🔴تامین فضای آموزشی و استاندارد، حق اولیه دانش‌آموزان است
📌گفتگو با معلمان مدارسِ کپری و کانکسی از «سیستان بلوچستان»، «هرمزگان» و «کهگیلویه و بویراحمد»
🔹شامگاه ۳۰ دی ماه ۹۹ بود که #مدرسه_کانکسی در روستای کنگرستان بخش سردشت دزفول دچار آتش‌سوزی شد.
در این حادثه، ۶ نفر دچار سوختگی شدند که ۳ نفر معلم و ۳ نفر از دانش‌آموزان بازمانده از تحصیل بودند که برای کمک به خاموش کردن آتش به آنجا رفتند.
یکی از معلم‌ها بر اثر سوختگی شدید فوت کرد. چند روز بعد نیز خبر آمد که دو نفر از آن کودکان نیز بر اثر شدت سوختگی جان باخته‌اند. آتش‌سوزی در مدرسه روستای کنگرستان اولین حادثه از این‌دست در مدارس کانکسی نبود و آخرین هم نخواهد بود.
🔹حادثه‌ی #آتش‌سوزی در ساختمان مدرسه شین‌آباد از توابع شهرستان مرزی پیرانشهر در آذربایجان غربی (۱۵ آذر ۱۳۹۱ خورشیدی) که در این حادثه ۲۸ دانش‌آموز دختر دچار سوختگی شدند و یک نفر از دانش‌آموزان هم درگذشت.
🔹آتش‌سوزی در مدرسه اسوه حسنه در زاهدان (۲۷ آذر ۱۳۹۷ خورشیدی)که باعث مرگ ۳ دانش‌آموز شد.
🔹آتش‌سوزی در خوابگاه دبیرستان شبانه‌روزی وابسته به دانشگاه چابهار (آبان ۱۳۹۰ خورشیدی) که در آن یک دانش‌آموز فوت کرد.
🔹آتش‌سوزی در مدرسه شهید رحیمی درودزن فارس (آذر ۱۳۸۵ خورشیدی) که ۸ دانش‌آموز دچار سوختگی شدید شدند.
🔹آتش‌سوزی در مدرسه روستای سفیلان شهرستان لردگان چهارمحال و بختیاری (آبان ۱۳۸۳ خورشیدی) که همه ۱۳ دانش‌آموز کلاس در آتش محاصره و دچار سوختگی شدید شدند و معلم مدرسه نیز بر اثر سوختگی شدید فوت کرد.
🔹آتش‌سوزی در مدرسه روستای بیجارسر شهرستان شفت گیلان (بهمن ۱۳۷۶خورشیدی) که منجر به سوختگی شدید معلم شد.
او به دلیل نجات جان دانش‌آموزان خود و گیر افتادن در حلقه آتش با سوختگی بالا هرگز نتوانست به کار خود باز گردد.
🔹سقوط پنجره آهنی کلاس کانکسی به سر یکی از دانش‌آموزان به نام عبدالرحمن در شهرستان سرباز استان سیستان و بلوچستان که منجر به کما رفتن وی و از دست دادن حافظه‌اش شد (۱۰ مهر ۱۳۹۶).
🔹ریزش کوه بر سر مدرسه کانکسی در روستای کوته کومه آستارا و تخریب کامل این کانکس که خوشبختانه حادثه جانی در پی نداشت اما اگر دانش‌آموزان و معلمان در آن حاضر بودند یک فاجعه جبران ناپذیر رخ می‌داد (۲۶ آبان ۱۳۹۹).
🔻اینها تنها موارد اندکی از آتش‌سوزی‌ها و حوادث جانخراشی است که در مدارس کانکسی اتفاق افتاده است و در هر کدام از اینها دانش آموزان و معلمان دچار آسیبهای جدی جسمی و به تبع روحی شده‌اند.
🔻مسئله آتش‌سوزی و حوادث ناگوار در مدارس از جمله معضلاتی است که دست کم در بیش از ۲۵ سال گذشته نیز بوده است.
ایمن‌سازی مدارس و فراهم آوردن فضای آموزشی ایمن و استاندارد از جمله موارد اولیه و ابتدایی است که وزارت آموزش و پرورش موظف است که برای معلمان و دانش‌آموزان فراهم کند.
🔻اما می‌بینیم که نه تنها در این زمینه تلاشی نمی‌کند بلکه متوسل فعالیت‌ها و کمک‌های خیّران مدرسه‌ساز است و مشخص نیست بودجه این وزارتخانه صرف چه چیزی می‌شود که نه حقوق معلمان را در بالای خط فقر پرداخت می‌کند و نه مدرسه ایمن و استاندارد در اختیار کادر آموزشی و دانش‌آموزان می‌گذارد.
🔻اکنون که ما در روزهای پایانی سال ۱۴۰۰ هستیم همچنان مدارس کانکسی وجود دارند؛ مدارسی که به لحاظ ایمنی و امکانات در وضعیت بسیار بدی هستند و معلمان و دانش‌آموزان بسیاری را در خود جای داده‌اند.
🔻طبق گفته وزیر آموزش و پرورش در زمستان ۱۳۹۹ تعداد ۳۹۰۰ مدرسه کانکسی در سطح کشور داریم.
یعنی ۳۹۰۰ مکان آموزشی که هر لحظه مستعد هر گونه اتفاق ناگوار است؛ در کشور وجود دارد. همچنین بر اساس گفته‌های رئیس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس در مهر ۱۴۰۰، چهار هزار مدرسه سنگی نا ایمن (خشت و گلی، نیمه کپری، چادر عشایری ) تک کلاسه در ایران وجود دارد که عشایر و کوچ‌روها از آن استفاده می‌کنند.
🔻این شرایط ما را بر آن داشت تا با پنج معلم از سیستان بلوچستان، هرمزگان و کهگیلویه و بویراحمد که در مدرسه کانکسی/کپری درس می‌دهند یا درس می‌داده‌اند، گفتگو کنیم.
در این گفتگو آنها به شرایط تحصیل و تدریس در این کانکس‌ها و تاثیر آن بر دانش‌آموزان می‌گویند.
#فقیرسازی_سیستماتیک
#حق_آموزش_رایگان_و_برابر
#مدارس_کپری
#مدارس_کانکسی
ادامه‌ی متن را در وبسایت #بیدارزنی بخوانید:
https://bidarzani.com/44004
@bidarzani
🔸🔸🔸
📚 کانال صنفی معلمان ایران
🆔 @kasenfi
📌گفتگو با معلمان مدارسِ کپری و کانکسی از «سیستان بلوچستان»، «هرمزگان» و «کهگیلویه و بویراحمد»
🔹شامگاه ۳۰ دی ماه ۹۹ بود که #مدرسه_کانکسی در روستای کنگرستان بخش سردشت دزفول دچار آتش‌سوزی شد.
در این حادثه، ۶ نفر دچار سوختگی شدند که ۳ نفر معلم و ۳ نفر از دانش‌آموزان بازمانده از تحصیل بودند که برای کمک به خاموش کردن آتش به آنجا رفتند.
یکی از معلم‌ها بر اثر سوختگی شدید فوت کرد. چند روز بعد نیز خبر آمد که دو نفر از آن کودکان نیز بر اثر شدت سوختگی جان باخته‌اند. آتش‌سوزی در مدرسه روستای کنگرستان اولین حادثه از این‌دست در مدارس کانکسی نبود و آخرین هم نخواهد بود.
🔹حادثه‌ی #آتش‌سوزی در ساختمان مدرسه شین‌آباد از توابع شهرستان مرزی پیرانشهر در آذربایجان غربی (۱۵ آذر ۱۳۹۱ خورشیدی) که در این حادثه ۲۸ دانش‌آموز دختر دچار سوختگی شدند و یک نفر از دانش‌آموزان هم درگذشت.
🔹آتش‌سوزی در مدرسه اسوه حسنه در زاهدان (۲۷ آذر ۱۳۹۷ خورشیدی)که باعث مرگ ۳ دانش‌آموز شد.
🔹آتش‌سوزی در خوابگاه دبیرستان شبانه‌روزی وابسته به دانشگاه چابهار (آبان ۱۳۹۰ خورشیدی) که در آن یک دانش‌آموز فوت کرد.
🔹آتش‌سوزی در مدرسه شهید رحیمی درودزن فارس (آذر ۱۳۸۵ خورشیدی) که ۸ دانش‌آموز دچار سوختگی شدید شدند.
🔹آتش‌سوزی در مدرسه روستای سفیلان شهرستان لردگان چهارمحال و بختیاری (آبان ۱۳۸۳ خورشیدی) که همه ۱۳ دانش‌آموز کلاس در آتش محاصره و دچار سوختگی شدید شدند و معلم مدرسه نیز بر اثر سوختگی شدید فوت کرد.
🔹آتش‌سوزی در مدرسه روستای بیجارسر شهرستان شفت گیلان (بهمن ۱۳۷۶خورشیدی) که منجر به سوختگی شدید معلم شد.
او به دلیل نجات جان دانش‌آموزان خود و گیر افتادن در حلقه آتش با سوختگی بالا هرگز نتوانست به کار خود باز گردد.
🔹سقوط پنجره آهنی کلاس کانکسی به سر یکی از دانش‌آموزان به نام عبدالرحمن در شهرستان سرباز استان سیستان و بلوچستان که منجر به کما رفتن وی و از دست دادن حافظه‌اش شد (۱۰ مهر ۱۳۹۶).
🔹ریزش کوه بر سر مدرسه کانکسی در روستای کوته کومه آستارا و تخریب کامل این کانکس که خوشبختانه حادثه جانی در پی نداشت اما اگر دانش‌آموزان و معلمان در آن حاضر بودند یک فاجعه جبران ناپذیر رخ می‌داد (۲۶ آبان ۱۳۹۹).
🔻اینها تنها موارد اندکی از آتش‌سوزی‌ها و حوادث جانخراشی است که در مدارس کانکسی اتفاق افتاده است و در هر کدام از اینها دانش آموزان و معلمان دچار آسیبهای جدی جسمی و به تبع روحی شده‌اند.
🔻مسئله آتش‌سوزی و حوادث ناگوار در مدارس از جمله معضلاتی است که دست کم در بیش از ۲۵ سال گذشته نیز بوده است.
ایمن‌سازی مدارس و فراهم آوردن فضای آموزشی ایمن و استاندارد از جمله موارد اولیه و ابتدایی است که وزارت آموزش و پرورش موظف است که برای معلمان و دانش‌آموزان فراهم کند.
🔻اما می‌بینیم که نه تنها در این زمینه تلاشی نمی‌کند بلکه متوسل فعالیت‌ها و کمک‌های خیّران مدرسه‌ساز است و مشخص نیست بودجه این وزارتخانه صرف چه چیزی می‌شود که نه حقوق معلمان را در بالای خط فقر پرداخت می‌کند و نه مدرسه ایمن و استاندارد در اختیار کادر آموزشی و دانش‌آموزان می‌گذارد.
🔻اکنون که ما در روزهای پایانی سال ۱۴۰۰ هستیم همچنان مدارس کانکسی وجود دارند؛ مدارسی که به لحاظ ایمنی و امکانات در وضعیت بسیار بدی هستند و معلمان و دانش‌آموزان بسیاری را در خود جای داده‌اند.
🔻طبق گفته وزیر آموزش و پرورش در زمستان ۱۳۹۹ تعداد ۳۹۰۰ مدرسه کانکسی در سطح کشور داریم.
یعنی ۳۹۰۰ مکان آموزشی که هر لحظه مستعد هر گونه اتفاق ناگوار است؛ در کشور وجود دارد. همچنین بر اساس گفته‌های رئیس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس در مهر ۱۴۰۰، چهار هزار مدرسه سنگی نا ایمن (خشت و گلی، نیمه کپری، چادر عشایری ) تک کلاسه در ایران وجود دارد که عشایر و کوچ‌روها از آن استفاده می‌کنند.
🔻این شرایط ما را بر آن داشت تا با پنج معلم از سیستان بلوچستان، هرمزگان و کهگیلویه و بویراحمد که در مدرسه کانکسی/کپری درس می‌دهند یا درس می‌داده‌اند، گفتگو کنیم.
در این گفتگو آنها به شرایط تحصیل و تدریس در این کانکس‌ها و تاثیر آن بر دانش‌آموزان می‌گویند.
#فقیرسازی_سیستماتیک
#حق_آموزش_رایگان_و_برابر
#مدارس_کپری
#مدارس_کانکسی
ادامه‌ی متن را در وبسایت #بیدارزنی بخوانید:
https://bidarzani.com/44004
@bidarzani
🔸🔸🔸
📚 کانال صنفی معلمان ایران
🆔 @kasenfi
بیدارزنی
تامین فضای آموزشی و استاندارد حق اولیه دانش‌آموزان است - بیدارزنی
در روزهای پایانی سال ۱۴۰۰ هستیم و همچنان مدارس کانکسی وجود دارند؛ مدارسی که به لحاظ ایمنی و امکانات در وضعیت بسیار بدی هستند.
🔴 در باب اهمیت بنیادین آموزش رایگان
✍️آرش کوچکی
🔸«دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سر حد خودکفایی کشور به طور رایگان گسترش دهد.»
🔸مفاد بالا عین اصل ۳۰ قانون اساسی کشور است. قانونی که طبق تجربه شخصی بنده و معلمان دیگر و خانواده‌های درگیر در طی سالهای متمادی از سوی نظام آموزشی به فراموشی سپرده شده است.
🔸کسب علم برای آحاد مردم به منظور اقتدار علمی کشور بسیار ضروری است؛ طبق اصل سی‌ام، وظیفه ذاتی دولت فراهم آوردن امکانات تحصیلی برای همه مردم از پایتخت تا دورافتاده‌ترین روستاهای کشور است.
🔸در مورد یکی از عمده‌ترین شعارهای انقلاب پنجاه و هفت، عدالت اجتماعی، سخن بسیار گفته‌اند و نوشته‌اند. بنده به عنوان پدر می‌خواهم تجربه‌ای را در این زمینه با شما در میان بگذارم. قبل از بیان تجربه از آموزش به اصطلاح رایگان، لازم می‌دانم توضیحی را در مورد شغل خود بیان کنم:
🔸بیش از یک دهه به عنوان دبیر آزاد و نیروی غیر رسمی در دبیرستان‌های غیر دولتی مشغول به تدریس هستم. شاید در بادی امر این نوشته نوعی تعارض منافع با شغل بنده را به ذهن متبادر سازد که البته هیچ تعارضی در آن نیست و اتفاقا بر عکس آنچه برخی تصور می‌کنند، خواسته قلبی اکثر دبیران آزاد، فراهم آمدن امکانات آموزشی مناسب و رایگان برای کل جامعه بدون در نظر گرفتن طبقه اجتماعی و عدم تقسیم بندی به دارا و ندار می‌باشد؛ اما در مقام تجربه شخصی در اهمیت آموزش رایگان و سود عمومی آن برای همه جامعه، باید اشاره کنم با شروع سن تحصیلی فرزندم به اصرار خانم و خودم او را در مدرسه دولتی ثبت نام کردیم. دلیل اصلی هم نه صرفاً هزینه پرداختی و بار مالی بلکه این بود که پسرم این حس برتر بودن را نسبت به دوستان خود نداشته باشد؛ اکثر دوستان فرزندم نیز در همان مدرسه درس می‌خواندند و ما ترجیح دادیم که از ابتدای زندگی این حس برابر بودن را در وجود او پرورش بدهیم و فکر می‌کردیم اگر به مدرسه غیر دولتی برود دیدگاه اجتماعی‌اش تغییر خواهد کرد. پایه اول در کنار ضعف امکاناتی مدرسه و توجیه نبودن مدیریت و دیگران، معلم پایه اول با این که سابقه دار بود اما بسیار بی حوصله نشان می‌داد که بعدها معلوم شد دبیر پایه اول آنچنان تمایلی به تدریس نداشته و بنا بر نیاز سازمان به این پایه فرستاده شده بود.
🔸یک سال را کج دار و مریز سپری کردیم... در کمال تعجب معلم پایه دوم باتوجه به سابقه کم، بسیار در امر آموزش و جذب دانش آموز فعال و کوشا بود البته این دبیر سال بعد به مدارس خاص فرستاده شد تا ظن ما مبنی بر این که خود سازمان هم دستی در طبقاتی کردن و خاص کردن آموزش و دانش آموزان دارد، تقویت شود. خاص کردن از نوع مثلاً تیزهوشان، شاهد و غیره.
🔸اما سال سوم سال لبریز شدن کاسه صبر ما و بسیاری از خانواده‌ها بود. دبیر پایه سوم بر خلاف سابقه کاری بالا در کار تدریس بسیار ضعیف و با اعتماد به نفس پایین بود. ضعف در تدریس، عدم ارتباط با دانش آموز، امکانات کم مدرسه و ... البته با تعطیلی‌های بیماری کوید نیز همراه شد. در واقع کرونا باعث شد ضعف‌ها و ناکارآمدی‌ها آشکارتر شود. در این زمینه بارها به مدیریت دبستان مراجعه کردیم اما تأثیری نداشت. به آموزش و پرورش مراجعه کردیم قول پیگیری دادند ولی پیگیری شایسته انجام نشد.
🔸در پایان ترم اول بر خلاف میل خودمان به یکی از مدارس غیر دولتی شهر جهت ثبت نام مراجعه کردیم. هم اکنون فرزندم در پایه پنجم درس می‌خواند. امکانات این مدرسه غیر دولتی و توانایی دبیر که اتفاقا نیروی آزاد می‌باشد، برایمان قابل قبول است. تعامل مدرسه با دانش آموز، دبیر با دانش آموز و اولیا هم در حد قانع کننده می‌باشد و بر خلاف مدرسه دولتی دیگر وقت اولیا و دانش آموز برای مسائل غیر ضروری صرف نمی‌شود.
🔸با این اوصاف اگر کنکور ملاک و سنجش باشد، با توجه به خروجی‌های دانشگاه‌های برتر که متاسفانه اکثریت پذیرفته‌شدگان از مدارس غیردولتی است، خود گواه آشکاری است که نشان می‌دهد اصل سی‌ام قانون اساسی در پرده فراموشی سپرده شده است. حتی مدرسه‌ای به نام تیزهوشان که در ظاهر دولتی است، اما کارکرد همان مدارس غیر دولتی‌ها را به خود گرفته است؛ مدرسه‌ای که نام خاص و طبقاتی بر پیشانی آن ثبت شده و با مدارس غیر دولتی هیچ تفاوتی ندارد.
🔸در پایان به عنوان دبیر آزاد آموزش رایگان و غیرطبقاتی را حق تک تک دانش آموزان سرزمینم می‌دانم و آرزومندم که دید طبقاتی از پهنه آموزش کشور رخت بربندد تا هر دانش آموزی صرفا به علت شایستگی خود مدارج علمی را طی کند نه با وابستگی‌های خانوادگی و طبقاتی.
#حق_آموزش_رایگان_و_برابر_برای_تمام_کودکان
📚کانال صنفی معلمان ایران
🔸🔸🔸
🆔 @kasenfi
✍️آرش کوچکی
🔸«دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سر حد خودکفایی کشور به طور رایگان گسترش دهد.»
🔸مفاد بالا عین اصل ۳۰ قانون اساسی کشور است. قانونی که طبق تجربه شخصی بنده و معلمان دیگر و خانواده‌های درگیر در طی سالهای متمادی از سوی نظام آموزشی به فراموشی سپرده شده است.
🔸کسب علم برای آحاد مردم به منظور اقتدار علمی کشور بسیار ضروری است؛ طبق اصل سی‌ام، وظیفه ذاتی دولت فراهم آوردن امکانات تحصیلی برای همه مردم از پایتخت تا دورافتاده‌ترین روستاهای کشور است.
🔸در مورد یکی از عمده‌ترین شعارهای انقلاب پنجاه و هفت، عدالت اجتماعی، سخن بسیار گفته‌اند و نوشته‌اند. بنده به عنوان پدر می‌خواهم تجربه‌ای را در این زمینه با شما در میان بگذارم. قبل از بیان تجربه از آموزش به اصطلاح رایگان، لازم می‌دانم توضیحی را در مورد شغل خود بیان کنم:
🔸بیش از یک دهه به عنوان دبیر آزاد و نیروی غیر رسمی در دبیرستان‌های غیر دولتی مشغول به تدریس هستم. شاید در بادی امر این نوشته نوعی تعارض منافع با شغل بنده را به ذهن متبادر سازد که البته هیچ تعارضی در آن نیست و اتفاقا بر عکس آنچه برخی تصور می‌کنند، خواسته قلبی اکثر دبیران آزاد، فراهم آمدن امکانات آموزشی مناسب و رایگان برای کل جامعه بدون در نظر گرفتن طبقه اجتماعی و عدم تقسیم بندی به دارا و ندار می‌باشد؛ اما در مقام تجربه شخصی در اهمیت آموزش رایگان و سود عمومی آن برای همه جامعه، باید اشاره کنم با شروع سن تحصیلی فرزندم به اصرار خانم و خودم او را در مدرسه دولتی ثبت نام کردیم. دلیل اصلی هم نه صرفاً هزینه پرداختی و بار مالی بلکه این بود که پسرم این حس برتر بودن را نسبت به دوستان خود نداشته باشد؛ اکثر دوستان فرزندم نیز در همان مدرسه درس می‌خواندند و ما ترجیح دادیم که از ابتدای زندگی این حس برابر بودن را در وجود او پرورش بدهیم و فکر می‌کردیم اگر به مدرسه غیر دولتی برود دیدگاه اجتماعی‌اش تغییر خواهد کرد. پایه اول در کنار ضعف امکاناتی مدرسه و توجیه نبودن مدیریت و دیگران، معلم پایه اول با این که سابقه دار بود اما بسیار بی حوصله نشان می‌داد که بعدها معلوم شد دبیر پایه اول آنچنان تمایلی به تدریس نداشته و بنا بر نیاز سازمان به این پایه فرستاده شده بود.
🔸یک سال را کج دار و مریز سپری کردیم... در کمال تعجب معلم پایه دوم باتوجه به سابقه کم، بسیار در امر آموزش و جذب دانش آموز فعال و کوشا بود البته این دبیر سال بعد به مدارس خاص فرستاده شد تا ظن ما مبنی بر این که خود سازمان هم دستی در طبقاتی کردن و خاص کردن آموزش و دانش آموزان دارد، تقویت شود. خاص کردن از نوع مثلاً تیزهوشان، شاهد و غیره.
🔸اما سال سوم سال لبریز شدن کاسه صبر ما و بسیاری از خانواده‌ها بود. دبیر پایه سوم بر خلاف سابقه کاری بالا در کار تدریس بسیار ضعیف و با اعتماد به نفس پایین بود. ضعف در تدریس، عدم ارتباط با دانش آموز، امکانات کم مدرسه و ... البته با تعطیلی‌های بیماری کوید نیز همراه شد. در واقع کرونا باعث شد ضعف‌ها و ناکارآمدی‌ها آشکارتر شود. در این زمینه بارها به مدیریت دبستان مراجعه کردیم اما تأثیری نداشت. به آموزش و پرورش مراجعه کردیم قول پیگیری دادند ولی پیگیری شایسته انجام نشد.
🔸در پایان ترم اول بر خلاف میل خودمان به یکی از مدارس غیر دولتی شهر جهت ثبت نام مراجعه کردیم. هم اکنون فرزندم در پایه پنجم درس می‌خواند. امکانات این مدرسه غیر دولتی و توانایی دبیر که اتفاقا نیروی آزاد می‌باشد، برایمان قابل قبول است. تعامل مدرسه با دانش آموز، دبیر با دانش آموز و اولیا هم در حد قانع کننده می‌باشد و بر خلاف مدرسه دولتی دیگر وقت اولیا و دانش آموز برای مسائل غیر ضروری صرف نمی‌شود.
🔸با این اوصاف اگر کنکور ملاک و سنجش باشد، با توجه به خروجی‌های دانشگاه‌های برتر که متاسفانه اکثریت پذیرفته‌شدگان از مدارس غیردولتی است، خود گواه آشکاری است که نشان می‌دهد اصل سی‌ام قانون اساسی در پرده فراموشی سپرده شده است. حتی مدرسه‌ای به نام تیزهوشان که در ظاهر دولتی است، اما کارکرد همان مدارس غیر دولتی‌ها را به خود گرفته است؛ مدرسه‌ای که نام خاص و طبقاتی بر پیشانی آن ثبت شده و با مدارس غیر دولتی هیچ تفاوتی ندارد.
🔸در پایان به عنوان دبیر آزاد آموزش رایگان و غیرطبقاتی را حق تک تک دانش آموزان سرزمینم می‌دانم و آرزومندم که دید طبقاتی از پهنه آموزش کشور رخت بربندد تا هر دانش آموزی صرفا به علت شایستگی خود مدارج علمی را طی کند نه با وابستگی‌های خانوادگی و طبقاتی.
#حق_آموزش_رایگان_و_برابر_برای_تمام_کودکان
📚کانال صنفی معلمان ایران
🔸🔸🔸
🆔 @kasenfi