#ТУТҚУНЛИКДА

3-қисм


Дўхтирнинг овози чиқмай қолди.-Жони узилди, -деди йигитлардан бири. Қоронғида йўл гирдидаги ариққа Расул дўхтирнинг жонсиз танасини

улоқтиришди. Мен бу кўргуликдан бор овозим билан йиғлашни истардим, бироқ оғзимни маҳкам ёпган бақувват

қўллар халақит берарди. Шу пайт миямга урилган зарбдан эсимни йўқотдим.

Қанча беҳуш ётганимни билмайман. Кўзимни очсам, «Некция» машинасининг орқа ўриндиғида икки

йигитнинг тиззасига ётганча қаёққадир олиб кетилаяпман. Қаёққа?

-Мени қўйворинглар. Дадам...

Улар гапимни эшитмаётганини англадиму, ўйга ботдим. Расул дўхтир билан мени кутиб онам тонг

оттираётгандир. Қоронғида ёлғиз юборганига минг бор пушаймон бўлаётгандир ҳам. Дадамчи? Эртага

мактабга боришим керак. Нималар бўлаяпти? Машина чироқлари ёруғида «Чим» деган ёзув кўринди. Ҳали

Қаршидан нарига бормаганим учун қаерлигини англамадим. Ўн дақиқалардан кейин машина катта йўлдан ўнг

тарафга бурилди. Қоронғида ўнқир-чўнқир йўллардан ўтаётганимиз сезилиб турарди. Йигитларнинг бири:

-Рашид ака, кимникига ҳайдаяпсиз? -деб сўради.

-Ошнам бор. Шуникига кириб ,маслаҳатлашиб оламиз, -деди у.

Уйга яқинлашдик. Ташқарисида ёниб турган чироқ нури кўнглимга қандайдир ёруғлик берди. Балки бу

уйда яхши одамлар туришар, деган ўй кўнглимни ёритарди. Оддий, сувалмаган, ҳатто шифери ҳам йўқ эди

уйнинг. Бироқ ҳовлиси жуда катта. Шаҳарда бундай ҳовлида 4-5 хўжалик яшаши мумкин. Бунча овлоқ жой экан.

-Қизча, жонинг ширин бўлса ўз оёғинг билан уйга кир. Бақирма, додлама. Как будто, сен ўз хоҳишинг

билан биз билан кетаяпсан, бундан жуда хурсандсан. Тушундингми?

Давоми бор...


https://tttttt.me/drabllar

#ТУТҚУНЛИКДА

4-қисм


Тушунмасанг, Расул дўхтирингни кетидан

бориб мункарнакирнинг саволларига жавоб берасан. Тушинглар, қорин ҳам пиёзнинг пўсти бўлиб кетди. Юкхонадаги

қўйни олиб, сўйинглар, -деди Рашид.

Мен бу гуруҳнинг бошлиғи Рашид эканлигини билиб олгандим. Ҳушимдан кетган пайтим йўлда тўхтаб, битта

қўйни ўмаришган эканда. Қўйни ерга қўйишди. Машинада ноқулай келганми ёки уришганми бир оёғини

ерга қўя олмасди. Унга раҳмим келди. «Иккимиз бир ҳозир, қўйжон! Сени ҳам ҳозир сўйиб, пишириб ейишлари

мумкин. Мени ҳам... эй худо, менга мадад бер, бу барзангилар зулмидан қутқар. Дадажонимга умр бер. Расул

дўхтирнинг хотинига, етти боласига чидам бер. Ёшим ўн олтига кираяпти. Биринчи марта сенга ялинишим. Ёш

жонимга жабр қилма»... дея бир жойда қалтираб турардим.

Тирсагимдан ушлаган Бадр кулимсираб уйга ишора қилди.

Ичкаридан бўйнини айлантириб, рўмол ўраган, қалин чопон кийган, юзи катта ва думалоқ, бурни узун,

кўзлари қисиқ аёл чиқиб келаётганди.

-Опажон, қандайсиз? Чўли ака борми? Мана, сизга меҳмон олиб келдик. Йўлда машина бузилиб, озроқ ивиб

қолди. Кийимини қуритиб олсин. Қўйни сўйишсин, «жиз-биз» қилиб берасизда.

-Ҳозир акангизни уйғотаман, -деб аёл менга ўқрайиб қараб, ортига бурилиб кетди.

Елкасига тўн ташлаган, соч-соқоли ўсиб кетган қирқ ёшлар чамасидаги уй эгаси чиқиб, Рашид билан

қучоқлашиб кўришди.
-Бормисан, ука? Ўша-ўша ғойиб бўлганингча ҳозир «гулбоққа» кетгансанми, деб ўйловдим.

-Тирикмиз, ҳали «гулбоққа»ям эмасмиз. Фақат, бугун жуда чарчаганмиз.

-Қиз ўзларингга тегишлими ёки униям дала-даштда ўтлаб юрганида ушлаб олдингми?

-Ўзимиздан. Исми Гуля. Гапни қисқа қилиб, мезбонлигингизни қилинг, ака. Қўйнинг ҳам томоғи тақиллаб

турибди. Йигитларга пичоқ беринг. Қизни алоҳида уйга олиб киринг.

-Бизда алоҳида уй борми? Икки уй, бир даҳлизда. Хотиннинг олдига қўяман.

-Майли, Бахти, бери кел, янгани эшигида турасан. Яна қушча бемаҳалда учиб кетмасин.


Давоми бор...


https://tttttt.me/drabllar

#ТУТҚУНЛИКДА

7-қисм


Қўлини қўлимга теккизишга ҳаракат қилади. Энг шилқими шу экан, деган хаёлда сурилиб ўтираман.

Тонг бўзариб отаётганда биз «Самарқанд» деган ёзув олдида тўхтадик. Улар пасспортларини кўрсатишди. Мени

ҳали ўқувчи эканлигимни айтишди. Вилоятимиз чегарасидан ҳам ўтиб кетдик. Ёмғирдан кейинги ҳаво жуда тоза

ва ёқимли эди. Ҳар замон тупроқ ҳиди димоққа урилади. Шундай лаҳзаларда асира эканлигимни ҳам унутиб, теваракни

томоша қиламан. Ҳа, ўлим олдидан Оллоҳ шундай гўзал жойларни кўрсин, деган эканда.

-Нега қовоғинг уюлган, Бадр? -деди Рашид.

-Дўхтир «жалка» кетди. Нима учун ўлдирдик? Бу дўндиқчани нима қиламиз?! Бошимизга оғир савдо солдик.

Бу ишимиз фош бўлса...

-Ўчир, юрагимни сиқма,ҳаммаси жойида бўлади. Дўндиқча масаласини ҳам ўйлаб кўрамиз. Бизнинг

жиноятимизга у ҳам шерикку.

-Ёлғон, -дедим мен. -Мен жиноят қилганим йўқ. Сизлар қотилсизлар. Дўхтир бувани еттита боласи бор. Уволи

уради. Кўр бўласизлар. Ахир у бегуноҳ эди. Бегуноҳ бир қизнинг ҳам уволига қоласизлар. Сизлар чоҳга қараб

кетаяпсиз. Ҳеч нарса ошкор бўлмай қолмайди.

-Ўчир. Сен зағчага ким сўз берди? Ҳаммасига сен айбдорсан. Кечаси санқиб нима қилардинг?

Уйингда сендан бошқа тирик жон йўқмиди? Кечаси юрган қизни ким соғ деб ўйлайди? Бошга битган бало

бўлдинг, зумраша. Кимсан, Рашид мужик бир жиприқини олиб қочибди, деган гап яхши эмас. Мен катта-катта

ишга ўрганганман. Жилла қурса, отанг катта бир амалдор бўлсайдиям, гаровга қўйсак. Балки бойнинг қизидирсан?

-Билмадим, уч хонали уйда турамиз. Отам касалманд. Аям ўқитувчи. Ҳар қалай нонсиз қолмаганмиз.

Бироқ машинамиз йўқ.

-Ўртаҳолдан ҳам паст. Аянгни тилло тақинчоқлари кўпдир?

-Бўйнимдаги тақинчоқ аямники. Пулини бўлиб-бўлиб тўладилар.

-Катта ишда ишлайдиган қариндошларинг йўқми?

Ўйлаб кўриб, бирорта қариндошимизнинг амалдорлиги ёдимга келмади. Йўқ бўлса, нима қилай? Бироқ буларни

қўрқитиб қўйиш учун ёлғон гапирдим.

-Вазирликда битта тоғам ишлайдилар. Биттаси СНБда. Биттаси прокуратурада. Милицияда ҳам амаким

ишлайдилар. Бири Тошкентда.

-Бирортасининг адресини айт. Олиб бориб қўямиз.

Давоми бор...

https://tttttt.me/drabllar

Сабоқ

Умрининг сўнгги кунларини бедаво дард билан бир сония бўлса ҳам яшаш илинжида ўтказаётган беморнинг ёнига келган янги хонадош унинг ҳолатини нурсиз нигоҳидан бир зум ҳис қилди-ю, ўзидан уялиб кийимининг ёқаси билан бўйнида қолган арқон изларини беркитди...

Aлима

Драбллар | обуначилардан

#ТУТҚУНЛИКДА


8-қисм
-Айтмайман. Уларга ташвиш бўлиб нима қиламан. Ажалим етган бўлса, ўлиб кетавераманда. Ўлимдан

қўрқмайман. Мана, Расул дўхтирни энди ҳеч ким безовта қилолмайди, ҳеч кимдан қўрқмайди,

ташвишланмайди. Ҳозир машина ўқдек учиб авария бўлса ҳам майлийди.

-Ниятинг ёмон эмас. Ўлим яхши нарса. Бироқ тириклик топилмас неъмат. Ҳозирча тирикмиз. Демак,

кўчага чопиб чиқаётган манави гўзал қизлардан нон сотиб оламиз.

Рашид машинани тўхтатди. Қиз-жувонлар қўлида нон билан чопиб келиб, тожикча, ўзбекча гапириб

Самарқанд нонини олишга ундашарди.

-Бу бозордан нон олмай бўлмайди, -деди Бадр.

Ялтиллаган нонлар ҳиди машинани тўлдирди. Дадам ҳам шундай нонлардан олиб борардилар. «Эҳ дадажоним,

оғриғингиз қолдимикан? Ё уйга қайтмаган қизингиздан хавотирланиб баттар бўлдими? Қанийди, мана бу

барзангиларга кучим етсада, уриб қочиб ҳузурингизга борсам». Юзимни юваётган кўз ёшларни кўриб,

Бахтиёр тескари қаради. Соат 10 дан 15 минут ўтганда Тошкентга кириб бордик. Бу пайт биринчи дарсимиз тугаган

бўларди. Атрофга аланглаб, бораётган жойимизни аниқлашга уриндим.

-Қорақамишга ҳайдайман. Дўндиқчага кўзойнак керак, Бахтиёр -деди Рашид. Бахтиёр мени

энгаштириб кўзимни ёпди. 5 дақиқалардан сўнг улар мўлжаллаган жойга етиб келдик. Кўп қаватли уйларнинг бирига

олиб киришди. Зиналардан кўтарилдик. Кўзимни очишди. Эшикда 36 номери бор, холос. Ичкаридан соч-соқоли ўсган

қирқ ёшлардаги киши чиқди.

-Оҳо, мужиклар, қани марҳабо!

-Бу қиз асосий меҳмонимиз. Унга алоҳида хона, алоҳида эътибор керак, -деди Рашид ичкарига киргач,

буйруқ оҳангида.

Назаримда у Рашидни жуда ҳурмат қилади ёки ундан қўрқади.

-Нима десангиз шу.

Уй учинчи қаватда жойлашган, хоналари бешта экан. Мени кичикроқ хонага киритиб юборишди.

Давоми бор...


https://tttttt.me/drabllar

Сени кутаман

«Қаршиландик,
қадамлар илдам...»
Тун саҳнасин кўзинг билан ёп.
Тушларимиз келмай ўнггидан,
Мени топ!

— Икром.
— Нима?
— Тасаввур қил, агар мен бутунлай кетиб қолсам...
— Қаерга кетсанг?
— Қаерга бўлса ҳам-да.
— Нега кетасан?
— Гапимни бўлмай тур. Тасаввур қил, агар мен бутунлай кетсам, мени излаб ортимдан борасанми?
Йигит бир зум ғамга чўмди, киприкларини пирпиратиб оҳиста оғиз жуфтлади.
— Ростини айтайми?
— Aйт, - қиз кутилажак жавобдан юраги энтикди.
— Ростини-я?
— Ростини.
Йигит қизнинг саволчанг кўзларига ортиқ бардош бера олмади.
— Ортингдан тош отаман- деди-ю, хахолаб кулиб юборди ва уни доимгидек қувиб кетишини билиб олдинлаб кетди. Қиз унинг бунақа ҳазилларига ўрганиб қолган бўлса ҳам, негадир шу сафар ишонгиси келганди, индамади...
Йигит сой бўйидаги мажнунтолнинг ёнига етганда тўхтади. Қизнинг ўйчан қадам босиб келишидан юраги хира тортди.
— Хафа бўлдингми?
Қиз йигитдан кўзларини олиб қочди.
— Йўқ...
— Менга қарачи? - қиз қаролмади. Эркалаб айтилган бу чорловдан кўнгли бўшаб кетди. Киприкларидан бирин-кетин ёшлар сирғала бошлади.
— Воой, бу қизни қаранг, йиғлашини. Бир қарасанг, кампирларга ўхшаб савол беради, бир қарасанг ёш болага ўхшаб йиғлайди. Бўлди қилсангчи, ҳазиллашдим ахир.
— Ростанми? - аразлаган кўйи бошқа жавоб кутгандек йигитга кўз остидан қаради.
— Вой буни пешонасини қаранг, тириштирганингдан ҳозир иккита қошинг битта бўлиб қолади...
— Ҳазиллашма, бўлди қил- қиз аразлаб мажнунтолнинг нариги тарафига ўтиб олди.
— Оббо, бўпти-бўпти. Тош эмас кесак отаман. - Йигит яна кулиб юборди, у қизнинг кўнглини кўтармоқчи эди. Aммо акси бўлди. Қиз чуқур жимликка чўмди.
— Бугун нимадир бўлдими сенга, бирор гапим ёқмаяпти.
— Ҳеч гап йўқ, шунчаки ўйлаб қолдим: кетадиган одам ҳамиша ортидан кимдир қайта дийдор умидида ёнишини, кўзига бир томчи бўлса ҳам ёш олишини, ҳеч қурса нигоҳи билан уни унутмаслигини айтишини хоҳлар экан. Кетаётган жойидаги бутун ўтмиши биргина хайрлашув эшиклари билан муҳрланар, ўша эшикка қараб унинг ичидаги ранглар ҳам ўзгариб кетар экан...
Йигит негадир эшитишни истамади. Гўё қизнинг гапларидан уни йўқотиб қўяётгандай ҳис қилиб асабийлашиб кетди.
— Бўлди қилсанг-чи, нималар деяпсан. Қанақа кетиш?! Қанақа эшик?! Ҳеч ким ҳеч қаёққа кетаётгани йўқ-ку?! Қаердан топдинг бунақа гапларни?! Бас қил, юр кетамиз. У шартта ўрнидан турди-ю, одимлаб кетди.
Қизнинг юрагидан нимадир узилгандек бўлди. Ўрнидан туриб йигитнинг ортидан жим қараб қолаверди.
— Юрсанг-чи?! - Йигит ҳали ҳам жаҳлдан тушмаган, бир неча дақиқада анча олислаб кетган эди. Қизнинг жавобсиз қараб тураверишидан ҳақиқат англашилиб турарди. Aммо йигит буни тан олишни истамади. — Келмасанг, келма. Қолавер ўша ерда... Кетармиш...Қаёққа кетасан... Сени ҳеч қаёққа юбормайман...Кетармиш-а?!- Йигит кун бўйи шу саволлар ичида яшади. На еди, на ичди, на ухлади. Ҳеч кимни ҳис қилмади.
— Кетаман дейдими? Қишлоқни, сойни, мажнунтолни... мени ташлаб-а?! - Сўнгги саволдан танаси музлаб кетди. Тонг энди оқариб келаётганига қарамай, қизнинг уйи томон югурди. Индамаса, уйига тўғри кириб бормоқчи эди...Aммо... Aммо михланган эшик ва бир парча қоғозга ёзилган икки энлик мактубгина уни тўхтатиб қолди...
"Сени кутаман..."

Аржумандбегим

Драбллар | @Arjumandbegim

#ТУТҚУНЛИКДА

9-қисм

Мен узоқлашмасдан эшик орқасига ўтирдим. Чунки бўладиган суҳбат менинг тақдирим ҳақида бўлишини англардим.

-Қизчани нима қиламиз, Рашид ака, олиб юраверамизми?

-Нима қил, дейсан?

-Менга совға қилсангизчи?

-Иштаҳанг карнайку. Бадр. Мен турганда сен қизга эришмоқчимисан?

-Эрнест, сен нима дейсан? Айтчи, адолат юзасидан дўндиқчага ким ҳақли?

-Ҳаммаям меҳнат қилди. Лекин сизнинг бошчилигингизда.

-Бахтиёр, сенчи? Дўхтирни тепаётганингда, оёғинг калталик қилдими, дейман?

-Мен сизлар билан биринчи марта бўлаяпман. Сизларни қандай гуруҳ эканлигингизни билмайман. Мен ўз

ихтиёрим билан одам ҳам ўлдирмасдим, қиз ҳам олиб қочмасдим.

-Ўйиндан чиқмоқчимисан? Чиқсанг, дўхтирнинг ўлимини бўйнингга олибгина чиқасан.

-Икки ўн беш - бир ўттиз. Бироқ қизчани қўйиб юбориш керак.


-Бунинг иложи йўқ. У сотади

-Уни менга беринглар. Ҳеч ким тополмайдиган жойларга олиб кетаман. Уни ёқтириб қолдим.

-Қанча берасан?

-200 мингга кучим етади.

-Афсус, сенга ҳам, қизга ҳам ишонмайман. Сен уни қўриқлайсан. Агар бирор гап бўлса, ўша заҳоти

ўласан.

-Қизча ҳаммамизники, шеф. Бироқ сизга бағишладик. Бизниям улушимиз бор, сиздан кейин, албатта, -деди

Эрнест деганлари ҳиринглаб.

«Эй, худо! Улар нималар деяпти? Мени бўлишмоқчи. Энди бу кеча мени хор қилишадими? Ота-онам умид

билан ўстирган. Ўзинг мадад бер, улардан асра» дея худога илтижо қилардим.


Давоми бор...

https://tttttt.me/drabllar

#ТУТҚУНЛИКДА

-Қиз масаласини тўхтатиб, Қаршидан хабар олиш керак. Нима гап, нима сўз? Из қолдирмадикми? Эрнест,

нега «уф» тортаяпсан?

-Правам тушиб қолган. Қаёққа тушганини билмайман.

-Қовун туширибсанку. Олишувда тушгандир.

-Балким.

-Мабодо сендан гумон қилишса, бўйнингга олиб кетасан. Йигитчилик, деб шунга айтадилар. Эҳ, касофат.

«Пахтазор»да яшайдиган укангга телефон қил, Бадр. Разведка қилсин. Укангни пишиқла. Сени сўрашса,

«Ипподром»да савдо қилаяпти, десин. Тушундингми?

-Хўп. Ярим соатдан кейин сизга ахборот етказаман.

-Яхши, мулла акангга айт, битта палов ясасин. Қизни энг ичкаридаги хонага олиб киринг. Бахтиёр

қоровулликка турсин. Бу кеча бир базм қилайлик. Эрнест, правангни унутда, дугоналарингдан таклиф қил. Бошга

тушганини кўз кўради. Давай, ишга киришинглар.

Рашиднинг ҳар бир буйруғини эшик орқасидан қўрқа-писа эшитдим. Мен ҳақимда узил-кесил қарор

чиқаришмади, шекилли, деб енгил тин олдим. Бироқ Қаршидан келган ахборотни қандай эшитсам? Фикру хаёлим

шунда. Йигитларнинг хонасидаги «тиқ» этган овоз менинг эътиборимдан четда қолмас эди. Улар ярим соатлар

чамаси сабзи тўғрашди. Демак, бугун бу жиноий гуруҳнинг бошқа аъзолари ҳам келса керак. Рашид кетса,

Бадр тўдабоши бўларкан. Шу боис унинг овози баланд чиқа бошлади:

-Тезлаштиринглар, вақт зиқ. Меҳмонлар келиб қолишади. Бахтиёр, дўндиқчани ичкари хонага олиб кирдингми?

ДАВОМИ БОР

https://tttttt.me/drabllar

ЭРК

– Алло
– Алло, қалайсан? Тўйга чиқасанми? Сенга қараб турибмизку!
– Йўқ, оғайни, уйга меҳмон келиши керак. Мен...
– Эээ, меҳмон сени кўргани келармиди? Бўл, чиқақол!
– Дарсларим ҳам кўп...
– Ярим кунда нимани ҳам қойиллатиб ўрга-нардинг? Эртага етказиб оларсан?!
– Бошим ҳам оғрияпти...
– Ана, тўйга чиқсанг ёзилиб кетади. Бўл энди! Чиқасанми ўзи йўқми?
– Истамайман!
– Шунақа демайсанми?! Бўпти, гаплашамиз...

Муҳаммадхон Юсупов

Драбллар | қисқа ҳикоялар

#ТУТҚУНЛИКДА

10-қисм


Бор, бечора маъшуқанг отасидан ҳам айрилиб қолибди. Лекин айтма. Базмни бузмасин.

Бу хабардан бир зум гангиб қолдим. “Дадам, дадажоним ўлибди! Ичимдан бир нима узилиб кетгандек бўлди.

Нега? Дўхтир етиб бормагани учунми? Ёки мен қайтмаганим сабаблими? Нима бўлсаям дадамдан

айрилибман. Бироқ нега жимман? Нега кўз ёшларим йўқ? Дийдам қотиб қолганми? Демак, бугун бир эмас, икки

ўлик қабристонга қўйилган. Иккаласигаям мен сабабчи. Эй худо, шунчалик шумқадамманми? Бир пайтлар

бахтли қизалоқ эдимку. Дадам доим тиззаларига чиқариб эркалатиб, «кенжа қизим, эркатойим» деб бағирларига

босардилар. Акам шунчалик хўмраярдики, мени еб қўйгудек. Пахтадан қайтиб, «вой дадам»лаб йиғлаб

ётгандир. Опаларимчи? Оппоқ, азадор кийим уларга ҳечам ярашмагандир. Кимга ҳам ярашарди? Барига

мана шу разиллар сабабчи. Улар ҳеч бир сабабсиз икки кишининг бошига етди. Яна базму жамшид қилармиш”.

Хаёлларим адоғига етмай эшикни очиб, Бахтиёр кириб келди. Шаҳд билан ўрнимдан турдиму, йиғлаб юбордим.

Югуриб бориб, уни ура бошладим. Юзларини тимдаладим. У менга қаршилик қилмади. Ўзини тутиб берди: «Уравер, қизгина. Сен ҳам, мен ҳам бахтиқаро ёшлармиз. Тенгдошларимиз сайр қилиб юришибди. Деразадан қара, уларни

кўрасан. Сен асира бўлсанг, менинг ҳам тақдирим сеникидан пеш эмас. Сен ҳам фақат қочиш ҳақида

ўйлайсан, мен ҳам. Сен отангдан кеча айрилган бўлсанг, мен уни бир бор кўрмаганман. Юр, бошқа хонага

ўтишинг керак».

Мен ўкириб йиғладим. Зумда мўйлабини силаб Бадр кириб келди. Унинг қўрқинчли башарасидан бу сафар

сесканмадим. Энди мен учун ҳамма нарса тугагандек бефарқ бўлиб қолгандим. Бахтиёрни қўйиб, унга

юзландим. Дадамни қаро ерга ётгани кўз олдимга келиб, Бадрнинг олдида қанчалик ожиз ва нимжон бўлишимга

қарамай, унинг бўйнига ёпишдим. Ғойибдан пайдо бўлган куч ёрдамида жон-жаҳдим билан бўға бошладим.


Давоми бор...

https://tttttt.me/+k4kxNJjcJK1hNGI6

БУГУНГИЛАР

Калифорниянинг жазирама қуёши тафтида товланиб ётган икки биродар Ирвин билан Ливан оч бўридай соҳилда айланиб юрган аёллардан кўз
узмасди.
— Қалай, бўладими? — сўради Ирвин.
— Йўғ-а, жуда семиз экан, — деди Айван.
— Униси-чи?
— Ҳаддан ташқари озғин.
Ҳафсаласи пир бўлган Ирвин бир қултум пиво отишга улгурмаган ҳам эдики, Айван ҳайқириб юборди:
— Вой-бўй! Қоматингдан аканг! Ана у жононларни қара!
Бинафшаранг либосдаги икки сулув ўзини кўз-кўз қилиб йигитлар ёнидан ўтди.
— Қалай, бўладими? — сўради бири иккинчидан.
— Йўғ-э, умрида қиз кўрмаганга ўхшайди-ку булар, — лабини бурди малласоч қиз.

©Патрик Трэй
@Drabllar

Ajab-ajab

Sovuqdan tish takillaydi, yer depsinib, tezroq uyga yetib olishni o‘ylaysan.
Nozimjon bozor-o‘charni ko‘tarib, bekatga kelganida yo‘lini yoshgina mo‘ltoni qiz to‘sdi.
– Ako, baxtingizdan ochaymi yo taxtingizdan?
– Shu sovuqda baxt-taxtga balo bormi?!
– Ming so‘mingiz yo‘qmi?
– Ma.
– Siz yaqinda uylanasiz, enangiz bi-ir ajoyib qiz topgan...
Yigit kechqurun uyiga kirib keladi, beshik tebratayotgan xotiniga jilmayib qaraydi...

©Shoniyoz Meliboyev

@drabllar ㅡ yaqinlaringiz uchun eng yaxshi tavsiya!

#ТУТҚУНЛИКДА

11-қисм


Бахтиёр бизни ажратишга шошилмасди. Кутилмаган ҳужумдан шошиб қолган Бадрнинг бақувват қўллари икки

елкамдан итара бошлади. Кўзлари хонасидан чиққудек даҳшатли тус олди.

Бадр мени даст кўтариб олдию, улоқтириб юборди. Хона тўридаги ойнали жавонга оёғим тегиб, икки кўзи чилчил синди. Бошим дераза рахига бориб урилиши мумкин эди. Фақат Бахтиёрнинг ҳушёр турганлиги туфайли кеча

яраланган бошим яна лат емади. У мени бош томонимдан ушлаб қолган ва оқибат бошим унинг юзига

қаттиқ урилиб, бурни қонаб кетган эди.

-Ўлдираман бу манжалақини! Сирдарёнинг балиқларига ўлигини едирмасам, отимни бошқа қўяман.

-Ўлдир, ўлганим яхши. Дадажонимнинг ёнига бораман. Одамхўрлар. Мени дадам сизларга нима ёмонлик

қилувди? Ҳали элликка ҳам кирмаган эдилар. Воҳ, дадажоним! Мени нима учун дунёга келтирдинглар? Шу тўрт

кучукка ем қилиш учунми?

-Бахтиёр, чурбан, айтма дегандимку?

-Ўзи эшик орқасидан эшитган экан. Кирган заҳотим мени юмдалаб ташлади.

Бадр Бахтиёрнинг башарасига қараб «Бор, юзингни юв, қонга белабдику» -деб чиқариб юборди. Кейин

менинг тепамга келиб ўшқирди:

-Сенинг бахтсизлигинг бизни тўдага йўлиққанинг. Бу дадангга ҳам, онангга ҳам, дўхтирнинг оиласига ҳам

яхшилик келтирмади. Даданг ўлган бўлса, ажаб қилибди. Қизининг ор-номусини ўйлаб кечалари ухламай,

қаердалигини билолмай чорасиз ўтирган отангнинг азоби енгиллашибди. Бироқ бизда раҳм-шафқат йўқ. Рашид

йўқлиги учун жонинг омон қолди.Яна у дунёга ҳур қиз бўлиб кетишингни истамадим.


Давоми бор...



https://tttttt.me/drabllar

БАХТ

— Қўлингдаги нима у?
— Бахт.
— Нега у бунчалик кичкина?
— У фақат менга тегишли. У жуда чиройли.
— Ҳа... зўр!
— Озгина берайми?
— Майли...
— Кафтингни тут.
— Вой, иссиқ экан...
— Ёқдими?
— Албатта, раҳмат.
— Яқинларга раҳмат айтишнинг кераги йўқ.
— Нима учун?
— Улар ҳаммасини сўзсиз тушунадилар.
— Бегонлар-чи?
— Уларга раҳмат деб айтишади.
— Қўлимда бахт борлиги сабаб кўнглим ҳало-
ватни ҳис этяпти.
— Ҳар доим шундай бўлади.
— Уни ким биландир бўлишсам-чи?
— У ҳолда бахтинг янада катталашади.
— Нега?
— Билмадим. Лекин у янада қайноқроқ бўлади.
— У куйдириши ҳам мумкинми?
— Қўлни ҳавас куйдиради. Бахт эса куйдирмайди.
— Ким билан бўлишишимни биламан.
— Бундан жуда хурсандман.
— У ҳолда...
— Омонликда кўришгунча. Бахтни баҳам кўриб
яшашни унутма. Ахир бу дунёда бахтга зорлар
бисёр .

©Марек Хласко

@Drabllar - ga do'stlaringizni ham taklif qiling

#ТУТҚУНЛИКДА

Ахир бугун сенинг

шарафингга базм уюштирилаяпти. Базм тугагач, сен кўпкарига қўйилган улоқдек гоҳ у қўлга, гоҳ бу қўлга

тушасан. Шунда мени бўғмоқчи бўлган нозик қўлларингдан аламимни оламан. Айтганча, тепкинг ҳам ҳали

ёдимда.

У гапини тугатиб мени бир тепдида, чиқиб кетди. Юзтубан ётганча роса йиғладим. Ниҳоят Бахтиёр мени

бошқа хонага бошлади. Хонадан чиққан заҳотим сабзи тўғраб қолдирилган пичоққа кўзим тушди. «Вой

оёғим» дедиму, Бахтиёрни чалғитиб эгилиб, шундоққина кўрпача устида турган пичоқни сездирмай енгимга

тиқдим. Энг тўрдаги хонага етиб келдик. Уларнинг диди чакки эмас. Хона тор ва қоронғу. Хонага кирдиму, дарҳол

Бахтиёрни пичоқлаб ўлдирсамми, деб ўйладим. Бироқ, улар битта эмас. Ёмғирдан қутулиб, дўлга тутиламан.

Яхшиси, ўзимни ўлдириш учун сақлаб қўяман. Ўлсам ҳам дадажоним ёнига пок ҳолда кетишим керак. Энди

мен бахтиқаро онам ҳақида ўйга ботдим. «Нима қилаётган бўлса? Дадамни олиб чиқиб кетишгандир. Икки

опамга суяниб ҳўнг-ҳўнг йиғлаётгандир. Мен ҳам дард устига чипқон бўлдим. Энди менинг тириклигим ҳам

уларни қувонтирмас. Олиб қочилган қиз кимга керак? Номим ёмонга чиқди-қолди. Ўлимгина менинг аҳволимни

енгиллаштиради. Хайр, аяжон, хайр мактабим, синфдошларим, алвидо!»

Пичоқни олиб Бахтиёрнинг тескари қараб хаёлга ботганидан фойдаланиб, кўксимга санчмоқчи бўлдим.


Лекин Бахтиёр кўриб қолди. Шартта қўлимдан тортиб олдида, ёнимга ўтирди

Давоми бор...

https://tttttt.me/drabllar