#مرضیه
با نام اصلی خدیجه اشرف‌السادات مرتضایی
(زاده ۱ فروردین ۱۳۰۳
درگذشته ۲۱ مهر ۱۳۸۹ )
خواننده قدیمی ایرانی
بانو مرضیه در سال ۱۳۰۳ در تهران در خانواده‌ای هنردوست چشم به جهان گشود.
وی در مصاحبه‌ای درباره خود گفته‌بود: "درزمانی که خانواده‌های ایرانی به ندرت فرزندان دخترشان را برای تحصیل علم می‌فرستادند پدر من با وجود که یک فرد روحانی بود مرا تشویق به آموزش تحصیلات مرسوم زمان نمود. وقتی که من آغاز به خواندن کردم خواننده شدن برای زنان خیلی غیر عادی بود و درعین حال یک خواننده در آن زمان باید هم دانش مدرسه‌ای می‌داشت و هم دانش کلاسیک موسیقی و هم چنین یک صدای خوب. در ضمن استادان موسیقی زیادی باید صدای او را تأئید می‌کردند و همچنین تئوری موسیقی را باید بخوبی می‌دانست. من سالهای زیادی را به آموختن در زیر نظر استادان بزرگ موسیقی ایرانی گذراندم پیش از اینکه شروع به خواندن کنم."
مرضیه در سال ۱۳۲۱ زیر نظر #اسماعیل_مهرتاش، استاد بزرگ موسیقی، فعالیت هنری خود را آغاز کرد.
در ابتدا با بازی در نقش شیرین در نمایش "خسرو و شیرین" در تئاتر باربد در تهران به محبوبیت رسید. این نمایش که ۳۷ شب روی صحنه بود برای او یک کامیابی بزرگ و سریع به بار آورد و با استقبال بسیار مردم روبه‌رو شد.
مرضیه پس از آن به چنان شهرت و مهارتی در خواندن آواز دست یافت که تصنیف‌نویسان و شاعران برای اجرای آثار خود توسط این هنرمند با یکدیگر رقابت می‌کردند.
پس از انقلاب مرضیه در سال ۱۳۷۳ از ایران رفت و در فرانسه به تشویق دوستانش مریم و هدایت‌الله متین دفتری پناهندگی گرفت.
در این دوران او با هنرمندان معروف و شاعران و آهنگسازان و نوازندگان مشهوری چون محمد شمس و شاپور باستان‌سیر و عماد رام و محمد علی اصفهانی و اسماعیل وفا یغمایی و راس پاپل و حمیدرضا طاهر زاده و هنرمند فقید بریتانیایی، لرد یهودی منوهین، کارهای متعددی ارائه نموده است.
ورود دوباره مرضیه به صحنه، به هر دلیل و با هر امکان، رویدادی جذاب و کنجکاو کننده برای شنوندگان آثار او در سالهای پیش از انقلاب بود. رفتار و گفتار مرضیه نیز این رویداد را جذاب‌تر می‌کرد.
مرضیه سالهای پایانی عمرش را در پاریس گذراند.
او در فروردین ۱۳۸۹ دخترش #هنگامه_امینی را که مبتلا به بیماری سرطان بود از دست داد و چندی بعد خود نیز ظهر روز چهارشنبه ۲۱ مهرماه ۱۳۸۹، در سن ٨۶ سالگی بر اثر بیماری سرطان در بیمارستان آمریکایی‌ها در شهر پاریس درگذشت.
تنها پسر او که حاصل ازدواج دوم اوست در آمریکا زندگی می‌کند.
همچنین نوه دختری او #جانان_خرم بتازگی ترانه هایی خوانده که از جمله آن می توان به ترانه "دختر کولی" که سالها پیش مادربزرگش خوانده بود اشاره کرد.
@parniyaneh💐
با نام اصلی خدیجه اشرف‌السادات مرتضایی
(زاده ۱ فروردین ۱۳۰۳
درگذشته ۲۱ مهر ۱۳۸۹ )
خواننده قدیمی ایرانی
بانو مرضیه در سال ۱۳۰۳ در تهران در خانواده‌ای هنردوست چشم به جهان گشود.
وی در مصاحبه‌ای درباره خود گفته‌بود: "درزمانی که خانواده‌های ایرانی به ندرت فرزندان دخترشان را برای تحصیل علم می‌فرستادند پدر من با وجود که یک فرد روحانی بود مرا تشویق به آموزش تحصیلات مرسوم زمان نمود. وقتی که من آغاز به خواندن کردم خواننده شدن برای زنان خیلی غیر عادی بود و درعین حال یک خواننده در آن زمان باید هم دانش مدرسه‌ای می‌داشت و هم دانش کلاسیک موسیقی و هم چنین یک صدای خوب. در ضمن استادان موسیقی زیادی باید صدای او را تأئید می‌کردند و همچنین تئوری موسیقی را باید بخوبی می‌دانست. من سالهای زیادی را به آموختن در زیر نظر استادان بزرگ موسیقی ایرانی گذراندم پیش از اینکه شروع به خواندن کنم."
مرضیه در سال ۱۳۲۱ زیر نظر #اسماعیل_مهرتاش، استاد بزرگ موسیقی، فعالیت هنری خود را آغاز کرد.
در ابتدا با بازی در نقش شیرین در نمایش "خسرو و شیرین" در تئاتر باربد در تهران به محبوبیت رسید. این نمایش که ۳۷ شب روی صحنه بود برای او یک کامیابی بزرگ و سریع به بار آورد و با استقبال بسیار مردم روبه‌رو شد.
مرضیه پس از آن به چنان شهرت و مهارتی در خواندن آواز دست یافت که تصنیف‌نویسان و شاعران برای اجرای آثار خود توسط این هنرمند با یکدیگر رقابت می‌کردند.
پس از انقلاب مرضیه در سال ۱۳۷۳ از ایران رفت و در فرانسه به تشویق دوستانش مریم و هدایت‌الله متین دفتری پناهندگی گرفت.
در این دوران او با هنرمندان معروف و شاعران و آهنگسازان و نوازندگان مشهوری چون محمد شمس و شاپور باستان‌سیر و عماد رام و محمد علی اصفهانی و اسماعیل وفا یغمایی و راس پاپل و حمیدرضا طاهر زاده و هنرمند فقید بریتانیایی، لرد یهودی منوهین، کارهای متعددی ارائه نموده است.
ورود دوباره مرضیه به صحنه، به هر دلیل و با هر امکان، رویدادی جذاب و کنجکاو کننده برای شنوندگان آثار او در سالهای پیش از انقلاب بود. رفتار و گفتار مرضیه نیز این رویداد را جذاب‌تر می‌کرد.
مرضیه سالهای پایانی عمرش را در پاریس گذراند.
او در فروردین ۱۳۸۹ دخترش #هنگامه_امینی را که مبتلا به بیماری سرطان بود از دست داد و چندی بعد خود نیز ظهر روز چهارشنبه ۲۱ مهرماه ۱۳۸۹، در سن ٨۶ سالگی بر اثر بیماری سرطان در بیمارستان آمریکایی‌ها در شهر پاریس درگذشت.
تنها پسر او که حاصل ازدواج دوم اوست در آمریکا زندگی می‌کند.
همچنین نوه دختری او #جانان_خرم بتازگی ترانه هایی خوانده که از جمله آن می توان به ترانه "دختر کولی" که سالها پیش مادربزرگش خوانده بود اشاره کرد.
@parniyaneh💐