✅ «همه چیز بد و دروغین و شَرّ است»!
این عبارت که در واقع محکومیتِ کلِّ فرآیند است، داوریِ سست‌بنیادان است! [ #فردریش_نیچه ]
🔺فلسفه ورزیدن، کارِ میرایان است نه خدایان. نیازِ بستگانِ زمان و مکان و امکان است؛ نه جاودانان و رَهیدگانْ از ماده و طبیعت.
🔺در قابِ دستگاهِ مفاهیمِ الهیاتی، تصورِ جهان چنان خوف‌انگیز، خطرناک و شَرّخیز می‌نماید که به هیچ روی رغبتی برایِ زیستن در آن برجا نمی‌گذارد؛ مگر با ابداعِ مفاهیمی چون:خداوند و وعده‌یِ جاودانگیِ روح، آن هم نه در این جهان، بلکه در جهانی دیگر، فاقدِ ماده و مدت و به‌سانِ رویایی بدونِ بیداری.
🔺«شَرّ» تا پیش از دورانِ مدرن به طورِ خاص، مسئله‌ای الهیاتی به‌شمار می‌رفت و نه فلسفی. در اندیشه‌یِ الهیاتی «شَرّ» مصیبتی قلمداد می‌شده از قضا و قَدَرِ الهی.
🔺در عصرِ مدرن مفهومِ «شَرّ» بیشتر در پیوند با رفتارِ اخلاقیِ انسان طرح شد. به زبانِ سوزان نایمن: اندیشه‌ورانِ قدیم در برابرِ حادثه‌ای مانندِ زلزله‌یِ لیسبون می‌پرسیدند که چگونه خدایی قادرِمطلق و عادل می‌تواند چنین نظامی طبیعی بیآفریند که در آن بی‌گناهان رنج ببرند؟ ولی در عصر جدید پرسشِ فیلسوفان پس از وقوعِ شَرِّ نامتصوری مانندِ هولوکاست این بود: چگونه انسان‌ها می‌توانند این چنین سنگ دلانه و در چنان ابعادِ هولناکی، بر هنجارهایِ عقلانیت و معقولیت پا نهند؟
🔺اندیشه‌هایِ الهیاتی با فهم‌ناپذیر کردنِ «شَرّ»، به واقع آدمیان را در برابرِ خطیرترین امرِ زندگی، یعنی فهمِ خودِ زندگی ناتوان وا می‌نهند و شکنندگی انسان را درمان‌ناپذیر وا می‌نمایند.
🔺فهم‌ناپذیریِ «شَرّ»، یعنی ذهن و ضمیرِ انسان را دچارِ نقص و ضعفی نازدودنی و ذاتی دیدن و در پیِ آن، آدمی را در پیشگیری از وقوعِ دوباره‌یِ «شَرّ»، دست بسته و بیچاره دانستن.
🔺باور به فهم ناپذیری «شَرّ» ، تهدیدی برایِ هستی و اين جهان است.
🔺«شَرّ»، فهمیدنی است و از این رو، پیشگیری از آن ممکن است. شَرّ، نیرویی اَبَرانسانی، اهریمنی، اسطوره‌ای و ماوراء طبیعی نیست. شَرّ ''شیطانی'' اسرارآمیز و فهم‌ناشدنی نیست، بلکه نتیجه‌یِ نَیَندیشیدن است؛ نَیَندیشیدنْ بسی خطرناک تر از خباثت است.
📘 [ #هانا_آرنت : انسان در عصرِ ظلمت]
#M_Rezaeian
Thanks to #Farbod_Bagheri
🔜🌐 @manamkorosh 🦅
این عبارت که در واقع محکومیتِ کلِّ فرآیند است، داوریِ سست‌بنیادان است! [ #فردریش_نیچه ]
🔺فلسفه ورزیدن، کارِ میرایان است نه خدایان. نیازِ بستگانِ زمان و مکان و امکان است؛ نه جاودانان و رَهیدگانْ از ماده و طبیعت.
🔺در قابِ دستگاهِ مفاهیمِ الهیاتی، تصورِ جهان چنان خوف‌انگیز، خطرناک و شَرّخیز می‌نماید که به هیچ روی رغبتی برایِ زیستن در آن برجا نمی‌گذارد؛ مگر با ابداعِ مفاهیمی چون:خداوند و وعده‌یِ جاودانگیِ روح، آن هم نه در این جهان، بلکه در جهانی دیگر، فاقدِ ماده و مدت و به‌سانِ رویایی بدونِ بیداری.
🔺«شَرّ» تا پیش از دورانِ مدرن به طورِ خاص، مسئله‌ای الهیاتی به‌شمار می‌رفت و نه فلسفی. در اندیشه‌یِ الهیاتی «شَرّ» مصیبتی قلمداد می‌شده از قضا و قَدَرِ الهی.
🔺در عصرِ مدرن مفهومِ «شَرّ» بیشتر در پیوند با رفتارِ اخلاقیِ انسان طرح شد. به زبانِ سوزان نایمن: اندیشه‌ورانِ قدیم در برابرِ حادثه‌ای مانندِ زلزله‌یِ لیسبون می‌پرسیدند که چگونه خدایی قادرِمطلق و عادل می‌تواند چنین نظامی طبیعی بیآفریند که در آن بی‌گناهان رنج ببرند؟ ولی در عصر جدید پرسشِ فیلسوفان پس از وقوعِ شَرِّ نامتصوری مانندِ هولوکاست این بود: چگونه انسان‌ها می‌توانند این چنین سنگ دلانه و در چنان ابعادِ هولناکی، بر هنجارهایِ عقلانیت و معقولیت پا نهند؟
🔺اندیشه‌هایِ الهیاتی با فهم‌ناپذیر کردنِ «شَرّ»، به واقع آدمیان را در برابرِ خطیرترین امرِ زندگی، یعنی فهمِ خودِ زندگی ناتوان وا می‌نهند و شکنندگی انسان را درمان‌ناپذیر وا می‌نمایند.
🔺فهم‌ناپذیریِ «شَرّ»، یعنی ذهن و ضمیرِ انسان را دچارِ نقص و ضعفی نازدودنی و ذاتی دیدن و در پیِ آن، آدمی را در پیشگیری از وقوعِ دوباره‌یِ «شَرّ»، دست بسته و بیچاره دانستن.
🔺باور به فهم ناپذیری «شَرّ» ، تهدیدی برایِ هستی و اين جهان است.
🔺«شَرّ»، فهمیدنی است و از این رو، پیشگیری از آن ممکن است. شَرّ، نیرویی اَبَرانسانی، اهریمنی، اسطوره‌ای و ماوراء طبیعی نیست. شَرّ ''شیطانی'' اسرارآمیز و فهم‌ناشدنی نیست، بلکه نتیجه‌یِ نَیَندیشیدن است؛ نَیَندیشیدنْ بسی خطرناک تر از خباثت است.
📘 [ #هانا_آرنت : انسان در عصرِ ظلمت]
#M_Rezaeian
Thanks to #Farbod_Bagheri
🔜🌐 @manamkorosh 🦅