صبحگاه
نخستین واژه از‌ آنِ توست
و شامگاه
آخرین واژه نیز برای توست
و میان صبح و شب
هم‌چون پروانه‌ای پرواز می‌کنی
و چونان عطر پراکنده می‌شوی...


#ریاض_الصالح_الحسین
#عزیز_روزهام


@asheghanehaye_fatima

دو نفر بودند
زن به او قلمی داد برای نوشتن
و‌ مرد به او کفش‌های سبکی برای گشتن
مرد با قلم نوشت: خدانگه‌دار
و او با کفش‌های سبک آمد
برای خداحافظی.

■شاعر: #ریاض_الصالح_الحسین‌ [ سوریه، ۱۹۸۲‌-۱۹۵۴ ]

■برگردان: #سینا_کمال‌آبادی 

@asheghanehaye_fatima

و من اکنون منتظرِ توام
غم‌گین، هم‌چو نامه‌یی که نرسیده باشد
و تنها به‌سانِ یک مترسک
منتظرِ توام و می‌دانم که با منی!


#ریاض_الصالح_الحسین‌ [ سوریه، ۱۹۸۲‌-۱۹۵۴ ]

■برگردان: #محمد_حمادی

@asheghanehaye_fatima

.

دو‌ نفر بودند
در خیابان‌های متروک می‌رفتند
مرد بوی توتون می‌داد
و از زن برگ‌های لیمو می‌افتاد
سر پیچِ خیابان
مثل دو ستاره افتادند

دو ‌نفر بودند
یکی عاشق خواندن
و دیگری شیفته‌ی شنیدن
ناگهان مرد از خواندن ماند
و زن از شنیدن،
هنگامی که نی‌لبک شکست

دو نفر بودند
زن به او قلمی داد برای نوشتن
و‌ مرد به او کفش‌های سبکی برای گشتن
مرد با قلم نوشت: خدانگهدار
و او با کفش‌های سبک آمد
برای خداحافظی.


#ریاض_الصالح_الحسین‌
مترجم: #سینا_کمال‌آبادی 

@asheghanehaye_fatima