Forwarded from نَقدِ حالِ ما
#سیاه_سرفه‌های_ما
آقای نون پسری در خانه دارد که سیاه سرفه گرفته است. سیاه سرفه با تنفسِ هوای درون خانه به همه منتقل می شود. اما آقای نون کاملا سنتی فکر می کند و اعتقادی به پیشگیری از بیماری دیگر اعضا ندارد. مدام به همسرش، خانم دال، می‌گوید اسپند دود کن تا عفونت هوا از بین برود. اما دختر آقای نون هم بعد از یک ماه سیاه سرفه می گیرد. او امید زیادی دارد و مدام فکر می کند که "خودش خوب می شود؛ همه چیز درست می شود".
وضعیت بحرانی می شود، اما آقای نون بازهم راه خودش را می‌رود. نهایت کاری که این بار می کند، پیش عطار محل می رود تا چند دم نوش ضد سرفه بگیرد. مدام هم قولنج پسرش را می شکند و به هنرش در قولنج شکنی افتخار می کند. خودش هم شروع می کند به عرق آویشن خوردن تا سیاه سرفه نگیرد. اما ناگهان بانگ برآمد که خواجه بِمُرد.
وضعیت انتخاب های امروزه ی ما چیزی شبیه آقای نون است.
چرا باید در مکان های #تخصصیِ_تصمیم‌گیری کسانی را انتخاب کنیم که نقششان مثل رجوع به عطار برای سیاه سرفه است؟ خب، دودش توی چشم خودمان می رود.
وقتی برای تصمیات کلان شهری، ملاکمان فیتنسِ هیکلِ یک ورزشکار یا خوش‌تیپیِ کسی باشد، خب، نتیجه اش را هم باید بپذیریم. دیگر غُر زدن ندارد؛ خود کرده را تدبیر نیست.
"اِنَّ اللّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَومٍ حَتّیَ یُغَیِّروا ما بِاَنفُسِهِم" خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملتی) را تغییر نمی دهد، مگر آنکه خودشان، خودشان را تغییر دهند. (سوره ی رعد، آیه ی 11).
در آنجا که حق انتخاب داریم، سه چیز معیار انتخابمان باشد: سلامت روانی کاندیدا، تخصص متناسب، وطن دوستی و ترجیح وطن بر خود. البته تشخیص سختی است، ولی راه دارد. سه راه ساده و مشخص دارد: مطالعه،مطالعه، ومطالعه. بیایید روزی ده دقیقه مطالعه کنیم. حتی اگر خواندن کتاب راهنمای نصب ماشین لباسشویی باشد.
#پلاسکو_و_ما
دکتر محسن زندی (روانشناس)
کانال تلگرامی نقدِ حالِ ما
https://telegram.me/naghdehalema
آقای نون پسری در خانه دارد که سیاه سرفه گرفته است. سیاه سرفه با تنفسِ هوای درون خانه به همه منتقل می شود. اما آقای نون کاملا سنتی فکر می کند و اعتقادی به پیشگیری از بیماری دیگر اعضا ندارد. مدام به همسرش، خانم دال، می‌گوید اسپند دود کن تا عفونت هوا از بین برود. اما دختر آقای نون هم بعد از یک ماه سیاه سرفه می گیرد. او امید زیادی دارد و مدام فکر می کند که "خودش خوب می شود؛ همه چیز درست می شود".
وضعیت بحرانی می شود، اما آقای نون بازهم راه خودش را می‌رود. نهایت کاری که این بار می کند، پیش عطار محل می رود تا چند دم نوش ضد سرفه بگیرد. مدام هم قولنج پسرش را می شکند و به هنرش در قولنج شکنی افتخار می کند. خودش هم شروع می کند به عرق آویشن خوردن تا سیاه سرفه نگیرد. اما ناگهان بانگ برآمد که خواجه بِمُرد.
وضعیت انتخاب های امروزه ی ما چیزی شبیه آقای نون است.
چرا باید در مکان های #تخصصیِ_تصمیم‌گیری کسانی را انتخاب کنیم که نقششان مثل رجوع به عطار برای سیاه سرفه است؟ خب، دودش توی چشم خودمان می رود.
وقتی برای تصمیات کلان شهری، ملاکمان فیتنسِ هیکلِ یک ورزشکار یا خوش‌تیپیِ کسی باشد، خب، نتیجه اش را هم باید بپذیریم. دیگر غُر زدن ندارد؛ خود کرده را تدبیر نیست.
"اِنَّ اللّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَومٍ حَتّیَ یُغَیِّروا ما بِاَنفُسِهِم" خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملتی) را تغییر نمی دهد، مگر آنکه خودشان، خودشان را تغییر دهند. (سوره ی رعد، آیه ی 11).
در آنجا که حق انتخاب داریم، سه چیز معیار انتخابمان باشد: سلامت روانی کاندیدا، تخصص متناسب، وطن دوستی و ترجیح وطن بر خود. البته تشخیص سختی است، ولی راه دارد. سه راه ساده و مشخص دارد: مطالعه،مطالعه، ومطالعه. بیایید روزی ده دقیقه مطالعه کنیم. حتی اگر خواندن کتاب راهنمای نصب ماشین لباسشویی باشد.
#پلاسکو_و_ما
دکتر محسن زندی (روانشناس)
کانال تلگرامی نقدِ حالِ ما
https://telegram.me/naghdehalema