مهدی سلیمانیه

♦️«پرنده و آتش» ♦️
(انتشار ِ کتابی برای ادای دین به حافظان ِروشنی ایران ِ عزیز)

▪️حدود سه سال قبل، ایده‌اش به ذهنمان رسید: در این سال‌ها، حال جامعه‌مان خوب نیست. حکمرانان، حق مردمان و داشته‌های این سرزمین را ادا نمی‌کنند. جامعه هم روز به روز بر مشکلاتش افزوده می‌شود. در چنین وضعیتی، "امید" پدیده‌ی کمیابی است. امیدی که تلاش خستگی‌ناپذیر برای بهبود وضعیت را دامن بزند. امیدی که دل‌ها را برای عبور از این زمستان مه گرفته، گرم کند.

▪️اما وجودهایی بوده‌اند که چراغ امید را در تمامی این سال‌ها زنده نگه داشته‌اند. کسانی که نه در میدان ِ پرهیاهوی سیاست، که در ساحت ِ فرهنگ و هنر، روشنایی را پرورانده‌اند. وجودهای با رکت گمنامی که بی‌صدا، چهار دهه است استخوان‌های بودن‌شان را ستون ِ ایستاده ماندن ایران ِ ناخوش‌احوال ِ این سال‌ها کرده‌اند.

▪️و ما سه سال قبل، تصمیم گرفتیم به برخی از این وجودهای روشنی‌آفرین ِ بی‌صدا، ادای دین کنیم: نهادهای فرهنگی ِ مردمی ِ مستقلی که بیش از سی سال توانسته‌باشند بخشی از هنر و فرهنگ ایران را بپرورند. وجودهایی که علیرغم تمام تفاوت‌هایشان، مذهبی یا غیرمذهبی، سنتی یا مدرن، در هنر یا ادبیات یا نشر کتاب یا انتشار مجله، تمام هستی‌شان را برای زنده‌ماندن چراغ ِ امید این جامعه وقف کرده‌اند.

▪️گاه یک کتاب‌فروشی کوچک، در یک شهر، چراغ فرهنگ‌وهنر را در دوران غربت فرهنگ‌وهنر مستقل، برای چندین دهه، روشن نگاه می‌دارد. گاه یک آموزشگاه هنری، برای چهار دهه، تنها پناهگاه‌ اهالی هنر در یک شهر ‌است. گاه یک آموزشگاه ِ فرهنگی و هنری، با سرمایه‌ای شخصی، آرشیوی غنی از موسیقی‌های بومی و محلی یک منطقه یا کشور را گردآوری و حفظ و منتشر می‌کند. گاه یک جمع فرهنگی، با برگزاری منظم سخنرانی‌ها و طرح مباحث فکری و گعده‌های اندیشه‌ای، نخبگان یک منطقه از کشور را با مباحث فرهنگی و هنری روز آشنا نگاه می‌دارد. گاه یک مجلۀ مستقل فکری، با نگارش مقالات و متون، نقش پل واسط میان روشنفکران و جامعه را در یک شهر یا استان، ایفا می‌کند. در پشت پردۀ تمامی این نهادهای فرهنگی مستقل، افراد یا جمع‌های فرهنگی و هنری بوده‌ و هستند که عمر، سرمایه‌ها و مهارت‌های خود را برای ساخت و نگهداشت این نهادها، در سکوت، صرف کرده‌ و می‌کنند.

▪️«پرنده و آتش»، اولین جلد از سری کتاب‌هایی است که به امید ِ ادای دین نوشته‌ایم: درباره کتابفروش و کتابفروشی که 42 سال است مأمن اهالی فرهنگ و هنر را در گوشه‌ای از ایران ِ عزیز، در مشهد، بوده‌است : «کتابفروشی امام» و بانی‌اش، «رضا رجب‌زاده».

▪️چاپ این کتاب هم با همت دوستان نشر آرما و به خصوص برادرمان، «محسن حسام مظاهری» میسر شد. اگر نبود صبر و همت این جمع، «پرنده و آتش» امروز به دست شما نمی‌رسید. مسیر چاپ این کتاب، حدود دو سال طول کشید، خودش ماجرایی پر قصه و غصه است؛ از ایراداتی که حضرات بر کلیت کتاب گرفتند و آن را به به صفاتی متهم کردند که در مخیله نمی‌گنجید. اما چه باک، که روایت ِ چنین داستان‌های ِ پر از صبر و امیدی، باید خودش هم نشانی از تحمل رنج و صبر و امید را داشته‌باشد.

▪️کتاب را به میرزا حسن رشدیه، پوران شریعت رضوی و تمامی معلمان صبور ِ گمنام ِ قدرنادیده‌ی ایران تقدیم کرده‌ایم؛ کسانی که نمادهای ِ مقاومت و صبر و آفریدن روشنایی در زمانه‌شان بوده و هستند. به خصوص این روزها که صدای رنج‌هایشان، از هر کوی و برزنی شنیده می‌شود.

▪️عمری باشد، در گام ِ بعدی، به سراغ وجودهای ماه و نهادهای با برکت فرهنگی و هنری مستقل دیگری می‌رویم و داستان ِ امید و وقف ِ وجودشان برای این سرزمین را روایت می‌کنیم. به تعبیر ِ زیبای ِ علی رجب‌زاده، «می‌گویند که وقتی حضرت ابراهیم را در آتش انداختند، پرنده‌ای کوچک پروازکنان می‌رفت و در منقار خودش آب جمع می‌کرد و می‌آمد و بر آن آتش عظیم چند قطره آب می‌ریخت. خاموش نمی‌شد، اما کارش را انجام داده‌ بود. فکر می‌کنم باید مثل آن پرنده بود. ما باید کار خودمان را بکنیم. باید کاری کنیم.» بله! باید «کاری» کنیم!

▫️مشخصات کتاب: «پرنده و آتش» (شناخت اجتماعی "انتشارات امام" مشهد)، نویسندگان: مهدی سلیمانیه و لیلا طباطبایی یزدی، با مقدمه دکتر هادی خانیکی، نشر آرما، 1400.

▫️لینک‌های تهیه کتاب: (به روز می‌شود)
https://www.iranketab.ir/book/63658-parandeh-va-atash

لینک دوم برای تهیه کتاب
https://barkhatbook.com/ln/6mz0

راهیانه|ایده‌نوشت‌های مهدی سلیمانیه|@raahiane
#سیاه_مشق|#روشنا|#ما|#ایران_عزیز|#جامعه‌شناسی|#جامعه

📝«مصائب جامعه‌شناس‌بودن»
✍️عباس کاظمی
https://tttttt.me/Varijkazemi

🔹میان آنچه یک جامعه‌شناس در نقش استاد دانشگاه انجام می‌دهد و آنچه دلش می‌خواهد انجام دهد، تفاوت زیادی هست. اغلب، وظایف کاری و به‌اصطلاح حرفه‌ای، مزاحم تعهدات اجتماعی یا دنبال‌کردن علایق فردی می‌شوند. صرفاً ملاحظات سیاسی نیست که از یک استاد، شخصیتی محافظه‌کار می‌سازد، بلکه دل‌مشغولی‌های روزانه که فرد موظف به انجامشان است، موجب می‌شود او از نقش اصلی‌اش بازبماند.

🔹نقش مهم جامعه‌شناس، گفت‌وگوکردن بدون ترس، هم با مردم و هم با قدرتمندان است. وظیفۀ او، ارائۀ تحلیلی از وضعیت جامعه است که اغلب نه به مذاق قدرتمندان خوش می‌آید و نه مردم.
اما در بسیاری از جوامع و ازجمله ایران کار حرفه‌ای، جامعه‌شناس را از این نقش مهم دور نگاه داشته است؛ ما چنان درگیر انجام فعالیت‌های تخصصی‌مان می‌شویم که یادمان می‌رود مسائل مهمی را که در اطرافمان می‌گذرد، به ‌شیوۀ قابل‌فهم با جامعه در میان بگذاریم. ما جامعه‌شناسان، مفاهیمی غامض و پیچیده‌ را در دانشگاه به کار می‌بریم که عمدتاً برای عموم، چیزی جز لفاظی و عبارات فهم‌ناپذیر تلقی نمی‌شوند. آن مفاهیم دشوار، هرچه بیشتر ما را از جامعه دور ساخته‌اند. بااین‌حال، گفتن اینکه جامعه‌شناس باید فراتر از زبان دانشگاهی با جامعه‌نشینان سخن بگوید، بدین معنا نیست که باید انتظار داشته باشد از سخنانش استقبال شود.

🔹هم مردم و هم قدرتمندان، برای فهم رویدادهایی که در اطرافشان می‌گذرد، شیوه‌های دم‌دستی خود را دارند اما جامعه‌شناس چه چیزی می‌گوید که مردم از پیش نمی‌دانند؟

⬅️ پاسخ این است که جامعه‌شناسان چیزهایی را که مردم فکر می‌‌کنند می‌دانند، به شیوه‌ای بازگو می‌کنند که درکی کاملاً متفاوت از آنها حاصل می‌شود. این شیوه‌های متفاوت فهمیدن، اغلب، خشم یا بی‌علاقگی مخاطب را موجب می‌شوند، برای‌اینکه به‌تعبیر بوردیو، جامعه‌شناس، چیزی را به جامعه نشان‌می‌دهد که از شنیدن آن واهمه دارد. آنجا که پای منافع به میان می‌آید، تمایلی آشکار برای طرد تحلیل‌های جامعه‌شناسانه وجود خواهد داشت.

🔹کاری که جامعه‌شناس انجام می‌دهد، از وجهی شبیه کار روانکاو است. بیمار گاهی از دردِ آنچه خودش به خاطر می‌آورد خواب آسوده‌ای ندارد. مردم و قدرتمندان نیز وقتی تحلیل‌های جامعه‌شناسی را می‌شنوند، انتظار می‌رود به همان اندازه برآشفته شوند.
اما درحالی‌که بیمار برای این برهم‌آشفتگی به روانکاو حمله نمی‌کند و او را مقصر حال‌وروز خود نمی‌داند، جامعه‌شناس، نقشِ بز بلاگردان را ایفا می‌کند. جامعه‌شناس، قربانی تحلیل‌های خود می‌شود، چراکه این‌گونه القا می‌شود که او خود نیز در ایجاد و ساخته‌شدن آن‌چیزی که نشان داده است، نقش داشته است؛ به‌خصوص وقتی‌که قدرتمندان، هشدارهای جامعه‌شناسان را می‌شنوند، گمان می‌کنند جامعه‌شناسان هم‌زمان در ایجاد آنها هم نقش داشته‌اند و نمی‌خواهند بپذیرند که اتفاقاتی که ما تحلیل می‌کنیم، بیش از هر چیز، محصول فرایندهایی اجتماعی است که قدرتمندان و الباقی مردم نیز در ساختنشان سهیم بوده‌اند.

☑️ جامعه‌شناسی به مردم یاد می‌دهد که اگر در جامعه‌ای زندگی می‌کنند که دوستش ندارند، از آن فرار نکنند، چراکه آنها نیز بخشی از آن نیرویی‌اند که چنین موجودی را ساخته است!

https://tttttt.me/Varijkazemi
#جامعه‌شناسی #مردم #علوم_اجتماعی. #یاد_داشت

♦️معرفی‌ی کتاب ”روایت ایرانی‌ جامعه‌شناسی‌ دین / جلد دوم/ بینش‌ها و نظریه‌ها”
۴ مرداد ۱۴۰۲


عنوان: #روایت_ایرانی_جامعه‌شناسی_دین. جلد دوم؛ بینش‌ها و نظریه‌ها نویسنده: #حسن_محدثی_گیلوایی  ناشر: #انتشارات_تيسا  تاریخ چاپ: بهار ۱۴۰۲ نوبت چاپ: اول تعداد صفحه:  ۳۲۶ صفحه قیمت: ۱۴۹۰۰۰ تومان جلد دوم

روایت ایرانی‌ جامعه‌شناسی دین بخشی از بینش‌ها و نظریه‌هایم را دربارۀ دین و پدیده‌های دینی دربر دارد. از سال ۱۳۷۴ تا کنون جامعه‌شناسی دینْ حوزۀ مطالعاتی من بوده است و در این مدت علاوه بر انجام تحقیقاتی تجربی، تلاش‌هایی نظری برای تبیین دین و پدیده‌های دینی انجام داده‌ام و بخشی از آن‌ها در این اثر اکنون مجال انتشار می‌یابد. امیدوارم نتایج تحقیقات تجربی‌ای که شخصاً یا با همکاری دانشجویانم انجام داده‌ام نیز در یک جلد دیگر مجال انتشار پیدا کنند. 

در طی‌ ۲۷ سال گذشته اندیشیدن و مطالعه و پژوهش و نوشتن دربارۀ دین مشغلۀ همیشگی من بوده است. در این سالیان طولانی انبوهی درگیری‌ها و تجربه‌ها و مشکلات را تجربه کرده‌ام، اما برای هر محقق رشتۀ جامعه‌شناسی فهم این‌که پدیده‌های اجتماعی امری زمینه‌مند هستند و در هر زمینه‌ای مختصات ویژه‌ای پیدا می‌کنند، او را به درک ضرورت نظریه‌پردازی واقف می‌کند. نظریه‌پردازی در علم برای هر کسی که به فعالیت علمی جدی اشتغال دارد و از زیست مقلدانه گام فراتر نهاده، امری گریزناپذیر است. علم بدون نظریه تحقق نمی‌یابد.

با این حال، آن‌چه من در این سالیان طولانی انجام داده‌ام نیازمند بررسی و نقد است و امیدوارم با انتشار این اثر مجال آن فراهم شود. نکتۀ دیگر این‌که وقتی در سال ۱۳۷۴ حوزۀ جامعه‌شناسی دین را به‌عنوان حوزۀ مطالعاتی اصلی‌ام برگزیدم، یکی از دلایل چنین انتخابیْ یافتن پاسخی قانع‌کننده برای پرسش‌های دینی‌ام بود. با خوشحالی باید عرض کنم که هم‌پای کوشش‌های دین‌پژوهانه، زیست دین‌دارانۀ من نیز دچار تحولاتی اساسی شده است.

امیدوارم در آینده بتوانم اثر کوچکی دربارۀ زندگی‌نامۀ دینی‌ام نیز منتشر کنم. نوشتن چنین اثری برای من از نظریه‌پردازی دربارۀ دین بسی جذاب‌تر خواهد بود.

http://teesa.ir/Books/Book?id=11579گ


@iteesa
@drmohaddesi

🔹برای تهیه سریع کتاب:
۱. کتاب‌فروشی‌های معتبر سراسر کشور
۲. مراجعه به دایرکت @iteesa ۳.

🔸تماس با شماره‌های :
۰۲۱-۷۷۶۰۲۸۹۹ ۰۲۱-۷۷۶۲۸۹۵ واتساپ: ۰۹۳۵۲۰۲۰۲۰۱   


#انتشارات_تیسا #کتاب_بخوانیم #جامعه‌شناسی_دین #دین_و_جامعه #بینش‌ها #نظریه‌ها #ضد_دنیوی‌شدن #میشل_فوکو #برایان_ترنر #ارنست_گلنر #برایان_ویلسون #انسان‌شناخت #اقتصاد_دین #جریان‌های_فکری #جامعهُ_دینی #دین_در_ایران #انسان‌شناسی  #روایت_ایرانی #حسن_محدثی
@iteesa


@NewHasanMohaddesi

عباس کاظمی
@varijkazemi
دوره تاریخی ۱۳۰۰ تا ۱۳۳۰ در شکل گیری زندگی جدید ما دوره مهمی است. ما در این درسگفتار تحولات زندگی روزمره در این سه دهه را به بحث می‌گذاریم و از خلال اسناد و کتب و مطبوعات در آن زمان تصویری از فرایند تکوین زندگی جدید را پیش‌روی شما می‌گذاریم.

#درس‌_گفتار #کلاس #جامعه‌شناسی #زندگی_روزمره

⏰دوشنبه‌ها ۱۸ تا ۱۹.۳۰

ثبت نام. 👈
@nahal_4720

کانال آکادمی علوم‌اجتماعی سپنتا
https://tttttt.me/sepantasocialscience