پنداشتیم خنده و شادی سرشتِ ماست
اما فقط غم است که در سرنوشت ماست

ما را درونِ مزرعِ رنج آفریده‌اند
اندوه، ابرِ تیره و غم، بذرِ کِشت ماست

امّید چیست؟ صبحِ بعیدی‌ست بی‌طلوع
شادی کجاست؟ گمشده‌ای در بهشت ماست!

زیرِ کدام سقف بخوانم شکایتی
از بختِ باژگونه که در خاک و خشت ماست؟

خورشیدِ مِی که مشرقِ ساغر چشیده است
پنهان ز چشمِ طالعِ زیبا و زشت ماست

ای صبحِ بی‌نشانه! به شب‌های ما بگو
از غم گریز نیست که غم سرنوشت ماست
‏
#جویا_معروفی

https://telegram.me/nimaasakk

انـــدوهِ بـــلــنــدِ جــاودانـی ایــران!
آه و غـم و گـریـه و فَـغـانـی ایــران!

بینِ مـن‌وتـو رازِ شگرفی‌ست که من
مـی‌مــیـرم تـا زنــده بـمـانـی ایـران!

#جویا_معروفی

https://telegram.me/nimaasakk