🔴 هوش مصنوعی «تمرکز و تفکر عمیق» را از «انسان جدید» می گیرد

🔺اگرچه دیجیتالی شدن همه ‌‌‌چیز موجب شده تا حجم اطلاعاتی که به سمت ما سرازیر می‌‌‌شوند، افزایش قابل‌‌‌توجهی پیدا کنند و از نظر کمیت ارتقا یابند، اما به همان اندازه باعث شده‌‌‌اند «ما از اندیشه‌‌‌های عمیق و متمرکز شدن بر افکارمان دور شویم و کیفیت افکارمان به میزان زیادی کاهش یابد.»

🔺امروزه و به میزان بسیار بیشتری در فردا، ما با حجم عظیمی از اطلاعات روبه‌‌‌رو هستیم که توسط الگوریتم‌‌‌ها و هوش مصنوعی تولید و به سمت ما فرستاده‌‌‌ شده‌‌‌اند و به شکل‌‌‌های مختلفی تمرکز ما را به هم خواهند زد و ما را از اندیشه‌‌‌های عمیق و انسانی دور خواهند کرد.

🔺تمام اینها باعث خواهند شد ما آن عاملیت و استقلالی را که در گذشته از آن برخوردار بودیم از دست بدهیم و به بازیچه‌‌‌های دست هوش مصنوعی تبدیل شویم.

🔺هوش مصنوعی به‌‌‌طور فزاینده‌‌‌ای در حال شکل‌‌‌دهی به دامنه اطلاعاتی ما انسان‌‌‌هاست.

🔺هویت انسان و مهم‌تر از آن ‌‌‌قدرت استدلال او با ترکیب شدن با هوش مصنوعی به سمتی حرکت خواهد کرد که در نهایت به درک و شناخت واقعیت به شکلی جدید منتهی خواهد شد.

🔺به همین دلیل لازم است که هرکدام از جوامع در آینده اقدام به تعریف کاربردهای مجاز و غیرمجاز هوش مصنوعی در حوزه‌‌‌های مختلف کنند و جلوی منحرف شدن آن از مسیر درست و منطبق با اصول اخلاقی و انسانی پذیرفته‌‌‌شده و جهان‌‌‌شمول را بگیرند.

🔺این همان کاری است که کشورهای عضو اتحادیه اروپا آن را شروع کرده‌‌‌اند و برنامه‌‌‌هایی را برای قانون‌گذاری برای هوش مصنوعی در دست بررسی و تدوین دارند.

🔗در نهایت ما بازیچه دست هوش مصنوعی خواهیم شد!

#دنیای_اقتصاد #هوش_مصنوعی #تفکر_عمیق #تمرکز #انسان_جدید

✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@den_ir

«معماری» به‌مثابه ابزاری مفهومی برای مطالعه ساختار «روان آدمی»

🔹معماری امری فیزیکی، ملموس و مادی است. معماری بتن است، فولاد است و شیشه است؛ چوب و آجر و سنگ است؛ پهنه‌های وسیعِ فضا را بخش‌بندی می‌کند و این‌گونه از ما مراقبت می‌کند و پناهمان می‌دهد.

🔹معماری ذاتا در عالم بیرونی وجود دارد و در عالم بیرونی محقق می‌شود؛ اما درباره عوالم درونی چه کاری از آن ساخته است؟ از نظر کارل یونگ؛ همه کار.

🔹یونگ در سراسر دوران زندگی تا زمان مرگش در سال ۱۹۶۱ از معماری به‌مثابه ابزاری مفهومی برای مطالعه ساختار روان آدمی بهره برد. ایده «ناهوشیار(ناخودآگاه) جمعی» دراصل محصولِ رویای خانه دوطبقه او بود. کاوش یونگ در این خانه رویایی آن‌چنان ژرف بود که رفته‌رفته خودش را در قامت یک معمار تصور کرد.

🔹سال‌های آغازین قرن بیستم، دو خانه در امتداد سواحل دریاچه زوریخ طراحی و بنا کرد تا به کمک این دو خانه، علاوه‌بر رفع نیازهای روزانه، ابعاد ضمیر هوشیار و ناهوشیار خودش را به‌روشنی بکاود و بیان کند.

🔹این دو خانه نقش بسزایی در کار و زیست شخصی او داشتند. از دید او، کلمات، احساسات، رویاها یا نظریات ما را صرفا به فهم ناقصی از ضمیر ناهوشیار می‌رسانند؛ دستیابی به فهم کاملی از ناهوشیار مستلزم حضور در فضای فیزیکی است؛ یعنی حضور در سازه‌ای که وسعت عالم بیرونی را بخش‌بندی می‌کند.

🔹از منظر یونگ، نمی‌توان بدون معماری تصوری از عوالم درونی داشت...👇

🔗توصیه می شود متن کامل را اینجا بخوانید

#دنیای_اقتصاد #روان #انسان #معماری

✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@den_ir

روی انسان ها سرمایه گذاری کنید!

🔹سرمایه‌گذاری روی سرمایه انسانی از مهم‌ترین عوامل توسعه پایدار است.

🔹این سرمایه‌گذاری شامل بهبود آموزش، سلامت و مهارت‌‌‌های شغلی افراد در طول چرخه زندگی است.

🔹بازده سرمایه‌گذاری روی انسان در سنین ابتدایی و سنین درگیر با آموزش، بالاتر از سایر مراحل زندگی است.

🔹دسترسی به آموزش باکیفیت در سنین اولیه نه‌تنها به افزایش موفقیت تحصیلی و شغلی افراد کمک می‌کند، بلکه می‌‌‌تواند نابرابری‌‌‌های اجتماعی و انتقال فقر بین نسلی را کاهش دهد.

🔹از سوی دیگر، نقش دولت‌‌‌ها در سیاستگذاری آموزشی و سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه اهمیت ویژه‌‌‌ای دارد.

🔹با توزیع عادلانه درآمد و آموزش رایگان باکیفیت، می‌‌‌توان تحرک اجتماعی و رشد پایدار را افزایش داد.

🔹دانشگاه‌‌‌ها به‌عنوان موتورهای توسعه و مراکز نوآوری نقش اساسی در حل مسائل محلی و ارائه راه‌‌‌حل‌‌‌های پایدار ایفا می‌کنند.

✔️ «باشگاه اقتصاددانان» در این پرونده به اهمیت آموزش و سرمایه‌گذاری روی نیروی انسانی در دستیابی کشورها به توسعه پایدار پرداخته است👇

🔗اینجا بخوانید

#دنیای_اقتصاد #سرمایه_گذاری #انسان #منابع_انسانی

✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@den_ir

انسان عقلایی در زمان جنگ / کاربرد نظریه بازی‌‏‌ها در تحلیل رفتار انسان جنگ‌‏‌زده

دیوید فریدمن؛ اقتصاددان

🔹برای اغلبِ غیراقتصاددانان، «اقتصاد» مفهومی مرتبط با پول است و «اقتصاد جنگ» احتمالا به چگونگی تامین هزینه بمب‌‏‌ها و گلوله‌‏‌ها می‌‏‌پردازد. اما اقتصاددانان برداشت متفاوتی از رشته خود دارند.

🔹تعریف محبوب من این است که اقتصاد آن رویکردی به درک رفتار بشر است که از این فرض آغاز می‌شود که افراد برای خود اهدافی دارند و می‌‏‌کوشند راه درست را برای دستیابی به آنها برگزینند.

🔹از این دیدگاه، موضوع بالقوه اقتصاد، تمامی رفتارهای انسانی را در‌بر می‌گیرد و تنها آزمون برای تشخیص اینکه یک رفتار اقتصادی است یا نه، تواناییِ فرض بنیادین ما در توضیح یا پیش‌بینی آن رفتار است.

🔹با چنین تعریف گسترده‌‌‌ای از اقتصاد، تقریبا می‌توان گفت که تمامیت پدیده جنگ به دو مساله تقلیل می‌‌‌یابد:

🔹یکی مساله فنی، یعنی ساختن تفنگی که شلیک کند و دیگری مساله اقتصادی، یعنی واداشتن کسی به شلیک کردن با آن تفنگ، ترجیحا در جهت درست.

🔹بازی‌‌‌های رومیزی، شبیه‌‌‌سازی‌‌‌های استراتژیک و مقالات عامه‌‌‌پسند، همگی بر مسائل فنی تاکید دارند—اینکه برد یک تانک چقدر است، چه نوع زرهی را می‌‌‌شکافد، و هر طرف چند تانک (یا شوالیه یا هاپلیت) در اختیار دارد.

🔹این منابع معمولا این‌‌‌طور فرض می‌کنند که مهره‌‌‌های بازی به هر کجا که حرکت داده شوند، می‌‌‌روند. اما در نبردهای واقعی، مهره‌‌‌ها (سربازان) اغلب چنین نمی‌‌‌کنند. مساله اقتصادی این است که چرا چنین نمی‌‌‌کنند و چه می‌توان در این باره کرد...👇

🔗متن کامل را اینجا بخوانید

#دنیای_اقتصاد #اندیشه #اقتصاد #انسان_جنگ_زده

✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@den_ir

تصمیم‌گیری مبتنی بر داده / عقلانیت تنها زمانی امکان‌پذیر است که اطلاعات کامل و دقیق در زمان مناسب در اختیار تصمیم‌گیران قرار بگیرد

🔹در علم اقتصاد مفهومی به نام «انسان عقلایی» وجود دارد. انسان عقلایی تصمیمات خود را بر مبنای «اجتناب از ضرر و کسب نفع بیشتر» اخذ می‌کند.

🔹حال کافی است همین مفهوم انسان عقلایی را به نهادها و جامعه و حتی دولت‌ها تسری دهیم تا متوجه شویم تئوری انسان عقلایی در سطوح گسترده‌تر نیز کاربردی است.

🔹عقلانیت تنها زمانی امکان‌پذیر است که اطلاعات کامل و دقیق در زمان مناسب در اختیار تصمیم‌گیران قرار بگیرد.

🔹چنانچه چنین نشود، حتی عقلانی‌ترین بازیگران هم نمی‌توانند تصمیم منطقی بگیرند و تصمیم‌سازی به‌جای تحلیل، به حدس و گمان یا احساسات تبدیل می‌شود.

🔹حال اگر در سطح گسترده تحلیل کنیم، شفافیت اطلاعات نه‌تنها پایه‌ تصمیم‌گیری عقلایی، بلکه پیش‌شرط حکمرانی خوب، کاهش فساد، پاسخ‌گویی عمومی و پیش‌بینی‌پذیری رفتارها در سطوح مختلف فردی، نهادی و بین‌المللی است.

🔹همه تئوری‌ها و نظریه‌هایی مانند نظریه بازی‌ها، تحلیل سیاست خارجی و مدل‌سازی سیاست‌های عمومی همه و همه بر اساس فرض عقلانیت استوارند و در صورتی کاربرد دارند که داده‌های واقعی و قابل‌اعتماد در دسترس باشند.

🔹بنابراین، احترام به اطلاعات، اساس هوشمندی و ابزار حفظ مقبولیت، اعتماد اجتماعی و پایداری تصمیمات در جهان پیچیده امروز است.

🔹انسان عقلایی نه موجودی آرمانی و غیرواقعی، بلکه الگویی تحلیلی است که کمک می‌کند رفتارها را بهتر بشناسیم و تصمیم‌‌‌ها را‌ سنجیده‌‌‌تر اتخاذ کنیم.

🔹وقتی این الگو با اطلاعات نادرست، ناقص یا پنهان مواجه شود، به بیراهه می‌رود و تصمیم‌گیری نیز به‌‌‌جای تکیه بر منطق، بر حدس و گمان استوار می‌شود.

🔹این موضوع، چه در سطح فردی و چه در سطح حکمرانی، می‌تواند به بحران‌های اعتماد، ناکارآمدی نهادی، یا حتی بی‌‌‌ثباتی‌‌‌های سیاسی و اقتصادی منجر شود.

شفافیت اطلاعات نه‌فقط پیش‌‌‌نیاز تصمیم‌گیری‌‌‌های خوب، بلکه نشانه‌‌‌ای از بلوغ حکمرانی و مسوولیت‌‌‌پذیری در برابر جامعه است. اگر سیاستگذاران بخواهند رفتار شهروندان، نهادها یا سایر کشورها را پیش‌بینی، تحلیل یا مدیریت کنند، ناگزیر هستند به داده‌‌‌ها، تحلیل‌‌‌های شفاف و منطق مبتنی بر واقعیت تکیه کنند.👇

🔗باشگاه اقتصاددانان را بخوانید
➕ انسان عقلایی؛ فراتر از اقتصاد

#دنیای_اقتصاد #تصمیم_گیری #داده #اطلاعات #انسان_عقلایی

✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@den_ir

🔹 سرمقاله امروز «دنیای اقتصاد»:

توجه به محدودیت‌ها

👤 پويا جبل‌عاملي؛ اقتصاددان

✍️ علم اقتصاد با انسان عقلایی سرکار دارد. انسانی عقلایی است که «قیود و محدودیت‌ها و توانایی خود» را در نظر بگیرد. اگر این محدودیت در نظر گرفته نشود، آن‌گاه با موجودی طرف هستیم که پایه‌ای‌ترین امر عقلانی را مدنظر قرار نمی‌دهد.

✍️ توجه محض به مطلوب‌ها که می‌تواند برآمده از نیازها، آرمان‌ها و ایده‌آل‌ها باشد، بدون در نظر گرفتن توانایی، کاری عقلایی نیست.

✍️ اصولا تصمیمات غیرعقلایی بیشتر از سوی نهادهای جمعی که ذیل دستگاه‌های دولتی هستند، اتخاذ می‌شود. چون این تصمیم‌ها مبتنی صرف بر مطلوب‌ها و ایده‌آل‌هاست، می‌تواند برای اعتبار آنان سودمند باشد. در نتیجه چنین تصمیم‌هایی گرفته می‌شود؛ اما چون به محدودیت‌ها توجه ندارد، تصمیم‌هایی غیرمنطقی و غیرعقلایی است.

✍️ نمونه بارزش قانون حجاب و عفاف بود که خوشبختانه ابلاغ نشد؛ قانونی که مبتنی بر یک ایده‌آل رسمی بود؛ اما به محدودیت‌های اجرایی ابدا توجهی نداشت.

✍️ اما جایی که امروز بیش از هر زمان دیگر نیازمند توجه به قیود و توانایی‌هاست، حوزه سیاست خارجی است؛ جایی که اگر بی‌توجه به امکانات و محدودیت‌ها حرکت کنیم و تنها بر ایده‌آل‌ها پافشاری کنیم، چه بسا کشور با هزینه‌های غیرقابل جبرانی در تاریخ خود مواجه شود.

✍️ اینکه در نهایت ابزار بازدارندگی ما که باید مانع جنگ شود، از بروز جنگ جلوگیری نکرد، بدون تردید تصمیم‌گیرندگان را باید به آن‌سو بکشاند که تجدید‌نظری اساسی در این ابزار کنند.

✍️ ما امروز باید بیش از هر زمان دیگر به توانایی‌های واقعی خود توجه داشته باشیم و ایده‌آل‌ها را متناسب با آنها دنبال کنیم.

✍️ ما نیازمند آن هستیم تا بیش از قبل به کشورهایی بنگریم که در این منطقه هستند که نه تنها منابع ما را به این حد ندارند، اما توانسته‌اند هم امنیت خود را برقرار کنند و هم بالاترین رفاه را برای شهروندانشان آن هم در تراز جهانی ایجاد کنند.

✍️ انسان عقلایی نمی‌تواند به این تجربه‌ها، به آنچه بر خودش گذشته و به آنچه واقعا در دست دارد، بی‌توجه باشد.

✍️ امید است با تغییر، با توجه به قیود و با نگاهی نو به استراتژی‌های قبلی، آینده موفق و پیشرفته‌ای برای ایرانیان رقم بزنیم.

#دنیای_اقتصاد #سرمقاله #انسان_عقلایی #قیود #محدودیت #توانایی #ایده_آل

✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@den_ir

پاسخی تازه به پرسشی قدیمی: چرا انتخاب‌های ما همیشه عقلانی نیست؟

🔹اقتصاد برای دهه‌ها بر پایۀ مدل انسان عقلانی بنا شد؛ موجودی که همواره برای کسب بیشترین سود، بهترین گزینه را انتخاب می‌کند.

🔹اما شواهد روزافزون از روان‌شناسی و اقتصاد رفتاری نشان می‌دهد که انسان‌ها به‌طور نظام‌مند از این الگو فاصله می‌گیرند. این تناقض یک پرسش بنیادین را مطرح می‌کند: آیا این سوگیری‌ها و رفتارهای به‌ظاهر «غیرعقلانی» صرفاً خطاهای شناختی هستند یا منطقی عمیق‌تر در پس آن‌ها نهفته است؟

🔹نرگس درویش در معرفی کتاب «ناعقلانیِ بهینه» اثر لیونل پیج، به این پرسش پاسخ می‌دهد.

🔹او استدلال اصلی کتاب را تبیین می‌کند که بسیاری از این «انحراف‌ها» نه تنها خطا نیستند، بلکه راهبردهایی کارآمد و تکاملی‌اند. این رفتارها در پاسخ به محیط‌های پیچیده و نامطمئنی شکل گرفته‌اند که در آن، سرعت و بقا بر محاسبات دقیق اولویت داشته است.

🔹از این منظر، سوگیری‌هایی مانند «ترجیح زمان حال» یا نقش هیجان‌ها در تصمیم‌گیری، ابزارهایی بهینه برای مواجهه با آینده‌ای نامعلوم و شرایط پرریسک بوده‌اند. مغز انسان برای داشتن باورهای «مفید» تکامل یافته است، نه لزوماً باورهای «دقیق». به بیان دیگر، آنچه در مدل‌های اقتصادی محض، «ناعقلانی» به نظر می‌رسد، در دنیای واقعی ممکن است بهترین استراتژی برای موفقیت و بقا باشد.

🔹این دیدگاه ما را دعوت می‌کند تا در تعریف خود از عقلانیت بازنگری کنیم. این رفتارها نه نقص، بلکه بخشی از جعبه‌ابزار تکاملی ما برای سازگاری با جهان هستند؛ حقیقتی که پیامدهای عمیقی برای سیاست‌گذاری در اقتصاد، سلامت و آموزش به همراه دارد.

🔗متن کامل

#دنیای_اقتصاد #اندیشه #مدل_های_اقتصادی #انسان_عقلانی

✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@den_ir