تو وقتی به بلوغ میرسی که:
مراقبه را شروع کرده باشی
و گرنه کودک صفت باقی می مانی
فقط ممکن است اسباب بازیهایت عوض شوند
بچه های کوچک با اسباب بازیهای کوچک بازی می کنند و بچه های بزرگ و سالخورده با اسباب بازیهای بزرگ
اما کیفیت همان است، فرقی ندارد.
خودت می توانی این را مشاهده کنی
گاهی اوقات همین اعمال از فرزندانت سر می زند. بچه از میزی که تو کنارش نشسته ای بالا می رود و روی آن می ایستد و می گوید :«نگاه کن، بابا. من از تو بزرگتر هستم» او بالاتر، روی میز ایستاده و می گوید : «من از تو بزرگترم» و تو به او می خندی
اما خودت چه کار می کنی؟
وقتی پول و پله ی بیشتری به هم می زنی، خوب نگاه کن چطور راه می روی
تو داری به زبان بی زبانی به همه در و همسایه ها می گویی: «نگاه کنید. من از شماها بزرگترم!»
یا وقتی رئیس جمهور با نخست وزیر می شوی، نگاه کن چطوری راه می روی
با چه کبکبه و دبدبه ای، با چه آهن تپلی ... انگاری طاووس علیین دارند قدم رنجه می فرمایند
تو داری با زبان بی زبانی به همه اعلام می کنی:
«من همه شماها را شکست داده ام. این منم که بالاترین لژ را گرفته ام»
این بازی ها همه اش یکی است
از کودکی تا پیری،تو فقط همان بازیها را تکرار می کنی. با بازی منویلی (Monopoly) روی صحنه مقوایی یا در بازار سهام، هیچ فرقی نمی کند. این همان بازی است، فقط در مقیاسی بزرگتر
همین که این را درک کنی که ریشه کودک صفتی تو، ذهن گریزپای توست، خیلی از مسائل برایت حل می شود
بچه های کوچولو می خواهند خود را به ماه برسانند، و حتی بزرگترین دانشمندان سعی دارند به ماه برسند - و رسیده اند! تفاوت چندانی وجود ندارد.
دسترسی به بیرون ... ممکن است تو به ستاره های دیگر هم دست پیدا کنی، اما کودک صفت باقی می مانی. حتی اگر به ماه برسی، می خواهی در آنجا چه کار کنی؟ فقط پالانت عوض می شود. با همه آت و آشغالهایی که در مخ توست، با آن همه تاپاله گاو مقدسی که در دلت حمل می کنی، روی ماه می ایستی. حالا چه خواجه علی چه علی خواجه
چه فرقی می کند؟
فقیر باشی یا بسیار پولدار، بی نام و نشان باشی یا از مشاهیر دنیا، اصلا توفیری ندارد
مگر آنکه ذهن با گردشی صد و هشتاد درجه حرکت به درون را آغاز کند، مگر آنکه ذهن ویژگی جدیدی پیدا کرده و به ذهنی مراقبه گر تبدیل شود.
#اشو
#کتاب_بلوغ
@jazbomoraghebe
مراقبه را شروع کرده باشی
و گرنه کودک صفت باقی می مانی
فقط ممکن است اسباب بازیهایت عوض شوند
بچه های کوچک با اسباب بازیهای کوچک بازی می کنند و بچه های بزرگ و سالخورده با اسباب بازیهای بزرگ
اما کیفیت همان است، فرقی ندارد.
خودت می توانی این را مشاهده کنی
گاهی اوقات همین اعمال از فرزندانت سر می زند. بچه از میزی که تو کنارش نشسته ای بالا می رود و روی آن می ایستد و می گوید :«نگاه کن، بابا. من از تو بزرگتر هستم» او بالاتر، روی میز ایستاده و می گوید : «من از تو بزرگترم» و تو به او می خندی
اما خودت چه کار می کنی؟
وقتی پول و پله ی بیشتری به هم می زنی، خوب نگاه کن چطور راه می روی
تو داری به زبان بی زبانی به همه در و همسایه ها می گویی: «نگاه کنید. من از شماها بزرگترم!»
یا وقتی رئیس جمهور با نخست وزیر می شوی، نگاه کن چطوری راه می روی
با چه کبکبه و دبدبه ای، با چه آهن تپلی ... انگاری طاووس علیین دارند قدم رنجه می فرمایند
تو داری با زبان بی زبانی به همه اعلام می کنی:
«من همه شماها را شکست داده ام. این منم که بالاترین لژ را گرفته ام»
این بازی ها همه اش یکی است
از کودکی تا پیری،تو فقط همان بازیها را تکرار می کنی. با بازی منویلی (Monopoly) روی صحنه مقوایی یا در بازار سهام، هیچ فرقی نمی کند. این همان بازی است، فقط در مقیاسی بزرگتر
همین که این را درک کنی که ریشه کودک صفتی تو، ذهن گریزپای توست، خیلی از مسائل برایت حل می شود
بچه های کوچولو می خواهند خود را به ماه برسانند، و حتی بزرگترین دانشمندان سعی دارند به ماه برسند - و رسیده اند! تفاوت چندانی وجود ندارد.
دسترسی به بیرون ... ممکن است تو به ستاره های دیگر هم دست پیدا کنی، اما کودک صفت باقی می مانی. حتی اگر به ماه برسی، می خواهی در آنجا چه کار کنی؟ فقط پالانت عوض می شود. با همه آت و آشغالهایی که در مخ توست، با آن همه تاپاله گاو مقدسی که در دلت حمل می کنی، روی ماه می ایستی. حالا چه خواجه علی چه علی خواجه
چه فرقی می کند؟
فقیر باشی یا بسیار پولدار، بی نام و نشان باشی یا از مشاهیر دنیا، اصلا توفیری ندارد
مگر آنکه ذهن با گردشی صد و هشتاد درجه حرکت به درون را آغاز کند، مگر آنکه ذهن ویژگی جدیدی پیدا کرده و به ذهنی مراقبه گر تبدیل شود.
#اشو
#کتاب_بلوغ
@jazbomoraghebe