@asheghanehaye_fatima




چشم‌هایم را می‌بوسد
– چشم‌های خیس و داغ و گریانم را –
و من می‌دانم که بوسیدن چشم دوری می‌آورد و دلم سخت می‌گیرد.




#گلی_ترقی
از کتاب #جایی_دیگر

@asheghanehaye_fatima



چشم‌هایم را می‌بوسد
– چشم‌های خیس و داغ و گریانم را –
و من می‌دانم که بوسیدن چشم دوری می‌آورد و دلم سخت می‌گیرد.




#گلی_ترقی
از کتاب #جایی_دیگر

@asheghanehaye_fatima



آدمیزاد فراموشکاره... وقتی درد داره، قیل و داد می کنه، داد می کشه و بعد یادش می ره
درد که همیشه درد نمی مونه. یا درمون می شه یا آدم بهش انس می گیره


📚 خواب زمستاني
#گلی_ترقی

@asheghanehaye_fatima


دوستانش
اسمِ او را گذاشته بودند " زنِ پراکنده " ،
چون هر تکه از وجودش
به سوی کسی یا جایی می‌دوید .

به سوی پسرهایش در آمریکا ،
شوهرش در تهران ،
خواهرش در کانادا ، برادرش در آلمان ،
و دوستانِ نزدیکش پَخش‌وپَلا
در اطراف و اکنافِ جهان .


خودش را
با نگاهِ این آدم‌ها می‌شناخت .

حس می‌کرد بدونِ این دیگران
کم‌وکسر دارد ،
مثلِ نشانیِ خانه‌ای که اسمِ کوچه
یا کدپستی‌‌اش پاک شده باشد .

تیزهوشی و حافظه‌ی آن‌وقت‌هایش را
نداشت .
اسمِ آدمها ، فیلم‌ها و عنوانِ کتابها
از یادش می‌رفت .
مطمئن بود این فراموشیِ زودرس
به خاطرِ زندگی در جایی است که
جای واقعیِ او نیست .
باید برمی‌گشت اما ...
هزار باید و نباید و شاید به این " اما " ،
آویزان بود .

اگر
برمی‌گشت و می‌دید در شهرِ خودش هم
غریبه است ،
اگر زبانِ دوستانِ قدیمی‌اش را
نمی‌فهمید و می‌دید قبولش ندارند ،
اگر حرفهایی که
پشت سرِ امیررضا می‌زدند
حقیقت داشت ؟
اگر اگر اگر ...

ماه‌سیما جوابِ درستی
برای این پرسش‌ها نداشت .

ایستاده بود سَرِ دوراهی ،
دو نیمه ،  دو دل ...‌





‌
#گلی_ترقی

کتاب : بازگشت