چشم‌ام به دلدار خیره می‌شود
نگاه می‌کنیم به یک‌دیگر
ظلمات را زمزمه می‌کنیم به یک‌دیگر
یکدیگر را دوست می‌داریم چون افیون و حافظه

می‌خوابیم چون صدف در پوسته‌ی دریا
چون دریا در پرتوِ خونینِ ماه.

در آستانِ پنجره، در آغوشِ یکدیگر ایستاده‌ایم
مردم تماشای‌مان می‌کنند
اینک آن روزی‌ست که در انتظارش بودند
اینک آن روزی‌ست که سنگ، شکوفه می‌شود
دلِ بی‌قرار، آرام می‌گیرد
وقتِ آن‌ است که زمانش فرارسد
وقتش است.

#پل_سلان [ Paul Celan | رومانی، ۱۹۷۰-۱۹۲۰


@asheghanehaye_fatima

این
با تو گه‌گاه
سنگینیِ فرورفته در ساعت نیست.
سنگینیِ دیگری‌ست
این.

این وزن است که خالی را بازمی‌دارد،
که با تو
رفتن می‌خواست.
وزن را، چون تو، نامی نیست. شاید
شما هر دو یکی هستید. شاید
تو نیز مرا روزی
چنین بنامی.
‌
#پل_سلان [ Paul Celan / رومانی، ۱۹۷۰-۱۹۲۰ ]
   
@asheghanehaye_fatima

.

در چشمۀ چشم‌هایت
تورهای ماهیگیران آب‌های سرگشته می‌زیند
در چشمۀ چشم‌هایت
دریا به عهد خود پایدار می‌ماند
من
قلبی مُقام‌گرفته در میان آدمیانم
جامه‌ها را از تن دور می‌کنم
و تلالو را از سوگند:
در سیاهی سیاه‌تر، من برهنه‌ترم،
من آن‌زمان به عهد خود پایدارم
که پیمان‌شکسته باشم
من
تو هستم
آن‌زمان که من
من هستم.…





#پل_سلان
#شما_فرستادید


@asheghanehaye_fatima