آری، قطعا دوستت دارم
وگرنه در وطنی غمین
و غارت‌شده
چه می‌توانستم بکنم...؟!

■شاعر: #عبدالعظیم_فنجان [ عراق، ۱۹۵۵ ]

■برگردان: #سعید_هلیچی  

@asheghanehaye_fatima

تو را سپاس ای عشق:
هم‌چو حصاری ویران‌ام کردی
و به‌سانِ قلعه از نو ساختی.

■شاعر: #عبدالعظیم_فنجان [ عراق، ۱۹۵۵ ]

■برگردان: #محمد_حمادی

@asheghanehaye_fatima

.

‌
أحيانا،
‏تحت المطر، وفي البرد،
أعثرُ على يديكِ في جيوب معطفي...
‌
‌
‌
گاهی،
زیرِ باران، و در سرما،
دستانت را در جیب‌های پالتوام می‌یابم...
‌
‌
‌
#عبدالعظیم_فنجان
ترجمه‌ی محمد حمادی
#شما_فرستادید

@asheghanehaye_fatima

هيچ‌كس نمى‌داند
زنى كه عشق‌اش را فروخورده،
به چه مى‌انديشد؟

جز مردى كه وجودش
مثلِ هوايى براى نفس كشيدن اوست


#عبدالعظیم_فنجان [ عراق، ۱۹۵۵ ]

@asheghanehaye_fatima

أنتِ مني بمنزلة الحزن من الشِعر
بمنزلة الندى من الصباح
بمنزلة الرصيف من شاعر مهمِل
بمنزلة الحُب من المشي تحت المطر
----------------------
تو نسبت به من به‌منزله‌ی اندوه نسبت به شعر هستی
به‌منزله‌ی شبنم نسبت به صبحگاهان
به‌منزله‌ی پیاده‌رو نسبت به شاعری بی‌تفاوت
به‌منزله‌ی عشق نسبت به راه‌رفتن زیر باران

#عبدالعظیم_فنجان
ترجمه: #محمد_حمادی

@asheghanehaye_fatima

می‌چرخم حولِ نبودنت
هم‌چون پرنده‌یی
در توفان
که دنبالِ بال‌هایش...

#عبدالعظیم_فنجان [ عراق، ۱۹۵۵ ]



@asheghanehaye_fatima