@asheghanehaye_fatima


نامه ی زیبای سهراب به "مهری رخشــــا "

پاریس _ ۲۹ اسفــــند ۱۳۳۶

"مهری سلام ...

می خواهم حرف بزنم ، می خواهم با تو حرف بزنم.
اما نه، با تو باید از سر حد حرف گذشت .
نمی دانم چرا به نظرم می رسد که همان لبخند شیطنت بار همیشگی روی لب های توست.
لبخندی که چکیده ی یک کتاب حرف است و با این همه حرف می زنم...
به کجای گذشته سفر کنم که جا پای این دوستی را نبینم . یاد همه ی لحظه هایی می افتم که زندگی را زیسته ام.
زندگی من هرگز ادعا نخواهد کرد که در خلوت می گذشته است.
تازه کدام خلوت؟
تو برای من دردناکی ، این حقیقی است. و من در برابر تو باید خاموش باشم.

این تنها کاری است که از دست من بر می آید..."

#هنوز_در_سفرم
#سهراب_سپهری

چقدر آدمها بیراهه می روند.از کنار گُل بی اعتنا می گذرند.می روند تا شعر گُل را در صفحه ی یک کتاب پیدا کنند و بخوانند.روبروی زندگی نمی ایستند تا مشاهده کنند.برای همین است که حرف ها به دل نمی نشیند.برای همین است که در شعرها شوری نیست.در نقاشی ها جوشش زندگی گُم شده است.چرا نگویم که من صدای قورباغه را در بهار بر بسیاری از آهنگ ها برتری می دهم.میدانی،ما را ترسانده اند.ما را آموخته اند ،و گرنه چرا می ترسیم بگوییم اگر پای سنجش به میان آید،اثری که صدای قورباغه در ما می گذارد،شاید هم از ژرف ترین برخوردها در زندگی ما باشد.

#سهراب_سپهری
#هنوز_در_سفرم
به کوشش
#پریدخت_سپهری

@asheghanehaye_fatima