@asheghanehaye_fatima



فقط آنهایی که شعرهای مرا می خوانند
عاشقم می شوند ومی فهمند
در چه هیچستانی من پارو زدم
جایی بی نشان و مقصد
که سمت و سویش را کسی ندانست
مگر آن که جادوگر وغیب گو باشد

سنگینی سکوت ِ پشتِ رویاهایم
مرا کشید و برد تا بندرهای انسانی
جایی  که قلبم
بره های معصوم و ببرها را ملاقات کرد

#آتیلا_ژوزف
#شاعر_مجارستان
ترجمه:
#آزیتا_قهرمان

این جا آدم ها چنان خوشبخت اند که دیگر عاشق نمی شوند
هیچِ هیچ اند
به کس دیگری نیاز ندارند
به خدا هم همین طور
صبح می نشینند جلوی خانه های غرقِ نورشان
و تا شب منتظر مرگ می مانند
هیچ کس برنمی گردد
هیچ کدام از این دوستان شرمنده نمی گذارند روی پیشانی ام
ستاره ی بی رحم نگاهت را
نمی خواهم یخ بزنم
این شهر دریده از باد را هم نمی خواهم
منتظر می مانم، و تو هم منتظر می مانی
در نور خسته ی پاییز
این نور چهره ات را رنگ پریده می کند
این نور شبیه مرگ است
تو را هم همین نور تا اینجا هدایت کرد
و غم زخمی شب های اکتبر ..

منتظر می مانی در نور لرزان
خانه ها فرو می ریزند روی هم
باد پاییز شهر را می درد
پشت درهای بسته
ان هایی که منتظر مرگ اند
خوشبخت خوابیده اند لبریز از صبر

#آگوتا_کریستوف
#شاعر_مجارستان
ترجمه :
#اصغر_نوری
@asheghanehaye_fatima