از کانالِ #سخنان #تکان دهنده
آیا میدونی چرا بیش از نود‌و‌پنج درصدِ#نابینایان بلد نیستند در برپایی سور‌و‌سات‌هایی مثل پختن بَلالی، کباب، جوجه، کِتف‌و‌بال و نظیرِ این‌ها کمک کنند؟
شما چطور؟
آیا شما #نابینای مطلقی؟
آیا شما میتونی در پُختنِ کباب و بَلالی به همسفر هات کمک کنی؟
نکنه شما هم جزوِ اون نود‌و‌پنج درصدی هستی که فقط میرن می‌خورن و بر‌می‌گردن؟!
مفهومی به اسمِ مایعِ کباب رو به سیخ زدن با گوشا و دستات غریبهست؟
اگه یکی ازت بخواد کِتف‌و‌بال‌ها رو به سیخ بکشی میتونی یا نمیتونی؟
اگه یکی بگه شما بیا آتیش رو برپا کن تا من بَلال پوست بِکَنَم چطور؟ بلدی؟
شخصا دیدم که از هر صد نفر #نابینا، بیشتر از نود‌و‌پنج نفرشون نمیتونن توی کار های ساده و روزمره‌ی تفریحی توی مسافرت‌ها و پیکنیک‌ها دستِ کمک‌کننده‌ای برای جمع باشند.
میدونی چرا این اتفاق می‌افته که وقتی یه #نابینا بزرگ میشه هیچی حتی یه ظرف شستنِ ساده بلد نیست؟ چون از بچگی یادش ندادند و یاد نگرفته و حالام که بزرگ شده واسش مهم نیست. میگه رستوران برام میاره. یه نفر رو اجیر می‌کنم واسم بپزه. پول که باشه همه چی هست. من اینطوری بیشتر حال می‌کنم. اولا که پول همیشه و برای همه نیست. بعد اصلا فرض کنیم که پول برای تو هست. باشه. قبوله. با پول یه چیزایی حل میشه ولی آیا مطمئنی همه چی حل میشه؟
وقتی یه نفر رو اجیر کنی واست کباب بپزه، یعنی حریمِ خصوصیِ زن و بچه‌ات به همراه حریمِ خصوصیِ خودت از بین میره.
شاید نمیدونستی که مقاماتِ بالای حکومتی یا خرپول‌ها از محافظ‌ها متنفرند به دلیلِ اینکه حریمِ خصوصی‌شون پیشِ محافظ‌ها نقض میشه و محافظ‌ها ناخواسته از همه چیزشون خبر دارن. حتی تِرامپ ده روزِ اول که توی کاخِ سفید بود، از برنامه‌های غذا خوردنِاجباریِ توی کاخ خسته شده بود و حالش از نداشتنِ حریمِ خصوصی به هم خورده بود.
وقتی خودت نتونی یه کبابِ آتیشی راه بندازی، از لذتی که داره و میتونستی ببری محرومی.
وقتی نتونی کمکِ جمع باشی، حس دلسوزی‌ای که همه ازش بدمون میاد بِهِت پیدا می‌کنن.
یادت باشه اگه الان بچه‌ای یا نوجوان، از همین حالا شروع کن کارایی که بینا های هم سن و سالِ تو از روی دستِ بزرگتر هاشون یاد می‌گیرن رو بخواهی که یادت بِدَن و یاد بگیری. اگه هم بچگی‌اتگذشته و دیگه الان بزرگ شدی و میبینی هیچی بلد نیستی، از یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستات که باهاش صمیمیتری بخواه دو سه بار ببردت یه باغی جایی واسه پیکنیک و این مهارتِ سور‌و‌سات به پا کردن رو تمرین کن.
اگه فکر می‌کنی تو هم یه آدمِ عادی هستی، این یادت باشه که یه آدمِ عادی، یه #نابینا، باید دقیقا مثل فردِ بینا، از بچگی هرچی ضروریه و قراره یاد بگیره رو یاد بگیره تا واسش مهارت بشه نه اینکه توی بزرگسالی به زحمت بیفته برای یاد گرفتنِ سادهترین کار‌ها.
این فقط یه پیامِ تلگرامیِ صِرف نباشه‌ها. واقعا به چیزی که خوندی عمل کن تا از عادی بودن لذت ببری.
تلاش کن. یاد بگیر. عادی باش. مطمئنا همه طورِ دیگه‌ای روت حساب خواهند کرد.
@sokhananetekandahande
آیا میدونی چرا بیش از نود‌و‌پنج درصدِ#نابینایان بلد نیستند در برپایی سور‌و‌سات‌هایی مثل پختن بَلالی، کباب، جوجه، کِتف‌و‌بال و نظیرِ این‌ها کمک کنند؟
شما چطور؟
آیا شما #نابینای مطلقی؟
آیا شما میتونی در پُختنِ کباب و بَلالی به همسفر هات کمک کنی؟
نکنه شما هم جزوِ اون نود‌و‌پنج درصدی هستی که فقط میرن می‌خورن و بر‌می‌گردن؟!
مفهومی به اسمِ مایعِ کباب رو به سیخ زدن با گوشا و دستات غریبهست؟
اگه یکی ازت بخواد کِتف‌و‌بال‌ها رو به سیخ بکشی میتونی یا نمیتونی؟
اگه یکی بگه شما بیا آتیش رو برپا کن تا من بَلال پوست بِکَنَم چطور؟ بلدی؟
شخصا دیدم که از هر صد نفر #نابینا، بیشتر از نود‌و‌پنج نفرشون نمیتونن توی کار های ساده و روزمره‌ی تفریحی توی مسافرت‌ها و پیکنیک‌ها دستِ کمک‌کننده‌ای برای جمع باشند.
میدونی چرا این اتفاق می‌افته که وقتی یه #نابینا بزرگ میشه هیچی حتی یه ظرف شستنِ ساده بلد نیست؟ چون از بچگی یادش ندادند و یاد نگرفته و حالام که بزرگ شده واسش مهم نیست. میگه رستوران برام میاره. یه نفر رو اجیر می‌کنم واسم بپزه. پول که باشه همه چی هست. من اینطوری بیشتر حال می‌کنم. اولا که پول همیشه و برای همه نیست. بعد اصلا فرض کنیم که پول برای تو هست. باشه. قبوله. با پول یه چیزایی حل میشه ولی آیا مطمئنی همه چی حل میشه؟
وقتی یه نفر رو اجیر کنی واست کباب بپزه، یعنی حریمِ خصوصیِ زن و بچه‌ات به همراه حریمِ خصوصیِ خودت از بین میره.
شاید نمیدونستی که مقاماتِ بالای حکومتی یا خرپول‌ها از محافظ‌ها متنفرند به دلیلِ اینکه حریمِ خصوصی‌شون پیشِ محافظ‌ها نقض میشه و محافظ‌ها ناخواسته از همه چیزشون خبر دارن. حتی تِرامپ ده روزِ اول که توی کاخِ سفید بود، از برنامه‌های غذا خوردنِاجباریِ توی کاخ خسته شده بود و حالش از نداشتنِ حریمِ خصوصی به هم خورده بود.
وقتی خودت نتونی یه کبابِ آتیشی راه بندازی، از لذتی که داره و میتونستی ببری محرومی.
وقتی نتونی کمکِ جمع باشی، حس دلسوزی‌ای که همه ازش بدمون میاد بِهِت پیدا می‌کنن.
یادت باشه اگه الان بچه‌ای یا نوجوان، از همین حالا شروع کن کارایی که بینا های هم سن و سالِ تو از روی دستِ بزرگتر هاشون یاد می‌گیرن رو بخواهی که یادت بِدَن و یاد بگیری. اگه هم بچگی‌اتگذشته و دیگه الان بزرگ شدی و میبینی هیچی بلد نیستی، از یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستات که باهاش صمیمیتری بخواه دو سه بار ببردت یه باغی جایی واسه پیکنیک و این مهارتِ سور‌و‌سات به پا کردن رو تمرین کن.
اگه فکر می‌کنی تو هم یه آدمِ عادی هستی، این یادت باشه که یه آدمِ عادی، یه #نابینا، باید دقیقا مثل فردِ بینا، از بچگی هرچی ضروریه و قراره یاد بگیره رو یاد بگیره تا واسش مهارت بشه نه اینکه توی بزرگسالی به زحمت بیفته برای یاد گرفتنِ سادهترین کار‌ها.
این فقط یه پیامِ تلگرامیِ صِرف نباشه‌ها. واقعا به چیزی که خوندی عمل کن تا از عادی بودن لذت ببری.
تلاش کن. یاد بگیر. عادی باش. مطمئنا همه طورِ دیگه‌ای روت حساب خواهند کرد.
@sokhananetekandahande