Forwarded from بریده‌ها و براده‌ها
یک سال و اندی بعد از مرگ امی روزنتال که در بستر مرگ آن یادداشت عالی«عشق مدرن» را نوشت با تیتر میخکوب‌کننده«شاید بخوای با شوهر من ازدواج کنی»، حالا شوهرش برای «عشق مدرن»از این یک‌سال و اندی بدون امی و تجربه سوگواری نوشته.
فیسبوک فرناز سیفی:
👈 چند روز مانده به بهار ۲۰۱۷، امی روزنتال، در بستر مرگ وقتی دیگر سرطان دهانه رحم، شیره جانش را کشیده بود به سختی لپ‌تاپ خود را باز کرد و آخرین یادداشت عمر خود را نوشت...یادداشتی که ماندگارترین نوشته او شد، شاید «تاثیرگذارترین» نوشته در ستون «عشق مدرن» نیویورک‌تایمز....یادداشتی که از همان تیتر میخکوب و مبهوت‌ات می‌کرد:«شاید بخواهی با شوهر من ازدواج کنی»... یادداشت چند روز بعد منتشر شد و امی درست ۱۰ روز بعد از انتشار این یادداشت نفس‌گیر، چشم‌هایش را برای همیشه بست...
حالا در «روز پدر» در این سوی جهان، شوهرش، آن مرد دلپذیر و مهربان و خوش‌تیپ و معرکه‌ای که امی توصیف‌اش را کرده بود برای «عشق مدرن» نوشته است....از یک سال و اندی زندگی بدون امی، زنی که ۲۶ سال زیر یک سقف به عشق و خنده و دوستی زیستند، از تجربه پدر مجرد و تنها بودن و مراقبت از ۳ بچه بدون امی، از موج مهربانی و همدردی و نامه‌های صدها غریبه که یادداشت دردناک و معرکه امی را خوانده بودند و برای او نوشتند...از زن‌هایی که حس می‌کردند خطاب آن تیتر مبهوت‌کننده یادداشت امی هستند و می‌توانند زن مناسبی برای شوهر امی باشند...
و از سوگواری...درد از دست دادن...حفره‌ی خالی که دیگر هیچ چیز را یارای پر کردن آن نیست... از دلتنگی...دلتنگی برای عزیز از دست رفته‌ات...دلتنگی حتا برای تمام آن عادات و کارهایش هم که روی اعصابت بود... و می‌نویسد کاش هیچ‌وقت این درس زندگی را یاد نمی‌گرفت، اما حالا می‌داند که «از دست دادن، از دست دادن است و از دست دادن است....چه طلاق باشد چه از دست دادن شغل...چه حیوان خانگی عزیزت بمیرد چه عضوی از خانواده‌ات...»
امی در آخر ستون‌اش بخشی را سفید و خالی گذاشت، سفید و خالی تا شوهرش و همسر احتمالی آینده‌اش، این خالی را خود پر کنند، به نوای «زندگی تازه» که لیاقتش را دارند...حالا شوهرش در پایان ستون خود نوشته که قدردان آن لطف و مهر و آن «سفید خالی» است که زنش برای او در انتهای یادداشت‌اش گذاشت...جالی خالی که او به میل خود پر کند، آزادی و اجازه و اختیارعمل که خودش این «خالی» را پر کند و رنگ بزند...و او هم می‌خواهد مثل همسرش امی، در پایان یادداشت خود یک فضای سفید و خالی از هر حرف و راهکار و توصیه برای من و شمای خواننده باقی بگذارد...شما با «شروع دوباره» خود بعد از دست دادن و سوگواری چه می‌کنید؟
#زندگی #انسان
▫️یادداشت امی روزنتال:
https://www.nytimes.com/2017/03/03/style/modern-love-you-may-want-to-marry-my-husband.html
▫️یادداشت همسرش:
https://www.nytimes.com/2018/06/15/style/modern-love-my-wife-said-you-may-want-to-marry-me.html
فیسبوک فرناز سیفی:
👈 چند روز مانده به بهار ۲۰۱۷، امی روزنتال، در بستر مرگ وقتی دیگر سرطان دهانه رحم، شیره جانش را کشیده بود به سختی لپ‌تاپ خود را باز کرد و آخرین یادداشت عمر خود را نوشت...یادداشتی که ماندگارترین نوشته او شد، شاید «تاثیرگذارترین» نوشته در ستون «عشق مدرن» نیویورک‌تایمز....یادداشتی که از همان تیتر میخکوب و مبهوت‌ات می‌کرد:«شاید بخواهی با شوهر من ازدواج کنی»... یادداشت چند روز بعد منتشر شد و امی درست ۱۰ روز بعد از انتشار این یادداشت نفس‌گیر، چشم‌هایش را برای همیشه بست...
حالا در «روز پدر» در این سوی جهان، شوهرش، آن مرد دلپذیر و مهربان و خوش‌تیپ و معرکه‌ای که امی توصیف‌اش را کرده بود برای «عشق مدرن» نوشته است....از یک سال و اندی زندگی بدون امی، زنی که ۲۶ سال زیر یک سقف به عشق و خنده و دوستی زیستند، از تجربه پدر مجرد و تنها بودن و مراقبت از ۳ بچه بدون امی، از موج مهربانی و همدردی و نامه‌های صدها غریبه که یادداشت دردناک و معرکه امی را خوانده بودند و برای او نوشتند...از زن‌هایی که حس می‌کردند خطاب آن تیتر مبهوت‌کننده یادداشت امی هستند و می‌توانند زن مناسبی برای شوهر امی باشند...
و از سوگواری...درد از دست دادن...حفره‌ی خالی که دیگر هیچ چیز را یارای پر کردن آن نیست... از دلتنگی...دلتنگی برای عزیز از دست رفته‌ات...دلتنگی حتا برای تمام آن عادات و کارهایش هم که روی اعصابت بود... و می‌نویسد کاش هیچ‌وقت این درس زندگی را یاد نمی‌گرفت، اما حالا می‌داند که «از دست دادن، از دست دادن است و از دست دادن است....چه طلاق باشد چه از دست دادن شغل...چه حیوان خانگی عزیزت بمیرد چه عضوی از خانواده‌ات...»
امی در آخر ستون‌اش بخشی را سفید و خالی گذاشت، سفید و خالی تا شوهرش و همسر احتمالی آینده‌اش، این خالی را خود پر کنند، به نوای «زندگی تازه» که لیاقتش را دارند...حالا شوهرش در پایان ستون خود نوشته که قدردان آن لطف و مهر و آن «سفید خالی» است که زنش برای او در انتهای یادداشت‌اش گذاشت...جالی خالی که او به میل خود پر کند، آزادی و اجازه و اختیارعمل که خودش این «خالی» را پر کند و رنگ بزند...و او هم می‌خواهد مثل همسرش امی، در پایان یادداشت خود یک فضای سفید و خالی از هر حرف و راهکار و توصیه برای من و شمای خواننده باقی بگذارد...شما با «شروع دوباره» خود بعد از دست دادن و سوگواری چه می‌کنید؟
#زندگی #انسان
▫️یادداشت امی روزنتال:
https://www.nytimes.com/2017/03/03/style/modern-love-you-may-want-to-marry-my-husband.html
▫️یادداشت همسرش:
https://www.nytimes.com/2018/06/15/style/modern-love-my-wife-said-you-may-want-to-marry-me.html