■فرسخ‌ها دور

می‌خواهمت و نیستی. مکث می‌کنم
در این باغ‌چه، افکار رنگی پیش از حرف زدن
در هوای راکد نفس می‌کشند. حتا نام‌ات
روحی‌ست پریده‌رنگ، اگرچه باز بیرون‌اش دادم
و باز هم… با من نخواهد ماند.
بیدارت می‌کنم امشب، خیال‌ات می‌کنم.
حرکات‌ات صریح‌تر
از کلماتی که گفته بودمت پیش از این‌که بگویی.
اینک هر جا که باشی، در سرم خیره‌ای به من
ایستاده‌ای این‌جا مادامی‌که نور سرد مرده
باریک‌تر می‌شود در زمین.
لبان‌ات را اشتباه فهمیدم
ولی باز هم لبخند می‌زند. نزدیک‌تر نگاه‌ات می‌دارم، فرسخ‌ها دور،
فکر کردن به عشق تا فریاد شب‌گردها
گسیختن و برگرداندن چیزی که آمده بود،
که یقین بود در خاطره
ستاره‌ها از ما برای هیچ‌کس فیلم می‌گیرند

■Miles Away

I want you and you are not here. I paus
in this garden, breathing the colour thought is
before language into still air. Even your name
is a pale ghost and, though I exhale it again
and again, it will not stay with me. Tonight
I make you up, imagine you, your movements clearer
than the words I have you say you said before.
Wherever you are now, inside my head you fix me
with a look, standing here whilst cool late light
dissolves into the earth. I have got your mouth wrong,
but still it smiles. I hold you closer, miles away,
inventing love, until the calls of nightjars
interrupt and turn what was to come, was certain,
into memory. The stars are filming us for no one



#کارول_آن_دافی
برگردان: #هانیه_بحرینی

@asheghanehaye_fatima