@asheghanehaye_fatima



می‌خواهم در خواب تماشایت کنم
می‌دانم که شاید هرگز اتفاق نیافتد
می‌خواهم تماشایت کنم در خواب
بخوابم با تو
تا به درون خوابت درآیم
چنان موج روان تیره‌‌ای
که بالای سرم می‌لغزد
و با تو قدم بزنم
از میان جنگل روشن مواج برگ‌های آبی و سبز
همراه خورشیدی خیس و سه ماه
به سوی غاری که باید در آن هبوط کنی
تا موحش‌ترین هراس‌هایت
می‌خواهم آن شاخه‌ی نقره‌ای را ببخشم به تو
آن گل سفید کوچک را
کلمه‌ای که تو را حفظ می‌کند
از حزنی که در مرکز رویاهایت زندگی می‌کند
می‌خواهم تعقیبت کنم
تا بالای پلکان و دوباره
قایقی شوم که که محتاطانه تو را به عقب بر می‌گرداند
شعله‌ای در جام‌های دو دست
تا آن‌جا که تنت آرمیده است
کنار من
و تو به آن وارد می‌شوی
به آسانی دمی که برمی‌آوری
می‌خواهم هوا باشم
هوایی که در آن سکنی می‌کنی
برای لحظه‌ای حتی
می‌خواهم همان‌قدر قابل چشم‌پوشی و
همان‌قدر ضروری باشم.

#مارگارت_اتوود
#شاعر_کانادا
ترجمه :
#محسن_عمادی

@asheghanehaye_fatima



تاریک است صدایت
از بوسه‌هایی که به من ندادی
از بوسه‌هایی که به من نمی‌دهی
شب
غبارِ این تبعید است.

بوسه‌هایت
ماه‌ها را می‌آویزند
اقماری‌
که معبرم را منجمد می‌کنند
و من
به زیر خورشید
می‌لرزم.




#خوان_خلمن | آرژانتین، ۲۰۱۴-۱۹۳۰ |
برگردان: #محسن_عمادی

@asheghanehaye_fatima




صبح، درخشش می‌بخشد به پرندگان
گشاده است و
تازه است.
با وحشت اندیشه
با هم‌اش می‌نوشیم.

ای یار
گرم کن گذشته را!
مرا می‌بوسی و
بوسه‌ها بیدار می‌شوند،
در جوار خورشید
فرو می‌افتیم.

زیرپیراهن‌های رنگی‌ات را به‌ خاطر می‌آورم
گل‌های رنگی‌ات را
بوسه‌های رنگی‌ات را
دل سفیدت را.

#خوان_خلمن
برگردان: #محسن_عمادی

@asheghanehaye_fatima




حرارتی که اندیشه را ویران می‌کند
اندیش‌ناک خود را ویران می‌کند.
نور،
در بوسه‌هایت می‌لرزد
و معبر را متوقف می‌کند
زمان را متوقف می‌کند،
در دوردستان
بوسه‌ها را می‌گشاید
و سبزه را در دل سوزان
به جا می‌نهد.

باران
از پرنده‌ای بیدار می‌شود
که دریا را انتظار می‌کشد
در دریا.



#خوان_خلمن
برگردان: #محسن_عمادی

@asheghanehaye_fatima




مجبور نيستی خوب باشی.
مجبور نيستی روی زانوهايت صد مايل از ميان صحرا پشیمان راه بروی

فقط بايد به جانور مهربان تن‌ات اجازه دهی
تا آن‌چه را دوست دارد، دوست داشته باشد

با من از نااميدی بگو، از نااميدی خودت
و من از خودم برای‌ات خواهم گفت
مادام که جهان ادامه می‌دهد
مادام که خورشيد و سنگ‌ريزه‌های باران
از ميان چشم‌انداز‌ها حرکت می‌کنند

بالای چمن‌زارها و درختان عميق
کوه‌ها و رودخانه‌ها
مادام که آن‌ بالا غازهای وحشی در آسمان زلال آبی
دوباره به خانه باز می‌گردند

هرکسی باشی، اصلن مهم نيست که چقدر تنهايی
جهان خود را به تخيل‌ات پيش‌کش می‌کند
صدای‌ات می‌کند عين غازهای وحشی، خشن و اغواگر
جای‌ات را بالاتر و بالاتر اعلام می‌کند
در خانواده‌ی اشيا.




#مری_اولیور
برگردان: #محسن_عمادی