💠 #یادداشت
🔺 یک داستان واقعی
✍ #مژگان_ایلانلو
سی و سه سال پیش پاییز سال ۱۳۶۹ در کرج دبیرستان شرافت مراسمی برگزار شد تا از دانش آموزان قبولی کنکور تقدیر شود و رییس آموزش پرورش به آنها لوح تقدیر دهد. شرافت معتبرترین مدرسه کرج در تجربی و ریاضی بود و هر ساله به قبولی های پزشکی و مهندسی خود می بالید .
آن سال حدود بیست نفر از دانش آموزان در دانشگاه های مختلف قبول شده بودند،خانم انصاری مدیر مدرسه قبل از شروع مراسم آمد توی راهرو و گفت که همه به ترتیب رتبه ای که در کنکور گرفتید صف بایستید، اسمتان خوانده می شود و با تکبیر دانش آموزان وارد حیاط میشوید و روی سکو می روید .
پرسید کسی رتبه دو رقمی داشته ؟من با ذوق دستم را بالا گرفتم و گفتم : اجازه خانم ما رتبه ۴۸ شدیم .
چشمهای خانم انصاری درخشید مرا اول صف گذاشت.
به فریبا باقری که با رتبه صد پزشکی تهران قبول شده بود و پشت سر من ایستاد گفتم الان #فاطمه_شکیب را می آورند جلوی ما او رتبه اول هنر شده ،فریبا گفت ولی فاطمه امروز نیامده انگار خبرش نکردند.
بین خودمان بماند ته دلم ذوق کردم که رتبه اول نیامده و من اولین نفر سر صف تکبیر می روم روی سکو.
داشتم لحظه ورود به سکو و تکبیر را در خیالم مزه مزه می کردم که خانم انصاری با اخم آمد جلو و گفت : ایلانلو تو مگه پزشکی قبول نشدی؟ گفتم نه خانم من انسانی شرکت کردم تاریخ قبول شدم و خانم انصاری دست مرا گرفت و برد آخر صف پشت سر کسی که کارشناسی حسابداری دانشگاه آزاد نیشابور قبول شده بود، شدم نفر آخر!
باری ما شاگردان مدرسه ای بودیم که دانش آموز رتبه اول کنکورش را حتی برای تقدیر دعوت نکرده بود و مرا به آخر صف تقدیر پرتاب کردند، به قول همدانی ها داستان این " شادی پشیمانی " در دلم ماند مثل یک زخم .
دانشجو شدیم اما من هرگز رتبه اول کنکور را ندیدم تا یک دل سیر پشت سر مدیران مدرسه که با ما چه کردند حرف بزنیم و فحش بدهیم به نظام تربیتی شان .
تا همین ده روز پیش که در خبرها دیدم یک استاد درجه یک از دانشگاه تهران اخراج شد!
خدا پدر آن کسی را بیامرزد که در تیتر خبرش نوشته بود او رتبه اول کنکور هنر در سال ۶۹ بود .
و امروز یازدهم مهر ۱۴۰۲ ما دو یار دبیرستانی پس از سی و سه سال در یک صبح آفتابی دل انگیز یک دل سیر همدیگر را بغل کردیم ، محکم و طولانی.
او که نابغه و استاد درجه یک انیمیشن است در سال ۸۸ استادی دانشگاه انگلستان را به شوق وطن ترک کرده و به دانشگاه تهران آمده و به خاطر حمایت از حق دانشجویانش از دانشگاه اخراج شده .
جایتان خالی امروز یک دل سیر حرف زدیم ذوق کردیم،گریه کردیم و قسم خوردیم که می مانیم و پس می گیریم،ما دختران ایمانیم قسم خوردیم .
🔹🔹🔹
🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران
🆔 @KSMtehran
🔺 یک داستان واقعی
✍ #مژگان_ایلانلو
سی و سه سال پیش پاییز سال ۱۳۶۹ در کرج دبیرستان شرافت مراسمی برگزار شد تا از دانش آموزان قبولی کنکور تقدیر شود و رییس آموزش پرورش به آنها لوح تقدیر دهد. شرافت معتبرترین مدرسه کرج در تجربی و ریاضی بود و هر ساله به قبولی های پزشکی و مهندسی خود می بالید .
آن سال حدود بیست نفر از دانش آموزان در دانشگاه های مختلف قبول شده بودند،خانم انصاری مدیر مدرسه قبل از شروع مراسم آمد توی راهرو و گفت که همه به ترتیب رتبه ای که در کنکور گرفتید صف بایستید، اسمتان خوانده می شود و با تکبیر دانش آموزان وارد حیاط میشوید و روی سکو می روید .
پرسید کسی رتبه دو رقمی داشته ؟من با ذوق دستم را بالا گرفتم و گفتم : اجازه خانم ما رتبه ۴۸ شدیم .
چشمهای خانم انصاری درخشید مرا اول صف گذاشت.
به فریبا باقری که با رتبه صد پزشکی تهران قبول شده بود و پشت سر من ایستاد گفتم الان #فاطمه_شکیب را می آورند جلوی ما او رتبه اول هنر شده ،فریبا گفت ولی فاطمه امروز نیامده انگار خبرش نکردند.
بین خودمان بماند ته دلم ذوق کردم که رتبه اول نیامده و من اولین نفر سر صف تکبیر می روم روی سکو.
داشتم لحظه ورود به سکو و تکبیر را در خیالم مزه مزه می کردم که خانم انصاری با اخم آمد جلو و گفت : ایلانلو تو مگه پزشکی قبول نشدی؟ گفتم نه خانم من انسانی شرکت کردم تاریخ قبول شدم و خانم انصاری دست مرا گرفت و برد آخر صف پشت سر کسی که کارشناسی حسابداری دانشگاه آزاد نیشابور قبول شده بود، شدم نفر آخر!
باری ما شاگردان مدرسه ای بودیم که دانش آموز رتبه اول کنکورش را حتی برای تقدیر دعوت نکرده بود و مرا به آخر صف تقدیر پرتاب کردند، به قول همدانی ها داستان این " شادی پشیمانی " در دلم ماند مثل یک زخم .
دانشجو شدیم اما من هرگز رتبه اول کنکور را ندیدم تا یک دل سیر پشت سر مدیران مدرسه که با ما چه کردند حرف بزنیم و فحش بدهیم به نظام تربیتی شان .
تا همین ده روز پیش که در خبرها دیدم یک استاد درجه یک از دانشگاه تهران اخراج شد!
خدا پدر آن کسی را بیامرزد که در تیتر خبرش نوشته بود او رتبه اول کنکور هنر در سال ۶۹ بود .
و امروز یازدهم مهر ۱۴۰۲ ما دو یار دبیرستانی پس از سی و سه سال در یک صبح آفتابی دل انگیز یک دل سیر همدیگر را بغل کردیم ، محکم و طولانی.
او که نابغه و استاد درجه یک انیمیشن است در سال ۸۸ استادی دانشگاه انگلستان را به شوق وطن ترک کرده و به دانشگاه تهران آمده و به خاطر حمایت از حق دانشجویانش از دانشگاه اخراج شده .
جایتان خالی امروز یک دل سیر حرف زدیم ذوق کردیم،گریه کردیم و قسم خوردیم که می مانیم و پس می گیریم،ما دختران ایمانیم قسم خوردیم .
🔹🔹🔹
🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران
🆔 @KSMtehran