هر آدمی تو زندگیش تجربه‌های تلخی از جنس تراما، سوگ، شکست، ناکامی، بیماری و ... داره.
اما بعضی آدما در نقش قربانی فرو میرن و هویت خودشونو با تلخ‌ترین تجربه‌های زندگیشون تعریف میکنن.
مثلاً با هرکس آشنا میشن همون اول بسم‌الله میگن که آره من فلان بیماری و فلان مشکلاتو دارم، خانوادمو از دست دادم و کلاً خیلی زندگی سخت و پر مصیبتی دارم و در ادامه‌ی رابطه هم مدام غر میزنن و ناله میکنن و از بدبختیاشون میگن.
از طرفی یه عده هستن که کلی تلاش میکنن زخم‌هاشونو پنهان کنن که کسی نبینه و نفهمه که مثلا پدر یا مادرشونو از دست دادن یا طلاق گرفتن یا بیماری خاصی رو دارن‌.
من فکر می‌کنم بهتره وسط این طیف قرار بگیریم. نه اونقدر خودمونو قربانی تجربه‌های تلخ ببینیم که جز روایتِ اون‌ها، حرفی برای گفتن نداشته باشیم. و نه انرژی زیادی خرج کنیم که زخمامونو از همه پنهان کنیم تا قوی به نظر برسیم و نقطه ضعف نشون ندیم.
من فکر می‌کنم اگر خودمون با تجربیات تلخمون کنار بیایم و هرجا لازمه بابتش تراپی بگیریم، دیگه نیاز نداریم به عالم و آدم بگیم من فلان بدبختیو دارم و نیازم نداریم از همه قایمش کنیم چون به این باور میرسیم که ما جداییم از تجربیاتمون و تراماهامون ما رو معرفی نمیکنن.
خیلیم مهمه که بدونیم هیچ تجربه تلخ و از دست دادن و شکستی به ساحت وجود ما خطی نمیندازه و لازم نیست خودمونو بابتش زیر سوال ببریم.

#مانگ_میرزایی
@maangmirzaei

ولی دلم میخواد خیلی از پرونده‌ها رو تو ذهنم ببندم و بچسبم به مسیری که درش هستم. با تمام توان و انرژیم.

خب منم به شما پیوستم.
این موفقیت ارزشمندو جشن میگیریم :)

کیا یادشونه قضیه رو؟😂

قیافه من وقتی یادم میاد قرار بوده امروز لپتاپ بیارم و یادم رفته🥴😖😫😵‍💫😵🥱

یه مرضی هم همیشه داشتم از روند تموم شدن خودکار و اون آخرا که لوله‌هه خالی خالیه، خوشم میومده🤪

خیلی از افرادی که تو هر شرایطی خودشونو مجبور میکنن به سخت تلاش کردن و با حرفای انگیزشی شما رو هم تشویق میکنن که اینجوری باشید، فقط کمال‌گراان!
خونسرد باشید و ازشون فاصله بگیرید که آلوده نشید :)

اصن دلیل زاویه پیدا کردن من با کانسپت توسعه فردی و انگیزشی همینه که با سلامت روان در تضاده.
آدما رو تشویق می‌کنه که واسه موفقیت خودشونو شده حتی بکشن و هی هدف پشت هدف رو تیک بزنن تا احساس ارزشمندی کنن🥴

داشتم عکسای پاییز و زمستونمو میدیدم قلبم مچاله شد از درد و رنجی که اون ماه‌ها تجربه کردم.
میدونی؟ میگذره!
اما چجوری گذشتنش رو خاطره‌هایی که میمونه تاثیر داره.
چجوری گذاشتنش رو روح و روان آدم تاثیر داره.

یه روز فقط به خاطر علاقه‌م میرم کلاس زبان فرانسه (یا دوره جامع همون استاد قدیمیمو میخرم) و یه ساز باعلاماام میخرم و یادش میگیرم.
نه برای هیچ هدف خاصی! صرفاً برای لذت بردن از تک تک لحظات اون تمرین‌ها چون عاشقشونم😍

میدونی تو نامه‌ی امروزم به خودم، به چی رسیدم؟
اینکه شرایط جوری برام رقم خورد که سعی کردن منو خط بزنن و من بعد از اون انگار بی‌رحمانه‌تر از اونا شروع کردم خودمو خط زدن و مجبور کردن خودم به دست کشیدن از علاقه‌هام.
غزال همیشه بهم میگه تو آدمی هستی که خودتو مجبور میکنی از چیزی که واقعا میخوای دست بکشی و خودتو متقاعد کنی اون چیزو نمیخوای جوری که خودتم باورت بشه :)
یادآوری خوبی بود!
برای نادیده نگرفتن و خط نزدن خودم.
برای اینکه هربار چیزیو میخوام حذف کنم اول نرم سراغ علاقه‌هام :)

گوگل ترنسلیت یه جوری ترجمه می‌کنه که از اصلش سخت‌تر میشه😂

ببینید اینووووو
خالم برام خریده خیلی کیوووته

چه خبرا بچه‌ها؟ حالتون چطوره؟

دیگه اینقدر صندلیو کشیدن جلو و من بعد هر مریض پاشدم صندلی جابجا کردم تهش ترازو رو گذاشتم بین میزم و صندلی بیمار
اگر کسی بپرسه چرا میگم میخوام از رو صندلیم وزن مراجعو بخونم پانشم برم اونور وزنشو بگیرم وقت تلف شه😂

دلم یه سفری میخواد که از اول تا آخرش خنده و رقص و خوش گذرونی باشه و ازش فقط خاطره خوش بمونه و مغزم قشنگ شسته بشه بره🚶‍♀️