چشمت غزل، لب‌ها عسل، پیراهنت گل
کج‌تابِ شاعرسوزِ دورِ گردنت، گل

رقص نسیم و دست باران‌خورده‌ی صبح
رویانده در گیسوی خرمن‌خرمنت گل

مهتاب در پیراهنت افتاده و من
تصنیف‌زارِ سایه‌های روشنت گل

بر دست‌های عاشقِ چشمان سبزم
پاشیده پلکِ آبیِ چشمک‌زنت گل

پروانه‌های چشم من دورت بگردند
هنگامه‌های گاه‌وبی‌گاه تنت گل

آن‌قدر زیبایی که در وصف تو حتی
در زیر لب تک‌بیت‌های دشمنت گل

از راه دوری آمدم فرسنگ‌فرسنگ
تا بشکفد در سینه از رقصیدنت گل

آورده‌ام سر، دامن از تو شعر از من
باید بچینم از حریر دامنت گل

#حجت_عبادیان

https://telegram.me/nimaasakk

کار از خیال و خلسه و رویا گذشته است
اینجا شب از کمرکش صحرا  گذشته است

در من چه می‌کنند غم‌اندودهای سرد
شب‌های بی‌ستاره ز حاشا گذشته است

آیینه‌ها شکسته‌تر و قرن، قرن سنگ
باور کنید فصل تماشا گذشته است

پایی نمانده تا گذر از سنگلاخ درد
پایاب درد از سر این پا گذشته است

چرکین شده‌ست حوصله‌ی پاره ‌پاره‌ام
این زخمِ خیره‌سر زِ مداوا گذشته است

سیل آمده‌ست و برده مزامیر ایل را
این بار سیل، از سر دریا گذشته است

دیروز را به شایدِ فردا فروختیم
کار از خیال نسیه‌ی فردا گذشته است

#حجت_عبادیان

https://telegram.me/nimaasakk