آرام باش عزیزکم!
هنوز هم روح و جان‌ام لب‌ریزِ عشق توست
هنوز هم سرگشته‌ی عشق والای توام
هنوز هم در رؤیاهایم از آنِ منی
ای تو دلاورم... شاه‌زاده‌ام!
اما من... اما من...
می‌ترسم از عاطفه‌ام
از احساس‌ام
می‌ترسم دل‌افگار شویم از اشتیاق‌مان
می‌ترسم از وصال‌مان
از هم‌آغوشی‌مان
و به نامِ عشقِ شگفت
که به‌ سانِ بهار جوانه زده‌ است
در ژرفنای‌مان
و چون خورشید می‌درخشد
در نی‌نیِ چشمان‌مان
و به نامِ شیرین‌ترین داستانِ عشقِ روزگارمان
از تو می‌خواهم بروی...
تا عشق‌مان زیبا بماند
و دیر...
از تو می‌خواهم بروی...

■شاعر: #نزار_قبانی [ سوریه، ۱۹۹۸–۱۹۲۳ ]

📕●از کتاب: #تاریخ_از_چشمان_تو_آغاز_میشود

@asheghanehaye_fatima