзиб, уни залга яқинлашишини пойлаб турдида, яқинлашиши билан оғзини бергитганча қўлидан тортиб залга олиб кириб, эшикни беркитди. Йиғидан кўзлари шишиб чиққан Ҳуснора юзини ювиш учун ваннага кетаётиб, уларни кўриб қолди. Ғайрат Кабирани оғзини бўшатмай, қаттиқ қучоқлаганча ялина бошлади:
- Кабира, жоним. Сен нега бунақасан, ҳеч тутқич бермайсан! Мен сени яхши кўришимни бир неча бор айтганман, гапларимга ишонмайсанми? Ҳуснора мендан аразлаган, мени хоҳламаяпти. Хўп деяқол, ҳеч бўлмаса сен билан хуморимдан чиқай, истаган нарсангни муҳайё қиламан, йўқ дема!
Ҳуснора қулоқларига ишонмай ҳаммасини эшитиб турди. Бошқасига сабри етмай, эшикни очиб хонага кирди. Ғайратнинг кўзлари олайиб, нима қилишини билмай, синглисини дўппослашга тушди:
- Мана сенга, сенми ҳали бизни шарманда қиладиган! Ким у, ким билан донг олишиб юрибсан?
Зумда ўзгарган сценарийдан Кабира ҳам Ҳуснора ҳам ҳайратда. Аммо Ҳуснора эшитганларини аниқ эслайди, ҳалиям қулоқлари остида жаранглаб турибди, бу томоша билан эри уни алдолмайди
- Тўхтатинг, тўхтатинг дедим сизга, бу томошани! Мен ҳаммасини эшитдим! Синглингизни оғзини ёпиб хонага олиб кирганингизни ҳам кўрдим!
Ғайрат Кабирани калтаклашдан тўхтаб ўзини оқлай кетти. -Ҳуснора, сен ҳаммасини нотўғри тушунгансан. Бу ялангоёқ қизни адабини бериб қўймоқчи эдим. Бизни шарманда қилиб, нима ишлар қилиб юрибди!?
Ҳали бу томошанинг бошланиши эди. Кабира энди чидолмади, бор овози билан бақириб йиғлаб юборди. Шовқиндан уйдаги ҳамма югуриб келди. Кабира тезда ўзини қўлга олиб, ичидан қайнаб келган ҳамма гапини гапириб ташлади. Ҳамма ҳаммасини келинойисига айтиб берди. Акасининг асл башарасини очиб ташлади! Келинойисининг ранги оқариб, қўллари қалтирай бошлади. Бор кучини йиғиб:
- Юзсиз, ҳайвон экансан! Сен билан ажрашаман! Сенга бошқа айтадиган гапим йўқ!- деганча хонадан чиқаётган пайти қайнонаси уни оёғига ўзини отиб, ялинди. Кабиранинг гапларини ёлғонга чиқариб, уни акасига туҳмат қилишда, бахтини кўролмай, оиласини бузмоқчиликда айблаб, катлаклашди. Мақсад акасининг оиласини сақлаб қолиш бўлсада, Кабира ўзига қилинган бу адолатсизликдан кейин бу уйда ортиқ бир сония ҳам яшолмаслигини ҳис қилди.
Онаси унинг қаердалигини билсада, аммо дадасига индамай юрганди. Кабира ўша куни уйдан қочиб чиқиб, Ҳамидаларникига борди. Ич-ичидан у бутун оиласидан воз кечганди.

#Кабира


@drabllar