💠 #سلسله_مقالات
🔹#کیفیت_گمشده_آموزش_و_پرورش_۱
🔹#تراکم_دانش_آموزان_در_کلاس_های_درس
✍ #محمدتقی_فلاحی
🔹دوشنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۴ ؛ روزنامه شرق
🔹 کیفیت بخشی به آموزش از موضوعاتی است که در سال های اخیر باوجود تاکید کارشناسان، همچنان با بی توجهی مسئولان آموزش وپرورش روبه رو بوده است. در سال های اخیر آماری که بارها به آن استناد شده، تعداد زیاد معلمان نسبت به دانش آموزان است. با تکیه بر این آمار نادرست نتیجه گیری می شود که تعداد معلمان مازاد بالاست.
نگاهی دقیق تر به اعدادی که در آغاز سال تحصیلی اعلام شده کمک می کند تصویر روشن تری از موضوع داشته باشیم.
آقای فانی در روز اول مهر تعداد فرهنگیان را ۹۸۰ هزار نفر و تعداد دانش آموزان را بیش از یک میلیون و ۳۲۰ هزار نفر اعلام کرد. نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که باز هم براساس آمار وزارت آموزش وپرورش، از میان همه فرهنگیان حدود ۳۶ درصد آنان را نیروهای خارج از کلاس تشکیل می دهند (استاندارد آن در جهان ۲۵ درصد است) که قاعدتا این تعداد را که بیش از ۳۵۲هزار نفر از کارکنان می شوند باید از تعداد معلمان کم کرد و بقیه را که اندکی بیش از ۶۲۷ هزار نفر هستند، اگر نسبت به دانش آموزان در نظر بگیریم؛ عددی بیش از ۲۱ دانش آموز برای هر معلم به دست می آید.
روشن است تعداد دانش آموز در استان ها و مناطق مختلف متفاوت است. برای مثال تعداد شاگردان برخی مدرسه های روستایی در هر کلاس می تواند بسیار کمتر از این عدد میانگین باشد. در برابر، این تعداد به دانش آموزان مدرسه های شهرها به ویژه شهرهای بزرگ افزوده می شود. بنابراین شاهدیم که در شهرها نابسامانی نیروی انسانی بسیار بیشتر به چشم می خورد؛ بیشترین تعداد معلمان مازاد، بیشترین نیاز به معلمان حق التدریس و البته شلوغ ترین کلاس های درس که عامل مهمی در کاهش کیفیت آموزش در این کلاس هاست.
مدیریت آموزش وپرورش چنانچه نگاه کمیت گرای خود را اندکی تعدیل می کرد، امسال بهترین زمان برای متعادل کردن تعداد دانش آموزان حاضر در کلاس به ویژه در شهرهای بزرگ بود. با وجود این همچنان شاهد کلاس های با تراکم بالای ۳۰ و ۳۵ نفر (در پاره ای موارد بالاتر از ۴۰) در تمامی مقاطع تحصیلی هستیم.
🔹 سال هاست که از اهمیت سال اول ابتدایی به عنوان سال پایه صحبت می شود، با این حال درحالی که به روایت آمار حدود یک سوم از تعداد دانش آموزان کاهش یافته است، همچنان شاهد متراکم کردن کلاس های اول ابتدایی با ۳۲ تا ۳۵ دانش آموز و بالاتر در مدرسه های دولتی هستیم.
گذشته از حقی که از آموزگاران این کلاس ها ضایع می شود و فرصت ارائه کار باکیفیت را از آنها می گیرد، پرسش اصلی این است کودکان ما چرا باید در بدو ورود به دنیای مدرسه و آموزش در چنین کلاس های فشرده ای، تمامی شور و شوقشان به آموختن با تن دادن ناگزیر به نظم پادگانی و احتمالاخشن یک کلاس پرجمعیت به سردی گراید و هنوز به سال دوم نرسیده از درس و مدرسه گریزان شوند.
🔹 در دبیرستان ها نیز تعداد زیادی از همکاران در سال تحصیلی جدید به زحمت توانستند ساعت های موظف خود را کامل کنند و تعدادی از آنها نیز در اقدامی غیرکارشناسانه بدون تامین شرایط لازم به دوره اول متوسطه و ابتدایی فرستاده شدند؛ درحالی که با رساندن تعداد دانش آموزان هر کلاس به ویژه در شهرهایی مانند تهران به حد معقول ۲۵ نفر، آموزش وپرورش می توانست از نیروی موظف خود، در جایگاه اصلی اش بهره بیشتری ببرد. ضمن اینکه آرامش خاطر و امنیت شغلی همکاران را هم کمتر به خطر بیندازد و با فاصله گرفتن از نگاه سودمحور، دست کم از یک جنبه به کیفیت کار آموزش و آرامش فضای کلاس و کاهش تنش میان معلم و دانش آموز، کمک شایانی کند.
برای تهران نیز که بیشتر نیروهای مازاد آن دبیران خانم هستند، می توان با شکستن تابوی تدریس خانم ها در مدرسه های پسرانه، بخشی از آنها را در دوره اول متوسطه به کار مشغول کرد.
🔺 اگرچه افزایش قابل ملاحظه بودجه، ضرورتی انکارناپذیر برای افزایش کیفیت آموزش وپرورش است؛ اما فراموش نکنیم کیفیت بخشی تماما مربوط به بودجه نیست، بلکه درایت و تغییر نگاه مدیران و برنامه ریزان را نیز می طلبد.
📌 #بازنشر اندیشه و یادداشت های #محمدتقی_فلاحی دبیرکل کانون صنفی معلمان ایران( تهران) #معلم_زندانی
https://tttttt.me/ksmtehran1/197
🔹🔹🔹
🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)
🆔 @KSMtehran
🔹#کیفیت_گمشده_آموزش_و_پرورش_۱
🔹#تراکم_دانش_آموزان_در_کلاس_های_درس
✍ #محمدتقی_فلاحی
🔹دوشنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۴ ؛ روزنامه شرق
🔹 کیفیت بخشی به آموزش از موضوعاتی است که در سال های اخیر باوجود تاکید کارشناسان، همچنان با بی توجهی مسئولان آموزش وپرورش روبه رو بوده است. در سال های اخیر آماری که بارها به آن استناد شده، تعداد زیاد معلمان نسبت به دانش آموزان است. با تکیه بر این آمار نادرست نتیجه گیری می شود که تعداد معلمان مازاد بالاست.
نگاهی دقیق تر به اعدادی که در آغاز سال تحصیلی اعلام شده کمک می کند تصویر روشن تری از موضوع داشته باشیم.
آقای فانی در روز اول مهر تعداد فرهنگیان را ۹۸۰ هزار نفر و تعداد دانش آموزان را بیش از یک میلیون و ۳۲۰ هزار نفر اعلام کرد. نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که باز هم براساس آمار وزارت آموزش وپرورش، از میان همه فرهنگیان حدود ۳۶ درصد آنان را نیروهای خارج از کلاس تشکیل می دهند (استاندارد آن در جهان ۲۵ درصد است) که قاعدتا این تعداد را که بیش از ۳۵۲هزار نفر از کارکنان می شوند باید از تعداد معلمان کم کرد و بقیه را که اندکی بیش از ۶۲۷ هزار نفر هستند، اگر نسبت به دانش آموزان در نظر بگیریم؛ عددی بیش از ۲۱ دانش آموز برای هر معلم به دست می آید.
روشن است تعداد دانش آموز در استان ها و مناطق مختلف متفاوت است. برای مثال تعداد شاگردان برخی مدرسه های روستایی در هر کلاس می تواند بسیار کمتر از این عدد میانگین باشد. در برابر، این تعداد به دانش آموزان مدرسه های شهرها به ویژه شهرهای بزرگ افزوده می شود. بنابراین شاهدیم که در شهرها نابسامانی نیروی انسانی بسیار بیشتر به چشم می خورد؛ بیشترین تعداد معلمان مازاد، بیشترین نیاز به معلمان حق التدریس و البته شلوغ ترین کلاس های درس که عامل مهمی در کاهش کیفیت آموزش در این کلاس هاست.
مدیریت آموزش وپرورش چنانچه نگاه کمیت گرای خود را اندکی تعدیل می کرد، امسال بهترین زمان برای متعادل کردن تعداد دانش آموزان حاضر در کلاس به ویژه در شهرهای بزرگ بود. با وجود این همچنان شاهد کلاس های با تراکم بالای ۳۰ و ۳۵ نفر (در پاره ای موارد بالاتر از ۴۰) در تمامی مقاطع تحصیلی هستیم.
🔹 سال هاست که از اهمیت سال اول ابتدایی به عنوان سال پایه صحبت می شود، با این حال درحالی که به روایت آمار حدود یک سوم از تعداد دانش آموزان کاهش یافته است، همچنان شاهد متراکم کردن کلاس های اول ابتدایی با ۳۲ تا ۳۵ دانش آموز و بالاتر در مدرسه های دولتی هستیم.
گذشته از حقی که از آموزگاران این کلاس ها ضایع می شود و فرصت ارائه کار باکیفیت را از آنها می گیرد، پرسش اصلی این است کودکان ما چرا باید در بدو ورود به دنیای مدرسه و آموزش در چنین کلاس های فشرده ای، تمامی شور و شوقشان به آموختن با تن دادن ناگزیر به نظم پادگانی و احتمالاخشن یک کلاس پرجمعیت به سردی گراید و هنوز به سال دوم نرسیده از درس و مدرسه گریزان شوند.
🔹 در دبیرستان ها نیز تعداد زیادی از همکاران در سال تحصیلی جدید به زحمت توانستند ساعت های موظف خود را کامل کنند و تعدادی از آنها نیز در اقدامی غیرکارشناسانه بدون تامین شرایط لازم به دوره اول متوسطه و ابتدایی فرستاده شدند؛ درحالی که با رساندن تعداد دانش آموزان هر کلاس به ویژه در شهرهایی مانند تهران به حد معقول ۲۵ نفر، آموزش وپرورش می توانست از نیروی موظف خود، در جایگاه اصلی اش بهره بیشتری ببرد. ضمن اینکه آرامش خاطر و امنیت شغلی همکاران را هم کمتر به خطر بیندازد و با فاصله گرفتن از نگاه سودمحور، دست کم از یک جنبه به کیفیت کار آموزش و آرامش فضای کلاس و کاهش تنش میان معلم و دانش آموز، کمک شایانی کند.
برای تهران نیز که بیشتر نیروهای مازاد آن دبیران خانم هستند، می توان با شکستن تابوی تدریس خانم ها در مدرسه های پسرانه، بخشی از آنها را در دوره اول متوسطه به کار مشغول کرد.
🔺 اگرچه افزایش قابل ملاحظه بودجه، ضرورتی انکارناپذیر برای افزایش کیفیت آموزش وپرورش است؛ اما فراموش نکنیم کیفیت بخشی تماما مربوط به بودجه نیست، بلکه درایت و تغییر نگاه مدیران و برنامه ریزان را نیز می طلبد.
📌 #بازنشر اندیشه و یادداشت های #محمدتقی_فلاحی دبیرکل کانون صنفی معلمان ایران( تهران) #معلم_زندانی
https://tttttt.me/ksmtehran1/197
🔹🔹🔹
🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)
🆔 @KSMtehran
Telegram
..