♈️ چرا انسان می رقصد؟



#نیچه از زبان زرتشت می گوید:
"من تنها به خدایی باور دارم که رقصیدن را می داند".

#لوسین شاعر یونانی قرن دوم می گوید: "رقص با دنیا زاده شده و در تمام نمایش های پر شور دنیایی عامل اصلی وحدت بوده است".

تصویر ۲۰ رقصنده به همراه نوازندگان قدیمی ترین تصویر از رقص انسان می باشد که ۱۲هزار سال پیش در غاری در هند ثبت شده است.

البته تاریخ دقیق آغاز رقصیدن انسان مشخص نیست اما آنچه که پیداست هنر رقصیدن و موسیقی قدمتی بیشتر از باقی هنر ها دارند.

انسان شناسان پاسخ های متنوعی به اینکه چرا انسان می رقصد داده اند، برخی می گویند رقصیدن نوعی تقلید انسان از طبیعت و حرکت حیوانات و نوعی هم سویی و ارتباط با آنها بوده است

برخی دیگر رقص را ناشی از کارِ گروهی و از برای ایجاد هماهنگی میان حرکات اعضای گروه کار می دانند

همچنین انسان در هنگام رقص با بدن خود به یکپارچگی می رسد و شاید به همین دلیل رقص در فرهنگ های مختلف خاصیت درمانی هم داشته است (مثل مراسم زار در جنوب ایران).

رقص نوعی ارتباط با ماورا و رازهای طبیعت است مانند مراسم های جادو در بشر اولیه و رقص سماع در میان صوفیه، یا انکه رقص نوعی آیین جفت یابی بوده (البته هنوز هم هست).

علاوه بر همه ی موارد مذکور رقص نوعی ایجاد وحدت و یکپارچیگی میان افراد یک قوم و قبیله بوده و در مراسم پیش از جنگ و پیروزی ها و جشن های مختلف به عنوان بهترین روش ایجاد اتحاد و روحیه بخشی برپا می شده.

افرادی که مشترکا می رقصند تجربه ی نوعی هم سویی و صمیمیت می کنند که بسیار دلرباست، گویی هنگام رقص بسیاری از کلیشه های اجتماعی کنار می روند و تجربه ای از برابری اتفاق می افتد
همواره مجذوب چنین لحظاتی شده ام و حس عمیقی از نوع دوستی را تجربه کرده ام.

رقصیدن یک زوج باهم نیز موجب ایجاد عشق و صمیمیت بیشتر میان آنها می شود

متاسفانه فرهنگ ما این هنر را بسیار نادیده می گیرد و یا بسیاری از افراد رقصیدن را کاری جلف و دور از شان انسانی می دانند.
حتی مجری تلویزویون به خاطر کلمه رقصیدن عذرخواهی می کند.

با آنکه نویسنده خود بهره ای از هنر رقص ندارد (البته در سال های اتی حتما به آن خوهم پرداخت) اما می گویم خوش به سعادت آنانی که خوب می رقصند
خلاصه آنکه به فرزندان خود از کودکی رقصیدن و شاد بودن را بیاموزید.
همین.


- دکتر ناصر سبزیان پور، رواندرمانگر
#روانشناسی

@asheghanehaye_fatima

#روانشناسی

این چند جمله ی تامل برانگیز از #جردن_پیترسون، روانشناس، نویسنده، سخنران و استاد دانشگاه، در خصوص تربیت کودکان  توشه ی یک عمر زندگیست


@asheghanehaye_fatima

.
آدم ها می میرند و یاد نمی گیرند رابطه هایی که ارزشش را دارد را باید ار دل مایه گذاشت و حفظ کرد، بزرگ کرد، سختی کشید، گذشت کرد، درک کرد. رابطه را مثل یک بچه باید حفظ کرد، بزرگ کرد، با همه ی خوبی و بدی ها... رابطه ها فی نفسه مستعد فرو ریختن اند مثل نوزادانی که مستعد مردن اند و کافی ست تنها یک روز نباشید تا از گرسنگی یمیرد.
وقتی فرزند شما که خودتان ساخته ایدش، به دنیا آورده، بزرگش کرده، برایش خندیده اید و برایش گریه کرده اید، بمیرد، می توانید دوباره حامله شوید، دوباره مادر شوید، پدر شوید، اما هیچوقت جای آن یکی را نمی گیرد! رابطه ها فی نفسه مستعد فرو ریختن اند، چون آدم ها مستعد رفتن اند! یکی مستعد این که از سر تنوع طلبی برود با یکی دیگر که زیباتر است یا حتی زشت تر است و فقط جدیدتر، یکی مستعد اینکه از مهربانی زیاد دلش زده شود، یکی مستعد اینکه شک کند گیر بدهد گند بزند به هر چه داشته است، یکی مستعد اینکه بگوید چرا مثلا مادرت به من چپ نگاه کرد... یکی مستعد در پیدا کردن یک نفر پولدارتر.
رابطه ها را مستعد فرو ریختن می کند، مثل نوزادی  که رهایش کنید می میرد! اگر عرضه ی بزرگ کردنش را ندارید، اگر دلتان زده می شود و ممکن است تنها در خانه رهایش کنید تا از گرسنگی بمیرد.... اگر خیال می کنید بعدی به راحتی جایش را می گیرد، نطفه اش را نسازید! اگر نمی توانید پای خنده ها و گریه هایش، پای خوشی و ناخوشی هایش، پا به پایش شما هم بزرگ شوید، نسازیدش...! رابطه هایی که ارزشش را دارند
تاکید میکنم رابطه هایی که ارزشش را دارد، (نه رابطه ای که در آن کوچکترین درکی از شما و دنیایتان در آن حس نمی کنید و نادیده گرفته می شوید)را باید از دل مایه گذاشت و حفظ کرد.

متن:#عادل_دانتیسم
.
#مشاوره #روانشناسی


@asheghanehaye_fatima