@asheghanehaye_fatima



تهران مانند زنی است...

که پاهایش را با لوندی روی هم می اندازد ، عطرهای فرانسوی می زند ، سیگار کنت می کشد، عینک دودی می زند ، ودکا لایم می خورد ، بیکینی می پوشد و حمام آفتاب می گیرد...

اما وقتی پای صحبتش بنشینید ، از اُملی و سبک مغزی و بلاهت و وراجی و پرادعایی و شلختگی او، تا سر حد مرگ ملول می شوید.

دکتر #محمدعلی_اسلامی_ندوشن

@asheghanehay_fatima





چون فرشتگان حنایی چشم،
به خوابگاه تو باز می گردم
و آهسته به نزد تو فرو می خزم،
به همراه سایه های شب.

و بر تو می افشانم،ای سیاه چرده من،
بوسه های سرد چون مهتاب،
و نوازش هایی ماروَش،
بدان گاه که گِرد سوراخی می خزد.

#شارل_بودلر
#شاعر_فرانسه 🇫🇷
ترجمه:
#محمدعلی_اسلامی_ندوشن

@asheghanehaye_fatima



زمانی از عمر می‌رسد که خاطره‌ها سر بر می‌آورند و مانند ناقه‌ی مجنون هرچه آهنگ جلو داشته باشیم به عقب باز می‌گردند، به دورِ دور. به دنیایی می‌برند که گرچه وابسته به ماست، شگفت‌انگیز و غریب می‌نماید
از خود می‌پرسیم: «این من بودم؟» و آنگاه کشیدگی عمر در برابر ما می‌ایستد!


کتاب : روزها
#محمدعلی_اسلامی_ندوشن

@asheghanehaye_fatima


انسان ، در نهادِ خویش
از تعلّقاتِ جسمانیِ خویش شرمنده است
و آن را نقصی می‌بیند ،
نمی‌خواهد که از لحاظِ نیازهای غریزی
با جاندارانِ دیگر در یک ردیف باشد .

بنابراین
می‌کوشد تا راهی
برای بیرون شد از آن بیابد .

مسئله در
تناقضِ میانِ جسم و روح است ،
که یکی لطیف
و دیگر ثقیل است ،
و بشر
خواهانِ آن است که از طریقِ معنا ،
از خفّتِ جسم‌پروریِ خود بکاهد .






کتاب : زندگی‌ ، عشق ، و دیگر‌ هیچ

گفت و شنود با دکتر #محمدعلی_اسلامی_ندوشن

به کوشش : #کریم_فیضی

دنیای امروز می‌رود تا دنیای بی‌عشق بشود.

در گذشته همان نَفْسِ عشق ،
کفایت می‌کرد ؛
اکنون باید پای جسم و حضور
در میان آید
تا کار به ‌دلخواه برسد .


در گذشته اگر شکسپیر آرزو می‌کرد که :
« آه ! ای‌کاش این جسمِ سختِ سخت ،
آب می‌شد ، آب‌گون می‌شد ،
به‌ یک شبنم بَدل می‌شد » ،
اکنون گرمای تَن حرفِ اوّل را می‌زند .


کسی‌ که در گذشته «معشوق» خوانده می‌شد،
این زمان آسان‌یاب شده است ؛
یا می‌شود به ‌او رسید یا نمی‌شود !

اگر نشد ،
کسِ دیگری جای او را می‌گیرد .
دل برگرفتن مشکل نیست ،
زیرا همه ‌چیز بر گذر است .

بدین‌گونه
با تأسّف باید گفت که در این دوران
« سکس » جای « عشق » را گرفته است
و عجیب‌تر آن‌که
بُعدِ تازه‌ای هم به ‌آن بخشیده شده
و آن این‌ست که
در خدمتِ اقتصاد و سود قرار گیرد .

زیباییِ زن ــ به‌حالِ نیم‌پوشش ــ
خدمت‌گزارِ صدّیقِ سوداگری‌ست ...


@asheghandhaye_fatima




دکتر #محمّد‌علی_اسلامی_نُدوشن

کتاب : گفتن‌ نتوانیم نگفتن‌ نتوانیم

انتشارات : شرکت سهامی انتشار

مولانا عشق را « جانِ جهان » می‌داند ،
یعنی « هستی‌بخش ».

به زعمِ او همانگونه که زندگیِ خاکی
بی‌تابشِ خورشید می‌فسرد ،
بی‌عشق هم
معنای زندگی از دست می‌رود .


این‌همه جنب و جوش در شعرِ مولانا
که کلمات ، شوریده‌وار
خود را بر در و دیوار می‌زنند ،
برای شکارِ لحظاتِ زندگی است .
گرفتن و شکوفاندن ،
تا نیرویی چون نیروی « ذرّه »
از آنها جدا گردد
و تصوّرِ پهناور و بی‌انتها بخشد .

می‌بایست جانشینی برای
گذرا بودنِ این حیاتِ جسمانی جُست .

هدفِ عشق آن است که
فاصله‌ی میانِ زندگی و مرگ را بر دارد .

آنچه از او انتظار می‌رود این است .

پس تکلیفِ ما با گسستِ یاد چه می‌شود ؟
با حرکت چه می‌شود
که مرگ آن را می‌گسلد ؟!

این جاست که همه چیز
باز می‌گردد به خودِ همین زندگی .
کوشش و طلب .

زندگی ، طلبیدن است ،
یافتن مهم نیست .

ره بُریدن است ، رسیدن مهم نیست ...








دکتر #محمّد‌علی_اسلامی _نُدوشن

کتاب : چهار سخنگوی وجدانِ ایران

( فردوسی ، مولوی ، سعدی ، حافظ )

@asheghanehaye_fatima


چرا شاعرانِ عرفانیِ ما
آن قدر از نیاز حرف زده‌اند ،
و حافظ می‌گفت :
نیازِ نیم‌شبی دفعِ صد بلا بکند ؟


نیازِ نیم‌شب ،
یعنی به آنچه هست قانع نبودن ،
بیم و امید را فرا پیش داشتن .
به سوی بی‌انتها حرکت کردن .


وصول ، انتها دارد ،
وصال نیز
به منتهی می‌رسانَد که محدود است .

تنها طلب ، بی‌انتهاست ...








دکتر #محمّد‌علی_اسلامی_نُدوشن

کتاب : مرزهای ناپیدا

زن از قدیم‌ترین زمان تا به امروز پاسدارِ "زیبایی" بوده، الهام‌بخش و پیام‌آور بوده و قسمت عمده‌ای از خوبی‌ها و زیبایی‌های دنیا و تمدّن، مدیونِ زن است.


#محمد‌علی_اسلامی‌_ندوشن


@asheghanehaye_fatima