C🌙
دیر گاهی است که افتاده ام از خویش به دور!
شاید این عید,
به دیدارِ خودم هم بروم...!
#قیصر_امین_پور
@takbeyte_nab c🌙
.
دیر گاهی است که افتاده ام از خویش به دور!
شاید این عید,
به دیدارِ خودم هم بروم...!
#قیصر_امین_پور
@takbeyte_nab c🌙
.
@takbeyte_nab c🌙
پیش بیا ! پیش بیا ! پیشتر!
تا که بگویم غم دل بیشتر
دوست ترت دارم از هر چه دوست
ای تو به من از خود من خویشتر !
دوست تراز آنکه بگویم چقدر
بیشتر از بیشتر از بیشتر
داغ تو را از همه داراترم
درد تو را از همه درویشتر
هیچ نریزد به جز از نام تو
بر رگِ من گر بزنی نیشتر
فوت و فنِ عشق به شعرم ببخش
تا نشود قافیه اندیشتر
@takbeyte_nab c🌙
#قیصر_امین_پور
پیش بیا ! پیش بیا ! پیشتر!
تا که بگویم غم دل بیشتر
دوست ترت دارم از هر چه دوست
ای تو به من از خود من خویشتر !
دوست تراز آنکه بگویم چقدر
بیشتر از بیشتر از بیشتر
داغ تو را از همه داراترم
درد تو را از همه درویشتر
هیچ نریزد به جز از نام تو
بر رگِ من گر بزنی نیشتر
فوت و فنِ عشق به شعرم ببخش
تا نشود قافیه اندیشتر
@takbeyte_nab c🌙
#قیصر_امین_پور
Telegram
C🌙
با تیشه ی خیال تراشیده ام تو را
در هر بُتی که ساخته ام، دیده ام تو را
.
ازآسمان به دامنم افتاده آفتاب؟
یا چون گل از بهشت خدا چیده ام تو را؟
.
هر گل به رنگ و بوی خودش می دمد به باغ
من از تمام گل ها، بوییده ام تو را …
.
رویای آشنای شب و روز عمر من !
در خواب های کودکی ام دیده ام تو را
.
از هر نظر تو عینِ پسندِ دلِ منی !
هم دیده، هم ندیده، پسندیده ام تو را …
.
زیبا پرستی دل من بی دلیل نیست
زیرا به این دلیل پرستیده ام تو را
.
با آنکه جز سکوت جوابم نمی دهی
در هر سوال از همه پرسیده ام تو را
.
از شعر و استعاره و تشبیه، برتری
باهیچ کس به جز تو نسنجیده ام تو را …
.
#قیصر_امین_پور
@takbeyte_nab c🌙
.
با تیشه ی خیال تراشیده ام تو را
در هر بُتی که ساخته ام، دیده ام تو را
.
ازآسمان به دامنم افتاده آفتاب؟
یا چون گل از بهشت خدا چیده ام تو را؟
.
هر گل به رنگ و بوی خودش می دمد به باغ
من از تمام گل ها، بوییده ام تو را …
.
رویای آشنای شب و روز عمر من !
در خواب های کودکی ام دیده ام تو را
.
از هر نظر تو عینِ پسندِ دلِ منی !
هم دیده، هم ندیده، پسندیده ام تو را …
.
زیبا پرستی دل من بی دلیل نیست
زیرا به این دلیل پرستیده ام تو را
.
با آنکه جز سکوت جوابم نمی دهی
در هر سوال از همه پرسیده ام تو را
.
از شعر و استعاره و تشبیه، برتری
باهیچ کس به جز تو نسنجیده ام تو را …
.
#قیصر_امین_پور
@takbeyte_nab c🌙
.
c🌙🍁
گفت : احوالت چطور است؟
گفتمش: عالی است
مثل حال گُل!
حال گُل در چنگ چنگیز مغول!
#قیصر_امین_پور
@takbeyte_nab c🌙
گفت : احوالت چطور است؟
گفتمش: عالی است
مثل حال گُل!
حال گُل در چنگ چنگیز مغول!
#قیصر_امین_پور
@takbeyte_nab c🌙
c🌙
آخرش روزی
بهارِ خنده‌هامان می‌رسد
پس بیا با عشق
فصلِ بغضمان را رد کنیم...
#قیصر_امین_پور
@takbeyte_nab c🌙
آخرش روزی
بهارِ خنده‌هامان می‌رسد
پس بیا با عشق
فصلِ بغضمان را رد کنیم...
#قیصر_امین_پور
@takbeyte_nab c🌙
c🌙
عاشقی را چه نیازست به توجیه و دلیل !؟
که تو ای عشق
همان پرسش بی زیرایی ...!
#قیصر_امین_پور
@takbeyte_nab c🌙
عاشقی را چه نیازست به توجیه و دلیل !؟
که تو ای عشق
همان پرسش بی زیرایی ...!
#قیصر_امین_پور
@takbeyte_nab c🌙
Forwarded from شعر ناب
@takbeyte_nab c🌙
دست عشق از دامنِ دل دور باد!
می توان آیا به دل دستور داد؟
می توان آیا به دریا حکم کرد
که دلت را یادی از ساحل مباد؟
موج را آیا توان فرمود: ایست!
باد را فرمود: باید ایستاد؟
آنکه دستور زبان عشق را
بی گزاره در نهاد ما نهاد
خوب می دانست تیغ تیز را
در کف مستی نمی بایست داد
#قیصر_امین_پور
@takbeyte_nab c🌙
.
دست عشق از دامنِ دل دور باد!
می توان آیا به دل دستور داد؟
می توان آیا به دریا حکم کرد
که دلت را یادی از ساحل مباد؟
موج را آیا توان فرمود: ایست!
باد را فرمود: باید ایستاد؟
آنکه دستور زبان عشق را
بی گزاره در نهاد ما نهاد
خوب می دانست تیغ تیز را
در کف مستی نمی بایست داد
#قیصر_امین_پور
@takbeyte_nab c🌙
.
c🌙
#قیصر_امین_پور
(زاده ۲ اردیبهشت ۱۳۳۸ - درگذشته ۸ آبان ۱۳۸۶) نویسنده و شاعر معاصر ایرانی بود. وی اولین مجموعه خود، «در کوچه آفتاب» را که دفتری از رباعی و دوبیتی بود، در سال 1363 منتشر کرد. از دیگر آثار وی می‌توان به «آینه‌های ناگهان»، «بی بال پریدن»، «گل‌ها همه آفتابگردانند» و «دستور زبان عشق» و .... اشاره کرد.
شهیدی که بر خاک می‌خفت
سرانگشت در خونِ خود می‌زد و می‌نوشت:
به امّیدِ پیروزیِ واقعی
نه در جنگ،
که بر جنگ!
🌙یادش گرامی
@takbeyte_nab c🌙
#قیصر_امین_پور
(زاده ۲ اردیبهشت ۱۳۳۸ - درگذشته ۸ آبان ۱۳۸۶) نویسنده و شاعر معاصر ایرانی بود. وی اولین مجموعه خود، «در کوچه آفتاب» را که دفتری از رباعی و دوبیتی بود، در سال 1363 منتشر کرد. از دیگر آثار وی می‌توان به «آینه‌های ناگهان»، «بی بال پریدن»، «گل‌ها همه آفتابگردانند» و «دستور زبان عشق» و .... اشاره کرد.
شهیدی که بر خاک می‌خفت
سرانگشت در خونِ خود می‌زد و می‌نوشت:
به امّیدِ پیروزیِ واقعی
نه در جنگ،
که بر جنگ!
🌙یادش گرامی
@takbeyte_nab c🌙
C🌙
یک دم آرام ندیدم دلِ خود را همه عمر ،
بس که هر لحظه به صد حادثه آبستن بود...
#قیصر_امین_پور
@takbeyte_nab c🌙
یک دم آرام ندیدم دلِ خود را همه عمر ،
بس که هر لحظه به صد حادثه آبستن بود...
#قیصر_امین_پور
@takbeyte_nab c🌙
Forwarded from تک بیت ناب 🌙c
@takbeyte_nab c🌙
پیش بیا ! پیش بیا ! پیشتر!
تا که بگویم غم دل بیشتر
دوست ترت دارم از هر چه دوست
ای تو به من از خود من خویشتر !
دوست تراز آنکه بگویم چقدر
بیشتر از بیشتر از بیشتر
داغ تو را از همه داراترم
درد تو را از همه درویشتر
هیچ نریزد به جز از نام تو
بر رگِ من گر بزنی نیشتر
فوت و فنِ عشق به شعرم ببخش
تا نشود قافیه اندیشتر
@takbeyte_nab c🌙
#قیصر_امین_پور
پیش بیا ! پیش بیا ! پیشتر!
تا که بگویم غم دل بیشتر
دوست ترت دارم از هر چه دوست
ای تو به من از خود من خویشتر !
دوست تراز آنکه بگویم چقدر
بیشتر از بیشتر از بیشتر
داغ تو را از همه داراترم
درد تو را از همه درویشتر
هیچ نریزد به جز از نام تو
بر رگِ من گر بزنی نیشتر
فوت و فنِ عشق به شعرم ببخش
تا نشود قافیه اندیشتر
@takbeyte_nab c🌙
#قیصر_امین_پور
Telegram
C🌙
#قیصر_امین_پور
( زادهٔ ۲ اردیبهشت ۱۳۳۸ شوشتر - درگذشته ۸ آبان ۱۳۸۶ تهران )
شاعر، نویسنده و مدرس دانشگاه
قیصر امین پور در سال ۱۳۵۷ در رشته دامپزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد، ولی پس از مدتی از تحصیل این رشته انصراف داد.
او در سال ۱۳۶۳ بار دیگر اما در رشته زبان و ادبیات فارسی به دانشگاه رفت و این رشته را تا مقطع دکترا گذراند و در سال ۱۳۷۶ از پایان‌نامه دکترای خود با راهنمایی دکتر شفیعی کدکنی با عنوان «سنت و نوآوری در شعر معاصر» دفاع کرد.
در سال ۱۳۵۸، از جمله شاعرانی بود که در شکل‌گیری و استمرار فعالیت‌های واحد شعر حوزه هنری تا سال ۱۳۶۶ تأثیرگذار بود.
وی طی این دوران مسئولیت صفحه شعرِ هفته‌نامه سروش را بر عهده داشت و اولین مجموعه شعر خود را در سال ۱۳۶۳ «در کوچه آفتاب» که دفتری از رباعی و دوبیتی بود و به دنبال آن «تنفس صبح» تعدادی از غزلها و حدود بیست شعر نیمایی که بعضی به اشتباه این اشعار را سپید می‌پندارند منتشر کرد. این کتاب از سوی انتشارات حوزه هنری وابسته به سازمان تبلیغات اسلامی به چاپ رسید. او هیچگاه اشعار فاقد وزن نسرود و در عین حال این نوع شعر را نیز هرگز رد نکرد.
امین‌پور، تدریس در دانشگاه را در سال ۱۳۶۷ و در دانشگاه الزهرا آغاز کرد و سپس در سال ۱۳۶۹ در دانشگاه تهران مشغول تدریس شد.
وی همچنین در سال ۱۳۶۸ موفق به کسب جایزه نیمایوشیج، موسوم به مرغ آمین بلورین شد.
وی در سال ۱۳۸۲ به‌عنوان عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی برگزیده شد.
سبک :
شعرهای امین‌پور از حیث بلاغی ارزشمند بوده و بر ظرفیت‌ها و توانمندی زبان فارسی افزوده است.
او توانسته ویژگی‌های سبکی و بلاغی شعر کلاسیک و شعر نیمایی را در شعرهایش تلفیق کند.
یکی از عواملی که در نهایت، باعث برجستگی سبکی اوست، نوآوری در بلاغت و درک انتظار مخاطبان امروز از شعر است.
آثار :
از وی در زمینه‌هایی چون شعر کودک و نثر ادبی، آثاری منتشر شده‌است که به آنها اشاره می‌کنیم:
طوفان در پرانتز (نثر ادبی، ۱۳۶۵)،
منظومه ظهر روز دهم (شعر نوجوان، ۱۳۶۵)،
مثل چشمه، مثل رود (شعر نوجوان، ۱۳۶۸)،
بی‌بال پریدن (نثر ادبی، ۱۳۷۰)
مجموعه شعر آینه‌های ناگهان (۱۳۷۲)،
به قول پرستو (شعر نوجوان، ۱۳۷۵).
گزینه اشعار (۱۳۷۸، مروارید)
مجموعه شعر گل‌ها همه آفتابگردان‌اند (۱۳۸۰، مروارید)،
دستور زبان عشق (۱۳۸۶، مروارید).
«دستور زبان عشق» آخرین دفتر شعر قیصر امین پور بود که تابستان ۱۳۸۶ در تهران منتشر شد و بر اساس گزارش‌ها، در کمتر از یک ماه به چاپ
دوم رفت.
وی پس از تصادفی در سال ۱۳۷۸ همواره از بیماری‌های مختلف رنج می‌برد و حتی دست کم دو عمل جراحی قلب و پیوند کلیه را پشت سر گذاشته بود و سرانجام در ۴۸ سالگی درگذشت.
پیکر او در زادگاهش گتوند و در کنار مزار شهدای گمنام این شهرستان به خاک سپرده شد.
میدان شهرداری منطقه ۲ تهران واقع در محله سعادت آباد به نام قیصر امین پور نامگذاری شده است.
@takbeyte_nab c🌙
#قیصر_امین_پور
( زادهٔ ۲ اردیبهشت ۱۳۳۸ شوشتر - درگذشته ۸ آبان ۱۳۸۶ تهران )
شاعر، نویسنده و مدرس دانشگاه
قیصر امین پور در سال ۱۳۵۷ در رشته دامپزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد، ولی پس از مدتی از تحصیل این رشته انصراف داد.
او در سال ۱۳۶۳ بار دیگر اما در رشته زبان و ادبیات فارسی به دانشگاه رفت و این رشته را تا مقطع دکترا گذراند و در سال ۱۳۷۶ از پایان‌نامه دکترای خود با راهنمایی دکتر شفیعی کدکنی با عنوان «سنت و نوآوری در شعر معاصر» دفاع کرد.
در سال ۱۳۵۸، از جمله شاعرانی بود که در شکل‌گیری و استمرار فعالیت‌های واحد شعر حوزه هنری تا سال ۱۳۶۶ تأثیرگذار بود.
وی طی این دوران مسئولیت صفحه شعرِ هفته‌نامه سروش را بر عهده داشت و اولین مجموعه شعر خود را در سال ۱۳۶۳ «در کوچه آفتاب» که دفتری از رباعی و دوبیتی بود و به دنبال آن «تنفس صبح» تعدادی از غزلها و حدود بیست شعر نیمایی که بعضی به اشتباه این اشعار را سپید می‌پندارند منتشر کرد. این کتاب از سوی انتشارات حوزه هنری وابسته به سازمان تبلیغات اسلامی به چاپ رسید. او هیچگاه اشعار فاقد وزن نسرود و در عین حال این نوع شعر را نیز هرگز رد نکرد.
امین‌پور، تدریس در دانشگاه را در سال ۱۳۶۷ و در دانشگاه الزهرا آغاز کرد و سپس در سال ۱۳۶۹ در دانشگاه تهران مشغول تدریس شد.
وی همچنین در سال ۱۳۶۸ موفق به کسب جایزه نیمایوشیج، موسوم به مرغ آمین بلورین شد.
وی در سال ۱۳۸۲ به‌عنوان عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی برگزیده شد.
سبک :
شعرهای امین‌پور از حیث بلاغی ارزشمند بوده و بر ظرفیت‌ها و توانمندی زبان فارسی افزوده است.
او توانسته ویژگی‌های سبکی و بلاغی شعر کلاسیک و شعر نیمایی را در شعرهایش تلفیق کند.
یکی از عواملی که در نهایت، باعث برجستگی سبکی اوست، نوآوری در بلاغت و درک انتظار مخاطبان امروز از شعر است.
آثار :
از وی در زمینه‌هایی چون شعر کودک و نثر ادبی، آثاری منتشر شده‌است که به آنها اشاره می‌کنیم:
طوفان در پرانتز (نثر ادبی، ۱۳۶۵)،
منظومه ظهر روز دهم (شعر نوجوان، ۱۳۶۵)،
مثل چشمه، مثل رود (شعر نوجوان، ۱۳۶۸)،
بی‌بال پریدن (نثر ادبی، ۱۳۷۰)
مجموعه شعر آینه‌های ناگهان (۱۳۷۲)،
به قول پرستو (شعر نوجوان، ۱۳۷۵).
گزینه اشعار (۱۳۷۸، مروارید)
مجموعه شعر گل‌ها همه آفتابگردان‌اند (۱۳۸۰، مروارید)،
دستور زبان عشق (۱۳۸۶، مروارید).
«دستور زبان عشق» آخرین دفتر شعر قیصر امین پور بود که تابستان ۱۳۸۶ در تهران منتشر شد و بر اساس گزارش‌ها، در کمتر از یک ماه به چاپ
دوم رفت.
وی پس از تصادفی در سال ۱۳۷۸ همواره از بیماری‌های مختلف رنج می‌برد و حتی دست کم دو عمل جراحی قلب و پیوند کلیه را پشت سر گذاشته بود و سرانجام در ۴۸ سالگی درگذشت.
پیکر او در زادگاهش گتوند و در کنار مزار شهدای گمنام این شهرستان به خاک سپرده شد.
میدان شهرداری منطقه ۲ تهران واقع در محله سعادت آباد به نام قیصر امین پور نامگذاری شده است.
@takbeyte_nab c🌙
C🌙
ای روزهای خوب که در راهید
ای جاده‌های گم‌شده در مه
ای روزهای سخت ادامه
از پشت لحظه‌ها به درآیید...
#قیصر_امین_پور
@takbeyte_nab c🌙
ای روزهای خوب که در راهید
ای جاده‌های گم‌شده در مه
ای روزهای سخت ادامه
از پشت لحظه‌ها به درآیید...
#قیصر_امین_پور
@takbeyte_nab c🌙
سر به زیر و ساکت و بی‌دست و پا
می‌رفت دل،
یک نظر روی تو را دید
و حواسش پرت شد...
#قیصر_امین_پور
@takbeyte_nab c🌙
@takbeyte_nab c 🌙
می‌رفت دل،
یک نظر روی تو را دید
و حواسش پرت شد...
#قیصر_امین_پور
@takbeyte_nab c🌙
@takbeyte_nab c 🌙
خوشا هر باغ را بارانی از سبز
خوشا هر دشت را دامانی از سبز
برای هر دریچه سهمی از نور
لب هر پنجره گلدانی از سبز
#قیصر_امین_پور
@takbeyte_nab c🌙
خوشا هر دشت را دامانی از سبز
برای هر دریچه سهمی از نور
لب هر پنجره گلدانی از سبز
#قیصر_امین_پور
@takbeyte_nab c🌙
غُنچه، از رازِ تو بو بُرد
شِکُفت،
گُل گریبان
به هوایِ تو دَرید ...
#قیصر_امین_پور
عکس : #سیما
@takbeyte_nab c🌙
شِکُفت،
گُل گریبان
به هوایِ تو دَرید ...
#قیصر_امین_پور
عکس : #سیما
@takbeyte_nab c🌙
💐🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃
🍃🌺🍃
🌺
از غم خبری نبود اگر عشق نبود
دل بود ولی چه سود اگر عشق نبود ؟
بی رنگ تر از نقطۀ موهومی بود
این دایرۀ کبود ، اگر عشق نبود
از آینه ها غبار خاموشی را
عکس چه کسی زدود اگر عشق نبود ؟
در سینۀ هر سنگ دلی در تپش است
از این همه دل چه سود اگر عشق نبود ؟
بی عشق دلم جز گرهی کور چه بود ؟
دل چشم نمی گشود اگر عشق نبود
از دست تو در این همه سرگردانی
تکلیف دلم چه بود اگر عشق نبود ؟
#قیصر_امین_پور
@takbeyte_nab c🌙
🍃🌺🍃
🌺
از غم خبری نبود اگر عشق نبود
دل بود ولی چه سود اگر عشق نبود ؟
بی رنگ تر از نقطۀ موهومی بود
این دایرۀ کبود ، اگر عشق نبود
از آینه ها غبار خاموشی را
عکس چه کسی زدود اگر عشق نبود ؟
در سینۀ هر سنگ دلی در تپش است
از این همه دل چه سود اگر عشق نبود ؟
بی عشق دلم جز گرهی کور چه بود ؟
دل چشم نمی گشود اگر عشق نبود
از دست تو در این همه سرگردانی
تکلیف دلم چه بود اگر عشق نبود ؟
#قیصر_امین_پور
@takbeyte_nab c🌙
حتی اگر نباشی، می آفرینمت
چونان که التهاب بیابان سراب را...
ای خواهشی که خواستنی تر ز پاسخی
با چون تو پُرسشی ،چه نیازی جواب را ...
@takbeyte_nab c🌙
#قیصر_امین_پور
چونان که التهاب بیابان سراب را...
ای خواهشی که خواستنی تر ز پاسخی
با چون تو پُرسشی ،چه نیازی جواب را ...
@takbeyte_nab c🌙
#قیصر_امین_پور
C🌙
#قیصر_امین_پور
( زادهٔ ۲ اردیبهشت ۱۳۳۸ شوشتر - درگذشته ۸ آبان ۱۳۸۶ تهران )
شاعر، نویسنده و مدرس دانشگاه
قیصر امین پور در سال ۱۳۵۷ در رشته دامپزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد، ولی پس از مدتی از تحصیل این رشته انصراف داد.
او در سال ۱۳۶۳ بار دیگر اما در رشته زبان و ادبیات فارسی به دانشگاه رفت و این رشته را تا مقطع دکترا گذراند و در سال ۱۳۷۶ از پایان‌نامه دکترای خود با راهنمایی دکتر شفیعی کدکنی با عنوان «سنت و نوآوری در شعر معاصر» دفاع کرد.
در سال ۱۳۵۸، از جمله شاعرانی بود که در شکل‌گیری و استمرار فعالیت‌های واحد شعر حوزه هنری تا سال ۱۳۶۶ تأثیرگذار بود.
وی طی این دوران مسئولیت صفحه شعرِ هفته‌نامه سروش را بر عهده داشت و اولین مجموعه شعر خود را در سال ۱۳۶۳ «در کوچه آفتاب» که دفتری از رباعی و دوبیتی بود و به دنبال آن «تنفس صبح» تعدادی از غزلها و حدود بیست شعر نیمایی که بعضی به اشتباه این اشعار را سپید می‌پندارند منتشر کرد. این کتاب از سوی انتشارات حوزه هنری وابسته به سازمان تبلیغات اسلامی به چاپ رسید. او هیچگاه اشعار فاقد وزن نسرود و در عین حال این نوع شعر را نیز هرگز رد نکرد.
امین‌پور، تدریس در دانشگاه را در سال ۱۳۶۷ و در دانشگاه الزهرا آغاز کرد و سپس در سال ۱۳۶۹ در دانشگاه تهران مشغول تدریس شد.
وی همچنین در سال ۱۳۶۸ موفق به کسب جایزه نیمایوشیج، موسوم به مرغ آمین بلورین شد.
وی در سال ۱۳۸۲ به‌عنوان عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی برگزیده شد.
سبک :
شعرهای امین‌پور از حیث بلاغی ارزشمند بوده و بر ظرفیت‌ها و توانمندی زبان فارسی افزوده است.
او توانسته ویژگی‌های سبکی و بلاغی شعر کلاسیک و شعر نیمایی را در شعرهایش تلفیق کند.
یکی از عواملی که در نهایت، باعث برجستگی سبکی اوست، نوآوری در بلاغت و درک انتظار مخاطبان امروز از شعر است.
آثار :
از وی در زمینه‌هایی چون شعر کودک و نثر ادبی، آثاری منتشر شده‌است که به آنها اشاره می‌کنیم:
طوفان در پرانتز (نثر ادبی، ۱۳۶۵)،
منظومه ظهر روز دهم (شعر نوجوان، ۱۳۶۵)،
مثل چشمه، مثل رود (شعر نوجوان، ۱۳۶۸)،
بی‌بال پریدن (نثر ادبی، ۱۳۷۰)
مجموعه شعر آینه‌های ناگهان (۱۳۷۲)،
به قول پرستو (شعر نوجوان، ۱۳۷۵).
گزینه اشعار (۱۳۷۸، مروارید)
مجموعه شعر گل‌ها همه آفتابگردان‌اند (۱۳۸۰، مروارید)،
دستور زبان عشق (۱۳۸۶، مروارید).
«دستور زبان عشق» آخرین دفتر شعر قیصر امین پور بود که تابستان ۱۳۸۶ در تهران منتشر شد و بر اساس گزارش‌ها، در کمتر از یک ماه به چاپ
دوم رفت.
وی پس از تصادفی در سال ۱۳۷۸ همواره از بیماری‌های مختلف رنج می‌برد و حتی دست کم دو عمل جراحی قلب و پیوند کلیه را پشت سر گذاشته بود و سرانجام در ۴۸ سالگی درگذشت.
پیکر او در زادگاهش گتوند و در کنار مزار شهدای گمنام این شهرستان به خاک سپرده شد.
میدان شهرداری منطقه ۲ تهران واقع در محله سعادت آباد به نام قیصر امین پور نامگذاری شده است.
@takbeyte_nab c🌙
#قیصر_امین_پور
( زادهٔ ۲ اردیبهشت ۱۳۳۸ شوشتر - درگذشته ۸ آبان ۱۳۸۶ تهران )
شاعر، نویسنده و مدرس دانشگاه
قیصر امین پور در سال ۱۳۵۷ در رشته دامپزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد، ولی پس از مدتی از تحصیل این رشته انصراف داد.
او در سال ۱۳۶۳ بار دیگر اما در رشته زبان و ادبیات فارسی به دانشگاه رفت و این رشته را تا مقطع دکترا گذراند و در سال ۱۳۷۶ از پایان‌نامه دکترای خود با راهنمایی دکتر شفیعی کدکنی با عنوان «سنت و نوآوری در شعر معاصر» دفاع کرد.
در سال ۱۳۵۸، از جمله شاعرانی بود که در شکل‌گیری و استمرار فعالیت‌های واحد شعر حوزه هنری تا سال ۱۳۶۶ تأثیرگذار بود.
وی طی این دوران مسئولیت صفحه شعرِ هفته‌نامه سروش را بر عهده داشت و اولین مجموعه شعر خود را در سال ۱۳۶۳ «در کوچه آفتاب» که دفتری از رباعی و دوبیتی بود و به دنبال آن «تنفس صبح» تعدادی از غزلها و حدود بیست شعر نیمایی که بعضی به اشتباه این اشعار را سپید می‌پندارند منتشر کرد. این کتاب از سوی انتشارات حوزه هنری وابسته به سازمان تبلیغات اسلامی به چاپ رسید. او هیچگاه اشعار فاقد وزن نسرود و در عین حال این نوع شعر را نیز هرگز رد نکرد.
امین‌پور، تدریس در دانشگاه را در سال ۱۳۶۷ و در دانشگاه الزهرا آغاز کرد و سپس در سال ۱۳۶۹ در دانشگاه تهران مشغول تدریس شد.
وی همچنین در سال ۱۳۶۸ موفق به کسب جایزه نیمایوشیج، موسوم به مرغ آمین بلورین شد.
وی در سال ۱۳۸۲ به‌عنوان عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی برگزیده شد.
سبک :
شعرهای امین‌پور از حیث بلاغی ارزشمند بوده و بر ظرفیت‌ها و توانمندی زبان فارسی افزوده است.
او توانسته ویژگی‌های سبکی و بلاغی شعر کلاسیک و شعر نیمایی را در شعرهایش تلفیق کند.
یکی از عواملی که در نهایت، باعث برجستگی سبکی اوست، نوآوری در بلاغت و درک انتظار مخاطبان امروز از شعر است.
آثار :
از وی در زمینه‌هایی چون شعر کودک و نثر ادبی، آثاری منتشر شده‌است که به آنها اشاره می‌کنیم:
طوفان در پرانتز (نثر ادبی، ۱۳۶۵)،
منظومه ظهر روز دهم (شعر نوجوان، ۱۳۶۵)،
مثل چشمه، مثل رود (شعر نوجوان، ۱۳۶۸)،
بی‌بال پریدن (نثر ادبی، ۱۳۷۰)
مجموعه شعر آینه‌های ناگهان (۱۳۷۲)،
به قول پرستو (شعر نوجوان، ۱۳۷۵).
گزینه اشعار (۱۳۷۸، مروارید)
مجموعه شعر گل‌ها همه آفتابگردان‌اند (۱۳۸۰، مروارید)،
دستور زبان عشق (۱۳۸۶، مروارید).
«دستور زبان عشق» آخرین دفتر شعر قیصر امین پور بود که تابستان ۱۳۸۶ در تهران منتشر شد و بر اساس گزارش‌ها، در کمتر از یک ماه به چاپ
دوم رفت.
وی پس از تصادفی در سال ۱۳۷۸ همواره از بیماری‌های مختلف رنج می‌برد و حتی دست کم دو عمل جراحی قلب و پیوند کلیه را پشت سر گذاشته بود و سرانجام در ۴۸ سالگی درگذشت.
پیکر او در زادگاهش گتوند و در کنار مزار شهدای گمنام این شهرستان به خاک سپرده شد.
میدان شهرداری منطقه ۲ تهران واقع در محله سعادت آباد به نام قیصر امین پور نامگذاری شده است.
@takbeyte_nab c🌙