@asheghanehaye_fatima


در تنهائی سپيدم کسی ست
که می آويزمش به ماه
با حجمی از غصه و
دستی از جانب آب
تا قطره قطره ببارد از چشم آسمان
به خواب گياهی ستاره ای که غمگين است
پيش از آن که بپوسم
از اين رودخانه می گذرم
با صدايی که بوی بنفشه دارد
می خوانم آن پرنده را
که می دود در زخم
تا مرگ را شرمگين کند.

#آریا_آریاپور

@asheghanehaye_fatima



‌سپیده‌ی عظماست
از نام تو
دل
که ژولیده در متون راز
ایستاده‌ای و
دم نمی‌زنی
.
در بغض تو گیسوست
که بر باد می‌رود
از بلندای حوصله‌ات
و صداست که مهربان می‌میرد
.


#آریا_آریاپور

@asheghanehaye_fatima



در نفس‌هایت صنوبری‌ست
که با دهان گریه می‌خواند
پس باران را به نام می‌خوانم
و با دیدن اولین پرنده می‌پرم‌
زخم ِ بلند : ای زندگی
تومار دویدنم بیامرز
که چرخشی دل‌فرسای
بر دایره داشته‌ام
‌
#آریا_آریاپور

اینجا که منم
چشمانِ شگفتِ تُو
سمندرانِ در آتش‌اَند
که گلوی مرگ را می فشرند
وَ تبسّمت شادمانی غَریبی ست
که بوی تمام شدن دارد


#آریا_آریاپور
#شما_فرستادید


@asheghanehaye_fatima