#معرفی_کتاب

رمانِ «پسری بی‌نام در روزگار نارنجی» «قصه‌گویی» را در دستور کار خود قرار داده. راوی، پسر نوجوانی است که سودای فوتبالیست‌شدن در سر دارد. امّا جهان‌ روایت، تنها به‌ فوتبال بسنده نمی‌کند. گوناگونی ژانرها شاید بهترین تعبیر برای «پسری‌ بی‌نام‌ در روزگار نارنجی‌» باشد. چون، جهان داستان رفته‌رفته واردِ یک‌ روایت پلیسی-معمایی و‌‌ کارآگاهی می‌شود ‌و از دِلِ آن به‌ژانرهای دیگر‌ سَرَک می‌کشد. در ادامه؛ رمان، تکنیکِ قصه‌درقصه‌ را پیش می‌گیرد.
«پسری بی‌نام‌ در روزگار‌ نارنجی» روان و شیرین‌ قصه‌هایش را تعریف می‌کند ‌و تلاشِ حداکثری‌ برای قصه‌گویی دارد. قصه‌هایی تازه و‌ روایت‌هایی نو از دهه‌ای که نه خیلی دور است و نه خیلی نزدیک.

این‌ رمان توسط نشر کوله‌پشتی‌ در ۳۲۸ صفحه عرضه شده و در کتاب‌فروشی‌ها موجود است.
#کتاب_کوله_پشتی
#رمان_ایرانی
#عماد_رضایی_نیک

🌏جامعه‌شناسی👇
🆔 @IRANSOCIOLOGY

https://bit.ly/2RIVqG5

و بعد دوید. قلب من هم می‌خواست با او بدود. رفت طرف درختان تاریک. با گام‌های بلند. پشت لباسش شمارهٔ «هشت» بود. هنوز توی شوک بودم. ایستادم. شماره هشت لابه‌لای درخت‌ها گُم شد. به تاریکی‌ای که علی کریمی طرفش دوید و ‌رفت نگاه کردم. گم شد. من هم آن‌قدر گیج و مَنگ بودم که شبیه گم‌شده‌ها به نظر می‌آمدم.. اگر خفاش شب می‌آمد و می‌بردم هیچ حالی‌ام نمی‌شد. نیم‌ساعتی ایستاده بودم. دردِ مُچ پای چپم خوابش برده بود. خیال می‌کردم شاید علی کریمی از دِلِ همان تاریکی برگردد پیشم. نیامد. رفتم طرف دفتر نگهبانی سراغ دوچرخه‌ام. سوار شدم و تا خانه رکاب زدم.

بخشی از کتابِ «پسری بی‌نام در روزِگار‌ نارنجی»
نویسنده: #عماد_رضایی_نیک
انتشارات: #کتاب_کوله_پشتی

🌏جامعه‌شناسی👇
🆔 @IRANSOCIOLOGY