🔹شعرخوانی #رامیز_روشن/ جمهوری آذربایجان
🔹برگردان: #فرید_فرخ_زاد



Heç bilmirəm mən səni haçan, harda itirdim?
Yağış yudu, yoxsa ki, külək apardı səni?

Bu sevgi nağılını
mən biryolluq bitirdim,
Axtarmıram
axtarsam, yəqin, tapardım səni.

Dünyada bircə qorxum
səni itirmək idi,
Sən yoxsan
dünyada daha mənə qorxu yox.

Amma sənsiz elə bil hər şey şikəstdi indi;
Saatımın əqrəbi,
çaynikimin qulpu yox.

Yel vurduqca yellənir
pencəyimin ətəyi,
Pencəyimin
sonuncu düyməsitək qopmusan.
Barı çoxdan sovulmuş
ağacın üsündəki ən şirin
meyvəsitək qopmusan.

Dərdlilər öz dərdini
suya deyər,– deyiblər.
Yaxşı ki, su da gəldi,
dərdimdən azad oldum.
Armudun yaxşısını
ayı yeyər, – deyiblər.
Getdin, hansı ayının damağında dad oldun?!..

Sənsiz, elə bilmə ki,
kefə baxıram, kefə,
Sən yadıma düşəndə
darıxıram hər gecə.

Uşaq vaxtı, haçansa,
ömrümdə bircə dəfə
Pişiyimiz itəndə
darıxmışdım beləcə.
Daha uşaq deyiləm –
hər itənə ağlayam.
Rahat yatıram daha,
yuxum div yuxusudu.

… Kimdi bu gecə yarı
qapımı cırmaqlayan?
Bu nə səsdi?
Deyəsən, pişik miyoltusudu…

#Ramiz_Rövşən

@asheghanehaye_fatima


هیچ نمی‌دانم
من تو را چه‌زمانی و در کجا گم کردم؟
آیا تو را باران شست
و یا
کولاک تو را با خود برد؟

من این حکایت عشق را
یک‌باره به آخر رساندم،
در جست‌و‌جویت نبودم
که اگر بودم
یقین پیدایت می‌کردم.

در این دنیا
تنهاترین هراسم
تو را گم کردن بود،
تو نیستی و اکنون
دیگر در این دنیا از چیزی نمی‌هراسم.

اما بدون تو
گویی همه‌چیز برای من رنگ شکست دارد
مانند عقربه‌ی ساعتم
مانند دستگیره‌ی فنجانم.

هنگامی که باد می‌وزد
از دامن پیراهنم می‌گذرد،
مانند دکمه‌‌ی آخرِ پیراهنم جدا شدی...

مانند شیرین‌ترین میوه‌ی درخت پربارِ خنک،کنده شدی...

گفته‌اند:
انسان‌های پر درد
دردشان را به آب می‌گویند
چه خوب که آب نیز آمد
از درد رها شدم...

گفته‌اند:
خوش‌طعم‌ترین گلابی را خرس می‌خورد،
رفتی
و طعم لبان کدامینشان شدی؟

گمان مکن
که بی‌تو روزگار خوشی دارم
تا به یاد تو می‌افتم
هرشب تنگ‌حوصله‌ام...

کودک که بودم
آن‌وقت‌ها
تنها یک‌بار هنگامی که گربه‌مان گم شد
این‌‌گونه دلتنگ بودم،
دیگر بچه نیستم
که بر هر گمشده‌ای بگریم،
دیگر راحت به خواب می‌روم
خوابم مثل خواب دیو است.

***
....کیست که در این نیمه‌‌ی‌شب
درِ خانه‌ام را چنگ می‌زند؟
این صدای چیست؟
تو گویی
صدای ناله‌ی گربه‌ست....

#رامیز_روشن
برگردان: #فرید_فرخ_زاد

@asheghanehaye_fatima

👇👇👇

@asheghanehaye_fatima

هیچ نمی‌دانم
من تو را چه‌زمانی
و در کجا گم کردم؟
آیا تو را باران شست
و یا
کولاک تو را با خود برد؟

من این حکایتِ عشق را
یک‌باره به آخر رساندم...

در جست‌و‌جویت نبودم
که اگر بودم
یقین پیدایت می‌کردم.

در این دنیا
تنهاترین هراسم
تو را گم کردن بود؛
تو نیستی و اکنون
دیگر در این دنیا
از چیزی نمی‌هراسم....

اما بدونِ تو
گویی همه‌چیز برای من
رنگِ شکست دارد؛
مانند عقربه‌ی ساعتم...
مانند دستگیره‌ی فنجانم...

هنگامی که باد می‌وزد
از دامنِ پیراهنم می‌گذرد...

مانند دکمه‌‌ی آخرِ پیراهنم جدا شدی...
مانند شیرین‌ترین میوه‌ی درخت پربارِ خنک،
کنده شدی...

گفته‌اند:
انسان‌های پر درد
دردشان را به آب می‌گویند
چه خوب که آب نیز آمد
از درد رها شدم...

گفته‌اند:
خوش‌طعم‌ترین گلابی را
خرس می‌خورد،
رفتی
و طعمِ لبانِ کدامینشان شدی؟

گمان مکن
که بی‌تو
روزگارِ خوشی دارم...
تا به یادِ تو می‌افتم
هرشب تنگ‌حوصله‌ام...

کودک که بودم
آن‌وقت‌ها
تنها یک‌بار هنگامی که
گربه‌مان گم شد
این‌‌گونه دلتنگ بودم...

دیگر بچه نیستم
که بر هر گمشده‌ای بگریم،
دیگر راحت به خواب می‌روم
خوابم مثل خواب دیو است...!

***
....کیست که در این نیمه‌‌ی‌شب
درِ خانه‌ام را چنگ می‌زند؟
این صدای چیست؟

تو گویی
صدای ناله‌ی گربه‌ست....

شعر و دکلمه رامیز روشن
شاعر آذربایجانی
برگردان: فرید فرخ‌زاد

Heç bilmirəm mən səni haçan, harda itirdim?
Yağış yudu, yoxsa ki, külək apardı səni?

Bu sevgi nağılını
mən biryolluq bitirdim,
Axtarmıram
axtarsam, yəqin, tapardım səni.

Dünyada bircə qorxum
səni itirmək idi,
Sən yoxsan
dünyada daha mənə qorxu yox.

Amma sənsiz elə bil hər şey şikəstdi indi;
Saatımın əqrəbi,
çaynikimin qulpu yox.

Yel vurduqca yellənir
pencəyimin ətəyi,
Pencəyimin
sonuncu düyməsitək qopmusan.
Barı çoxdan sovulmuş
ağacın üsündəki ən şirin
meyvəsitək qopmusan.

Dərdlilər öz dərdini
suya deyər,– deyiblər.
Yaxşı ki, su da gəldi,
dərdimdən azad oldum.
Armudun yaxşısını
ayı yeyər, – deyiblər.
Getdin, hansı ayının damağında dad oldun?!..

Sənsiz, elə bilmə ki,
kefə baxıram, kefə,
Sən yadıma düşəndə
darıxıram hər gecə.

Uşaq vaxtı, haçansa,
ömrümdə bircə dəfə
Pişiyimiz itəndə
darıxmışdım beləcə.
Daha uşaq deyiləm –
hər itənə ağlayam.
Rahat yatıram daha,
yuxum div yuxusudu.

… Kimdi bu gecə yarı
qapımı cırmaqlayan?
Bu nə səsdi?
Deyəsən, pişik miyoltusudu…

#Ramiz_Rövşən
#رامیز_روشن
#فرید_فرخ‌زاد