پیاز را من رنده می کنم
که چشمه ی اشکم خشک نشود
سیب زمینی ها را تو پوست بکن
که شعبده میکنی با پوست

به نصرتْ علی خانِ قوّال هم مجال بده
پنجره ای به قونیه برای مان باز کند
آراسته به نر گس های خمار چشم وُ
چند کبوتر نامه بر.

ازmaster card
یا اداره مالیات بر درآمدی که ندارم
اگر زنگ زدند
بگو رفته است کشمیر
گوی چوگان گم شده اورنگْ زیب را پیدا کند
و معلوم نیست کی برمی گردد
نخند عزیزم!
سوء تفاهم فرهنگی
سریع تر از وعده پوچ
دست به سر می کند مزاحم را.

فعلن تا این برنج کهنه ی هندی قد بکشد
از کهنه ترین شرابمان که چهار ساله است وُ
یادگار قرن ماضی
دو گیلاس لب به لب
بگذار کنار دستمان.
شراب خوب هر جرعه اش
برای از یاد بردن یک قرن کافی ست
جرعه جرعه
آنقدر می توانیم عقب برویم
که بعد از شام
سر از نخلستان های مهتابیِ بین النهرین در آوریم
و حوالی ی نیمه شب
از بدویتی برهنه و بی مرز.


#عباس_صفاری
#عزیز_روزهام



@asheghanehaye_fatima

یاد گرفته ام تنهایی ام را ماهرانه
پشت روزنامه ای پنهان کنم،
اما از مهتاب که بوی شانه های تو را
می دهد چیزی را نمی توان پنهان کرد.

#عباس_صفاری


@asheghanehaye_fatima

هیچ‌کس این‌جا گم نمی‌شود
دنیا کوچک‌تر از آن است
که گم شده‌ای را در آن یافته باشی

هیچ‌کس اینجا گم نمی‌شود
آدم‌ها به همان خونسردی که آمده‌اند
چمدان‌شان را می‌بندند
و ناپدید می‌شوند
یکی در مه
یکی در غبار
یکی در باران
یکی در باد
و بی‌رحم‌ترین‌شان در برف

آن‌چه به جا می‌ماند
رد پایی است
و خاطره‌ای که هر از گاه پس می‌زند
مثل نسیم سحر
پرده‌های اتاقت را

#عباس_صفاری
@asheghanehaye_fatima

درود نیک اندیشان مهرپرور
فروزندگی آفتاب گوارای بامدادتان،
هزار قاصدک خوش خبر را بر بال نسیم آرزوها به سویتان فرستاده ام؛
امروزتان ناب و شادی ارمغان و رویایی..


پرنده نیستم
اما از قفس بدم می‌آید
دلم می‌خواهد آفتاب که سر می‌زند
پرندگان همه از شادی بال در بیاورند
و مرا هم که خواب صبحگاهی‌ام بی شک
در بسته و تکراری است بیدار کنند

پرنده‌ی قفس‌نشین نه با طلوع آفتاب
شاد می‌شود نه از غروب آن دلگیر

#عباس_صفاری



@asheghanehaye_fatima
#صبح

@asheghanehaye_fatima

تنها بودم
مثل ماه
که کوتاه‌تر از تنهایی من
دیواری نیافته بود...

#عباس_صفاری

" هفت تنکای تنهایی "


@asheghanehaye_fatima



۱
روز ها بی امان میگذرند
و فرو می ریزد دستخط تو
از حواشی نامه های قدیمی،

نقش سرخابی بوسه ات
کنار امضای رنگ پریده
گل سرخی است در برف.


۲
بر این جاده ی ساحلی هرگز
این چنین بی اعتنا به دریا
و پر گاز نرانده ام،
هر جای پایی
بر ماسه های خیس
شباهت به جای پای تو دارد.


۳
گفته بودم زیباتر
از تمام ستارگانی هستی
که سینمای جهان کشف کرده است،

حالا هزار سال نوری
دور شده ای از من
و هزار بار زیبا تر.


۴
حتا از آدمک برفی
شال و کلاهی بر جای می ماند
و هویج کبودی بر چمن زرد،

اما به یادگار از تو
نمانده در این خانه هیچ
جز سرمای قلب یخ زده ات


۵
مسافران دور دست
و بی بازگشت را
از چمدان بزرگشان می توان شناخت

کیف چرمینی که تو با خشم
بر شانه آویختی
سفری یک روزه را هم کفاف نمی دهد


۶
یاد گرفته ام تنهایی ام را
ماهرانه پشت روزنامه ای
پنهان کنم؛

اما از مهتاب
که بوی شانه های تو را می دهد
چیزی را نمی توان پنهان کرد.


۷
آسمان
و هرچه آبی دیگر
اگر چشمان تو نیست
رنگ هدر رفته است

بر بوم روز های حرام شده
چه رنگ ها که هدر رفتند
و تو نشدند.






#عباس_صفاری
"کبریت خیس"

درباره‌ی‌ کوچک شدن دنیا


دور دنیا هم که چرخیده باشی‌
باز دور خودت چرخیده‌ای‌
راه دوری‌ نخواهی‌ رفت
حتا در خواب‌های‌ آب رفته‌ات
که تیک‌تاک بیداری‌ مُدام
تهدیدشان می‌‌کند.

می‌‌گویند دنیا کوچک شده است
و اُستوا در آینده‌ای‌ نزدیک
همسایه‌ی‌ خونگرم قطب خواهد شد.
نه همسفرِ خوشباور
دنیا هرگز کوچک نمی‌‌شود
ما کوچک شده‌ایم،
آنقدر کوچک که دیگر
هیچ گم کرده‌ای‌ نداریم.

دلخوشیم که در نیمه‌ی‌ تاریک دنیا
کسی‌ ما را گم کرده است
و دارد در به در
دنبالمان می‌‌گردد.
کسی‌ که زنگ در را
همیشه بعد از هجرت ما
به صدا در خواهد آورد.


#عباس_صفاری



@asheghanehaye_fatima

یکی از همین شب ها

@asheghanehaye_fatima


پا به پا کردنش را
به پای تردید او نگذار
اگرچه نوبال
اما پروانه نیست که بداند
روی کدام گل بنشیند
با سوزن ته گِرد هم نمی توان
صلیب وار قابش کرد
و هر روز تماشایش


از چشم هایش پیداست
عزمش جزم است
و اراده اش آهن
یکی از همین شب های بی چفت و بست
از مسیر نسیم شبیخون می زند
ب قلبی که سال هاست به جای تپش
لق می زند در قفسه سینه ات
در چشم به هم زدنی
دار و ندارت را مثل گردباد
زیر و رو خواهد کرد
و آینه ای که از خود
بی خودت کرده است
از دیوار فروخواهد افتاد.



#عباس_صفاری
از دفتر "خنده در برف"
مجموعه شعر های ۱۳۸۳-۱۳۸۶
انتشارات مروارید

تقصیر ماه نیست


تقصیر ماه نیست
که شب های من این گونه در سقوط
آغاز می شوند.
طناب های سرخِ آسمان را
ماه نمی بافد.
و فرستادگان ماه نیستند
سایه های بلندی که شبانگاه
اتاق مرا می گردند و
خاکستر سیگارشان را
در حفره های قلبم
فرو می تکانند.

نه
تقصیر ماه نیست.
من قلبم را می توانستم
به مانند فانوسِ کاغذین
به ریسمانِ بلندِ بادبادکی ببندم و
به آسمانِ دهکده ای در کویر
پروازش دهم.
***

آری
ماه، نجوای مردگان را می شنود
و فریاد های فرومرده
در بنِ دندانِ زندگان را نه.
و تسمه ی سرخی
که در پستوی آسمان
بر گُرده ی عریانِ خویش می زند
شاید تقاص همین گناه بزرگ است.

اما
به چاه افتادنِ ستاره ی من
تقصیر ماه نیست
او خود به شوقِ شکفتن
در حلقه ی سیمگون چند کبوتر و
چند ماهیِ کور
به اعماقِ چاهی عتیق هر شب
سرنگون می شود.
نه
تقصیر ماه نیست اگر من
در دشتِ بی غزالِ امشب
پوکه ی قلبی شلیک شده را مانم.


@asheghanehaye_fatima


#عباس_صفاری

پشیمانم کن
از خواب و خیالاتی که دربست
در طواف تو نبوده‌اند
پشیمانم کن
از تمام عطرهایی
که بوی گریبان تو را نمی‌داده‌اند

شبیه تو را
هیچ شهری و خیابانی
به خود ندیده است
بیا و پشیمانم کن
از تماشای چهره هایی
که در ازدحام خیابان ها
اندکی شباهتی به تو داشته اند

#عباس_صفاری
از کتاب: پشیمانم کن


@asheghanehaye_fatima

در تنهايی بود كه پی برديم
چقدر تنها
و بی‌كس و كاريم
نه جگرگوشه‌ای
نه دوستی
نه همدمی
نه خويشاوندی كه كوتاه كند
جمعه‌های طاقت‌فرسايمان را

#عباس_صفاری

@asheghanehaye_fatima