Қамоқхона кутубхонасидан маҳбус китоб сўраяпти:
— Кечирасиз, «.............» китоби борми?
— «............» китоби бизда йўқ, лекин муаллифи шу ерда.

Хуршид Абдурашид

@drabllar — қисқа ҳикоялар

- Эрим янги кўйлакка пул бермади.
- Сен нима дединг?
- “Баъзи аёллар ҳар ой янги кўйлак кияди” дедим.
- У-чи? Нима деди?
- “Баъзи аёллар бир кўйлакни беш йил кияди” деди.
- Боплабди! Хафа бўлмагину дугонажон.
- Ие, сен ҳали мен тараф эмасмисан?
- Эринг тилла одам. Ҳар ой олиб бермасаям шкафингни тўлдириб қўйибди кийимга.
- У кўйлакларимни кийганман. Ҳамма кўриб бўлган.
- Ҳмм, бир гап айтайми?
- Айтақолинг энди. Ичизда қолмасин.
- Эрингни гапига қўшимча: “Баъзи аёлларни эса умуман эри ҳам йўқ..”
- Нима деганинг бу?
- Бечоралар янги кийимни эмас, болаларини қорнини тўйдириш ҳақида ўйлайди. Улардек аҳволга тушиб қолишдан асрасин. Сени эса еганинг олдингда, емаганинг кетингда. Шукр қилишни ўрган дугонажон...

Баҳром Муҳаммад

@drabllar

Бир одам уйининг ер тўласида устачилик қиларди. Эшик ромда ундан ўтадиган уста йўқ эди. Уста бир кун хар доимгидай ишини қилаётганда чироқ ўчиб қолди. Бир қанча муддат кутди, аммо чироқ ёнмади, аксига олгандай
шу куни битириши керак бўлган бир нечта ромлар бор эди. Бироз дам олиш учун уйга кираётганда электр ёқиб-ўчиргичига кўзи тушди, кимдур токни ўчириб қўйган бўлиши керак. Уста электрни ёққан эди устахона чироғи ёнди. Тахминлари тўғри чиқди, ажабо ким қилди экан?

Энди ишга бошлаган ҳам эдики, яна чироқ ўчди. Аммо бу сафар электрни ким ўчирганини кўрди. Устанинг ўғли электрни ўчириб секин нарвондан пастга тушганида қаршисида отаси турарди. Уста ўн яшар ўғлининг бу қилган ишини кечира олмади, бутун иши ўғлини деб кечикканди.
Бир мартта ўчирган бўлса хам майли эди-я. Ўғлини бир шапалоқлади, балки эси кириб қолар энди. Уста ўғлининг кўз ёшларини кўрмасликка олиб уйга чиқди. Уйга кириши билан хотинига алам билан гапирди: "- Бу болани мактабда кимлар билан аралашиб юрганини билишимиз керак. Агар бўш қўйиб қўйсак бошимизга бало бўлади".

Охири энг осон йўли топилди. Ўғлининг хеч қолдирмасдан тутган кундалигини ўқийди, ўғлининг нима ишлар қилиб юрганини билиб олади. Хотинининг қаршиликларига қарамасдан кундаликни очиб ўқий бошлади.
Ўғли энг охирги сахифага шу сўзларни ёзганди:
“Бу кеча ёмон туш кўрдим. Устахонада дадамни ток урди. Аллоҳим дадамни ўзинг асрагин. Мен эса қўлимдан келганини қиламан!!!

Баҳром Муҳаммад таржимаси


@drabllar

ЭНГ ҚИММАТБАҲО СОВҒА

- Онаси, сенга нима совға қилай тўйимизни ўн йиллигига.
- Сўраманг, барибир топиб беролмайсиз...
- Ие, бирор марта айтганингни олиб бермадимми? Айт, дарров муҳайё қиламан.
- Истаган нарсамними?? Алдамайсизми?
- Биласанку, йигит битта гапиради ва сўзида туради!
- Яхши... Ўзингиздан кўринг...
- Нима экан, жуда қизиқтирдингку?
- Вақт совға қилинг. Бошқа ҳеч нима керакмас.
- Нима деганинг бу? Қанақа вақт?...
- Ҳар куни кечки пайт мана шу қўлиздаги телефонни кавлаб ўтиришга кетган вақтиздан бир соатгинасини... Оилангиз учун... Оддийгина эътибор... Болларизга... Менга...

Баҳром Муҳаммад

@drabllar

СОЯБОН

Кеч оқшом кутилмаганда ёмғир шивалай бошлади. Эндигина яшил либосга бурканаётган дарахтлар муздек томчидан сескангандек тебраниб қўяр, уларга термулаётган аёлнинг эса эрталаб болаларининг совуқдан мактабга дилдираб чиқиши-ю, ўзи ҳам то ишга етиб олгунига қадар жунжикиб автобус кутишини ўйлаб, юрагига бир оз ғашлик оралади. Эси қурсин, ташқарида яқиндагина ювилган кийимлар ҳам ёмғир остида қолгандир…
Чарчоқ забт этган вужуди ўзига бўйсунмаётган аёлнинг кўзлари оҳиста юмилди…

***
Тонгда ажойиб кайфият, ҳаётга, атрофдагиларга муҳаббат билан уйғониш қандай яхши-я! Дилхумор ҳам эрталаб тунда юрагига ваҳима солган кечқурунги ҳислардан батамом холи эканини сезиб, кўнгли равшан тортди. Аёл шу дамда тирикликнинг қадри ва ажойиблигини, серташвиш бўлса-да, мана шу камтарингина ҳаётининг завқини ич-ичидан сезгандек эди. У деразадан ташқарига қараркан, ёмғир ҳали ҳам тинмаганини кўрди-ю, анча вақт олдин соябонини синдириб қўйгани ёдига тушди.
— Эҳ… ёмғир яхши-ку, соябонимнинг синиб қолгани ёмон-да, — деб қўйди сўнг ўзини кузатиб турган турмуш ўртоғига.
Эри унга жавобан ҳеч нима демади, фақат сирли равишда жилмайиб қўйди, холос. На илож, энг мақбул жавоб шу бўлганидан кейин, нима ҳам дейиш мумкин?
Майли, автобусга чиқиб олса, у ёғи ҳеч гапмас…
Болаларига нонушта тайёрлаб бергач, нимадир юмуш билан яна хонасига кирган Дилхуморни эри қўлини ортига яширганча, савол билан кутиб олди:
— Қани топ-чи: қўлимда нима бор?
Дилхумор турмуш ўртоғига синчиклаб қараркан, бу гапни кутмагани учун ҳазиллашди:
— Ўйинчоқми?
— Йўқ.
— Китобми? — қизиқиши ортди аёлнинг. Шу пайт турмуш ўртоғининг боши оша соябоннинг ялтироқ тутқичи кўринди-ю…
— Вой, соябонми?!.. — хурсанд бўлиб кетди Дилхумор. — Раҳмат сизга…

***
Дилхумор мамнун ҳолда ишга отланди. Қўлида эса мўъжазгина соябон. Ёмғир ҳамон майдалаб ёғар, осмоннинг эса қовоғи ҳали очиладиганга ўхшамас, аммо ҳар-ҳар ерда ҳосил бўлган кўлмакчалардан сакраб ўтаётган қизининг ҳам, ўзининг ҳам кайфияти чоғ…
Ёмғир бутун борлиқни ўзиники қилиб улгурди. Ґатто Дилхуморнинг юрагини ҳам. Осмондан ёғаётган зарралар остида бошига соябон тутганча кетиб бораётган аёл одамларни кузатаркан, енгилгина хўрсиниб қўйди: наҳотки оламнинг завқини, бахтни сезиш учун унга биргина мана шу соябон етишмаётган эди?..
Аёлнинг кўнглини олиш шу қадар осонмикин-а?.. Кўпчилик бу ҳилқатни фақат тақинчоқлару либосларга қизиқишда, моддий дунёнинг ўткинчи зару зеварларига меҳр қўйишда айблайди. Ваҳоланки, аёл учун яқин инсонининг эътиборини, ғамхўрлигини ҳис этиб туришдан ортиқ қувонч йўқ. Фақат унга доим ижобий кўз билан қараб, яхши фазилатларини кўра олсангиз, муҳими, унга нисбатан юрагингизда камтаргина, аммо оилангизга пойдевор бўлган қайноқ меҳр парчаси ҳамиша мавжудлигини англата олсангиз, кифоя...

Муаллиф: Муҳаббат ШАРИФОВА.

@drabllar

КУНЧИҚАР ЮРТ ҲИКМАТЛАРИ


***

Агар муаммони ҳал қилишнинг йўли бўлса, ташвишланишнинг ҳожати йўқ, агар уни ҳал қилишнинг иложи бўлмаса, ташвишланишнинг фойдаси йўқ.

***

Ўйлаб ҳал қил, ҳал қилдингми, ўйлама!

***

Кетаётганни тўхтатма, келганни эса ҳайдама!

***

Тезлик — танаффуссиз секинлик.

***

Ёмон одамнинг дўсти бўлгандан кўра, яхши одамнинг душмани бўлган афзал.

***

Оддий одамлар бўлмаса, буюклари ҳам бўлмайди.

***

Зинапояни юқорига чиқишни истаган одам ўйлаб топган.

***

Эр-хотин қўл билан кўздай бўлиши керак: қўл оғриганида кўз йиғлайди, кўз йиғлаганида қўл унинг ёшини артади.

***

Офтоб ҳақ-ноҳақни ажратмайди, у кимнидир иситишни мақсад қилмасдан нур сочади. Ўзини топган одам худди офтобга ўхшайди.

***
***

Денгиз майда дарёлардан юз ўгирмагани учун ҳам улкандир.

***

Энг олис йўл ҳам яқиндан бошланади.

***

Найза умрда бир маротаба ишлатилса ҳам, уни ҳамиша ёнда олиб юрган маъқул.

***

Чиройли гул яхши мева тугавермайди.

***

Қайғу худди йиртиқ кўйлакка ўхшайди, уни, яхшиси, уйда қолдирган маъқул.

***

Агар муҳаббат кўзи билан қаралса, чечакдан қолган чўтир ҳам яноқдаги кулгич каби гўзал кўринади.

***

Ўринда ётган одам қоқилмайди.

***

Бир оғиз яхши гап қишнинг уч ойини ҳам қизита олади.

***

Аҳмоқ ва девонага йўл беринг.

internet

@drabllar

ЯНГИ ТЕЛЕФОН ёқуд ҚАЙТАР ДУНЁ…

Бир куни ишхонамиздаги бир қиз хонамга янги телефонини олиб кирди. Аппарати жуда ихчам, қулай ва кўзни қувонтирадиган эди. Камераси 8 мегапиксел, сенсорли, дисплейи ҳам каттагина. Манга ёқди ва унинг илтимосига кўра телефонини турли мусиқа ва видеолар билан тўлдириб бердим. Ҳар сафар хонасига кирганимда телефонидан паст овозда мусиқа эшитиларди.
Ундан сўрардим “Нега компютерда эшитмайсиз?” деб. У эса телефонида эшитиш ёқишини айтарди. Кўпинча ўзини суратга олаётган пайтда кўриб қолардим. Камераси сифатли суратга олгани учунми, турли тарафлардан синаб кўрарди. Ман эса кулардим “Ўйинчоқни зўрини топдиз” деб.
Бир куни хонамга хомуш кириб келди, қўлида телефони. Нима бўлганини сўраганимда сувга тушиб кетганини айтди. Айтишича тоққа дам олгани чиқишган дугоналари билан. У ерда ҳожатга кирганида телефони шимининг орқа чўнтагида бўлган экан...
Хуллас, унитаздан олиб яна раковинада ювибди бечорани. “Батарейкасини дарров олиб ташламадизми?” деб сўраяпманку ичимдан тошиб келаётган кулгини зўрға босишга ҳаракат қиляпман. У эса бундай қилиш кераклиги ҳақида илгари эшитмаганлигини айтди. Кейин дугоналари билан телефонни сочиб ташлаб, фенда қуритишган, лекин кеч бўлган экан. Ичидаги схемалари куйиб кетган ҳаммаси. Буни устахонада ўзим кўрдим.
Бечора олти юз минглик телефонни зўрға эллик мингга сотиб юборди...
Орадан вақт ўтди. Мани пешонамга ҳам зўр телефон битди.
Сенсорли дисплей, камера 12 мегапиксел, интернетда ўзимни ҳудди балиқ сувда юргандек ҳис қилардим. Ҳар тарафлама талабларимга жавоб берар, унга етишганимдан жуда-жуда хурсанд эдим. Ҳаттоки аёлим рашк қилиб телефонимни “кундош” деб ҳазиллаша бошлади...
Бир куни дўстларим билан тоққа дам олгани чиқдик. Ўша ерда ҳам телефоним қўлимдан туширмадим, дўстларим “Қўйсангчи, шу матоҳингни, дам олгани чиққанмизку!” деб хафа ҳам бўлдилар. Чўмилдик, дам олдик, овқатландик. Кечки овқатни ўзим қилиб бераман деб мақтандим. Ниятим ўчоқ бошида ўтирганда бироз интернетга кириш эди.
Бир пайт қўнғироқ бўлиб қолди ва қўлимда капгир бўлгани учун телефонни қўлоғимга қистириб гаплаша бошладим. Қозонга қараганимда ичида ёғ қизиганини олиш учун ташланган бутун пиёз қорайиб кетибди.
Уни оламан деб энгашган эдим кўзимга ўчоқдан чиққан тутун кириб ачиштириб юборди. Бир ножўя ҳаракат ва... мани севимли сенсорли телефоним қозон ичида!!!
Тассавур қилинг, капгирда олишга уриняпманку, телефон сирпаниб яна қизиб турган ёғга тушиб кетяпти. Икки-уч марта шундай қовуриб олганимдан кейин қўлимни куйдириб бўлсада чиқариб олдим. Телефонни аҳволини кўриш керак эди.
Эҳтиёт қисмларга бўлиб сотишга ҳам ярамас эди, бужмайиб қолган...
Икки юз эллик долларлик еб бўлмас таом! Ўша онда кўз олдимга негадир ишхонамдаги қизнинг жилмайиб туриши келди. Қайтар дунё деганларидек. Бир гапда ҳақиқат борлигига амин бўлдим: “Агар илгари қирқ йилда қайтса, ҳозир қирқ кунга ҳам бормаяпти!”...

Баҳром Муҳаммад

@drabllar

​​Хиёнат

Қуёш қаёқдан чиқди, билмайди. Томдан тараша тушгандай, эри келдию умр замонида биринчи марта “Юр, сени кинога олиб тушай!” деб қолди.
Кино ҳар галгидай севги-муҳаббат, романтика эди. Иккаласи ҳам экрандан кўз узмай ўтирарди.
– Хотин бўлса, шундай бўлса-да! – ўйлади эр ва хотинига ўғринча қараб, афти буришди. – Мана бунинг юзига қараган одамнинг лабига учуқ чиқади.
– Келишган йигит экан! – деди хотин ва қўпол, хунук, ношуд эрига зимдан қараб, энсаси қотди. Аста хўрсинди. – Эҳ, ёшлик пайтимга қайтиб қолармидим...

Байрам ОҒА

👉🏻 Драбллар | қисқа ҳикоялар

Yaseninning qalamiga mansub go'zal satrlar📌

She'rning har bitta satri chuqur ma'noga ega... O'zgacha yo'nalishda yozilgan) ijro qilar ekanman o'zim ham ta'sirlandim🎙️


https://tttttt.me/drabllar

Бир куни фақирона кийинган, маъюс бир аёл сабзавот дўконига кирди. Дўкон сохибига тортинибгина яқин борди ва эри оғир хасталик туфайли бирор ишга ярамай, тўшакка ётиб қолгани, етти боласи борлиги, уларнинг очлик азобидан қийналаётганини айтди.
Сотувчи унга терс қараб:
- Эй, тиланчи хотин, дархол дўконни тарк эт! - деди.
Аёл эса болаларининг емак ейишга эхтиёжи борлигини айтиб ёлворганча:
- Илтимос, жаноб, болаларимни қорнини тўйдириб, одамларнинг эшигига ишлагани жўнатаман
Улар пул олиб келган захоти қарзингизни қайтараман, - деди.
Дўкондор аёлнинг илтижоларига парво қилмай, уни танимаслиги, доимий харидорларидан эмаслигини айтиб илтимосини рад этди.
Шу пайт дўкон ташқарисида турган бир мижоз сотувчи билан аёл ўртасида бўлаётган сухбатни эшитиб қолди ва ичкарига кириб дўкондорга:
- Бу аёлга сўраган нарсаларини бер, мен кафил бўламан, қарзини қайтаради, - деди.
Унинг гапига кўра сотувчи аёлга қаради-да, истамайгина:
- Оладиган нарсаларингни рўйхат қилганмисан? - дея сўради.
Аёл тасдиқ маъносини бериб бош ирғади.
- Ундай бўлса уни тарозининг бир палласига қўй-да, иккинчи палласига ўзинг оладиган нарсаларни қўй. Рўйхат қоғозингни вазнига тенг нарсаларни бераман, - деди.
Аёл бир муддат турди-да, бошини қуйи эгиб чопонининг чўнтагидан бир қоғоз парчаси олиб тарозининг бир палласига қўйди.
Шу пайт дўкондор ва кафил мижознинг кўзлари хайратдан катта-катта очилди.
Тарозининг тош қўйиладиган палласи қоғоз парчасининг оғирлигидан чўкиб кетганди.
Дўкондор кафил мижозга қараб эзғин товушда:
- Ишонмайман...
Ишониладиган холат эмас... - деди.
Тарозининг махсулот қўйиладиган палласи керагидан ортиқ нарсалар билан тўлди.
Дўкондор ваъдага биноан аёл олган хамма егуликларни халтага жойлаб, қўлига туқазди.
Зудлик билан нималардир ёзилган қоғозни қўлига олди-да, ўқиди.
Унда харид қилинадиган махсулотлар рўйхати эмас, қуйидаги сўзлар ёзилганди:
“Аллохим! Нимага эхтиёжим борлигини ёлғиз Ўзинг биласан.
Шунинг учун ўзимни Сенга таслим этаман.
Ўзингга таваккал, Ўзинг омонат берган болаларимнинг ризқини етказ!”.
Дўкондор тош каби қотди-қолди.
Аёл унга ташаккур айтиб, дўкондан чиқди.
Аёлнинг харидига кафиллик қилган мижоз бир даста пулни дўкондорга берди ва “Қайтими керак эмас” деди. Мижоз дўкондан чиқиб кетаётиб тарози паллаларининг синганига кўзи тушди.
Нима сабабдан тарози палласи сингани ва дуонинг кучи неқадар залворли экани ёлғиз Аллохгагина маълум эди...

https://tttttt.me/drabllar

​​​​#нимтабассум

Узунқулоқ(ҳазил)

Катталарни ҳеч тушунмайман-да, балки уларнинг ҳам сеникидақа узун қулоқлари бўлганида мени бироз тинглашган бўлармиди, қуёнвой.

Аржумандбегим

👉🏻 Драбллар | қисқа ҳикоялар

Кўнгил кўзлари

Касалхона бўлмасида иккита оғир бемор ётарди. Касалларнинг бири дераза ёнига, иккинчиси эшик яқинига жойлашганди.

– Ташқарида нима гаплар? Ойнадан у-бу кўриняптими? Жуда сиқилиб кетди-ю одам... – деди эшик олдидаги киши.

– Ў-ў! – деди жонланиб иккинчи хаста. – Осмонни, булутларни, кўлни ва олисдаги ўрмонни кўряпман.

Дераза ёнидаги киши ҳар куни хонадошига дераза ортида нималар бўлаётганини сўзлаб берарди. У кўлдаги балиқчилар, уларнинг катта илмоқлари, тутган балиқлари, соҳилда ўйнаб юрган болалар, уфққа бош қўйган қуёш, сувнинг мавжланиб туриши ва ҳоказолар ҳақида гапирарди.

У ажойиб-ғаройиб манзараларни ҳикоя қиларкан, шеригининг ичини ит тирнарди. “Бу адолатдан эмас, – деб ўйларди. – Нимага уни дераза ёнига қўйишган-у, мени пойгакка, оёқостига итқитишган? У ҳар куни дунёни томоша қилиб, роҳатланиб ётади. Мен бўлсам, бўёғи кўчган эшикдан бошқа нарсани кўрмайман”.

Бир куни ойна ёнидаги беморни қаттиқ йўтал тутди, хириллаб нафас ола бошлади. У ҳамширани чақириш учун бош томонидаги қўнғироқ тугмасига интилди, бироқ ета олмади. Чунки бунга мажоли қолмаганди, йўтал кучайган, аъзойи бадани дир-дир титрарди. Хонадоши бўлаётган воқеаларни жимгина кузатиб турди. Хоҳласа, ўзининг тугмачасини шундоққина босар, ҳамшира зумда етиб келарди. Лекин у хоҳламади.

Бироз вақт ўтгач бемор тинчиб қолди. У бу ғалвали ва диққинафас дунёни мангуга тарк этди.

Уни олиб чиқиб кетишаётганда хонадоши ҳамширадан: “Энди мени ойна ёнига олиб ўтиб қўйсангиз”, деб илтимос қилди. Ҳамшира унинг ўтинчини ерда қолдирмади. Кўрпа-тўшакларни тўғрилади, устидаги жилдини янгилагач, яхшилаб сирди. Сўнг беморни кўчириб ўтказди. Ҳаммаси жойида эканига ишончи комил бўлгач, эшик томонга йўналди. Бироқ уни касалнинг товуши тўхтатди. Унинг овозида ажабланиш бор эди:

– Ахир қанақасига?! Бу ойнадан қуп-қуруқ деворларгина кўзга ташланяпти-ку! Анави ўлган хонадошим менга ўрмонни, кўлни, булутларни, одамларни кўргани ҳақида гапирганди. Қандай қилиб? Ахир бу ойнадан одамни завқлантирадиган ҳеч нарса кўринмаяпти!

Ҳамшира маъюс жилмайди:

– У умуман кўра олмасди. Бечора шеригингизнинг кўзлари ожиз эди.

internet

https://tttttt.me/+k4kxNJjcJK1hNGI6

Умр

Танишдилар…
Севишдилар…
Турмуш қурдилар…
Фарзанд кўрдилар…
Тўнғичи нимжонроқ эди. Касал бўлиб, кўп куйдирди…
Ўртанчаси ўйинқароқ эди… Қамалиб чиқди…
Кенжаси қиз эди… Эркароқ ўсди. Турмуши бузилди…
Бир куни эркак кечаси уйғониб кетди. Узоқ ўй ўйлаб ётди. Қараса, аёли ҳам уйғоқ экан.
ㅡ Онаси,- деди. ㅡ Дунёга келиб нима кўрдик ўзи?
ㅡ Билмасам, - деди аёли хўрсиниб…
Боботоққа борганимда қуриб қолган иккита дарахтни кўргандим. Иккаласи бир-бирига суяни-и-иб турарди...

Ўткир Ҳошимов
“Дафтар ҳошиясидаги битиклар” асаридан

👉🏻 Драбллар | қисқа ҳикоялар

Учрашув

Октабр ойи бўлишига қарамай, кун жуда иссиқ, ғир этган шабада йўқ. Дарсга киришдан олдин телефоним жиринглаб қолди. Нотаниш рақам. Гўшакнинг у тарафидан таниш овоз эшитилди. Қўлларим титраб кетди, беиҳтиёр салом бердим.
-Ва алейкум ассалом. Яхшимисан, ўқишларинг яхшими?
-Ҳа раҳмат, яхши.
-Мен шаҳарга иш билан келгандим. Сенга гапим бор эди. Дарсинг қачон тугайди?
-Дарс тугашига қирқ дақиқа вақт бор.
-Яхши, мен йўлингдаги кутубхона олдида кутиб тураман.
Дарсда, ундан сўнг кутубхонага етиб боргунча ўйландим, нима гапи бўлиши мумкин, ахир шунча вақт хабар олмасдан энди нега мен билан кўришмоқчи?! Юрагим энтикиб кетяпти, аммо оёғим тортмаяпти... Ана уларни кўрдим. Ёнига боргач, на салом беришни ва на бир сўз дейишимни билмасдан ерга қараб туравердим.
-Яхшимисан, ўқишларинг бўляптими? Уйингдагилар ҳаммаси яхшими?
-Ҳа раҳмат. Ҳаммаси жойида.
Беш дақиқача бўлган ўнғайсиз суҳбатда режаларим ҳақида суриштирди, маслахат бергандай бўлди.
-Бу сенга, кеч бўлсаям ҳайитлик-деб, бир даста пул узатди.
Негадир чўчиб кетдим.
-Йўқ раҳмат, керакмас-деб, орқага чекиндим. У пулни қўлимга тутқазди.
-Биласанку, менга қуёшда кўп юриш мумкинмас. Шундоқ ҳам кун жуда иссиқ экан, кўчада кўп юрдим. Тезроқ қишлоққа етиб олишим керак.
У кетди, ортидан қараб қолдим. Негадир... раҳмим келди, шунча йиллик соғинчим ва болаларча беқарор туйғуларимга раҳмим келди. Овозим борича бақириб юбордим деб ўйлабман. Йўқ, аслида, шивирлаб айтган эканман:
"Соғинганман, дадажон кетманг!"

Ҳулкар Эъзоз

@drabllar

ДЎСТ

– Мен сени дўстинг бўлмоқчиман!
– Бор-е..
– Илтимос, мени ўзингга дўст қил.
– Йўқ, кет..
– Дўстинг бўлай...
У унинг ортидан тинмай юраверди. Ташқаридан қараганлар унинг бу инсонда нима иши бор экан, деб ҳайрон бўлишлари табиий эди.
– Кел, дўст бўламиз!
– Йўқ, дедим-ку!
– Дўст бўлсак, яхши эди-да..
У тинмай ушбу таклифини қайтараверди, у таслим бўладиганга ўхшамасди.
– Мен дўстинг бўлишни хоҳлайман...
– Йўқ, бўлмайди!
– Дўст бўлақолайлик!
– Бўлмайди...
– Дўстинг бўлай!
– Йўқ, дедим-ку!!! - у бироз овозини баланд қилди, - кет, дедим, бор!
У хафа бўлди.
– Мен шунчаки, дўстинг бўлишни хоҳлагандим..
У хафа бўлганини сезиб қолди.
– Хафа бўлма, мен сен билан дўст бўлолмайман...
– Нега, нега мен билан дўст бўлолмайсан?
– Мен сен билан дўст бўлганимдан кейин, сен ҳақингда қайғуришим керак, сени ўзимни яхши кўргандек яхши кўришим керак, яхши ва ёмон кунингда сен билан бирга бўлишим керак, булар ҳали бошланиши, - деди ҳалиги бир дона ҳам дўсти йўқ одам, - мен буни уддалай олмасам керак деб қўрқаман, кечир, - деди-ю, дўстлик таклиф қилган одамдан узоқлашди...

Аҳмад Али Муҳаммад

Драбллар | қисқа ҳикоялар

Aжрим

"Мен энди етимманми?!" деб кўчани йиғига тўлдириб келаётган болани кўрган қабристон қоровули ўксиниб деди:
—Секинроқ ўғлим, ўликларни уйғотиб юборасан...

Aржумандбегим

Драбллар | @Arjumandbegim

#ТУТҚУНЛИКДА ( 1-Қисм)


МУАЛЛИФни аниқлай олмадим.



Ўша куни ёмғир тинимсиз ёғаётганди. Дадамнинг тоби йўқлигидан кўнглим ғаш эди.

-Холида, чоп, Расул дўхтирни чақириб кел, -деди онам.

Мен онамга ҳайрон боқдим. Ярим тун. Қоронғидан қўрқаман. Онам шошилиб, дадамнинг ёнига кириб

кетдилар. Телефонимизнинг пули тўланмаганлиги учун узиб қўйишган. Акам пахтада. Ноилож дадам ётган хонага

кирдим. Ранги докадек юрагини ғижимлаб, ўзини ҳар ён ташлаётган отажонимни кўриб қўрқувни унутдим.

Расул дўхтир биздан икки бекат нарида туради. Кундуз куни бўлса минг марта бориб келишгаям рози эдим.

Бироқ ҳозир қоронғида, ёмғирда... Йўлакнинг биринчи қаватида турадиган Шаҳнозаларнинг эшигини тақиллатдим.

Балки бирга бориб келар, балки телефонидан фойдаланарман. Йўқ, ҳеч ким жавоб бермади. Якшанба куни

меҳмонга кетишгандир, деган хаёл билан соябонимни очиб йўлга тушдим. Ҳар қалай, йўл четида дўконлар

қатор-қатор бўлганлиги учун чироқларини ёқиб кетишган экан. «Санам» фабрикасидан ўтиб олсам, у ёғи яқин.

Расул дўхтир ҳам маза қилиб ухлаб ётгандир. У дадамни 15 йилдан бери уйда даволайди. Хаёл билан чопиб

кетаётганимда орқа томондан келиб бир шарпа икки қўллаб белимдан айлантириб қучоқлади. Чинқириб юбордим.

Бироқ атрофда зоғ йўқ. Яхшироқ қарасам, зоғ йўқ, деб адашганлигимни англаб етдим. Чунки дўконга

суянганча турган яна уч шарпа баравар мен томонга қўзғалди.

-Акажон, қўйворинг, менда ҳеч нарса йўқ. Пулим ҳам йўқ. Дадам оғир касал. Дўхтир чақиришга

бораяпман, -дедим ялиниб.

-Қаранглар, асал қиз экан, ярим кечада пишириб қўйибдими? Ўз оёғи билан келди-я. Сени ўзинг пул,

қизалоқ, -деди барзангилардан бири.

Шу пайт бўйнимда онамнинг қимматбаҳо занжири борлиги ёдимга тушиб, жон ҳолатда ушлаб турган

нусханинг билагидан тишлаб олдимда, югурдим.

Давоми бор...


https://tttttt.me/drabllar

​​Ҳақсиз севги

Вокзал. Йигит ортига бир неча марта ўгирилди. Aммо қиз телефонда гаплашганча ҳеч қаерга қарамай кетарди...
— Диёра, мен уни соғиняпман
— Ия, кетдими?
— Йўқ, энди...
— Ҳалитдан соғинсанг, кетгандан кейин... Сенга ачинаман.
— У ортимдан қараб турибди...Уни яна бир марта кўргим келяпти...Балки бу охиргиси бўлар...
— Унда нега ўгирилмаяпсан?
— Aгар ҳозир ўгирилсам унинг қалби мен билан қолиб кетади. Кейин у қалбсиз қандай яшайди?!
— Йиғлаяпсанми? Ўзингни ўзинг қийнаяпсан. Бор у билан хайрлаш.
— Йўқ, йўқ. Боролмайман. Унинг айтишича, мен ундан кечиб тошбағирлик қилибман. Aхир у эмасми, оиласи бўла туриб қалбимга муҳаббат ўтини ёққан, руҳимни-да рухсатсиз ўзиники қилган. У эмасми бирданига икки қалбнинг уволига қолган...
— Ким ўйлабди дейсан унинг оилали эканлиги. Кўринишидан туппа-тузук одамга ўхшайди. Aслини олганда эркакларнинг ҳаммаси бир: аёлнинг ҳис-туйғулари билан ўйнашишдан, уни ҳар кўйга солиб томоша қилишдан завқ олади.
Ўзинг ҳам жуда соддасан-да! Наҳот сезмадинг?
— Шубҳаландим, аммо бунинг рост бўлиб чиқишини эмас, ёлғон бўлишини чин дилимдан истадим. Бу аччиқ ҳақиқатни ўзим исботлагим келмади. Бунга ҳаракат қилсам, худди йўқ нарсани ўзим бор қиладигандек туйилаверди.
— Эҳ, ўртада ўзинг жабр кўрдинг. Ҳаётингда бир марта ишонгандинг. Балки, уни ўзинг билан олиб қолишинг керак эдими? Aхир у сени танлади-ку. Бу қўлингдан келар эди, тўғрими?
— Келар эди, аммо уни икки ойдан буён кутаётган муштоқ аёличи? У мени қалбимни ўғирлади, у аёл эса бор вужуди билан эрига сиғинган... Кўрсанг эди... У аёл янгидан ҳаёт бошлаши учун янгидан туғилиши керак. Мен эса ўзимни ўнглаб олишга кучим етади.
— Сен яна ҳамма оғирликни, масъулиятни ўз елкангга ортяпсан. Эркаклар ҳар доим бундай елкалардан ўз мақсадлари йўлида фойдаланишади, ёдингдан чиқарма. Нозик ва ожизлик эркакларни сақлаб қолишнинг энг оддий йўли. Улар сени ҳамма нарсани эплашингга кўзи етдими, сендан кўнгиллари тўқми, тамом...
— Унақа бўлолмасам нима қилай...
— Бўлди қил, ўкинишни. Ҳеч бўлмаса ўч олишни ўрган. Ким сенга озор берса ҳам жавоб қайтармайсан. Турган гап, ҳамма нарса мумкин деб, бошингга чиқиб чилдирмаларини чалишади. Шунда ҳам сендан садо йўқ.
— Бандасига Худонинг ажридан муносиби борми?
— Яна бошладингми? Унда ўша Худойингдан бу виждонсиз эркакка виждон сўраб йиғлаб юравер.
— Диёра...
— Гўшакни қўйяпман, унутма: очиқ идишга кўр ҳам назарини солиб ўтгиси келади. Кўнгил ҳам шундай!
Қиз бир зум тек туриб қолди. Олдидан катта жамадонини зўрға судраб келаётган эркакни кўрди-ю, четроққа ўтди. Шунда ҳам жамадон эгасининг қўрс ҳаракатидан қизнинг оёқларига урилиб ўтди.
— Ҳой олифта, кўзингга қарасанг бўлмайдими? Жамадонимни йиртиб юборай дединг-ку, - эркак баланд овозда қизни жеркиди. Қиз индамади. Индолмади. "Нега шунақа эканман-а?" Қизнинг хўрлиги келди. Шартта бориб эркакнинг йўлини тўсдию, шапалоқ туширди. Унинг бу ҳаракатини кутмаган эркак, юзини чангаллаганча қотиб қолди.
Қиз ўзини танимади. Шапалоқ туширган қўллар ҳам уники эмас эди гўё. Aммо кеч бўлса-да, ҳаётда ҳамма нарсага кўникиб яшаш инсонни ўзлигидан айиришини англаганидан тасалли топиб, вокзалнинг чиқиш эшиги ёнида ўтмиши билан хайрлашди.

Аржумандбегим

Драбллар | @Arjumandbegim