@Os2re_Esmailpour
#گهنبار_میديوزرم
گهنبارها یا گاهانبارها، شش جشن فصلی هستند که هریک مربوط به یکی از شش گاه آفرینش آسمان، آب، زمین، گیاهان، جانوران و انسان است. در اوستا با عنوان yāirya ratavō "زمان‌های سال" یاد شده و تنها جشن‌هایی هستند که در اوستا از آنها یاد می‌شود (نک. #گهنبار).
@Os2re_Esmailpour
گهنبار مَديوزَرِم Av. Maiδyōi.zarəmaya "میانۀ سبز شدن > میانۀ بهار"، نخستین گهنبار است که از چهلمین تا چهل و پنجمین روز سال یعنی پانزدهم اردیبهشت‌ماه تقدیم باستانی (نک. #گاهشماری و #تقویم) برگزار می‌شود.
@Os2re_Esmailpour
نخستین گهنبار، گاه و هنگام آفرینش آسمان است:
نخست، آسمان را آفرید به چهل روز که از روز هرمزد، ماه فروردین تا روز آبان، ماه اردیبهشت است. پنج روز درنگ کرد تا روز دی به مهر، آن روز گاهنبار و آن را نام مَديوزَرم است. آن را گزارش اینکه زیستگاه مهر و ماه، و سبزی به پیدایی آمد (بهار، 1369: 41).
@Os2re_Esmailpour
در صبح نخستین روز از گاهنبار مردم در آتشکده گرد می‌آیند و موبدان با آیین واج‌یشت، گهنبار را برگزار می‌کنند. سفره‌ای آييني پهن می‌شود و موبدان بخشی از اوستا به نام آفرین گهنبار را می‌خوانند، بر روی سفره نمادهاي گيتايي امشاسپندان قرار دارد و چون گهنبارها جشن بزرگداشت آفرينش اورمزد است پس همۀ نمادها در سفرة گهنبار وجود دارند: موبد و اوستايي كه مي‌خواند به اورمزد، شير به بهمن، آتش به ارديبهشت، ظرفهاي فلزي به شهريور، زمين كه سفره بر آن گسترده و موبد روي آن نشسته به سپندارمذ، آب به خرداد، نان و ميوه‌ها به امرداد تعلق دارند.
paṇcāca. caθβarəsatəmca. maiδiiōi.zarəmaiiehe. ašahe. vahištahe. daθušō.: disiiāt̰. hē. aŋhe. auuat̰. miždəm. parō.asnāi. aŋuhe. yaθa. aētahmi. aŋhuuō. yat̰. astuuaiṇti. hazaŋrəm. maēšinąm. daēnunąm. paiti.puθranąm. narąm. ašaonąm. ašaiia. vaŋhuiia. urune. para.daiθiiāt̰. aēuuahe. hātąm. cinmānahe. yat̰. ašahe. vahištahe.: paoiriieheca. nā. miiazdahe. aδāiti.
spitama. zaraθuštra.
yat̰. maiδiiōi.zarəmaiiehe. miiazdauuā . ratuš. amiiazdauuanəm. ratunaēm. aiiasnīm. daste. aṇtarə. mazdaiiasnāiš.
از آغاز سال تا میدیوزرم در ماه اردیبهشت در روز دادار، چهل و پنج روز است. کسی که نخستین میزد را بدهد، پاداش او در جهان دیگر، همچند پاداش کسی است که در این جهان، هزار میش با بره به آیین اشه و نیکی، آمرزش روان خویش را به اشون مردان بخشیده باشد.
ای سپیتمان زرتشت، ردی که نخستین میزد میدیوزرم را داده باشد، بهدینی را که میزد نداده است، در میان مزداپرستان در خور بندگی نخواند. خرده اوستا، آفرین گهنبار، بند هفتم (دوستخواه، 1385: 5-644).
@Os2re_Esmailpour
#گهنبار_میديوزرم
گهنبارها یا گاهانبارها، شش جشن فصلی هستند که هریک مربوط به یکی از شش گاه آفرینش آسمان، آب، زمین، گیاهان، جانوران و انسان است. در اوستا با عنوان yāirya ratavō "زمان‌های سال" یاد شده و تنها جشن‌هایی هستند که در اوستا از آنها یاد می‌شود (نک. #گهنبار).
@Os2re_Esmailpour
گهنبار مَديوزَرِم Av. Maiδyōi.zarəmaya "میانۀ سبز شدن > میانۀ بهار"، نخستین گهنبار است که از چهلمین تا چهل و پنجمین روز سال یعنی پانزدهم اردیبهشت‌ماه تقدیم باستانی (نک. #گاهشماری و #تقویم) برگزار می‌شود.
@Os2re_Esmailpour
نخستین گهنبار، گاه و هنگام آفرینش آسمان است:
نخست، آسمان را آفرید به چهل روز که از روز هرمزد، ماه فروردین تا روز آبان، ماه اردیبهشت است. پنج روز درنگ کرد تا روز دی به مهر، آن روز گاهنبار و آن را نام مَديوزَرم است. آن را گزارش اینکه زیستگاه مهر و ماه، و سبزی به پیدایی آمد (بهار، 1369: 41).
@Os2re_Esmailpour
در صبح نخستین روز از گاهنبار مردم در آتشکده گرد می‌آیند و موبدان با آیین واج‌یشت، گهنبار را برگزار می‌کنند. سفره‌ای آييني پهن می‌شود و موبدان بخشی از اوستا به نام آفرین گهنبار را می‌خوانند، بر روی سفره نمادهاي گيتايي امشاسپندان قرار دارد و چون گهنبارها جشن بزرگداشت آفرينش اورمزد است پس همۀ نمادها در سفرة گهنبار وجود دارند: موبد و اوستايي كه مي‌خواند به اورمزد، شير به بهمن، آتش به ارديبهشت، ظرفهاي فلزي به شهريور، زمين كه سفره بر آن گسترده و موبد روي آن نشسته به سپندارمذ، آب به خرداد، نان و ميوه‌ها به امرداد تعلق دارند.
paṇcāca. caθβarəsatəmca. maiδiiōi.zarəmaiiehe. ašahe. vahištahe. daθušō.: disiiāt̰. hē. aŋhe. auuat̰. miždəm. parō.asnāi. aŋuhe. yaθa. aētahmi. aŋhuuō. yat̰. astuuaiṇti. hazaŋrəm. maēšinąm. daēnunąm. paiti.puθranąm. narąm. ašaonąm. ašaiia. vaŋhuiia. urune. para.daiθiiāt̰. aēuuahe. hātąm. cinmānahe. yat̰. ašahe. vahištahe.: paoiriieheca. nā. miiazdahe. aδāiti.
spitama. zaraθuštra.
yat̰. maiδiiōi.zarəmaiiehe. miiazdauuā . ratuš. amiiazdauuanəm. ratunaēm. aiiasnīm. daste. aṇtarə. mazdaiiasnāiš.
از آغاز سال تا میدیوزرم در ماه اردیبهشت در روز دادار، چهل و پنج روز است. کسی که نخستین میزد را بدهد، پاداش او در جهان دیگر، همچند پاداش کسی است که در این جهان، هزار میش با بره به آیین اشه و نیکی، آمرزش روان خویش را به اشون مردان بخشیده باشد.
ای سپیتمان زرتشت، ردی که نخستین میزد میدیوزرم را داده باشد، بهدینی را که میزد نداده است، در میان مزداپرستان در خور بندگی نخواند. خرده اوستا، آفرین گهنبار، بند هفتم (دوستخواه، 1385: 5-644).
@Os2re_Esmailpour