#نشریه_زمان_ظهور
#نشریه_شماره_209
#هویت

✔️هویت‌های گم‌شده در دنیای بی‌مرز

✔️نقش‌های مبهم: تزلزل مرزهای زنان و مردان در دنیای نو

✍️به‌قلم هلن انصاری

⚫️نقش‌های فراموش‌شده؛ تهدیدی برای بنیان خانواده
⚫️مادر موفق،‌ یا موفقیت در مادری؟!
⚫️خانواده یا فردگرایی؟ مسیر پرچالش زنان و مردان امروز
⚫️آماده‌باش برای والدین! تربیت نسل جدید در معرض خطر است


⬇️مطالعه مقاله در لینک مشاهده فوری⬇️


🔗مشاهده فوری (Instant view)



👏@Zaman_Zohour

#نشست_علمی
#دعوت

✔️نشریۀ زمان ظهور

✔️با همکاری گروه فراخوان مهدوی

⚪️با افتخار تقدیم می‌کند:

نشستی برای گفت‌وگو پیرامون مقالات برتر
فرصتی برای تبادل نظر، نقد، تحلیل و بررسی اندیشه‌ها
در این نشست صمیمانه و علمی، مقالات برگزیدۀ نشریۀ زمان ظهور با حضور نویسندۀ هر اثر، به گفت‌وگو گذاشته می‌شود.

⚪️جلسۀ دوم: با حضور مریم احمدیار

🔎بررسی مقالۀ «مفهوم ذهن‌آگاهی از دیدگاه روان‌شناسی سکولار و روان‌شناسی دینی»

ذهن‌آگاهی چگونه اضطراب و افسردگی را ذوب می‌کند؟ 
چگونه شیوۀ عبادت تحریف‌یافتۀ سومری یعنی مدیتیشن اضطراب مدرن را درمان می‌کند؟
آیا "حضور قلب" در عبادات، همان ذهن‌آگاهی است؟ 
و آیا معنویت سکولار انسان را  به آرامش حقیقی می‌‌رساند؟

🗓 زمان: دوشنبه 6 مرداد

🕘 ساعت: 21:00

📌 محل برگزاری: گروه فراخوان مهدوی⬇️

🔗https://tttttt.me/MahdaviMedia10313



🔗لینک مقاله

🔗مقاله صوتی

🔗 لینک نشست جلسه اول



🚀@Zaman_Zohour

#یادآوری

⏰امشب ساعت 21:00


🚀@Zaman_Zohour

💠 هم‌اکنون، در حال برگزاری...

⚪️با حضور مریم احمدیار

🗣دومین جلسه از سلسله‌ نشست‌های علمی بررسی مقالات نشریهٔ زمان ظهور


📌گروه فراخوان مهدوی⬇️

https://tttttt.me/MahdaviMedia10313



🚀@Zaman_Zohour

#معرفی

❄️تنبیه جسمی، کودک‌آزاری پنهان

✍️به قلم مریم احمدی


🙃ناآگاهی، ریشۀ تنبیه بدنی
🙃تنبیه بدنی یا کودک‌آزاری؟
🙃زمینه‌های تنبیه جسمانی در تربیت
🙃تنبیه بدنی، روشی ناکارآمد و زیان‌آور


🔗مطالعه مقاله در نشریه شماره 209


🚀@Zaman_Zohour

#نشست_علمی
#کنفرانس

❄️نشست علمی بررسی ذهن‌آگاهی

👏 نشریه زمان ظهور 

✈️با همکاری گروه فراخوان مهدوی 


⚪️موضوع جلسه: 

نقد و بررسی مقاله «مفهوم ذهن‌آگاهی از دیدگاه روان‌شناسی سکولار و روان‌شناسی دینی» 

✍️با حضور: مریم احمدیار (نویسنده مقاله) 


⚪️محورهای بحث: 

🙃ذهن‌آگاهی چگونه اضطراب و افسردگی را کاهش می‌دهد؟ 
🙃مقایسه مدیتیشن سومری با شیوه‌های درمانی مدرن 
🙃آیا «حضور قلب» در عبادات اسلامی همان ذهن‌آگاهی است؟ 
🙃معنویت سکولار و آرامش ظاهری 


🔗لینک مقاله

🔗مقاله صوتی

🔗 لینک نشست جلسه اول



🚀@Zaman_Zohour

#نشریه_زمان_ظهور
#نشریه_شماره_209
#کودک_آزاری
#تنبیه

✔️تنبیه جسمی، کودک‌آزاری پنهان

✍️به قلم مریم احمدی

اصلاح و تربیت، همواره مسیری حساس و مهم است؛ به‌ویژه اگر در مواجهه با کودکان باشد. راه‌های بسیاری برای رسیدن به این هدف وجود دارد که از گذرگاه‌های علمی و با پشت‌سر گذاشتن ندانم‌کاری‌های بشری، به قله‌های آگاهی دست یافته‌اند. با این‌ حال، آیا هنوز بر همگان روشن نشده است که تنبیه کودکان با هدف تربیتی، امری غیراخلاقی و غیرکارآمد است؟

🗣کودک‌آزاری جسمی که تنبیه بدنی از شاخه‌های آن است،[۱] رفتاری است که عوامل متعددی در بروز آن دخالت دارند. بخشی از این عوامل را فاکتورهای محیطی و خانوادگی (وضعیت روانی والدین، مشکلات اقتصادی، درگیری‌های خانوادگی و ...) تشکیل داده و بخشی نیز به خود کودک (مسائل جسمی و روانی آنها) مربوط می‌شود. برای گروه والدین، این ابعاد در چهارچوب کودک‌آزاری فیزیکی، عاطفی و جنسی با فاعلیت والدین در نظر گرفته شده است. در تنبیه جسمی، نه‌تنها آزار جسمی کودک مطرح می‌شود، بلکه تبعات روانی و خسارت‌های تربیتی نیز، آزاری دیگر برای آیندﮤ کودک است.[۲]

🔺بسیاری از والدین بر این باورند که کودکان را باید به کمک تنبیه بدنی تربیت کرد. این به معنای آن است که تنبیه بدنی را نه‌تنها کودک‌آزاری تلقی نمی‌کنند، بلکه آن را روشی تربیتی نیز می‌دانند؛[۳] اما آیا این، عملکردی علمی و صحیح برای مقابله با چالش‌های پیش‌ رو در مسیر آموزش و تربیت کودک است؟

💢ناآگاهی، ریشۀ تنبیه بدنی

كودك باید در پناه حمایت پایدار نهاد اجتماعی خانواده قرار گیرد و امروزه جایی برای غفلت از این امر خطیر وجود ندارد. والدین امروز باید به این نتیجه برسند که بزرگ‌ترین و شایسته‌ترین راه برای تربیت فرزندشان، الگوسازی مناسب است.[۴] کودک، آینۀ خانواده است؛ اگر والدین خود را اصلاح کنند، به‌دنبال آن کودک نیز اصلاح خواهد شد؛ در نتیجه با ورود کودک به محیط خانواده، همۀ افراد حاضر در خانواده باید به خودمراقبتی محکمی چنگ بزنند؛ به‌گونه‌ای که این خودمراقبتی‌ها نیز مانعی برای کودک‌آزاری جسمی خواهد بود. با توجه به این‌که اثرات تنبیه بدنی چرخه‌ای دائمی در زندگی افراد خواهد داشت، همیشه باید سعی کنیم الگوى واقعى باشیم و تا حد زیادی از بروز رفتار نامناسب و خشمگینانه اجتناب کنیم. با الگوسازی شایسته به‌جای تنبیه بدنی، در اصلاح و تربیت کودکان گام بزرگی برداشته خواهد شد.

⚡️در این ‌باره، دین زیبای اسلام معارف و آموزه‌های بسیاری را در اختیار همگان قرار داده است که با مراجعه به آنها، می‌توانیم در پیمودن راه خوشبختی فرزندانِ جامعۀ خود، شاهدِ کمکِ بسزایی باشیم. این وظیفۀ هر فرد از جامعه است که در مقابلِ کودک‌آزاری بایستد و به والدین خاطرنشان کند که کودک، بیش از هر تنبیهِ بدنی، نیازمند توضیح و الگویی مناسب است. در این راه، توشۀ لطفِ پیشوایانِ الهی‌مان با ما همراه خواهد بود؛ آنهایی که بیش از هزار سال پیش، ما را به رفتار مناسب و دینی با فرزندانمان دعوت نموده‌اند.

💢تنبیه بدنی یا کودک‌آزاری؟

به‌صورت کلی و قراردادی، در میان مردم هر جامعه‌ای، کودک‌آزاری رفتاری است که در آن کودک از سوی والدین و اطرافیان مورد سوءاستفاده‌های مختلف جسمی، جنسی، عاطفی یا غفلت قرار می‌گیرد. هرگونه آزار جسمی که به‌طور عمد از سوی مراقبان کودک یا والدین بر کودک اعمال شود، «کودک‌آزاری جسمانی» نام دارد.[۶] بنابراین، اگر تنبیه بدنی از مرزهای کنترل والدین عبور کند و منجر به آسیب به کودک شود، یکی از مصادیق کودک‌آزاری خواهد بود. ما می‌خواهیم به این نکته اشاره کنیم که تنبیه، نباید یک روش و طریق در تربیت باشد؛ زیرا تربیت، مسیری است که شخصیت کودک را شکل می‌دهد. ممکن است والدین، در طول فرایند پرورش فرزندان خود، برای کنترل شرایط حاد، گاه‌به‌گاه به تنبیه جسمانی روی بیاورند. در این صورت، حتماً باید بر رفتار خود کنترل داشته باشند و تنبیه جسمانی صرفاً در حد تذکر و هشدار باشد، نه به‌قصد آسیب زدن و نه برای آموزش دادن به کودک.

رسول خدا (ص) در بخشی از توصیه‌های خود به امیر مؤمنان علی علیه‌السلام فرمود: «برای تأدیب و تربیت بیش از سه ضربه (به کودک) نزن.»[۷]

در گذشته و همچنان امروزه، بسیاری از خانواده‌ها تنبیه بدنی را روشی برای اصلاح تلقی می‌کنند، بدون آن‌که از نتایج مخرب آن اطلاعی داشته باشند. آنها نیاز دارند در این‌ باره آموزش ببینند. قوانین حاکم بر جامعه نیز در این زمینه نقش بسزایی دارد. سیستم‌های آموزشی نیز باید به والدین یادآوری کنند که تنبیه بدنی یک روش تربیتی شخصی نیست و اگر منجر به آسیب کودک شود، از مسائل کودک‌آزاری محسوب می‌شود. اغلب، کتک‌زدن کودکان در پی خشم و عصبانیت والدین صورت می‌گیرد، نه آن‌که به‌عنوان وسیله‌ای برای کنترل کودکان استفاده شود.


📖صفحه ۱
👇ادامه مقاله


👏@Zaman_Zohour

👈قصد و نیت والدینی که کودکان خود را مورد آزار جسمی قرار می‌دهند، عمدتاً ادب‌کردن آنهاست؛ لیکن با از‌دست‌دادن کنترل خود، موجب ضرب‌وجرح کودک می‌شوند. شدت کودک‌آزاری جسمی می‌تواند از متوسط تا شدید و کشنده متغیر باشد. تنبیه بدنی، حتی اگر در حد کم یا متوسط اما به‌صورت مداوم باشد، به رفتاری غیرانسانی و غیراصولی تبدیل می‌شود که می‌تواند در شاخه‌های کودک‌آزاری جسمی بررسی و با آن برخورد شود. بدین ترتیب، تنها تنبیهی که بدون آسیب‌زدن به کودک و بدون ایجاد احتمال صدمات بعدی، در زمرﮤ کودک‌آزاری قرار نمی‌گیرد، تنبیهی است که در چهارچوب عقلانی و تربیتی تعریف شود. تنبیه جسمانی‌ای که خارج از مرزهای کودک‌آزاری است، باید در زمانی اعمال شود که کودک، فهم درستی از آن داشته باشد. کودکان زیر هفت سال نباید مورد تنبیه جسمانی قرار بگیرند.

سید احمد الحسن در این باره بیان می‌کند که: «پدر می‌تواند کودک پس از هفت‌سالگی را تنبیه فیزیکیِ تربیتی نماید؛ البته زدن نباید باعث آزار شود و نباید در ناحیۀ سر باشد که باعث آسیب‌رساندن به او شود، و زدن نباید پی‌درپی باشد ... به‌طور کلی، ترک تنبیه فیزیکی و نزدن بهتر است. زدن کودک توسط آموزگار جایز نیست.»[۸]

💢زمینه‌های تنبیه جسمانی در تربیت  

مسئلۀ مهم این است که والدینی که تنبیه بدنی را یک روش تربیتی کارآمد حساب می‌کنند، احتمالاً در دوران کودکی قربانی خشونت والدین خود بوده و تنبیه بدنی می‌شده‌اند؛ لذا این الگوی رفتاری را فراگرفته و نسبت به کودکان خود نیز اعمال می‌کنند.[۹]

🔺وجود سابقۀ بیماری روانی یا جسمی در والدین، اعتیاد و ناتوانی در نگهداری و مراقبت از کودکان، همچنین تک‌سرپرستی و بارداری ناخواسته ازجمله عواملی هستند که می‌توانند به‌عنوان عامل مستعدکنندﮤ کودک‌آزاری جسمی به بهانۀ تنبیه بدنی مطرح شوند. وضعیت اجتماعی‌ـ‌اقتصادی پایین، شلوغ و پرجمعیت ‌بودن خانواده، بروز استرس حاد، وجود سابقۀ خشونت و کودک‌آزاری در اعضای خانواده و منزوی ‌بودن خانواده در اجتماع می‌تواند زمینه‌ساز تنبیه بدنی افراطی کودک باشد. بعضی از کودکان با ویژگی‌های خاص، بیشتر در معرض تنبیه جسمی غیرمعقول قرار می‌گیرند؛ مانند کودکان نارس، توان‌یاب ذهنی، توان‌یاب جسمی، کودکان پرتحرک و بیش‌فعال و کودکانی که زیاد از حد گریه می‌کنند، کودکان بهانه‌گیر و لجباز یا حتی کودکانی که ناخواسته و کودکانی که با جنسیت غیر دل‌خواه خانواده هستند.

💢تنبیه بدنی، روشی ناکارآمد و زیان‌آور

ما بر این باوریم که كودكان را نباید تنبیه بدنی کرد؛ زیرا تنبیه بدنی نه‌تنها مشکل را برطرف نمی‌کند، بلکه به کودک می‌آموزد که هم نسبت به خود احساس ناخوشایند داشته باشد و هم عزت‌نفس را از دست بدهد و در طولانی‌مدت در کودک احساس عجز، ناامیدی، افسردگی و پرخاشگری به‌وجود بیاورد و در ادامه، كودكان را دربارﮤ شناخت و تشخیص درست از غلط به‌ اشتباه بیندازد و بر سلامت ذهنی و جسمی، مهارت‌های شناختی و رشد رفتار اجتماعی تأثیر سوء داشته باشد؛ درحالی‌که كانون خانواده، مسئول حفظ سلامت روحی و جسمی كودك است.[۱۰]

⚡️به ‌نظر می‌رسد اگر به اطراف خود بنگریم، درمی‌یابیم کودکانی که با تنبیه بدنی بزرگ شده‌اند، درست و نادرست را کمتر از هم تشخیص می‌دهند و در غیاب والدین خود، بیش از سایر بچه‌ها رفتارهای نادرست و بی‌ادبانه انجام می‌دهند؛ زیرا این کودکان همیشه به‌واسطۀ نیرویی خارجی مجبور به دریافت مقولۀ عملِ صحیح و غلط شده‌اند، آن هم به‌سرعت و بسیار خشن؛ به‌گونه‌ای که هیچ‌گونه فرصتی برای درک و فهم عمیق مسائل نداشته‌اند. براساس این عقیده، زمانی‌که والدین کودک خود را در هنگام عملکرد ناصحیح یا کاملاً اشتباه کتک می‌زنند، به او اجازه نمی‌دهند دربارﮤ عملی که انجام داده است تفکر کند و بفهمد و تفاوت عمل ناصحیح را از دیگر اعمال تشخیص دهد و حتی فرصت درک نتایج حاصل از عمل ناصحیح را نیز از او می‌گیرند.

◀️وقتی والدین کودک را در پیِ اشتباه، تنبیه بدنی می‌کنند، بلافاصله او را به جایگاه اجرای حکم می‌برند. این پیام را منتقل می‌کنند که کودک به‌سرعت خطاکار پنداشته شده و به مرحلۀ مجازات رسیده است؛ بدون آن‌که اشتباه را برایش توضیح دهند و فرصت بیان، گفت‌وگو و حتی دفاع را به او بدهند. در نتیجه، کودک توانایی مقابله با اشتباه را از دست می‌دهد و حتی درک درستی از رفتار صحیح و غیرصحیح نخواهد داشت، و در غیابِ تنبیه‌کننده، همچنان به رفتار خود ادامه خواهد داد.

✅در دنیای امروز، روان‌شناسان کودک، مشاوران خانواده، مراکز تربیتی و نگهداری کودک و دیگر مؤسسه‌های حمایتی می‌کوشند به والدین بیاموزند که بدون تنبیه فیزیکی هم می‌توان کودکان را متوجه خطایشان کرد. برای رسیدن به این هدف، راه‌های مؤثری غیر از تنبیه بدنی وجود دارد.

📖صفحه ۲
👇ادامه مقاله


👏@Zaman_Zohour

👈باید برای کودک الگویی واقعی باشیم و به کودک خود بیاموزیم؛ و این در گرو آن است که خود، آموخته‌ایم و در عمل به آموخته‌ها وفاداریم. در نقلی از امام موسی‌بن جعفر (ع) به یکی از یارانش، که از فرزند خود شکایت کرده بود، آمده است که آن حضرت برای نصیحت آن مرد فرمودند: «فرزندت را نزن، بلکه با او سخن بگو.»[۱۱]

💢سخن آخر 

سید احمد الحسن می‌گوید: «صحیح این است که از زدن کودک اجتناب شود؛ ولی باید او را به صحیح و غلط، توجیه و آگاه و راهنمایی کرد ... .»[۱۲]

نیکوترین راهکار این است که هر فردی، خداوند را در همه‌حال یاد کند و با تبر ابراهیمی، بتِ منیّت و برتری را در خود بشکند و نفسِ خویش را برای خداوندِ سبحان قربانی کند و در همه احوال، خداوند را یاد کند، از پرخاشگری، زورگویی، مراعات ‌نکردنِ حقّ کودکِ خود و بلندکردنِ دستِ خود و ... بر موجودِ ضعیف، حیا کند. آیا انتظار نمی‌رود که قوی بر ضعیف، حمایت و پشتیبانیِ خویش را پیشکش نماید؟ آیا بر عاقل دوراندیش پوشیده است که تربیت صحیح، واجبی است که والدین، متحمّلِ آن هستند؟

🗣آری، باید دستی بر آتش داشت؛ دستی که تواناییِ فرونشاندن آتش خشم از آن برمی‌آید. اگر اخلاقِ ما هنوز مسئله‌ساز است، آیا می‌توانیم به کودک خود مدیریت رفتاری بیاموزیم؟ مگر نه این‌که هرکس از کوره در برود، در آتشِ بی‌ملاحظگی می‌سوزد؟ چه کسی بی‌پناهی را که به‌قصدِ حمایت‌شدن به دامنش پناه آورده، تنبیه و آزار می‌کند؟ آیا شخصی که در رحمت الهی، قلبی سرشار از ایمان و محبت دارد، می‌تواند به‌جای نرمش و مهربانی و پیمودن مسیر درست اصلاح و تربیت، کودک خود را تنبیه بدنی کند؟!

🔺در خصوص كودكان، بی‌گدار به آب نزنيم (تنبيه بدنى و روحى) كه آثار ناشى از آن جبران‌ناپذیر است. والدين نيازمند يك خویشتن‌داری اساسی هستند. تنبیه بدنی با تخریب کودک امروز، والدین فردا را نیز وارد اشتباه بزرگی می‌کند. کنترل بر خود و خود‌مراقبتی رفتاری در برخورد با کودکان، با ارائۀ الگویی مناسب در هر برخورد و چالش، برای آنها مسیری رو‌به‌رشد از آگاهی و تربیت را فراهم می‌کند که همانند بذری در نهان آنها برای جامعه شادتر و بهتر میوه خواهد داد.

📚منابع:

[1] براساس کنوانسیون حقوق کودک، ۱۹۸۹، مادﮤ اول: تنبیه بدنی و تجاوز جنسی به کودک هم از انواع کودک آزاری فیزیکی است.
[2] کودک‌آزاری و پیامد های روانی آن
 [3] https://doctoreto.com/blog/punishment
[4] تربیت کودک و نوجوان با روش الگویی، زهره کدخدازاده، ۱۴۰۳، همایش ملی پژوهش‌های مدیریت و علوم انسانی، دورﮤ ۱۳، لینک مقاله
[5] واکاوی ابعاد روش تربیت الگویی در پرتو معارف علوی، اکرم احمدیان احمد آبادی، تهران، شهریور۱۴۰۳.
[6] بررسی رابطۀ بین کودک‌آزاری و سبک زندگی، عباس جزایری، ۱۴۰۰، لینک مقاله

[7] عن النبی فیما أوصی به أمیرالمؤمنین: «لا تضربن أدبا فوق ثلاث»؛ ورام ابن ابی فراس، مجموعة ورّام (تنبيه الخواطر و نزهة النواظر)، ص  ۳۵۸.
[8] سیداحمدالحسن، پاسخ‌های روشنگرانه از بستر امواج، ج 7، سؤال ۷۱۰.
[9] عوامل و ریشه‌های تنبیه بدنی کودکان در محیط خانه و خانواده و راهکارهای مقابله با آن، ندا نیکنامی، آذر ۱۳۹۰، لینک مقاله
[10] تنبیه بدنی کودک، تربیت یا خشونت، محمد مهدی مقدادی، ۱۳۸۹، لینک مقاله
[11] احمدبن محمدبن فهد حلی، عُدّةُ الدّاعی و نَجاحُ السّاعی، ص ۷۹.
[12] سید احمد الحسن، پیک صفحه، ج 1، ص ۷۷۴.


📖صفحه ۳

🔗نشریه شماره 209


👏@Zaman_Zohour